miércoles, 6 de febrero de 2019

CAPILLA DE SAN TIRSO DE CABARCOS - SOBRADO - EL BIERZO - LEÓN

 CAPILLA DE SAN TIRSO DE CABARCOS
SOBRADO
LEÓN
EL BIERZO


Cabarcos
     Cabarcos es una localidad del municipio de Sobrado, comarca de El Bierzo, provincia de León Comunidad Autónoma de Castilla y León.



     Es un pueblo limítrofe con la comarca de Valdeorras, (situada en la provincia de Ourense) de la que le separan escasos metros, y desde él se puede acceder al Barco de Valdeorras por una carretera comarcal.


     Se encuentra situado a 740 metros de altitud en la Sierra de la Encina de la Lastra. 


     Enfrente al pueblo nos encontramos las formaciones rocosas en forma de pico de la Tara (1099 m), el Pinouco y el Pinouquín, precisamente del Pinouco nace el arroyo de Cabarcos que da agua a los castaños cercanos, una de las mayores riquezas de este pueblo. 


      Cercano, a unos pocos kilómetros, se encuentra el Valle del Selmo.


     Se accede siguiendo la carretera Ponferrada-Ourense y cogiendo el desvío que lleva a Friera y una vez llegado a esta localidad continuar por el desvío que lleva a Portela de Aguiar para continuar hasta Santo Tirso de Cabarcos.


El Bierzo
     El Bierzo​ es una comarca administrativa compuesta de 38 municipios,3​4​ conformada en 1991 a partir de la región natural española del mismo nombre situada en el tercio occidental de la provincia de León, en la comunidad autónoma de Castilla y León.


     Geográficamente, el Bierzo se estructura alrededor de varios valles en la cuenca del río Sil, con individualidades de tipo geográfico que hacen que se les considere a su vez como subcomarcas 6​ comarcas,5​según las fuentes.



     En la división territorial de 1822 se estableció la provincia del Bierzo formada por El Bierzo, La Cabrera, la comarca de Valdeorras y Laciana ; si bien la división provincial de 1833 integró a Valdeorras en la provincia de Orense, incorporándose El Bierzo, La Cabrera y Laciana a la de León.


     El castellano es la lengua oficial y de uso más extendido, aunque también se habla, en menor medida, el gallego y el leonés, cuya hibridación ha dado lugar a un dialecto berciano con diversas variaciones locales.


     Disfruta de un microclima mediterráneo suave, resultado de la combinación del clima atlántico y del mediterráneo continental.



     La pluviometría media anual no alcanza los 730 mm y la temperatura media es de 12,3 °C.



     La actividad económica se centra en la minería, la industria siderúrgica, la generación de energía y el sector agroalimentario, con producción de frutas, verduras, vinos y otros productos inscritos en la denominación de origen del Bierzo.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 4 de febrero de 2019

EXPOSICIÓN FOTOGRÁFICA "ESTACAS NO TEMPO" - FORNELOS DE MONTES

 EXPOSICIÓN FOTOGRÁFICA
"ESTACAS NO TEMPO"
ESTACAS
FORNELOS DE MONTES
COMUNIDADE DE MONTES DE ESTACAS

     La Casa de Cultura de la parroquia de Estacas - Fornelos de Montes se quedo pequeña en la inauguración de la exposición de fotografías antiguas de algunos momentos de la parroquia.


     Una interesante colección de fotografías antiguas, algunas de ellas realizadas a principios del siglo XX. 


      La muestra fue uno de los actos paralelos a la conferencia sobre patrimonio arqueólogico de Estacas, de la que pondremos también un interesante trabajo.


      La exposición ha podido ser posible gracias a la Comunidade de Montes de Estacas y varios colectivos sociales de la comarca.


     Costumbres, tradiciones, oficios, fiestas, celebraciones… La exposición recorre parte de la historia de Estacas. 



     Se trata de testimonios antropológicos, que nos permite hacer un viaje al pasado: como eran las viviendas, calles y plazoletas, cuales eran sus costumbres y lugares de encuentro, como se vestían, procesiones, oficios… 


     En definitiva: una mirada al pasado del municipio de Fornelos de Montes.


