POBRE DE MÍN
E MÁIS DOUTRO
CONTO
E MÁIS DOUTRO
CONTO
Era un matrimonio que fritiron tres chichos (iscos) para cear. Canfo
foron comelos, dixo o home que el comía dous. A muller dixo que non, que
sería ila quen os comería. Rifaron. E de un cachete forte caiéu
atolondrada a muller. O home coidóu que xa era cadavre, e amortaxóuna.
Pola noite veu a xente ao velatorio. E, cando estaban todos cabo da defunta, ésta veu en acordo pouco a pouco.
Ao empezarlle o coñecemento, seguía coa teima, e berróu: "¡Eu hei comer dous! ¡Eu hei comer dous!". Asustada a xente do velatorio, coidaron cousa do outro mundo, e saíron a escape. Mais un home que era coxo, non podendo correr, ía saíndo e decía: "¡Pobre de mín e máis doutro!".
Pola noite veu a xente ao velatorio. E, cando estaban todos cabo da defunta, ésta veu en acordo pouco a pouco.
Ao empezarlle o coñecemento, seguía coa teima, e berróu: "¡Eu hei comer dous! ¡Eu hei comer dous!". Asustada a xente do velatorio, coidaron cousa do outro mundo, e saíron a escape. Mais un home que era coxo, non podendo correr, ía saíndo e decía: "¡Pobre de mín e máis doutro!".
XOAN ARCO DA VELLA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Está permitida la reproducción total o parcial de los trabajos y fotos de este blog.
Te agradecemos nos sugieras de sitios para trabajos nuevos.
Mis correos:
Apd. de Correos: 83 - 36900 - Marin - Pontevedra
xoanarcodavella@gmail.com
Telf - WhatsAp.: 600590901