miércoles, 12 de junio de 2013

HERBIÑAS DE SAN XOAN

HERBIÑAS DE SAN XOAN

 


     Contan que a noite de San Xoán é meiga.


      Un dos ritos mais feiticeiro é deixar, ao relente da noitiña, un feixe de herbas nun caldeiro de agua, para na mañá, lavarse. 

      Non calquera herba, non. 

      Ao tempo que arrecemos, espantámolos males.


Algunhas delas son: 




Roseira.

      (Rosa canina),tamén chamada silva macho, roseira brava ou roseira do demo. Ademais do arrecendo, ten propiedades tónicas e astrinxentes para a pel. 




Fento macho.

      (Dryopteris filix-max), fieito, dentebrun ou dentabrón. Cóntase deste fento que bota flores á media noite. Estas servirán para facer feitizos. No Libro de San Cipriao (o máis famoso libro de esconxuros) pódese ler que poñendo un lenzo baixo do fento, á mañá estará cheo de demos pequenos. En calquera caso,lembrade que este fento é velenoso, xa que actúa como paralizante muscular.


Fiúncho.
      (Foeniculum vulgare), fiollo . Protexe do mal de ollo. Un saquiño con sementes axuda a conservar a saúde. Para manter lonxe as carrachas hai que levar unha poliña no zapato esquerdo. Ten propiedades diuréticas e dixestivas. Úsase para lavar os ollos e axuda á secreción do leite.


Herba Luísa.
      (Lippia triphylla), ou verbena olorosa. Din que foi o costume de recoller esta planta ás doce da noite de Sanxoán (as mozas casadeiras) a que fixo que o nome de "verbena" se esténdese a todas as celebracións nocturnas. Utilizábase para facer moitos ritos e feitizos amorosos. Ten propiedades dixestivas. 


Herba de Sanxoán
      (Hypericum perforatum), pericon, abeluria ou espántademos. A crenza popular era que ao queimala na casa, espantaba os demos. Disque a herba de Sanxoán limpa a cara de grans. É cicatrizante, antiséptica, astrinxente, diurética e antidepresiva. 


Malva.
      (Malva silvestris), as propiedades desta planta pódense escoitar en moitos ditos populares: "Cun horto e un malvar hai menciñas para un fogar", "Cun pozo e un malvar, boticario dun lugar". Serve para a tose, queimaduras e picaduras de abellas. 


Xesta.
      (Cytisus purgans), piorno, codeso ou retama. Ten un arrecendo semellante ao do mel. Atribúenselle propiedades purgantes, diuréticas e tónicas para o corazón. Era planta sagrada para os druídas celtas. Coas súas pólas várrese a casa para purificala e protexela. 


Alecrin.
      (Rosmarinus officinalis), romeu ou rosmariño. É unha das plantas máxicas que se utiliza para purificar e protexer. Hai tempo queimábase cando había enfermos na casa. Cheirar a súa madeira conserva a xuventude. A súa esencia é tónica, estimulante, cicatrizante, boa para o reuma e fai medrar o cabelo. 


Sabugueiro .
      (Sambucus nigra), sabugueiro, bieiteiro ou sauco. Os froitos chámanse tamén uvas de bruxa. É bo para as inflamacións, é sudorífico e calma a tose. As propiedades intensifícanse cando San Xoán os bendí nesta noite. É moi usado para espantar os sapos e serpes. 

      Hai moitas mais. O divertido é atopalas.

      ¡Arrecendede moi ben!. Boa noite de San Xoán.


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

Lourizán - 2013
XOAN ARCO DA VELLA


2 comentarios:

Está permitida la reproducción total o parcial de los trabajos y fotos de este blog.
Te agradecemos nos sugieras de sitios para trabajos nuevos.
Mis correos:
Apd. de Correos: 83 - 36900 - Marin - Pontevedra
xoanarcodavella@gmail.com
Telf - WhatsAp.: 600590901