TOXO - ULEX EUROPAEUS L.

TOXO
Ulex europaeus L.

Descripción: 

Arbusto moi espiñento. De 0,6 a 2 metros, con moitos talos ramificados, asurcados ou acostelados.

Ramiñas hirsutas (con pelos), con pelos grises ou pardo-roxizos. Espiñas finais de 12-30 mm, largas, robustas e dereitas.  Carece de verdadeiras follas.

Clase : Dicotiledóneas.

Familia: Leguminosas.

Situación actual e observacións:

Este é o toxo, a pranta que máis se recolle para botar nas cortes, onde se garda o gando. Alí,  xunto coa bosta do gando faise o estrume, abono moi usado en toda Galicia.

Ollo,  para botalo nas cortes había  que apañalo cando ainda era novo e de pouca altura. Hoxe estas tareas xa prácticamente non se fan.

O toxo, actualmente, pódese considerar un invasor. A súa capacidade para agromar de novo cos lumes ou o ser comido é unha das causas.

Sin dúbida o toxo está a desplazar os pastizais; pero eso débese a despoblación de Galicia.

O toxo forma en Galicia as típicas toxeiras.

Bioloxía:

Flores algo olorosas e con peliños, cáliz amarelo; pétalos de 13-20 mm, amarelo claro. 

 Froito negruzco de 11-20 mm, moi veloso de semillas un pouco tóxicas.

Febreiro a xuño. As veces tamén en outono (por suposto refírese o toxo arnal).

En Galicia hai tres tipos de toxo, está é a razón pola que se dí que en Galicia, e dende logo é certo, o toxo sempre está en flor.

O toxo é de distribución atlántica dase en toda a fachada occidental europea.

Nomes:

Científico: Ulex europaeus. Linn.

En castelán:  tojo, escajo, pino amarillo, aulaga, árgoma.

En galego:  toxo, toixo, árgoma, touxo, etc.

Distribución:

Galicia e o norte de Portugal. Nestes lugares é endémica.

O toxo tamén progresa onde o home abandona ou fai desaparecer os bosques.

XOAN ARCO DA VELLA