AS BUGANVÍLEAS E A CASIÑA - CONTO DE MI

AS BUGANVÍLEAS E A CASIÑA

     
     Preto dun regato, no medio de árbores moi vellas, atópase unha casa con muros, escanos e patín de pedra, ben cubertos de carriza.

     O teito é de madeira de castiñeiro, e as tellas , son do país. 

     As mais delas esganifadas.

     No interior unha lareira afumada e unha pila.

     Notase que hai tempo que ninguén fai vida nela.

     Claro que isto no é de todo certo pois no seu muro, o que mira cara o sur-este, medra con forza unha especie de árbore curiosa.

     O seu tronco está formado por outros mais miúdos, arbustos leñosos, que entre eles mistúrasen e confúndense hasta chagar a unas polas moi verdes, que no seu tramo final, mudan a cores diferentes, intensos. 

     Para rematar o encanto, unas floriñas, cativas e brancas, amósanse pintureiras.

     Comentan os veciños do lugar que nesa casa morou unha persoa que pasou parte da súa vida amando a natureza e as cores, facendo "tándem" con elas.

     Pouco mais saben, era moi calada, din.

     Imaxinan que alguén que chegara de eidos de lonxe, pode que de sudamerica, regaláralle aquelas matiñas, e que hoxe atopábanse a carón da casa dandolle cor.

     O certo é que dende a distancia, pódese ver unha chea de alegría sobre as pedras escuras.

     De preto, un decátase de que é un recuncho especial.

     Máxico

     Para quen sexa capaz de velo, de disfrutalo, convírtese nun eido misturado, onde poderíase tomar escola da casa velliña e das buganvíleas.

Mi.