jueves, 16 de enero de 2020

TORRE DE TABOI - TABOI - PACIO - OUTEITO DE REI

TORRE DE TABOI 
TABOI
PACIO
OUTEIRO DE REI


Torre de Taboi
     Primitivo solar dos Saavedra, do que hoxe só resta en pé unha torre incompleta, en estado ruinoso, parcialmente cuberta de maleza.


     Presenta unha forma de pirámide truncada de base cadrada, ou case; fábrica en cachotería de lousa e chea ata un tercio de altura, aproximadamente, de cascallos.


     Presenta na fachada S.O. cunha única porta de acceso, que corresponde á desaparecida ponte levadiza, mentres que na parte alta S.E. hai unha pequena fiestra con lintel triangular de granito.


     Do pazo propiamente dito, podemos citar dúas casiñas unidas, xa desaparecidas, segundo palabras de Manuel Vázquez Seijas -pouco maiores cá unha casa antiga de labrador pobre-: A casa de Bordón e a casa do Pacio.



Taboi
     San Pedro de Taboi é unha parroquia do concello de Outeiro de Rei na comarca de Lugo, na provincia de Lugo. 


     No ano 2007 tiña 87 habitantes (47 homes e 40 mulleres), catro menos ca en 2006.



Patrimonio
O Pazo de Taboi, primitivo solar dos Saavedra, composto por varias casas, entre elas a Casa do Bordón e a Casa do Pacio. 


     Na actualidade só quedan os escudos de armas inseridos nas fachadas das dúas casas, emprazados agora na fachada da Casa de Bordón e a Torre de Taboi.


Lugares de Taboi
     Fontela, Fraiz, Pacio, O Pasadoiro, O Pereiro, A Peroxa, Prado da Cal, San Marcos, Trasfonte, Vilasusá, Xigán

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
 Fuente: Concello de Outeiro de Rei
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 15 de enero de 2020

CAPELA DO ROSARIO - BRAVOS - VICINTE - OUTEIRO DE REI

CAPELA DO ROSARIO
BRAVOS
VICINTE
OUTEIRO DE REI


Capela da Confraría da Nosa Señora do Rosario
     Situada en Bravos (Vicinte), cando esta aldea foi suprimida como parroquia, no amaño parroquial de 1890, deixou de ser igrexa para pasar a subsistir como capela da confraría da Virxe do Rosario (fundada en 1704).


     Esta capela, de pedra de cantería, foi obxecto de varias reformas, algunhas dos primeiros anos do século XV de acordo á inscrición que recollemos máis tarde. 


     Na actualidade o monumento consta dunha nave e ábsida rectangulares, este máis reducido cá nave, ó modo clásico do románico rural. 


     Pero non conserva elemento algún desta primitiva fábrica románica, non anterior á segunda metade do século XII, agás as medidas.


      A parte principal ábrese cun arco de medio punto ó interior e apuntado ó exterior. 


     Cingue un tímpano adintelado esculpido cunha cruz con entrelazos uniformes abrazada por unha circunferencia.


     No muro Sur hai unha parte cun arco de medio punto, ademais dun tímpano decorado cun disco no que destaca un castelo de tres torres amearas. 


     Á dereita do disco leva unha inscrición en carácteres monacais e distribuída en catro liñas. 



Vicinte
     Santa María de Vicinte é unha parroquia do concello de Outeiro de Rei na comarca de Lugo, na provincia de Lugo. No ano 2007 tiña 96 habitantes (54 homes e 42 mulleres), os mesmos ca no ano anterior.



Patrimonio
     Na aldea de Vicinte localízase un castro. 



     A Capela de Bravos é de orixe románico rural; preto dela sobresae dunha pena firme unha sepultura tallada na mesma pedra.


     En Bravos existe un Centro de Interpretación Avifauna.


Festas
    Virxe de Fátima, o 13 de maio.



