IGREXA DE NOSA SEÑORA DE AZOGUE - PUEBLA DE SANABRIA

 IGREXA DE NOSA SEÑORA DE AZOGUE

PUEBLA DE SANABRIA

 Igrexa de Nosa Señora del Azogue
      A igrexa de Nuestra Señora del Azogue é unha igrexa románica, con reformas de estilo gótico, situada en Puebla de Sanabria (provincia de Zamora).

Descrición
      Situada na parte máis alta da vila, xunto ao castelo dos Condes de Benavente, conserva da súa fábrica románica os muros da nave e dúas portadas que se sitúan neles, todo iso froito da segunda metade do século XII.

     A porta meridional encóntrase baixo un soportal situado entre a torre e o brazo sur do cruceiro. Consta de tres arquivoltas de medio punto abucinadas sobre xambas. 

     A exterior está decorada con flores tetrapétalas, a do medio é unha media cana rodeada de talos que se entrecruzan formando rombos e a interior está formada por unha escocia entre dous boceis.

     A outra porta, a occidental, está formada por catro arquivoltas apuntadas. Mención á parte merecen as columnas e as estatuas encostadas, feitas en pedra lousenta, mentres que o resto é de granito. Sobre a súa clave vese encaixada unha cabeza de cabaleiro barbado.

     Baixo o adro encóntrase unha pía bautismal románica de granito con forma troncocónica e decorada cun anxo entre dous cruzamentos flordeliselados, un home de fronte cun libro nas súas mans e outro de perfil con capucha.

     O templo garda semellanza con outras igrexas veciñas de Galicia como san Pedro da Mezquita, santa María de Aciveiro ou santa María de Cambre e o norte de Portugal.

Puebla de Sanabria
     Puebla de Sanabria é un concello da provincia de Zamora, na comunidade autónoma de Castela e León, capital da comarca de Seabra.

     Esténdese por unha área de 81 km² onde no ano 2017 vivían 1.432 habitantes.

     Encóntrase a 111 km da capital, Zamora. As localidades que forman o concello de Pobra de Seabra son: A Pobra de Seabra, Robledo (El Robréu en leonés), Ungilde (Unxilde) e Castellanos.

Historia
     Seabra aparece documentada desde o século VII como parroquia sueva e ceca visigoda baixo o nome de "Senapria".

     No século X a "Urbs Senabrie" é citada como referente territorial nos primeiros diplomas do mosteiro de San Martín de Castañeda.

     A consolidación deste núcleo urbano como cabeza de toda a comarca xabresa debeu producirse a partir do reinado de Afonso VII, posteriormente Afonso VIII fomentou o seu desenvolvemento mediante o outorgamento dunha carta poboa o 1 de setembro de 1220, inspirada no Foro de Benavente.

     O texto de devandito foro é coñecido a través dun privilexio de Afonso X (Sevilla, 19 de maio de 1263) polo que confirma e modifica parcialmente a carta foral de Afonso VIII.

     Durante o século XVII sufriu a Guerra de Separación de Portugal ao estar situada en plena fronte de batalla.

     De igual xeito, durante a Guerra de Sucesión ocorrida en España entre os partidarios de Filipe de Anjou e o Arquiduque Carlos, a vila foi ocupada por tropas portuguesas, sendo recuperada pola Monarquía Hispánica o 24 de decembro de 1715, consonte o previsto na Paz de Utrecht.

     O 27 de xuño de 1931, cando se proclamou a Primeira República Galega, na Puebla de Sanabria realizouse unha manifestación na cal se izou a bandeira galega e se exhibiu un cartel que puña: «Queremos anexarnos a Galicia».

Patrimonio artístico
    Castelo dos Condes de Benavente
    Igrexa de Nuestra Señora del Azogue
    Ermida de San Cayetano
    Concello
    Parque Natural do Lago de Sanabria
    Forte de San Carlos

Festas
    O 8 de setembro celébranse as festas da nosa Señora das Vitorias, que duran toda a semana e ás que acoden xentes de toda a comarca, dados os importantes espectáculos que ofrecen.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA