LEITE FRITA
Poñemos o leite no lume co limón.
Aparte mezclamos o todo o demais, cando o leite está tibio, engadimos a mitade para que disolva a maicena. Batémolo todo ben.
Cando ferve o leite, verter enriba pasado por un colador.
Remexer coa varilla sin parar ate que espese.
Verter nin molde rectangular e deixar enfriar.
Unha vez frío, cortar en tacos, pasar por fariña e logo por ovo batido.
Fritir en aceite de xirasol. Escurrir ben.
Presentamos sobre follas de limoeiro, espolvorados por azucre e canela.
E moi importante que as follas de limón non estén tratadas con productos Químicos.
Dan un sabor ben especial.
1/2 litro de leite
unha piel de limón ou canela
4 culleradas de azucre
3 culleradas de maicena.
2 xemas de ovo
Unha pizcichiña de sal.
aceite de xirasol , ovo e fariña para fritir o final .
unha piel de limón ou canela
4 culleradas de azucre
3 culleradas de maicena.
2 xemas de ovo
Unha pizcichiña de sal.
aceite de xirasol , ovo e fariña para fritir o final .
Poñemos o leite no lume co limón.
Aparte mezclamos o todo o demais, cando o leite está tibio, engadimos a mitade para que disolva a maicena. Batémolo todo ben.
Cando ferve o leite, verter enriba pasado por un colador.
Remexer coa varilla sin parar ate que espese.
Verter nin molde rectangular e deixar enfriar.
Unha vez frío, cortar en tacos, pasar por fariña e logo por ovo batido.
Fritir en aceite de xirasol. Escurrir ben.
Presentamos sobre follas de limoeiro, espolvorados por azucre e canela.
E moi importante que as follas de limón non estén tratadas con productos Químicos.
Dan un sabor ben especial.
XOAN ARCO DA VELLA
A leite frita ou fritida e un doce que se coñece pola cociña conventual, de órdenes coma a de Cluny que a trouxeron de Francia, país a quen se lle atribuye, pero dado como son os franceses a hora de atribuirse a o orixe dun plato, eu non estou seguro de elo.
ResponderEliminarO que si he certo e que a leite fritida aparece recollida como tal xa fai moitos moitisimos anos, moi anterior as obras de Cunqueiro ou de "Picadillo" e o seu "Manual Práctico de Cociña, obra esta que non faltaba nas cociñas das nosas aboas e bisaboas.
En ningunha de estas obras ni en outras de certa antiguedade aparece a Maicena como parte dos ingredientes, entre outras cousas porque por aquel entón simplemente non existía esta fariña de millo,o que tanto lle debemos as persoas celiacas e decir con intolerancia o gluten como o son eu dende que nacín en Compostela o vindeiro vinte e un de Santos, fai xa sesenta e tres anos e dende entón ata onde eu recorde non poiden facer ou comer leite frita se non esta feita con Maicena e desde logo esta moi boa. Gracias, po la. interesante información do bloc.
Juan Carlos un compostelan en visperas de pasar un fin de seman nesa fermosa terra do O Caurel