PETROGLIFO DOS MOUCHOS - BRIÓN - LEIRO - RIANXO

 PETROGLIFO DOS MOUCHOS

BRIÓN

LEIRO

RIANXO

 Petroglifo dos Mouchos   
      Conxunto de gravados, na súa maioría de cervos, situados nunha laxe preto da praia das Cunchas.

      As recentes tarefas de limpeza melloraron o acceso ata as dúas laxes, xa que estaban bastante cubertas pola vexetación ata hai pouco.

      Chama a atención o gran cervo na pedra inferior cunha figura antropomorfa pouco visible no alto da laxe. E tamén a maneira de transmitir o movemento coa representación de patas con tres liñas, semellante a outros petróglifos da península do Barbanza.

Brión
      Brión é un lugar da parroquia de Leiro no concello coruñés de Rianxo, na comarca da Barbanza.

       Segundo o padrón municipal (INE 2013) ten 327 habitantes (163 homes e 164 mulleres).

Leiro
        Santa María de Leiro é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Rianxo. 

      Segundo o padrón municipal (INE 2018) tiña 953 habitantes (482 mulleres e 471 homes) distribuídos en 10 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 1.075 habitantes e ao ano 2013 cando tiña 1.019 habitantes.

     Esta parroquia e máis a de Santa Comba de Rianxo, do mesmo concello, son os únicos puntos de Galicia nos que se conserva o uso dialectal do xerundio conxugado.

Patrimonio
    Pazo de Brión: pazo barroco compostelán da familia Torrado, construído en 1310 e reconstruído en 1610. Sufriu unha nova remodelación en 1786.

Festas
      As festas de Leiro na honra á Virxe do Carme celébranse a segunda fin de semana de outubro.

Lugares de Leiro
      Abuín, Brión, Cabanas, A Igrexa, Meiquiz, Or, Palleiro, A Pedreira, Rañó, Rial

Comarca de Barbanza
      A comarca do Barbanza, comarca da Barbanza, comarca de Barbanza ou simplemente A Barbanza, O Barbanza ou Barbanza, é unha das comarcas oficiais de Galicia. 

      Localízase no suroeste da provincia da Coruña. Pertencen a ela os concellos de Boiro, A Pobra do Caramiñal, Rianxo e Ribeira. Ten unha superficie de 246,71 km² e no ano 2020 tiña 66.063 habitantes.

MAPA

 

 Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA

PETRÓGLIFO A PEDRA DAS CABRAS - FIGUEIRIDO - PALMEIRA - RIBEIRA

 PETÓGLIFO A PEDRA DAS CABRAS

FIGUEIRIDO

PALMEIRA

RIBEIRA

 A Pedra das Cabras.
        A pedra das Cabras é un petróglifo situado no lugar de Figueirido (parroquia de Palmeira, concello de Ribeira), na comarca da Barbanza.

Descrición
        Os gravados foron feitos na Idade do Cobre (2200-1800 a.C.). O debuxo representa dous animais, quizais cabras, a un lado dun gran batólito.

         Cada animal ten seis patas, o que pode representar o movemento que teñen as figuras.

Figueirido
       Figueirido é un lugar da parroquia de Palmeira no concello coruñés de Ribeira, na comarca da Barbanza.

         Segundo o padrón municipal (INE 2012) ten 14 habitantes (8 homes e 6 mulleres).

      No lugar está a Pedra das Cabras, petróglifo da idade de bronce.

Comarca de Barbanza
        A comarca do Barbanza, comarca da Barbanza, comarca de Barbanza ou simplemente A Barbanza, O Barbanza ou Barbanza, é unha das comarcas oficiais de Galicia. Localízase no suroeste da provincia da Coruña.

         Pertencen a ela os concellos de Boiro, A Pobra do Caramiñal, Rianxo e Ribeira. 

       Ten unha superficie de 246,71 km² e no ano 2020 tiña 66.063 habitantes.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

CASTRO DE SAN VICENZO - SAN VICENZO - AVIÓN

 CASTRO DE SAN VICENZO

SAN VICENZO

AVIÓN

O castro de San Vicenzo

       Por iniciativa da asociación cultural VIVE AVIÓN e dos titulares do monte comunal onde se atopa o castro, chegouse por fin a unha pequena sondaxe arqueolóxica con tres catas que nos achega algo de información sobre os habitantes máis antigos destas terras de Avión.

     O castro de San Vicenzo chegou ao século XXI sen escavacións regladas. A pesares dalgunha actuación dos buscatesouros, que sempre destrúen probas e nunca aportan nada ao coñecemento xeral, o castro de San Vicenzo segue intacto e estamos seguros de que pode gardar información sobre os modos de vida, actividades cotiás, relacións con outros castros… que a catas e estudos futuros poderán axudanos a descubrir.

      Destacar a aparición de cerámica típica dos castros, ademais dos restos dunha ánfora romana, e o descubrimento do que puido ser a porta de acceso ao recinto superior.

      Os achados nas escavacións, por humildes de parezan, poden dar moita información sobre o seu uso e a súa datación relativa, tendo en conta a súa posición orixinal nos estratos do terreo. Os cazatesouros destrúen esa información, que nunca máis poderá recuperarse.

San Vicenzo
       San Vicenzo é un lugar da parroquia de Avión no concello ourensán de Avión na comarca do Ribeiro.

      Segundo o INE e o IGE en 2011 tiña 79 habitantes (34 homes e 45 mulleres), seis menos ca en 2010 (35 homes e 50 mulleres).

Lugares de Avión
     Beresmo, Cernadas, San Vicenzo, San Xusto

Avión
      San Xusto e Pastor de Avión é unha parroquia do concello de Avión, na provincia de Ourense. 

       En 2015 tiña 588 habitantes (279 homes e 309 mulleres), 133 menos ca en 2000. 

       Esta parroquia, por ser a capital do municipio, non perdeu tanta poboación como as outras do concello.

Patrimonio
      A igrexa parroquial ten a súa orixe a comezos do século XVII, rematándose a súa construción en 1742. A fachada é un retablo barroco realizada por canteiros da Terra de Montes, e ten outras dúas portadas fortemente moldeadas e con fornela superior, con figuras pétreas de Santo Antón co Neno e a Virxe e o seu fillo. A cabeceira, moi anterior a 1742, ten bóveda de nervios góticos con claves historiadas policromadas. Na central figuran os santos Xusto e Pastor, con caretas alusivas aos principios centrais da fe.

      A arquitectura da torre do templo, con carátulas angulares na balaustra inferior, é similar á das igrexas de Carballeda e Beiro, posiblemente porque foron ordenadas facer pola mesma persoa, o conde de Ribadavia.

      A igrexa ten columnas salomónicas angulares, algo que malia ser un exemplo moi característico do barroco, non é común nos exteriores das igrexas do barroco galego. 

MAPA

 

Fuente: Web Asociación Cultural VIVE AVIÓN

XOAN ARCO DA VELLA

 

 

 

SARTEGOS DO CASTRO DE SANTA MARIÑA - A CASAN0VA - AMARANTE - MASIDE

 SARTEGOS DE SANTA MARIÑA

CASTRO DE SANTA MARIÑA

A CASANOVA

AMARANTE

MASIDE

     O castro de Santa Mariña, situado a 326 mts. de altura sobre o nivel do mar, atópase no concello de  Maside, ao leste ten o río Barbantiño e ao oeste o arroio Listanco, ambos os ríos únense aos pés da ladeira sur do monte.

      A necrópole formada por dúas sepulturas, unha delas escavada directamente na roca, é de topoloxía antropomorfa, é dicir ten o encaixe para axustar a cabeza en forma de ferradura, non esta completa, fáltalle a parte dos pés, polo tamaño parece ser que debeu de pertencer a un adolescente, non presenta encaixe para as laxas da cuberta.

     A segunda sepultura é exenta, parecendo un sartego, non ten a cabeza marcada e a súa tipoloxía é rectangular, atópase lixeiramente ladeada sobre un dos seus costados, é de adulto.

     Estes enterramentos pertencen ao medioevo posiblemente ao redor do século X.

A Casanova
     A Casanova é un lugar da parroquia de Amarante no concello ourensán de Maside na comarca do Carballiño.

      Tiña 35 habitantes no ano 2012 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 16 eran homes e 19 mulleres.

Lugares de Amarante
     O Agro de Quinta, A Aldeíña, A Casanova, Corzos, Dacón, Fonteboa, A Fontela, Gulfar, Pousada, Santián

Amarante
     Santa María de Amarante é unha parroquia do concello de Maside na comarca do Carballiño, na provincia de Ourense. No ano 2007 tiña 745 habitantes (354 homes e 391 mulleres), nove menos ca en 2006.

Comarca do Carballiño
     A comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense. Toma o nome da súa vila principal. 

     Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín. 

VIDEO

MAPA 

 

Fuente: Blog de enricvillanueva.wordpress.com

XOAN ARCO DA VELLA

 

 

PONTELLA DO REGUEIRO DO PRADO - SILVAESCURA - SOUTELO DE MONTES - FORCAREI

 PONTELLA DO REGUEIRO DO PRADO

SILVAESCURA

SOUTELO DE MONTES

FORCAREI

 Aldea de Silvaescura
      Recentemente iniciouse a escavación da aldea perdida de SIlvaescura, situada nos limites entre o monte de Soutelo de Montes e o de Trasdomonte da que só permanecen dúas estruturas a vista.

       Coñécense poucas referencias históricas documentadas desta aldea. A máis importante e a da redención dos foros da aldea de as Codesás ao convento de Aciveiro, documento datado de 1624.

     Son tamén referencia da historia deste lugar a toponimia do entorno, Su Casa, Silva Oscura, Camiño da Brea(referencia ao tránsito de actividade comercial cos mosteiros e Compostela).

      Co obxectivo de poñer en valor estes traballos estanse levando a cabo visitas guiadas por parte do Instituto de Ciencias do Patrimonio.

Soutelo de Montes
     Soutelo de Montes é unha vila da parroquia da Madanela de Montes, no concello de Forcarei. É a segunda de maior poboación deste concello.

Demografía
     Segundo o IGE en 2020 tiña 405 habitantes, 19 menos que o ano anterior.

Historia
      No transcurso da revolta Irmandiña, na segunda metade do século XV, a Torre do Castro de Montes foi derrubada. Os xuíces-meriños tiveron que trasladar a súa residencia a Soutelo de Montes, onde se asentarían até as xurisdicións especiais seren abolidas en 1811.

      Na remodelación de concellos e partidos xudiciais das Cortes de Cádiz creouse o concello de Soutelo de Montes. Formaban parte del as freguesías da Madanela, Ventoxo, Pardesoa, San Miguel de Presqueiras e Santa Mariña de Presqueiras.

     En 1814 o rei Fernando VII anulou a Constitución e a xurisdición retornou ao arcebispado de Santiago. En 1833 creouse o concello de Forcarei, aínda que entre 1858 e 1862 denominouse Soutelo de Montes.

Festas e celebracións

    Festa do cogomelo, en novembro.
    Festa do Gaiteiro, en memoria de Avelino Cachafeiro, o 18 de agosto de 1973.

A Madanela de Montes
     Santa María Madanela de Montes é unha parroquia que se localiza no concello de Forcarei, na comarca de Tabeirós - Terra de Montes.

     Segundo o IGE, no 2014 a súa poboación descendera ata os 578 habitantes, sendo 272 homes e 306 mulleres.

Patrimonio
     No IES Chano Piñeiro consideraron a posibilidade de que a orixe do topónimo puidese ser orixinalmente medanela diminutivo de meda. A igrexa parroquial inaugurouse en 1964.

Lugares da Madanela de Montes
      Ameixeiras, Os Codesás, A Graña, A Madanela, San Xusto, Sanguñedo, Soutelo de Montes, Trasdomonte, Ventosela

Parroquias de Forcarei     
      Aciveiro (Santa María), Castrelo (Santa Mariña), Dúas Igrexas (Santa María), Forcarei (San Martiño), A Madanela de Montes (Santa María Madanela), Meavía (San Xoán), Millarada (San Amedio), Pardesoa (Santiago), Pereira (San Bartolomeu), Quintillán (San Pedro), San Miguel de Presqueiras (San Miguel), Santa Mariña de Presqueiras (Santa Mariña), Ventoxo (San Nicolao)

VIDEO

MAPA

 

 

XOAN ARCO DA VELLA