     Queremos agradecer a la organización la invitación que nos cursaron y el permitirnos disfrutar de esa jornada con la gentes de Estacas.


      Por ultimo resaltar la participación masiva de las gentes de Estacas que hicieron del acto un acontecimiento importante  a la altura de los celebrados de una gran ciudad. 


     Felicitaciones a todos y todas

VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 3 de febrero de 2019

CAPELA DA ASCENSIÓN - CORTES DÁ CARBALLEIRA - VENCEÁNS - QUEGUAS - ENTRIMO

CAPELA DA ASCENSIÓN
CORTES DÁ CARBALLEIRA
VENCEÁNS
QUEGUAS
ENTRIMO


Queguas
     Queguas é un lugar da parroquia de Venceáns no concello ourensán de Entrimo na comarca da Baixa Limia.


     Tiña 42 habitantes no ano 2011 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 22 eran homes e 20 mulleres.


Venceáns
     San Tomé de Venceáns é unha parroquia do concello de Entrimo, na comarca da Baixa Limia, provincia de Ourense. En 2007 tiña 134 habitantes (61 homes e 73 mulleres).


Lugares de Venceáns
     Queguas, Venceáns, Vilar


Entrimo
     Entrimo é un concello da provincia de Ourense, pertence á comarca da Baixa Limia.


     En 2014 tiña 1323 habitantes, segundo o padrón municipal (1386 en 2003). O seu xentilicio  é «entrimés».


Xeografía
     O concello, de 85,43 km², abrangue 5 parroquias e 18 lugares. Limita ao norte con Melgaço (Portugal), ao nordeste con Lobeira, ao sueste con de Lobios a través do río Limia (encoro de Lindoso no sur), e ao oeste con Arcos de Valdevez a través do río Barcia e con Castro Laboreiro (Melgaço).


     É un concello de orografía montañosa, cunha altitude media de 511,4 m sobre o nivel do mar. Ao oeste do concello están as serras do Quinxo, e ao leste a serra de Queguas (extremo Oriental).


Historia
     Na zona hai restos de asentamentos humanos desde a época do megalitismo, como as mámoas de San Fiz. Da época castrexa son os castros do Monte do Quinxo, a Pía da Moura e o Penedo das Serpes. Antes da romanización de Galicia, a zona estaba habitada polos quarquernos.


     A toponimia dos montes Lumiares e Penedo da Facha parece indicar lugares onde se facían fogueiras de sinais.


     O topónimo Entrimo aparece como Interimi nun documento de concordia do 6 de xaneiro de 1149, entre o bispo Martiño de Ourense e o abade Paio de Celanova. O mosteiro de Celanova exerceu dominio xurisdicional sobre varias aldeas durante bastante tempo. O abade era copartícipe do Rei, e nomeaba xuíces ordinarios e cobraba as rendas.


     O 15 de xaneiro de 1368 a zona a zona foi doada xunto coas de Lobeira, Araúxo e Abelenda por Henrique II a Xoán Rodríguez de Biedma, principal secuaz dos Trastámara. A doazón foi feita antes de que Henrique tivese a coroa nin dominio de Galicia. Posteriormente, a herdanza dos Biedma pasou a mans do Condado de Monterrei. Con todo os Trastámara cederon a xurisdición de Entrimo a Diego Pérez Sarmiento, conde de Santa Marta, pasando despois ao condado de Ribadavia.


     En marzo de 1608 o rei Filipe III eximiu a Entrimo de cargas militares polo estado constante de alarma debido á situación na fronteira con Portugal. A zona sufriu incursións, requisas de gando e colleitas e queima de arquivos. Esta exención foi confirmada o 30 de xullo de 1643 por Filipe IV.


     En 1909 apareceu en Entrimo o periódico Picaraño, subtitulado Periódico Republicano Radical Revolucionario.


Parroquias de Entrimo
     Entrimo (Santa María a Real), Galez (San Fiz), A Illa (San Lourenzo), A Pereira (San Facundo), Venceáns (San Tomé)


VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA






A VINCURADA - COVELO - A LAMA

A VINCURADA 
COVELO
A LAMA


Covelo
     San Sebastián de Covelo é unha parroquia que se localiza no concello pontevedrés da Lama na comarca de Pontevedra. 



     Segundo o IGE en 2011 tiña 271 habitantes (150 mulleres e 121 homes), distribuídos en 12 entidades de poboación, o que supón un descenso en relación ao ano 1999 cando tiña 282 habitantes.


Lugares de Covelo
     Barbeira, Covelo,  A Fírveda,  O Forno, A Gateira, Laxedo, O Outeiro, O Pelete, A Perdiz, O Toxal, O Valciño, Ventoselo, A Vincurada



A Lama
     A Lama é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Pontevedra. 



     Segundo o IGE en 2016 tiña 2587 habitantes. Padrón municipal de 2003: 2957 habitantes. O seu xentilicio  é lamense.


Xeografía
     O concello, de 117,76 km², está situado na serra do Suído, no leste da provincia de Pontevedra, a uns 25 km da capital provincial. Limita ao norte con Beariz (provincia de Ourense), Forcarei e Cerdedo-Cotobade, ao sur con Fornelos de Montes, ao leste con Avión e con Beariz (ambos os dous na provincia de Ourense) e ao oeste con Ponte Caldelas e con Cerdedo-Cotobade.



Comunicacións
     A principal vía de comunicación é a PO-255 (que comunica con Ponte Caldelas e que permite chegar a Pontevedra e a PO-235 que une o concello con Carballedo, capital do municipio de Cerdedo-Cotobade.



Demografía
     A pirámide poboacional é a dun concello rural galego. É dicir, a poboación é avellentada. Pero recentes campañas municipais para atraer residentes ao termo municipal, conseguiron manter o censo. 




     De todas as maneiras, segue sendo inferior ao censo de 1995 (cando vivían 3.517 veciños).


     A poboación do municipio está bastante diseminada nas 10 parroquias do concello. Mais a parroquia capital é con notoriedade, a máis poboada.



Historia
     Consérvanse restos arqueolóxicos das culturas megalíticas, como as mámoas de Portela da Cruz, O Seixo, O Suído, e Antas. Da idade de bronce atopouse na Lama unha espada de tipo argárico de hai 3500 anos, e en Verducido e no castro de Gaxate varias hachas de bronce. Desta idade son os gravados rupestres en Chan do Campo, Outeiro Seixiño, Val do Gato, e Laxa das Puzas (Verducido). Hai tres castros identificados: o monte do Castro en Gaxate, o monte do Castro na Lama, e o castro de Xende.



     Na época medieval a zona norte foi colonizada polos monxes do mosteiro da Armenteira a partir do século XV, e o resto pertencía aos señores de Soutomaior, que contaban cunha fortaleza en Fornelos.


     Nos séculos XVII e XVIII aumentou a poboación e a gandería pola introdución do millo, e a pataca procedentes de América. Coas mudanzas que implicaron na agricultura, comezou a desaparecer a emigración a Castela dos temporeiros para a sega do trigo en verán, e aumenta a construción de camiños, igrexas, pazos e pontes. Desta época son as pontes de Verducido sobre o río Parada, a do antigo camiño de Ribadavia a Pontevedra e o de Liñares.


     A emigración a América dos séculos XIX e XX fixo posible a compra das terras aos nobres e a construción de edificacións educativas e centros de beneficencia.


     En 1998 inaugurouse o centro penitenciario da Lama.
  

Turismo
     A Lama conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 135 "Roteiro da Escuadra".
     É unha ruta sendeirista lineal de 7 km, entre o Peso (A Escuadra) e a área recreativa de Santa Mariña, na Serra do Cando.
     Na Serra do Suído atópanse os singulares chozos.



 Parroquias da Lama    
      Antas (Santiago), A Barcia do Seixo (Santa Ana), Covelo (San Sebastián), Escuadra (San Lourenzo), Gaxate (San Pedro), A Lama (San Salvador), Seixido (San Bartolomeu), Verducido (San Martiño), Xende (San Paulo), Xesta (San Bartolomeu) 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA