VOSTEDE VAINA PERDER TODA
CONTO
CONTO
O señor abade chegou á ribeira porque seica tiña unha viaxe na outra banda. A lancha de paxase levárana para gobernar e, daquela, tivo que chamar por un homiño que andaba a pescar no medio da marea.
Seica o homiño non oía ou facia como quen. Mais tanto foi o que berrou o señor abade que o outro pasouno para alá.
-¡Estarás aquí cando volva!
-Se non é moito o que tarda....
-¡Estate que che pagarei o tempo que sexa!
-¡Non lle é ese o asunto! Despache logo e veña decontado porque o tempo estase poñendo malo.
Foise o señor abade e o home da lancha volveu ao seu traballo. O vento
saltou e comenzou a bater con forza tomando moi mal cariz o dia.
-Se non fora polo señor abade, brincaba en terra - cavilou o mariñeiro.
e
como non pillaba nada, foise á outra banda agardar polo viaxeiro e,
como tardara tanto o crego, foise enrabiando a cada vez máis o
mariñeiro.
-¡Non imos poder pasar o mar! -dixo cando viu ao outro.
-¡Home, pois eu teño que estar na casa pola noite!
-¡Pois non lle vai poder ser!
-¡Habemos pasar sexa como sexa! ¿Ou seica tes medo?
-¿Medo' ¡Ai, señor, non sabe o que di! Eu fíxenme vello na marea e a
marea e máis eu sómoslle bos amigos pero, como son un pouco rebelde,
seica non me quere.
Xa por máis de tres veces perdín a lancha e a min botoume sempre fóra. Se non vou é por vostede, que non é mariñeiro.
Xa por máis de tres veces perdín a lancha e a min botoume sempre fóra. Se non vou é por vostede, que non é mariñeiro.
-Lévame e dareiche unha boa presa de cartos.
-Veña logo, pero despois non diga......
E botáronse ao mar. O vento facía moita forza, a lancha ía mar afora e o
mariñeiro comenzou a resmungar e a botar algún xuramento de cando en
vez. O mariñeiro facía moita forza co remo mais a lancha era pouco o que
avantaba. En troques, andaba máis a présa mar a fóra.
O señor cura, cheo de angustia, pediulle ao mariñeiro:
-¡Reza ti tamén, hom!
-Non teño tempo -dixo o mariñeiro-. ¡nin sei para que!
-¡Desgraciado! -fixo o señor abade-. Perdiches a metade da túa vida.
A lancha deu un brinco e despois un bandazo como para se mergullar no fondo das augas. O señor abade berrou:
-¡Ah!
É daquela díxolle o mariñeiro:
-Señor abade, ¿vostede aprendeu a nadar?
-Non -respondeu o outro.
-¡Pois daquela, eu perdería a metade da miña vida, pero seica vostede vaina perder toda!
XOAN ARCO DA VELLA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Está permitida la reproducción total o parcial de los trabajos y fotos de este blog.
Te agradecemos nos sugieras de sitios para trabajos nuevos.
Mis correos:
Apd. de Correos: 83 - 36900 - Marin - Pontevedra
xoanarcodavella@gmail.com
Telf - WhatsAp.: 600590901