CAPILLA DO ROSARIO - LOIO - PARADELA

CAPILLA DO ROSARIO

PARADELA

LUGO

 Loio
     Loio es una pequeña parroquia situada en el municipio lucense de Paradela. Pertenece a la comarca de Sarria en Galicia.

     Por esta pequeña parroquia discurre el Camino de Santiago, concretamente el Camino Francés, recorriendo el río Loio. 

     En este tramo se puede disfrutar de las vistas panorámicas sobre el embalse de Belesar y la villa de Portomarín, terminando en el embarcadero de San Xoán de Loio.

 
Límites:
    Norte con Belade y San Nicolao de Portomarín
    Sur con San Martiño de Castro y Cortes
    Este con Cortes
    Oeste con San Nicolao de Portomarín

Monumentos
    El Monasterio de Santa María de Loio, de origen eremita, fue restaurado en el siglo IX por el monje Quintilla. 

     Fue la cuna de los Caballeros de Santiago hacia 1170 hasta que es sustituido por Vilar de Donas a mediados del s.XII. Los únicos vestigios de su primitivo emplazamiento es la iglesia de origen prerrománico.

    Durante el recorrido por el Camino de Santiago, bajando por la Retorta, se puede visitar el molino de Pías.

     Santa Maria de Loio es un lugar de la parroquia de San Salvador das Cortes ( Paradela ), que recuerda el antiguo monasterio de Santa Maria de Loio. En el nomenclátor aparece como Loio. 

     Este lugar está en la parte central de la parroquia de Cortes, y hasta el siglo XIX se consideraba de "nullius dioceis" y estaba regida por el párroco de San Salvaodor das Cortes.

     La parroquia de San Xoán de Loio ( Paradela ), de la que formaron parte los lugares de Seoane, Campo de Loio, Outeiro... desparecidos bajo las aguas del embalse de Belesar en 1962, está ahora formada por una iglesia ( San Xoán) y varias casas a lo largo de la carretera de Pedrafita do Cebreiro a Palas de Rei.

Paradela
      Paradela es un municipio español situado al suroeste de la provincia de Lugo en Galicia. Pertenece a la Comarca de Sarria. 

     Según los datos del INE de cifras de población referidas al 01/01/2008, la población de Paradela es de 2.193 habitantes (1.101 hombres y 1.092 mujeres). 

     Esto supone un descenso de 47 habitantes respecto a las cifras del año anterior y de 559 respecto a cifras de 1998, año en que había 2.752 habitantes (1.370 hombres y 1.382 mujeres).

Geografía
Limita al:
    Norte con el Ayuntamiento de O Páramo
    Sur con Bóveda y O Saviñao
    Este con Sarria y Incio
    Oeste con Taboada y Portomarín

 

Camino de Santiago
     El Camino de Santiago discurre por este municipio lucense, concretamente el Camino Francés y atraviesa las siguientes parroquias de este a oeste: Ferreiros, Francos, Laxe, Cortes y Loio.

Parroquias de Paradela
    Aldosende (Santiago)
    Andreade (Santiago)
    Barán (San Pedro)
    Castro (San Mamede)
    Castro de Rei de Lemos (Santa María)
    As Cortes (San Salvador)
    Ferreiros (Santa María)
    Francos (Santa María)
    A Laxe (Santiago)
    Loio (San Xoán)
    Paradela (San Miguel)
    San Facundo de Ribas de Miño (San Facundo)
    San Martiño de Castro (San Martiño)
    San Vicente de Paradela (San Vicente)
    Santa Cristina de Paradela (Santa Cristina)
    Santalla de Paradela (Santalla)
    Suar (San Lourenzo)
    Vilaragunte (Santa María)

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

CAPILLA DE SANTA BAIA DE PALIO

CAPILLA DE SANTA BAIA

SANTA BAIA DE PALIO

LALIN

Santa Baia de Palio
     Santa Baia de Palio é unha antiga parroquia do concello de Lalín, na comarca do Deza. Segundo o IGE en 2013 tiña 63 habitantes (30 homes e 33 mulleres) distribuídos en 2 entidades de poboación, o que supón unha diminución respecto ao ano 2004 cando tiña 79 habitantes.

 

Historia

     Santa Baia de Palio foi parroquia ata o plan de arranxo da diocese lucense de 1890, cando foi suprimida e integrada na de San Xiao de Rodís.

Estaba formada polos lugares de Palio de Abaixo e Palio de Arriba.

Patrimonio
     A igrexa de Santa Baia de Palio é protorrománica. Presenta o aspecto dos primitivos templos visigóticos rurais, pero con elementos do incipiente románico: nave reducida, ábsida rectangular e dúas portas (a principal con tímpano oval e a lateral rectangular).

     A casa-torre de Palio, fundada no século XVII polo capitán Diego Arias de Somoza, conserva un torreón de dúas plantas, as gárgolas dunha desaparecida cheminea e un pequeno escudo coas armas dos Deza, Varela e Arias.

Lalín
     Lalín é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca do Deza. A vila ten unha poboación de 20.158 habitantes (2014)[3] e divídese entre o núcleo urbano, onde hai máis de 10.000 veciños, e as 52 parroquias do rural. 

     Lalín é a capital e a vila principal da súa comarca e a novena cidade da provincia, despois de A Estrada. O concello posúe unha densidade de poboación de 63,85 hab./km², e unha superficie de 326,8 km², o que o converte no concello máis grande de Pontevedra e o cuarto de Galicia.

     O concello de Lalín atópase no nordeste da provincia de Pontevedra; fai fronteira co concellos de Silleda e Vila de Cruces polo noroeste, con Forcarei polo oeste, con Agolada e Rodeiro polo nordeste, con Dozón polo suroeste e co Irixo polo sur, todos eles pertencentes á comarca pontevedresa do Deza agás O Irixo que pertence á provincia de Ourense.

Comarca do Deza
     A comarca do Deza é unha comarca da provincia de Pontevedra e a súa capital é Lalín. Pertencen a ela os concellos de Agolada, Dozón, Lalín, Rodeiro, Silleda e Vila de Cruces. A súa poboación é de máis de 40.000 habitantes. 

O Deza coincide coa antiga comarca de País do Deza, isto é, as xurisdicións de Deza, Camba, Dozón, Trasdeza, Carbia e Valquireza.

Xeografía
     A comarca de Deza ven coincidir co centro xeográfico de Galicia. Limita ao norte coas comarcas de Santiago, Arzúa e Terra de Melide, ao sur coa do Carballiño, ao leste coas de Ulloa e Chantada e ao oeste con Tabeirós-Terra de Montes.

     A comarca está estruturada pola Dorsal Galega, coas serras do Faro ao leste, a Martiñá ao sur, Candán ao oeste coa e o río Ulla, que a separa da Terra de Santiago ao norte. O conxunto constitúe unha comarca natural que xa se referencia en documentos do ano 569 ao se conformar o Condado Decense no seo da diocese de Lugo.

     Caracterízase por un clima atlántico, sen temperaturas extremas nin en inverno nin en verán, con paisaxes fluviais que permiten o desenvolvemento de especies vexetais mediterráneas e o cultivo de vides, limoeiros etc.

     Os ríos Deza e Arnego, afluentes do Ulla, cruzan paralelos a comarca do sur ao norte. O Deza e o seu afluente, o Asneiro, nacen no monte Testeiro; o Arnego nace na Serra de Faro. A estes úneselles o río Toxa que baixa desde o Candán e na súa caída ao Deza forma unha das máis significativas fervenzas de Galicia (fervenza do Toxa).

Historia
Os límites do Deza só experimentaron cambios insignificantes ao longo dos séculos e xa antes do século VI tiveron unha densidade de poboación relativamente alta.

     Pouco ten chegado aos nosos días dos séculos da Alta Idade Media, nos que se sucederon os gobernos dos suevos, os visigodos e nos últimos momentos destes tempos foi gobernado por diversos nobres no nome do rei, ata que no ano 1165 Fernando II doou as terras á Igrexa de Santiago como ofrenda ao Apóstolo Santiago. Porén a maioría das parroquias seguiron a depender da sé lucense, dependencia herdada dende tempos dos romanos.

     

     Seis freguesías da comarca son mencionadas no testamento do bispo Odoario como repoboadas por el a mediados do século VIII.

     Entre os séculos X a XII os vales da confluencia dos ríos Ulla e Deza acollen a unha numerosa poboación ermitá e monástica. Por varias fontes téñense testemuñas da existencia de mosteiros e cenobios nos lugares de: Picosacro, San Xoán da Cova, Ledesma, San Xusto de Cornado, Brandaríz, Piloño, Alcobre, Camanzo, Oirós, San Martín do Hermo (Losón), Madriñán, Ansemil, Carboeiro..

     

     Nesta especie de Ribeira Sacra do Ulla foi onde floreceu o Mosteiro de San Lourenzo de Carboeiro, aló polo ano 936.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

IGLESIA DE GOIAS - LALÍN

IGLESIA DE GOIAS

GOIAS

LALÍN

Iglesia de san Miguel de Goias
     Joya del arte románico, se encuentra en Lalín, el kilómetro Cero de Galicia y la vila que encabeza la comarca do Deza. Pertenece al siglo XII. 

     Destacan los dos arcos ciegos de la fachada (junto con el campanario de doble arco) y las ventanas con arcos exteriores sobre columnas. 

     Posee una única nave con capillas arrimadas en el cabezal de forma rectangular. Allí se encuentran varios enterramientos de los García-Sánchez. 

 

Goias
     San Miguel de Goias es una parroquia que en 2011 tenía 729 habitantes (365 mujeres y 364 hombres), distribuidos en 11 entidades de población, lo que representa una disminución en comparación con el año 1999 cuando contaba con 806 habitantes.

     En esta parroquia había una banda: una banda de Goias. Además, nacieron historiador José García Oro y política Abeledo Manuel López. 

     En esta misma localidad existen otros tesoros ar quitectónicos que merecen ser visitados. La treintena de castros que evidencian la prehistoria local son algunos de ellos. 

     Se conservan, además, un centenar de mámoas, anteriores a la época de los castros. 

     Cuenta con varios pazos, entre ellos el de Bendoiro y el de Liñares.

Lalín
      A vila de Lalín, capital do municipio e cabeceira da Comarca de Deza, constitúe un punto de referencia dentro do mapa de comunicacións de Galicia. 

     Precisamente, esta situación privilexiada no centro da comunidade autónoma contribuíu nos últimos anos ó seu despegue como centro comercial e de servizos dunha ampla zona gandeira. 

     Así, a pesares de que en 1960 a vila non era máis que un pequeno núcleo de poboación, formado por varias reas de edificacións ó longo das estradas Ourense-Santiago e Lugo-Pontevedra, na actualidade xa acolle a 8.338 veciños. 

     Unhas das sinais de identidade da vila de Lalín é a igrexa parroquial, que comezou a ser construída no ano 1888 sendo alcalde Benito Calviño e que quedou rematada en 1915. 

     Nas súas inmediacións atópase o monumento erixido polo pobo lalinense ó célebre astrónomo e matemático Ramón María Aller. 

     A obra, do escultor Asorey, loce na súa base a lenda "ciencia, humildad y virtud", que resume a vida deste fillo ilustre de Lalín. 

     Tamén de Asorey é o monumento ó aviador Joaquín Loriga, situado no Parque de Loriga, que foi inaugurado no ano 1933 e que representa un avión chantado na terra a modo de cruz latina, xunto coa figura do aviador e dúas mans estreitadas, simbolizando a unión entre os pobos de España e Filipinas -perpetuando así a xesta do ilustre lalinense-. 

     Por outra banda, a vila de Lalín ofrécelle ós seus veciños na actualidade tódolos servizos que se poden atopar nunha grande cidade, tanto no eido sanitario, como no educativo, deportivo, lúdico ou cultural. 

     Esta ampla oferta amosa que a pequena vila de Lalín está inmersa nunha profunda metamorfose que está a convertela xa na gran capitalidade do interior de Galicia.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA