PETROGLÍFOS DE PEDRE - CERDEDO COTOBADE

 PETROGLÍFOS DE PEDRE

PEDRE

CERDEDO - COTOBADE

 Pedre
     Santo Estevo de Pedre é unha parroquia que se localiza no oeste do concello de Cerdedo-Cotobade. 

     Segundo o INE, en 2010 tiña 215 habitantes (115 mulleres e 105 homes), 5 máis ca o ano anterior e 24 máis ca en 2005.

Patrimonio
     Pedre é unha terra de canteiros e un dos máis destacados foi Tiburcio Álvarez, nado a principios do século XVIII. Álvarez traballou na igrexa de Pedre no ano 1767. Xunto cos seus veciños Pedro Bugallo pai e fillo, fixo as escaleiras dos coros alto e baixo así como o enlousado da igrexa.

     A igrexa de Santo Estevo de Pedre é anterior ao século XVII. No adro, fronte á igrexa, hai un relevo de estilo gótico que data dos séculos XV e XVI, representando a Crucifixión e a Adoración dos Reis Magos, que probablemente estaba situado na fachada da igrexa.

     No lugar de Quinteiro de Salgueiro está a chamada Casa Grande que foi feita na época da Inquisición e data do ano 1600.

     Formando parte do antigo camiño de peregrinos atópase unha ponte romana, formada por tres arcos.

     Na Eira Grande pódense ver oito canastros, a maioría de dous claros, e algún deles pertencen a dous veciños ou máis. Na mesma eira hai outra máis pequena chamada a Eira do Pallal, onde se xuntaban os veciños para mallar o centeo, con cinco canastros, todos restaurados.

     En Vichocuntín hai unha ponte romana, composta por un so arco rebaixado duns 35 m de longo e 25 de alto, con barandas de pedra concertada e lucida, obra dos canteiros da terra. Tamén hai un peto de ánimas cun cruceiro.

     En Serrapio sitúase a capela de San Lourenzo de estilo barroco do século XVIII, de planta rectangular, portada adintelada, pináculo nos extremos e espadana central de dobre corpo.

Lugares de Pedre
     Pedre,  Serrapio, Vichocuntín

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

SHOWCOOKING PEMENTOS DE HERBÓN - PONTEVEDRA

 SHOWCOOKING PEMENTOS DE HERBÓN

PLAZA DE ABASTOS DE PONTEVEDRA

PONTEVEDRA

Showcooking con Pementos de Herbón en Pontevedra
     La Plaza de Abastos de Pontevedra acogió un acto promocional y showcooking de Pemento de Herbón protagonizado por el presidente del Consejo Regulador en funciones, José Ramón Torreira García (será relevado por la presidenta de A Pimenteira) y el cocinero del Grupo Nove, José Manuel Mallón. del restaurante Dantaño.

     Torreira García explicó a los presentes el origen de estos pimientos, traídos tras el Descubrimiento del estado mexicano de Tabasco por los monjes franciscano del convento de San Antonio de Herbón; también su relación con el Pulpo á feira, puesto que originalmente se dejaban madurar, se secaban y se molían para obtener pimentón picante.

     El Pemento de Herbón es una variedad picante que, no obstante, al recolectarse en su juventud, no suele picar, salvo aquellos que presenten una piel más rugosa y formas más redondeadas e irregulares o que no hubiesen sido recolectados en el momento adecuado.

     Tiene la piel lisa, de color verde brillante, forma cónica y el pedúnculo más alargado que sus parientes Pemento do Couto (Narón), por poner un ejemplo.

     Sobre el etiquetado, José Ramón Torreira indicó que las bolsas llevan el logotipo del Consejo Regulador, el sello europeo y deben especificar variedad Padrón, origen Herbón, además de los datos del productor y la correspondiente etiqueta.

     El cocinero, por su parte, explicó la fritura correcta de esta hortaliza, en aceite de oliva 0,4º, no demasiado caliente en el momento de hechar los pimientos, que nunca irán directamente del frigorífico. 

     La fritura se realiza en 4-5 minutos con el aceite a 180º y, tras el escurrido del pimiento, aconsejó echarlos en una sartén sin aceite, añadir la sal y darle un golpe de plancha.

      A la otro pregunta, con rabo o sin rabo, precisó que con rabo tienen un sabor más herbáceo, pero aconsejó que para tapa con rabo y en mesa y mantel sin rabo.

     El sowcooking consistió en empanada de Pementos de Herbón, fritos con y sin rabo y una mini tosta de pimiento con quixo Arzúa-Ulloa y membrillo sobre galleta mariñeira.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

 Fuente: Revista Hostelería Galega e Turismo. 

Fotos: Carmen Lopez "Moura"

XOAN ARCO DA VELLA

EIRA DO ALTO - GAVIEIRA

 EIRA DO ALTO

GAVIEIRA

ARCOS DE VALDEVEZ

Gavieira
     Gavieira es una freguesia portuguesa del concelho de Arcos de Valdevez, con 57,56 km² de superficie y 446 habitantes (2001).​ Su densidad de población es de 7,7 hab/km².

Arcos de Valdevez
     Arcos de Valdevez es una villa portuguesa del Distrito de Viana do Castelo, región estadística del Norte y comunidad intermunicipal del Alto Minho, con cerca de 2.200 habitantes.

     Es sede de un municipio con 445,89 km² de área y 24.761 habitantes (2001), subdividido en 51 freguesías. El municipio limita al norte con el municipio de Monção, al noreste con Melgaço, al este con España, al sur con Ponte da Barca, al suroeste y al oeste con Ponte de Lima y al oeste con Paredes de Coura.

Distrito de Viana do Castelo
     El Distrito de Viana do Castelo es un distrito portugués perteneciente a la provincia tradicional del Minho. Limita al norte y al este con España, al sur con el Distrito de Braga y al oeste con el océano Atlántico. Área: 2.255 km² (el menor distrito portugués). Población residente (2011): 244.836. Sede del distrito: Viana do Castelo.

Subdivisiones
El distrito de Viana do Castelo se subdivide en los siguientes 10 municipios:
    Arcos de Valdevez
    Caminha
    Melgaço
    Monção
    Paredes de Coura
    Ponte da Barca
    Ponte de Lima
    Valença
    Viana do Castelo
    Vila Nova de Cerveira

Región de Minho.
     El Minho es una región histórica y cultural portuguesa y también una antigua provincia administrativa (o región natural) de Portugal. La provincia fue instituida formalmente por una reforma administrativa de 1936. Sin embargo, las provincias nunca tuvieron ninguna atribución práctica, y desaparecieron del vocabulario administrativo (aunque no del vocabulario cotidiano de los portugueses) con la entrada en vigor de la Constitución de 1976.

Localización
     Minho limita al norte y al nordeste con Galicia, en España (provincias de Pontevedra y Orense, respectivamente), al este con el Trás-os-Montes e Alto Douro, al sur con Douro Litoral y al oeste con el océano Atlántico.

Composición
     La región de Minho está constituida por 24 concelhos, integrando la totalidad de los distritos de Braga y Viana do Castelo.

    Distrito de Braga: Amares, Barcelos, Braga, Cabeceiras de Basto, Celorico de Basto, Esposende, Fafe, Guimarães, Póvoa de Lanhoso, Terras de Bouro, Vieira do Minho, Vila Nova de Famalicão, Vila Verde, Vizela.

    Distrito de Viana do Castelo: Arcos de Valdevez, Caminha, Melgaço, Monção, Paredes de Coura, Ponte da Barca, Ponte de Lima, Valença, Viana do Castelo, Vila Nova de Cerveira.

     La antigua provincia administrativa de Minho contaba con 23 municipios, una vez que el concelho de Vizela fue creado en 1997, por secesión de Guimarães, después de la extinción de las provincias administrativas.

      Para algunos geógrafos, esta región, en conjunto con el Douro Litoral, forma una unidad geográfica mayor: el Entre Douro e Minho.

   Por otro lado, puede dividirse en dos regiones: el Alto Minho, correspondiente al distrito de Viana do Castelo, y el Baixo Minho, correspondiente al distrito de Braga.

Actualidad
    Actualmente, su territorio se encuentra en la región estadística del Norte, repartiéndose por la totalidad de las subregiones estadísticas del Minho-Lima y del Cávado, y parcialmente por las subregiones estadísticas del Ave (concelhos de Fafe, Guimarães, Póvoa de Lanhoso, Vieira do Minho, Vila Nova de Famalicão y Vizela) y Tâmega (dos concelhos de las Terras de Basto, a saber: Cabeceiras de Basto y Celorico de Basto).

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

OBRA DE MAN - O ALEMAN DE CAMELLE

 OBRA DE MAN

O ALEMAN DE CAMELLE

CAMELLE

Manfred Gnädinger
     Manfred Gnädinger, coñecido como Man ou O alemán de Camelle, nado en Radolfzell o 27 de xaneiro de 1936 e falecido en Camelle o 28 de decembro de 2002, foi un pintor e escultor ermitán de nacionalidade alemá que viviu durante corenta anos na praia de Camelle (Camariñas, na costa da Morte).  

     Tratou de levar unha vida o máis sinxela e natural posible, creando unha peculiar paisaxe de pedra preto da praia onde vivía e coidando o seu pequeno xardín.

Traxectoria
     Nace e pasa a súa infancia en Alemaña, procedente dunha familia de sete irmáns, estudou Artes en Italia. Impartiu clases de arte en Suíza a persoas con problemas de integración social. O seu interese pola preservación do medio ambiente e a curiosidade por coñecer a costa galega levárono á Costa da Morte.

     En maio de 1961 chegou a Camelle, inmerso nas festas patronais do Espírito Santo. Dende ese día ese alemán solitario, educado e de bo aspecto, con certo aire de turista acomodado, instalouse para sempre no pobo.

     Viviu até á súa morte da axuda dos veciños e do que lle aportaba mostrar a súa arte nas rochas nas que habitaba (un euro por persoa no último ano máis a obriga de deseñar nun caderno o que máis chamase a atención). A súa morte, natural, vinculouse no imaxinario popular coa indignación provocada pola catástrofe do petroleiro Prestige e a marea negra que provocou. O 9 de novembro de 2010, un temporal levou o que quedaba da súa obra.

Obra
     En tanto como escultor pódese clasificar nas artes contemporáneas do Land art, e a arte marxinal. Na súa memoria foi creado en Camariñas o Museo do Alemán, actualmente atópase en estado de abandono .

     O autor e a súa obra fixeron coñecida no mundo enteiro á vila de Camelle, ata tal punto que é practicamente imposible atopar na rede información deste lugar na que non se faga referencia a Man, e viceversa. A posta en valor e a recuperación do legado de Man, tamén o é, por extensión do porto de Camelle e a súa contorna, nos que Man non só creou, senón que converteu no seu fogar e no seu propio proxecto museístico espontáneo.

     O traballo que Man realizou ao longo dos anos nas inmediacións do espigón de Camelle quedou destruído por mor do vandalismo e das últimas catástrofes climatolóxicas da zona. A obra que persiste actualmente no xardín-museo, único xardín mariño de esculturas no mundo, non representa o seu estado orixinal.

     En 2014 iniciouse un proxecto denominado MAN: mar, arte e natureza, que ten por obxectivo recuperar a obra de Man e expoñela tanto na Casa do Alemán coma en internet, por medio dunha exposición virtual.

Camelle
     O Espírito Santo de Camelle é unha parroquia do concello de Camariñas. Segundo o IGE en 2013 tiña 1290 habitantes (602 homes e 682 mulleres), distribuídos en 6 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 1613 habitantes.

Xeografía
     Está situada na beira do océano Atlántico, en plena Costa da Morte. Camelle está construído dentro dunha enseada, a mar aberto, cunha praia ao fondo. A parroquia da vila, que venera o Divino Espírito Santo, posúe a campá do City of Agra, naufragado en Arou. Ten seis entidades de poboación: Arou, Camelle, Camelle de Riba, Lazo, Lobeiras e A Lagoa

Historia
     Hai un petróglifo no monte de Can Ladrón.

     Durante as invasións normandas dos viquingos, os habitantes de Camelle refuxiáronse no agocho do Alto da Gurita. Segundo a tradición oral, agocháronse entre as árbores pintados con barro e prepararon unha emboscada ós viquingos na zona da Señora, preto da vila, con vitoria local..

     A finais da idade media creouse un dos primeiros peiraos galegos adicados á pesca da balea, xunto cos de Malpica e Caión. Foi fundado por baleeiros vascos, e destacaron na pesca os capitáns García de Olaso e Sarrondo, naturais de Zarautz (Guipúscoa) e Clemente del Campo, de Luanco (Asturias). No monte de Can Ladrón construíuse un posto de vixilancia, posiblemente do século XVI,

     Na localidade de Camelle viviu e desenvolveu a súa obra o artista alemán Manfred Gnädinger, máis coñecido como Man, o Alemán de Camelle.

Lugares e barrios de Camelle
     Arou, Camelle, Lazo

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA