INAGURACIÓN DA AMPLIACIÓN DO ALBERGUE DE PEREGRINOS DE PONTEVEDRA

INAGURACIÓN DA AMPLIACIÓN 

DO ALBERGUE DE PEREGRINOS

PONTEVEDRA

     Logo de múltiples problemas.... xa temos a nosa tan ansiada ampliación do albergue, moito traballo e quebradeiros de cabeza pero tamén moitos apoios e ganas, levounos a inauguralo este 28 de Agosto do 2020. 

     Cun reducido grupo polo covid, contamos con autoridades, amigos e colaboradores.

     Bendicido polo Dean da Catedral de Santiago unha emotiva e pequena celebración pola mañá. 


 

     Pola tarde fíxose unha homenaxe ao Manton de Manila e un desfile cos mesmos, tamén cun reducido grupo de asistentes. 

     Un día feliz e de satisfacción para os Amigos do Camiño Portugués a Santiago

 Algo de historia   
     No Ano 93 nace a Asociación dos Amigos do Camiño Portugués a Santiago.

     Os Amigos do Camiño Portugués inician o seu estudo, recuperación e señalización (1993) e presentan ao Xacobeo a súa proposta de incluílo dentro dos Camiños de Santiago

 
     A Asociación realiza diversas peregrinacions e actividades, entre as que se atopa a visita ao Parlamento Europeo en 1997, recibidos por Enrique López Veiga para que sexa considerado como Itinerario Cultural Europeo, a resposta posterior é que a denominación de Itinerario Cultural é xenérica para todos os Camiños.

     No Ano 1998, a peregrinación do actual Presidente español Mariano Rajoy, daquela ministro de Administracións Públicas polo Camiño Portugués, con gran difusión mediática , supuxo un gran lanzamento do Camiño Portugués

 
     No ano 1999, constrúense os primeiros albergues, Padrón, Pontevedra, Redondela, Tui e o Camiño pasa a ter 12.000 peregrinos os que o converte no Camiño revelación.

     Dende ese momento o Camiño segue medrando ata este ano en que alcanzaremos previsiblemente 32.000 peregrinos case a mesma cifra que no Ano Santo de 2010 (34.147), pero coa circunstancia de que no Ano Santo son moitos os peregrinos galegos que aproveitan para gañar as grazas xubilares, (grupos de igrexa, colexios, etc), mentres que este ano (2013) son peregrinos de todas as partes do mundo.

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA 
 

Texto: Pilar Amaro

XOAN ARCO DA VELLA

CRUZ DE "CRUZ FUENTES" - PÉ DA MÚA - MONTE DA CASTRELADA - PONTE CALDELAS

CRUZ DE "CRUZ FUENTES"

PÉ DA MÚA

MONTE DA CASTRELADA

PONTE CALDELAS

     Os que coñecedes Galicia habredes visto miles de cruceiros, petos de ánimas, ou as veces simplemente cruces situadas á beira dos camiños.

     Unhas veces a súa misión era de protección, outras para salvar a alma e moitas recordan tráxicos sucesos.

     Esta que publicámos hoxe egrazas á vos, porque sodes increibles, e impagable a vosa axuda de moitos que me enviastes mensaxes,  en especial a Lola Muiños Garcia, Ana Iglesia Perez e tamen Luis de Laxoso.

     Moitas Gracias a todos sin vos seia imposible, gracias

     Esta cruz está adicada e recorda a morte no lugar de Cruz Fuentes veciña de Tourón de 28 anos que traballaba nunha repoblacion forestal na zona

     Cruz Fuentes morreu como consecuencia do corremento de pedras nas que se abrigaba da choiva e parece fallou o terreno e estas cairon enrriba de ela.

     O lugar onde atopamos esta cruz e no camiño forestal que vai de Pé da Múa a Laxoso no Monte da Castrelada.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

PETRÓGLIFO DE RIANXIÑO - CARRETERA DE RIANXIÑO - RIANXO

PETRÓGLIFO DE RIANXIÑO

CARRETERA DE RIANXIÑO

RIANXO

     Un petróglifo é unha representación gráfica gravada nas rochas ou pedras. 

     Son o antecedente dos símbolos previos á escritura e o seu uso na comunicación data de hai uns 12.000 anos e chega aos tempos modernos, dependendo da cultura e o lugar, dándose sobre todo a partir do Neolítico.

     A palabra provén dos termos gregos petros (pedra) e glyphein (tallar) e foi na súa orixe acuñada en francés como pétroglyphe. 

     Este termo non debe confundirse con pictografía, que é unha imaxe debuxada ou pintada na rocha, aínda que ambos os dous pertencen á categoría xeral e máis ampla da arte rupestre. 

     As petroformas ou modelos e figuras feitas en grandes rochas no chan, tampouco son moi parecidas.

Historia
     Os petróglifos máis antigos datan do Paleolítico Superior pero aumentan o seu número extraordinariamente no Neolítico, aproximadamente hai 10.000 ou 12.000 anos. 

     Máis adiante, fai ao redor de 7000 ou 9000 anos comezaron a aparecer outros sistemas de escritura como a pictografía e os ideogramas. 

     Os petróglifos seguiron sendo moi comúns e algunhas sociedades menos avanzadas continuaron utilizándoos durante milenios, ata o momento de entrar en contacto coa cultura occidental no século XX.

