DIÑEIRO CHAMA A DIÑEIRO

DIÑEIRO CHAMA A DIÑEIRO
CONTO

    

      Era unha vez un mozo que vía que toda a xente que ía a Madrid viña moi lucida e con algúns cartos na faldriqueira, e tamén se lle antollou marchar alá, pensando que en Madrid ataban os cans con longaínzas.

     Pediulle a un veciño cinco pesos prestados e marchouse sen despedirse de ninguén como fan todos. Foi pedindo polos pobos, de maneira que cando chegou alá, despois de manterse, levaba sete pesos no bolso. Pero saíulle a Pascua e venres porque gastou case todos os cartiños e non atopaba traballo.

     Un día, cando só lle quedaba un peso e andaba o home levado do diaño, acertou a pasar por diante dunha casa desas que teñen montóns de diñeiro nuns armarios que dan para a rúa, cuns reixóns de ferro por diante para que ninguén popida coller os cartos. Quedou pasmado ao ver tanto carto xunto, achegouse alí un pouco e estivo cavilando as leiras e os prados que podería mercar se todo fora del. Nisto acordouse que a xente dicía: "Diñeiro chama diñeiro ". Entón sacou o peso que lle quedaba, meteu a man estre os barrotes dándolle á man para diante e para atrás ao mesmo tempo que dicía:

     -Diñeiro, chama diñeiro...Diñeiro, chama diñeiro...

     Nunha destas voltas tropezoulle o peso nunha reixa e marchou a rolos deica o montón máis grande de moedas que alí había.

     O pobre do mozo quedou coma se lle desen unhas labazadas e dixo pensando:

     -É certo que diñeiro chama a diñeiro, pero.....¡é o moito ao pouco!

XOAN ARCO DA VELLA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA