sábado, 6 de octubre de 2012

O CEO CHORABA - CONTO DE MI


O CEO CHORABA



E o ceo choraba ao tempo que ela.

Percorreu os tramos sen bufo, e o seu peito
fíxolle sentir una forte dor.


Parouse preto da beirarrúa e sen mirar, viu.

Quedou soa, como suspendida no tempo.

E decatouse, de novo, da realidade que xa
estaba a chegar.


Dende facía un tempo sabíalo. 

Sabía que as veces as verbas son vento, e falan sen xeito, que nun recuncho acochan, o que falta por dicir.

Non quería remexer na súa memoria. 


Sómente trataba de que o ar chegase e a inundase .

E sentiuse despegar, aos poucos. 


Sen resistencia, como se soase nun vals.

E tecía ás alleas, nas mais das veces, con trouciños da súa pel.

Nunca soubo das súas propias medidas. 

Mi.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Está permitida la reproducción total o parcial de los trabajos y fotos de este blog.
Te agradecemos nos sugieras de sitios para trabajos nuevos.
Mis correos:
Apd. de Correos: 83 - 36900 - Marin - Pontevedra
xoanarcodavella@gmail.com
Telf - WhatsAp.: 600590901