AS BODAS - TRADICIÓNS

AS BODAS
TRADICIÓNS

     Hai unha serie de tradicións e de supersticións nas bodas cristianas que tentaremos desvelar e explicar a continuación:

 
      Lanzar arroz: O arroz era considerado como símbolo de fertilidade na Antigüidade, tírase sobre os noivos co desexo de que teñan moitos fillos. É un costume que provén de Oriente.

 
      A torta nupcial: Ten a súa orixe na antigua Roma donde era tradición popular romper un pan sobre a cabeza da noiva como símbolo de fertilidade. Na Inglaterra do medievo, os invitados levaban á boda tortas que amontoaban e que os novicios bicaban para logo reparti-las entre os invitados.

 
      Lanza-lo ramo de noiva: As novicias exipcias levaban herbas de forte aroma para escorrenta-los malos espíritos, co tempo, as herbas foron sustituídas por flores que se tiraban para prognosticar quen sería a próxima afortunada.

 
      Na Francia do século XIV considerábase que a liga da noiva traia boa sorte polo que os convidados corrían detrás dela para quitarlla. Para evita-lo groseiro desta práctica, as noivas comezaron a tirar a liga voluntariamente. Hoxe en día vén sendo coma o ramo de flores para os homes, indica quen será o próximo en contraer matrimonio.

      -Algo vello, algo novo, algo prestado e algo azul: O vello signigica a conexión da noiva co seu pasado e os seus lazos familiares, por iso adoita ter unha xoia familiar ou un traxe de boda.

 
      O novo, as súas esperanzas de comezar unha nova vida de prosperidade e felicidade.

 
      O prestado adoita ser algo que levou outra muller na súa boda e que lle deixa á novia para transmitirlle a felicidade e a fortuna do seu matrimonio

 
      O azul simboliza pureza e fidelidade.

 
      -Diamantes de compromiso: As pedras preciosas incluíanse a miúdo na dote que o noivo pagaba para pedi-la man da súa noiva na Idade Media.

 
      -Aneis de boda: Na antigüidade, cando as condicións de vida eran máis precarias, o marido intentaba asegurarse a unión a súa esposa atando, cunha correa de coiro , a súa perna e a da noiva.

 
      -O anel no dedo anular: As alianzas colócanse neste dedo porque antigamente críase que a vena deste dedo iba dereita ó corazón.

 
      -A lúa de mel: Esta acepción vén dos teutóns, este pobo celebraba as bodas baixo a lúa chea e os contraíntes bebían licor de mel durante trinta días.

 
      -O velo da noiva: Eran os romanos os que colocaban un velo sobre o rostro da noiva nos matrimonios convidos para evitar que o noivo fuxira se a noiva era demasiado fea.

 
      -Cruza-lo umbral da porta en brazos: Os romanos pensaban que o feito de que a noiva tropezase ó entrar no seu novo fogar era un mal augoiro, para evitar isto o noivo levábaa en brazos.

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA