FERVENZA DA SERRA
RIO PEREIRO
SAN FINS DE SALES
VEDRA
Vedra
Vedra é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca de Santiago. Segundo o IGE en 2012 tiña 5.043 habitantes). O seu xentilicio é «vedrense».
Xeografía
O concello de Vedra limita ao norte cos de Santiago de Compostela e Boqueixón, ao sur e leste co da Estrada (da provincia de Pontevedra, da que o separa o río Ulla), e ao oeste co de Teo.
Está atravesada pola estrada N-525 e a autoestrada AP-53, que unen Compostela e Ourense. A N-525 crúzase coa LC-241, que une Arzúa con Padrón.
Está situado no val do río Ulla, ao que van dar os ríos Pereiro, Tomonde, Buxeiros e San Cristovo. O cumio de maior altitude é Penas Pardas, preto do Pico Sacro, de 449 m de altitude. O clima é temperado, con influencias oceánicas.
Fervenza da Serra
Esta fervenza es el cúlmen de una bonita ruta por el rio Pereiro. Está jalonada en todo su recorrido (unos 5 km) por pequeños saltos de agua y molinos en fase de restauración.
Para llegar a ella hay que coger la carretera nacional Santiago-Ourense, hasta la parroquia de La Susana (a 8 km desde Santiago) una vez allí y en la salida del pueblo, se toma el desvío de la derecha que indica Vedra.
San Fins de Sales
Escoltada por magnífica carballeira, recinto onde se celebran as festas, áchase a igrexa e a rectoral. No arboredo álzase un cruceiro cun altariño. Data esta construcción da primeira metade do S.XVIII (ou reconstruída entre 1722-1744), e nela podemos contemplar a capela maior, dividida en dous tramos por arco de medio punto, e as bóvedas de canón con lunetas. O retábulo maior (1737) presenta talla barroca, en tanto que o da Dolorosa constitúe unha mostra de clasicismo ferreriano. A Virxe, case de tamaño natural, loce a impronta estilística de Manuel de Prado.
Escoltada por magnífica carballeira, recinto onde se celebran as festas, áchase a igrexa e a rectoral. No arboredo álzase un cruceiro cun altariño. Data esta construcción da primeira metade do S.XVIII (ou reconstruída entre 1722-1744), e nela podemos contemplar a capela maior, dividida en dous tramos por arco de medio punto, e as bóvedas de canón con lunetas. O retábulo maior (1737) presenta talla barroca, en tanto que o da Dolorosa constitúe unha mostra de clasicismo ferreriano. A Virxe, case de tamaño natural, loce a impronta estilística de Manuel de Prado.
Ó pe do río Pereiro, entre carballos, topamos coa regalía dun espacio natural Fervenza da Serra complementado polo conxunto arquitectónico que forman a ermida de Santa Isabel, a fonte milagreira, o cruceiro e a ponte. Da ponte arranca un carreiro que conduce á fervenza da Serra
A Ponte Busacos
Por esta pequena ponte medieval pasa a Ruta da Prata. Seguindo a vía, que contaba con tramos empedrados, chégase á Gándara.
Neste entorno encontrouse o miliario de Calígula (ano 40 d.C.), custodiado no Museo da catedral de Santiago. O epígrafe insculpido reza: CÉSAR CAIO AUGUSTO XERMÁNICO. FILLO DE CÉSAR XERMÁNICO, NETO DO CÉSAR TIBERIO AUGUSTO, BISNETO DO DIVINO AUGUSTO, PAI DA PATRIA, PONTÍFICE MÁXIMO, CATRO VECES POTESTADE TRIBUNICIA, DÚAS VECES CÓNSUL. UNHA MILLA.
Pola Gándara transcorría a IV vía militar romana procedente de Brácara (Braga) e con destino a Astúrica (Astorga), tras pasar por Asseconia (Sergude) e Lucus, un dato que confirma a escritura de doazón do bispo Sisnando ó mosteiro de S.Sebastián do Pico Sacro (ano 914) e o propio miliario citado.
A gastronomía ten o seu día entre marzo e abril: a exaltación da orella; o 1,2 e 3 de agosto celébranse as festas patronais; e a Santa Isabel o segundo domingo despois de Corpus.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
Esta miña aldea que e galiza, que fermosa e. Tanto que os deuses parecen ollala de moi preto.
ResponderEliminarSaudos Antonio...gracias por visitarme..
Eliminar