     Atopáronse en todos os continentes, exceptuando a Antártida, aínda que se concentran especialmente en partes de África, Escandinavia, Siberia, o suroeste de Norteamérica e Australia. 

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

ANTIGUA SALAZÓN DE PUNTA ALADA - O HÍO - CANGAS - RÍA DE ALDAN

RUINAS DA SALAZÓN DE ALADA
PUNTA ALADA
O HÍO
CANGAS
RÍA DE ALDAN

O Hío
      Santo André do Hío é unha parroquia que se localiza no oeste do concello pontevedrés de Cangas. 

     Segundo o padrón municipal de 2014 tiña 2.938 habitantes (1.478 homes e 1.460 mulleres) distribuídos en 7 entidades de poboación, o que supón unha aumento en relación ao ano 1999 cando tiña 2.885 habitantes.

Xeografía
     A parroquia está situada ao oeste do concello. Varias das súas praias adoitan ter Bandeira Azul. Está cruzado por dous regatos. O rego de Donón nace en Donón, o seu leito e do Hío ata O Facho e desemboca en Barra. Ten a vertente na ría de Vigo cunha lonxitude de 2.025 m e remata en estuario. O Lagares nace en Vilanova e desemboca na praia de Areabrava. Ten a vertente na ría de Aldán, o seu réxime e regular cunha lonxitude de 2.100 m e acaba en estuario.

Historia
      O Hío comezou a estar habitado na Idade de Ferro, cando se poboou o Facho de Donón, onde logo se levantou o santuario galaico ao deus Berobreo. Na Idade Media pertenceu ao couto feudal da Casa de Soutomaior.

      Desde 1821, momento en que se constituíron os actuais municipios, ata 1862 pertenceu a Bueu, de igual xeito que a veciña freguesía de Aldán.

      No ano 1929 os emigrantes do Hío en Buenos Aires enviaron cartos para construír unha casa e traer un médico para a parroquia.

Patrimonio
     O cruceiro do Hío é obra de Xosé Cerviño, canteiro de Augasantas (Cerdedo-Cotobade). Foi feito en 1872, e está situado fronte ao adro e forma parte dun conxunto artístico-relixioso composto pola igrexa románica de Santo André de Hío e mais a casa reitoral.

     É da gran valor cultural un santuario galaico-romano na aldea de Donón, situado na Costa da Vela, concretamente no Monte do Facho.

Festas
      Son afamados os seus festexos populares do entroido. Coñecido popularmente como Carnaval do Hío, é unha festa popular que se celebra 40 días antes da Semana Santa, na cal se vai de aldea en aldea bailando e cantando e bebendo viño tinto. Este evento dura 3 días que sempre coinciden en domingo, luns e martes.

     Cada unha das sete aldeas do Hío contrata un cuarteto de gaiteiros, que son recibidos o domingo á tarde (con festa ata a madrugada na súa aldea). Durante luns e martes, todas as aldeas van visitando xuntas cada un dos núcleos de poboación: o luns van todos a Vilariño, O Igrexario, Pinténs e Vilanova; e o martes vaise a Liméns, Nerga e Donón. En cada aldea hai un rito de irmandamento, un breve concerto de cada cuarteto (co conseguinte prestixio ou desprestixio para as aldeas, segundo a calidade dos músicos e das súas pezas) e unha saída na que os membros da aldea anfitrioa fan un corro aos visitantes.

    Cada noite, en cada aldea da parroquia, organízase un "baile" que dura ata que a xente aguante. Este baile é nun baixo calquera, que adoita cambiar cada ano.

Ría de Aldán
     A Ría de Aldán é unha enseada galega que forma parte do conxunto das rías Baixas.

Contexto xeográfico
     Ten forma triangular. Sitúase no extremo da península do Morrazo, coa súa boca ao final da ría de Pontevedra. O río que desemboca ao comezo da enseada é o Orxas.

Poboacións
     Tres parroquias dan ás súas costas: O Hío e Aldán (pertencentes ao concello de Cangas), e Beluso (pertencente ao concello de Bueu). Posúe un porto pesqueiro, o de Aldán, e un deportivo, no Hío.

Praias
    Posúe numerosas praias, varias con Bandeira Azul. Nas costas de Aldán atópanse as praias de San Cibrán, Areacova, Francón, Menduíña e Lagoelas. En Beluso atópanse Area de Bon, Lagos e Ancoradoura. No Hío destacan Vilariño, Castiñeiras e Areabrava. As praias que conseguiron en polo menos unha ocasión a denominación de bandeira azul son Menduíña, Areabrava e Vilariño.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE FATIMA - CODESÁS - MELÓN

 PETO DE FATIMA

CODESÁS

MELÓN

    Os petos de ánimas, os cruceiros e os hórreos son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.

     Para a arte maior deixamos as igrexas, muiños, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.

     Polos montes e vales do sur de Galicia e do norte de Portugal, topámosnos/topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.

     Hoxe adicámoslle a nosa atención aos petos de ánimas e pequenos monumentos piadosos que ao longo dos séculos, sobre todo a partir do XVII han ir xurdindo en pobos e aldeas.

     Os petos de ánimas son esas pequenas capeliñas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.

     Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobres ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara o seu intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.

 
     Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non adicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.

     En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo. 

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA