Esta lenda transcorre nas aforas dun pobo chamado Louro. Cerca do mar pero separado deste por numerosas montes de area coñecidos como dunas. Alí atopábase un pobo de xente campesiña que vivía da crianza de animais e de traballa-la terra
Cóntase que un día ás doce da noite cando todolos habitantes do pobo durmían o mar subiu moito máis do normal, ata o punto de atravesa-las dunas e anegar o pobo completamente. Tódolos seus habitantes e animais morreron.
Hoxe en día dise que si vas á Lagoa o día de San Xoán podes oí-los berros de xente e animais que non sabían como librarse daquela desgracia e podes oír as campás da igrexa repicar e disque tamén se ve a unha moza peiteando os seus cabelos diante do espello.
Dise tamén que as construccións aínda descansan no fondo da lagoa sepultadas baixo o lodo do fondo canda as ánimas dos seus moradores.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Está permitida la reproducción total o parcial de los trabajos y fotos de este blog.
Te agradecemos nos sugieras de sitios para trabajos nuevos.
Mis correos:
Apd. de Correos: 83 - 36900 - Marin - Pontevedra
xoanarcodavella@gmail.com
Telf - WhatsAp.: 600590901