Lugares de Vicinte
     Bravos, Bustelo, As Carballeiras, Fontefría, A Insua, Sancroio, Vicinte, Vilarelle 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 14 de enero de 2020

TORRE DE CALDALOBA - A RABADÁ - PINO - COSPEITO

 TORRE DE CALDALOBA
A RABADÁ
PINO
COSPEITO


Torre de Caldaloba
     Na parroquia de Pino atópase o Castelo de Caldaloba que consta dunha torre de 25 metros de altura, emprazada no antigo couto do Mato aproveitando o emprazamento defensivo dun antigo castro, con 4 fosos.


     Só se conserva a torre da homenaxe do antigo castelo, de catro plantas, de anchos muros de cachotería de xisto e de granito, planta cadrada, remate superior abovedado e varios estreitos ventanais.


     Foi propiedade do Mariscal Pardo de Cela, e lugar onde a súa filla Constanza de Castro se rebelou en 1483 contra os enviados dos Reis Católicos, como vinganza á decapitación do seu pai en Mondoñedo. 


     As revoltas Irmandiñas e o paso do tempo ocasionaron o seu actual estado ruinoso, pois queda abandonada desde o s. XV, aínda que actualmente as súas ruínas están consolidadas. 


      Cóntase a existencia dun túnel que parte do castelo ata o pazo de Caldaloba, que se atopa preto da fortaleza.


Pino
      San Martiño de Pino é unha parroquia do concello de Cospeito na comarca da Terra Chá, pertence ao arciprestado de Trobo, delimitada polas parroquias de Oleiros e Seixas polo norte; Xoibán e Támoga polo sur; Vilapene e Cospeito polo leste, e Nete polo oeste.


     Pino tiña unha poboación 441 veciños no ano 2016 nunha extensión de 15,6 km².


A poboación encóntrase agrupada en 19 lugares: 
     Bouza, Broz, Carracido, A Casiña, O Castro, A Costa, Desecabo, Fontesalgueira, A Fraga, Gaioso, Guldeiros, Infesta, O Mato, A Millarada, O Monte, Porto, A Quenlla, A Rabadá e O Sumeiro.


Cospeito
     Cospeito é un concello da provincia de Lugo, pertence á Terra Chá. 


Xeografía
     Está situado na comarca da Terra Chá. Destaca a lagoa de Cospeito, con presenza de patos, garzas e outras especies, de interese para os afeccionados á ornitoloxía e amantes da natureza.


Patrimonio
     Existen no concello un gran número de sitios arqueolóxicos. Podemos destacar o da Medorra da Millara (tamén chamada Medorra do Marco) situado na Penalba, lugar da parroquia de San Martiño de Pino.


     Tamén na parroquia de Pino atópase a torre de Caldaloba (fortificación medieval) e o pazo de Caldaloba (pazo do século XVII).


     As Torres de Arneiro foron tres antenas de radionavegación de 112 metros de altura na actualidade derrubadas, que foron instaladas no concello polo exército alemán durante a Segunda Guerra Mundial co fin de facilitar o posicionamento e seguimento dos submarinos (U-Boots) e dos avións no Golfo de Biscaia.


Turismo
     Na parroquia de Muimenta celébrase o 1 de maio a festa da filloa de Muimenta, declarada de interese turístico pola Xunta de Galicia.


Parroquias de Cospeito    
     Arcillá (San Paio), Bestar (Santa María), Bexán (San Paio), Cospeito (Santa María), Goá (San Xurxo), Lamas (San Martiño), Momán (San Pedro), Muimenta (Santa Mariña), Pino (San Martiño), Rioaveso (Santalla), Roás (San Miguel), Santa Cristina (San Xiao), Seixas (San Pedro), Sisoi (Santalla), Sistallo (San Xoán), Támoga (San Xiao), Vilapene (Santa María), Vilar (Santa María), Xermar (Santa María), Xustás (Santiago)

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 13 de enero de 2020

FARMACIA COUCEIRO - BETANZOS

 FARMACIA COUCEIRO
BETANZOS


Tres séculos á fronte da botica


A farmacia Couceiro de Betanzos é o establecemento máis antigo de Galicia que, tras pasar de pais a fillos por nove xeracións, continúa ofrecendo tratamentos artesanais 


     É o establecemento comercial máis antigo de Galicia. O primeiro escrito que fai referencia á farmacia Couceiro de Betanzos data de 1719. 


    Trátase dun preito entre dous farmacéuticos da época, enfrontados por un préstamo nunca devolto. «Nese preito consta que a farmacia estaba aberta en 1719, pero hai un dato que nos leva a pensar que xa podía estar aberta a finais do 1600 porque en 1719 o farmacéutico que exercía tiña 43 anos, unha idade moi avanzada para iniciar unha profesión, e máis nesa época. 


     Por lóxica, todo indica que a finais de 1600 esta farmacia xa estaba aberta», explica María Sánchez, a actual titular da añeja farmacia.


     O negocio sempre estivo situado no mesmo lugar, no número 8 da rúa Prateiros, pertencendo á mesma familia. 


     Polos seus mostradores desfilaron nove xeracións. «Foise transmitindo de pais a fillos, ata houbo veces que tiveron que estudar farmacia como segunda carreira para poder continuar coa tradición», continúa María.


     O seu tatarabuelo, Fermín Couceiro Edreira, pertenceu á primeira promoción da Facultade de Farmacia de Santiago, en 1865. 


     Ela herdou a botica cando se retiraron as irmás da súa nai, en 2010, aínda que exerce como cotitular desde 1997.


Unha vocación imposta
     "De pequena, a miña tía a anterior titular, María Luisa Couceiro" sempre me dicía "ti serás a próxima farmacéutica", ata tal punto que acabei convencida de iso», relata María, á vez que confesa que, por rebeldía, quixo estudar unha carreira «de letras» pero o día anterior ao comezo de curso modificou a matrícula «para estudar ciencias e continuar coa tradición familiar».



 «Pensei na continuidade da farmacia, é como un pequeno museo.  As miñas tías non tiñan fillos, e eu, que son a maior dos meus irmáns, tomeimo como unha obrigación», recoñece.


     Con todo, o que comezou como unha vocación imposta converteuse co paso dos anos nunha auténtica paixón. «Agora si que gozo. Realmente descubrín a miña vocación estudando».


     Na farmacia Couceiro non hai nin expositores, nin escaparates que favorezan a «venda por impulso». 


     O establecemento mantén a decoración tradicional de finais de 1800. María apostou por manter a estética de séculos anteriores, coma se dun pequeno ultramarinos tratáese no que se dispensa ao cliente, únicamente, o que precisa, «Apostei por esta estética someténdome a un gran sacrificio económico. 


    En realidade, perdemos toda a venda de parafarmacia», explica a dona. Pero niso, precisamente, radica o encanto da centenaria farmacia. Na sua estética pero tamén nos seus produtos. 


      Na Couceiro elaboran artesanalmente desde tratamentos relacionados coa dermatoloxía, para tratar a psoriasis ou a dermatitis, ata xarabes para bebés.


    María herdou unha farmacia e un laboratorio. Ademais dun negocio, herdou as receitas artesanais. O irmán da súa avóa, Jesús Couceiro Núñez, rexistrou unha marca e desenvolveu unha pequena industria en 1924 elaborando tratamentos a gran escala.


Continuidade asegurada
      María Sánchez ten tres fillos, e a maior, de 11 anos, xa ten claro que será farmacéutica. «Sería unha pena que non se conservara esta farmacia. Non quero nin pechala, nin vendela», confesa a titular. Pero todo apunta a que o futuro da antiga farmacia continúa asegurado. 


     A Couceiro é unha farmacia tradicional que continúa sendo unha botica 300 anos despois. Reclamo para turístas que visitan a provincia, recoñecida como o establecemento comercial máis antigo de Galicia.

VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Lidia Rey 
ABC Galicia
XOAN ARCO DA VELLA