O ARREPENTIMENTO DO LOBO

O ARREPENTIMENTO DO LOBO
CONTO

    

     Unha vez era un lobo moi ranfleiro que non saía dos arredores do lugar. Unha vez foi á porta da igrexa e estivo escoitando a predicación do crego na que decía que para que fosen perdoados os pecados había que confesar.

   O lobo sentiu  así coma un arrepentimento, pois naquel intre tiña a barriga ben farta e non se lle ocurrían malas ideas, e mandoulle recado ao crego de que saíse confesalo porque lle daba vergonza entar na igrexa.

   Saíu o crego. E o lobo, ao mesmo tempo que lle estaba confesando, estaba mirando para unha burra que andaba cunha cría perto da igrexa; e estaban tan gordiñas e tan maturriosas que ao lobo se lle foron os arrepentimentos e díxolle ao crego que acabase logo.

   O crego, despois de lle preguntar un pouco, díxolle que non debía faceras barbaridades de matar ovellas e máis ovellas, pois para o seu sustento chegáballe con libra e media de carne para o día.

   Entón díxolle o lobo ao crego:

- Señor cura, ¡bóteme a absolución

que se me vai a ocasión!

Conta xustiña:

unha a nai e media a filla.

XOAN ARCO DA VELLA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA