NA CORESMA - CUENTO

NA CORESMA
CONTO

   Fuco do Chouso era un comedor de carne sempertino. Dende o fozadeiro hastra a punta do rabo, para el o porco non tiña cousa mala; o mesmo comía o touciño da coarta que xugaba un oso deixandoo limpo de todo. Para el, xantar sin carne non era xantar, e polo tanto, tiñalle unha xenreira á coresma que non podía vela.   A bula tampouco a queria porque, o que el decía: el compraba o porco e tiña que crialo, e mantelo, e cebalo; e si despois ainda había de pagar para poder come-la carne, a cousa non tiña traza.   Istas razóns foron as que lle espuxo ó crego cando se confesou.   -Pero señor...

   -Nada, que sin bulda non podes comela e pecas mortalmente si o fas.   -Pero señor...   -!Señor cornos! Está dito que o prohibe a Ilesia, e por algo se fai.   -Pero señor, !escoite!, faga o favor: ¿e non se podrá comer siquera a que quede nos dentes de cando un comese?   -Home, salvando a porqueria, a que quede nos dentes pode comerse.    Fuco saleu do confesonario máis ledo que Arquímedes do baño cando vislumbrou a lei da sumerxión nos líquedos. E non berrou !Eureka! porque nin oíra falar de Arquímedes, nin conocia o vocablo.   Pro ano, o martes de entroido colleuse unha grade e arrimouna de costas a unha das paredes da dispensa. Quitou do baño a carne que lle pareceu, foina poñendo nos dentes da grade, e alí a deixou, dempois de cerrarlle ben ós gatos. 

Recibido no correo. V.C

XOAN ARCO DA VELLA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA