O CURA E O TEMPO - CONTO

O CURA E O TEMPO
CONTO

    Unha aldeia estaba sen crego, porque os veciños puñan como condición, ao que quixera rexentar a parroquia, que había de facer chover ao sair o sol, cando iles quixeran, asegún a necesidade. 

   Alá se presentóu un día un crego, ofrecéndose a comprir a cláusula antedita. A pouco apareceron unos veciños pedíndolle auga, pois o gado estaba sen mantenza por mór da seca. 
 
    -Ben -dixo o señor abade- axuntande o Concello pra mañá ás doce. 
 
    Feito así o crego espuxo a petición daquiles fregueses e, que sí todos estaban de acordo, iba facer chover axiña. 
 
    -A garde unha miga -dixo ún- que teño o pan na aira e quero recoilelo. 
 
     E máis outros cantos abondaron no mesmo. 
 
    -Ben, póndevos de acordo e avisade cando queirades a iauga. 
 
    O mesmo pasóu tódalas veces e din que se fixo vello naquila parroquia o tal crego, sin que tivera que facer miragres. 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA