martes, 17 de julio de 2018

IGREXA DE SAN XOÁN DE FRONTÓN - FRONTÓN - PANTÓN

IGREXA DE SAN XOÁN DE FRONTÓN
FRONTÓN 
PANTÓN
LUGO


Igrexa de San Xoán de Frontón
     Igrexa do século XVIII feita en cadeirado granítico labrado e escuadrado na fachada principal e cachotería no resto; posúe unha nave de planta rectangular e cuberta de lousa adúas augas na nave e a catro no presbiterio. Nun lateral da nave vemos a sancristía.


     A fachada principal presenta porta de aceso e, por riba dela, un pequeno ocelo con derrame interno. Segue un remate a xeito de frontón recto.



     O conxunto remata nuna espadana de dosu ocos con remate en cruz pétrea.



Frontón
     San Xoán de Frontón é unha das 26 parroquias do concello lugués de Pantón, situado na comarca de Terra de Lemos.



     Pertence á diocese de Lugo e ó arciprestado de Ferreira de Pantón.



     En 2011, segundo o IGE, tiña 96 habitantes (46 homes e 50 mulleres).



Xeografía
     Delimita ao norte coa parroquia de Cangas, ao sur coa de Santo Estevo de Ribas de Sil (Nogueira de Ramuín), ao leste con Acedre e Anllo (Sober), e ao oeste con Pombeiro.




Lugares de Frontón
     Amorín, A Barca, A Chaira, A Estación, Frontón, Lornís, O Outeiro, Seragude



Pantón
     Pantón é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca da Terra de Lemos e á Ribeira Sacra.



      Segundo o padrón municipal (INE 2017) conta con 2.565 habitantes (1.233 homes e 1.332 mulleres), o que supón unha diminución en 76 habitantes en relación ao ano anterior.



Historia
      A presenza romana no concello evidénciase no lugar das Augas Santas, cuxas augas termais foron empregadas dende aquela época.



    Un dos fitos máis significativos da historia de Pantón foi a implantación da vida monástica ó longo das marxes dos ríos Miño e Sil.



Patrimonio histórico e artístico
     O concello de Pantón goza dun gran número de monumentos, de diferentes épocas. Tanto castrexos, restos romanos e sendo o patrimonio máis salientable, o seu gran número de monumentos de arquitectura románica.



    A igrexa de San Miguel de Eiré, antiga igrexa monástica con abondosa decoración escultórica.É unha das mostras máis salientables da arquitectura románica en Galicia.
    Mosteiro de Santa María de Ferreira de Pantón.
    Mosteiro de Santo Estevo de Atán.
    Mosteiro de San Vicenzo de Pombeiro.
    A igrexa de San Fiz de Cangas.
    O convento dominico da Purificación da Sagrada Virxe María.



    A cova-templo do Cotillón
    A torre de Marce é unha fortificación medieval situada no lugar de Marce do século IX.
    A torre do Reloxo foi construída no ano 1950 no lugar de Marce pola Asociación de veciños de Marce en Bos Aires. É unha torre con reloxo de campá.



Restos castrexos:
    O castro de Marce, chamado tamén castelo de Marce, sitúase nunha elevada montaña a 1 km da aldea de Marce, no alto do río Miño.
    O castro de Amboade, situado na parroquia de Vilar de Ortelle.
    O castro de Vilar de Ortelle, situado na parroquia de Vilar de Ortelle.
    O castro de Amedo, situado na parroquia de Santa María de Toiriz.
    O castro de San Cibrao, situado na parroquia de Santa María de Toiriz.
    O castro de Guende, situado na parroquia de Santiago de Cangas.
    O castro de Aúde, situado na parroquia de San Fiz de Cangas.
    O castro de Ferreira, situado na parroquia de Santa María de Ferreira.



    O castro de Guítara, situado na parroquia de Eiré.
    O castro de Santa Mariña, situado na parroquia de Eiré.
    O castro de Bornogueiras, situado na parroquia de Pantón.
    O castro de Vilaxilde, situado na parroquia de Espasantes.
    O castro da Xesteira, situado na parroquia de San Vicente de Castillón.
    O castro de Toldaos, situado na parroquia de Toldaos.
    O castro de Bazal, situado na parroquia de Pombeiro.
    O castro de Vilamirón, situado na parroquia de Pombeiro.
    O Castriño, no lugar de Vilamirón situado na parroquia de Pombeiro.



Restos da cultura megalítica:
    Mámoa dos Cancelos, situada na parroquia de Vilar de Ortelle.
    Mámoa de San Romao, denominada así por situarse moi próxima ó lugar de San Romao na parroquia de Vilar de Ortelle.
    Mámoa de Paderne, situado na parroquia de Moreda.
    Mámoa de Pombeiro, situada na parroquia de Pombeiro.
    Mámoas do Castro de Guítara, situado na parroquia de Eiré.



Petróglifos:
    Petróglifo Monte San Román I, situado na parroquia de Acedre.
    Petróglifo Monte San Román II, situado na parroquia de Acedre.
    Petróglifo Monte San Román III, situado na parroquia de Acedre.
    Petróglifo Monte San Román IV, situado na parroquia de Acedre.
    Petróglifo Monte San Román V, situado na parroquia de Acedre.
    Petróglifo Monte San Román VI, situado na parroquia de Acedre.



    Petróglifo Exento de San Román, situado na parroquia de Acedre.
    Petróglifo exento de Pesqueiras, situado na parroquia de Atán.
    Petróglifo Torre do Castro I, situado na parroquia de Espasantes.
    Petróglifo Torre do Castro II, situado na parroquia de Espasantes.
    Petróglifo da Cancelada I, situado na parroquia de Espasantes.
    Petróglifo da Cancelada II, situado na parroquia de Espasantes.
    Petróglifo da Cancelada III, situado na parroquia de Espasantes.
    Pétroglifo Vilaxilde I, situado na parroquia de Espasantes.
    Pétroglifo Vilaxilde II, situado na parroquia de Espasantes.
    Petróglifo das Carrizas, situado na parroquia de Espasantes.
    Pétroglifo Pena da Virxe, situado na parroquia de Vilar de Ortelle.
    Pena da Cima da Costa, situado en Vilar de Ortelle.
    Petróglifo A Escrita, situado na parroquia de Toldaos



Festas locais
    Festival do Castro
    Santo Cristo, en San Fiz de Cangas. Lévase a cabo o primeiro domingo de xullo.
    Festividade da Virxe das Neves, celébrase no Regueiro en Pombeiro, o 5 de agosto.
    Festividade da Virxe dos Ollos Grandes, celébrase en Augas Santas en Pantón, o segundo domingo de setembro.



Parroquias de Pantón
     Acedre (San Romao), Atán (Santo Estevo), Cangas (Santiago), Castillón (Santiago), Deade (San Vicente), Eiré (San Xulián), Espasantes (Santo Estevo), Ferreira de Pantón (Santa María), Frontón (San Xoán), Mañente (San Mamede), Moreda (San Romao), Pantón (San Martiño), Pombeiro (San Vicente), Ribeiras de Miño (Santo André), San Fiz de Cangas (San Fiz), San Vicente de Castillón (San Vicente) | Santalla de Toiriz (Santalla), Santo Estevo do Mato (Santo Estevo), Següín (Santo André), Serode (San Xulián), Siós (San Martiño), Toiriz (Santa María), Toldaos (San Xoán), Tribás (San Martiño), Vilamelle (San Cibrao), Vilar de Ortelle (Santiago)



Concellos da Ribeira Sacra
    Baños de Molgas, Castro Caldelas, Chandrexa de Queixa, Chantada, Esgos, Maceda, Manzaneda, Monforte de Lemos, Montederramo, Nogueira de Ramuín, Pantón, Parada de Sil, Paradela, O Pereiro de Aguiar, A Peroxa, A Pobra do Brollón, Portomarín, Quiroga, O Saviñao Sober, Taboada A Teixeira


 VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 16 de julio de 2018

IGREXA DE SAN XOÁN DE ALBEOS - ALBEOS - CRECENTE

 IGREXA DE SAN XOÁN DE ALBEOS
ALBEOS
CRECENTE



Igrexa de San Xoán de Albeos
     Igrexa con advocación a San Juan Bautista, data do século XVII/XVIII, de orixe románica aínda que con numerosas reformas posteriores, se sitúa en "Mosteiro", nome que procede da antiga situación do Mosteiro de San Paio.


     Planta de cruz latina con ábsida destacada en altura, conserva da primitiva fábrica románica parte dos aleiros dos muros laterais cos seus modillóns e a porta occidental. 


     Esta porta occidental, posúe un arco semicircular con tímpano sobre xambas de perpiaños e dúas arquivoltas apoiadas en dous pares de columnas que presentan esquemáticos capiteis de dobre orde de follas que rematan en volutas. O tímpano está presidido por unha cruz bilobulada rodeada de decoración vexetal e outros


Albeos
    San Xoán de Albeos é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Crecente na comarca da Paradanta. Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 476 habitantes (238 homes e 238 mulleres), distribuídos en 25 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 676 habitantes.



Historia
    É a parroquia natal de San Paio, sobriño do bispo de Tui Hermixio, que foi raptado por Abderramán III no ano 920.



     Na súa memoria erixiuse o mosteiro románico de San Paio, do que se conservan algunhas ruínas. Aquí naceu tamén o bispo católico Gilberto Gómez.



Lugares de Albeos
     A Beira do Río, A Boavista, Camán, A Capela, A Carballosa, A Carreira, O Cazapal, O Cerraque, As Chans, O Coto de San Mariño, O Forno Telleiro, A Lama, As Laranxeiras, O Morgado, O Mosteiro, Os Muíños, O Outeiro, Paradela, O Pazo, O Perdigón, A Portela, As Redondas, A Regalada, O Rodo, Santa Marta, O Seixal, A Terranova, A Uceira, Vilameán, Vilapide 



Crecente
     Crecente é un concello da provincia de Pontevedra, pertence á comarca da Paradanta. Segundo o IGE, en 2014 tiña 2.261 habitantes. O seu xentilicio é «crecentense».




Xeografía
     Limita cos concellos de Arbo e A Cañiza (provincia de Pontevedra); Melón, Arnoia, Cortegada, Pontedeva e Padrenda (provincia de Ourense) e fai fronteira con Portugal, separado polo río Miño. Ten 57,1 km².



     Cara ao norte está formado por unha zona montañosa, e cara ao sur está formado por un grupo de vales profundos, dirixidos cara ao río Miño, que o separa de Ourense e Portugal.



Historia
     No límite co concello de Arbo atópanse uns petróglifos no monte, e nos lindeiros coa provincia de Ourense un túmulo megalítico.



     Durante a idade de ferro, coa cultura castrexa construíronse varios castros: castro da Cidá ou castro de Sabanle, na parroquia de Quintela, onde se atoparon un tríscele (conservado no Museo de Pontevedra) e un torso de guerreiro castrexo (no Museo Quiñones de León de Vigo). Os castros do Cerco (na aldea de Bouza de Padrosos), o de Coutofurado ou de San Sebastián, en Parada de Rebordechán e o do lugar de Castro no propio Crecente están todos eles romanizados. Durante a dominación romana construíuse unha calzada bordeando o río Miño, e unha torre (orixe da de Fornelos).



     Na idade media a zona formou parte do condado de Turonia, fronteira durante o Reino de Asturias e logo demarcación entre os condados de Galicia e Portugal, pertencendo parte dese concello á raíña Dona Tareixa (nai do futuro rei de Portugal Don Henriques). Ó ser lugar de fronteira sufriu diversas escaramuzas e de aí proveñen as fortificacións de Fornelos e Sendelle, sendo as diversas parroquias posesións de diversos señores feudais, entre os que destacan os templarios (que fundaron o mosteiro de San Pedro de Crecente) o mosteiro de Melón, e a liñaxe dos Soutomaior. Esta familia obtivo numerosos bens e os seus conflitos foron moi soados.



     O rei Fernando IV de España outorgou a Fernando Yáñez o señorío de Crecente. Durante a idade moderna, xa en 1642, o rei Filipe IV de España concedeu o título de conde de Crecente a Baltasar de Soutomaior por intercesión dun familiar seu na corte de Madrid. Durante a Guerra de Restauración Portuguesa Crecente volveu ó ambiente militar, coa refortificación de Fornelos e varios outeiros para impedir ataques e lanzar ofensivas ó país veciño, aínda que estivo lonxe dos grandes conflitos bélicos desta guerra, que sucedían en Salvaterra de Miño.



Natureza
     O contorno natural de Crecente está demarcado polos diversos vales, destacando á vista o encoro do río Frieira. Desde o monte de Chan de Moeiras, en Filgueira, hai unhas boas vistas panorámicas dos meandros do Miño, desde Meréns ata Cortegada.




Patrimonio
     O pazo da Fraga, en Albeos, e o pazo de Barreiro, en Vilar, son de orixe medieval.



     O románico tivo implantación na zona, como se ve no mosteiro de San Paio de Albeos, adicado a San Paio, santo orixinario deste concello. A igrexa de Crecente, antiga colexiata, foi construída sobre as ruínas do mosteiro templario de San Pedro, construído no século XIV.



     O castelo de Fornelos ten a súa orixe nunha torre romana que vixiaba a calzada romana de Crecente e logo ficou en ruínas ata a súa reconstrución durante as guerras de creación de Portugal, entre Afonso VII e Afonso Henriques. Na actualidade consérvase a torre da homenaxe (nela o nobre Pedro Madruga mantivo encarcerado ao bispo de Tui Diego de Murosno século XV) aínda que tiña tamén muralla e varias dependencias anexas, tivo uso ata a Guerra de Restauración ou Guerra de Independencia de Portugal do dominio español.



     A capela da Virxe do Camiño, de estilo románico tardío, sitúase nunha antiga ruta do camiño de Santiago, e conta cun cruceiro ornamental. Na capela de Fátima, no Couto da Cruz, venérase a primeira imaxe existente en España vinculada á Virxe de Fátima, traída a ombreiros dende Portugal.




Parroquias de Crecente
     Albeos (San Xoán), A Ameixeira (San Bernabeu), Angudes (San Xoán), Crecente (San Pedro), Filgueira (San Pedro), O Freixo (San Roque), Quintela (San Caetano), Rebordechán (Santa María), Ribeira (Santa Mariña), Sendelle (Santa Cruz), Vilar (San Xorxe)



Comarca da Paradanta
     A comarca da Paradanta é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra. A ela pertencen os concellos de Arbo, A Cañiza (a súa capital), Covelo e Crecente. 




     Limita ao norte coas comarcas de Vigo e do Ribeiro, ao leste con esta última e coa de Terra de Celanova, ao sur con Portugal e ao oeste coa do Condado.



     Ocupa unha extensión de 333,3 quilómetros cadrados e contaba cunha poboación de 13.226

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

CAPELA DE SAN SEBASTIÁN - REBORDECHÁN - CRECENTE

 CAPELA DE SAN SEBASTIÁN
REBORDECHÁN
CRECENTE



Rebordechán
     Santa María de Rebordechán é unha parroquia que se localiza no norte do concello de Crecente na comarca da Paradanta. 



     Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 111 habitantes (53 home e 58 mulleres), distribuídos en 9 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 142 habitantes.


     No seu patrimonio destaca o castro de Cotofurado, que se atopa no outeiro situado detrás da capela de San Sebastián, do século XVIII, ao igual que a igrexa de Santa María, templo barroco cunha imaxe na fachada moi curiosa da Virxe cunha candea; a 300 metros arriba atópase un pequeno calvario de cruceiros modernos.


Lugares de Rebordechán
     Aldea de Acá, Aldea de Alá, A Chabola, Cima da Aldea, O Cotado, O Miaxal, Parada, O Pazo, A Pousa, O Reguengo, A Souteleira, O Surreiro, O Tarendo, Tixosa, Veiga de Vila



Crecente
     Crecente é un concello da provincia de Pontevedra, pertence á comarca da Paradanta. Segundo o IGE, en 2014 tiña 2.261 habitantes. O seu xentilicio é «crecentense».



Xeografía
     Limita cos concellos de Arbo e A Cañiza (provincia de Pontevedra); Melón, Arnoia, Cortegada, Pontedeva e Padrenda (provincia de Ourense) e fai fronteira con Portugal, separado polo río Miño. Ten 57,1 km².



     Cara ao norte está formado por unha zona montañosa, e cara ao sur está formado por un grupo de vales profundos, dirixidos cara ao río Miño, que o separa de Ourense e Portugal.


Historia
     No límite co concello de Arbo atópanse uns petróglifos no monte, e nos lindeiros coa provincia de Ourense un túmulo megalítico.



     Durante a idade de ferro, coa cultura castrexa construíronse varios castros: castro da Cidá ou castro de Sabanle, na parroquia de Quintela, onde se atoparon un tríscele (conservado no Museo de Pontevedra) e un torso de guerreiro castrexo (no Museo Quiñones de León de Vigo). Os castros do Cerco (na aldea de Bouza de Padrosos), o de Coutofurado ou de San Sebastián, en Parada de Rebordechán e o do lugar de Castro no propio Crecente están todos eles romanizados. Durante a dominación romana construíuse unha calzada bordeando o río Miño, e unha torre (orixe da de Fornelos).


     Na idade media a zona formou parte do condado de Turonia, fronteira durante o Reino de Asturias e logo demarcación entre os condados de Galicia e Portugal, pertencendo parte dese concello á raíña Dona Tareixa (nai do futuro rei de Portugal Don Henriques). Ó ser lugar de fronteira sufriu diversas escaramuzas e de aí proveñen as fortificacións de Fornelos e Sendelle, sendo as diversas parroquias posesións de diversos señores feudais, entre os que destacan os templarios (que fundaron o mosteiro de San Pedro de Crecente) o mosteiro de Melón, e a liñaxe dos Soutomaior. Esta familia obtivo numerosos bens e os seus conflitos foron moi soados.


     O rei Fernando IV de España outorgou a Fernando Yáñez o señorío de Crecente. Durante a idade moderna, xa en 1642, o rei Filipe IV de España concedeu o título de conde de Crecente a Baltasar de Soutomaior por intercesión dun familiar seu na corte de Madrid. Durante a Guerra de Restauración Portuguesa Crecente volveu ó ambiente militar, coa refortificación de Fornelos e varios outeiros para impedir ataques e lanzar ofensivas ó país veciño, aínda que estivo lonxe dos grandes conflitos bélicos desta guerra, que sucedían en Salvaterra de Miño.


Natureza
     O contorno natural de Crecente está demarcado polos diversos vales, destacando á vista o encoro do río Frieira. Desde o monte de Chan de Moeiras, en Filgueira, hai unhas boas vistas panorámicas dos meandros do Miño, desde Meréns ata Cortegada.



Patrimonio
     O pazo da Fraga, en Albeos, e o pazo de Barreiro, en Vilar, son de orixe medieval.



     O románico tivo implantación na zona, como se ve no mosteiro de San Paio de Albeos, adicado a San Paio, santo orixinario deste concello. A igrexa de Crecente, antiga colexiata, foi construída sobre as ruínas do mosteiro templario de San Pedro, construído no século XIV.


     O castelo de Fornelos ten a súa orixe nunha torre romana que vixiaba a calzada romana de Crecente e logo ficou en ruínas ata a súa reconstrución durante as guerras de creación de Portugal, entre Afonso VII e Afonso Henriques. Na actualidade consérvase a torre da homenaxe (nela o nobre Pedro Madruga mantivo encarcerado ao bispo de Tui Diego de Murosno século XV) aínda que tiña tamén muralla e varias dependencias anexas, tivo uso ata a Guerra de Restauración ou Guerra de Independencia de Portugal do dominio español.


     A capela da Virxe do Camiño, de estilo románico tardío, sitúase nunha antiga ruta do camiño de Santiago, e conta cun cruceiro ornamental. Na capela de Fátima, no Couto da Cruz, venérase a primeira imaxe existente en España vinculada á Virxe de Fátima, traída a ombreiros dende Portugal.


Parroquias de Crecente
     Albeos (San Xoán), A Ameixeira (San Bernabeu), Angudes (San Xoán), Crecente (San Pedro), Filgueira (San Pedro), O Freixo (San Roque), Quintela (San Caetano), Rebordechán (Santa María), Ribeira (Santa Mariña), Sendelle (Santa Cruz), Vilar (San Xorxe)



Comarca da Paradanta
     A comarca da Paradanta é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra. A ela pertencen os concellos de Arbo, A Cañiza (a súa capital), Covelo e Crecente. 



     Limita ao norte coas comarcas de Vigo e do Ribeiro, ao leste con esta última e coa de Terra de Celanova, ao sur con Portugal e ao oeste coa do Condado.


     Ocupa unha extensión de 333,3 quilómetros cadrados e contaba cunha poboación de 13.226

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA