MUIÑOS DA PONTE DE D. ZAMEIRO - BAGUNDE - RÍO AVE - VILA DO CONDE

 MUIÑOS DA PONTE DE D. ZAMEIRO

BAGUNDE

RÍO AVE

VILA DO CONDE

Bagunte
    Bagunte era unha fregresia portuguesa do concello de Vila do Conde, no distrito de Oporto con 9,21 km² de superficie e 1.489 habitantes (2011).

     A sua densidade de poboación e de 161,7 hab/km².

     Situada na beira norte do río Ave, a uns dez quilómetros da cidade de Vila do Conde, a fregresia de Bagunte quedou extinguida no marco da reforma administrativa de 2013, fusionándose coas de Ferreiró, Outeiro Maior e Parada para formar unha nova, denominada Unión das Freguesias de Bagunte, Ferreiró, Outeiro Maior e Parada, con sé na primeira.

     Ata o seu extinción como freguesia autónoma, Bagunte limitaba ao sur co río Ave, o leste coas fregresias de Ferreiró, Outeiro Maior e Balasar, esta última pertencente ao concello de Póvoa de Varzim, o norte coa de Arcos e o oeste coa de Touguinhó.

     Bagunte naceu como unha abadía da Casa de Braganza, integrándose logo no concello de Barcelos, ata que en 1836 pasou a pertencer a de Vila do Conde. En 1898 absorbeu a antiga fregresia de Santagõé.

     No patrimonio histórico-artístico da antiga freguesia destacan a ponte de D. Sameiro, de principios do século XIII, e o Castro ou Cividade de Bagunte, poboado fortificado da Idade do Ferro.

Río Ave
     O Ave é un río portugués, que nace na Sierra de Cabreira, no municipio de Vieira do Minho, a 1200 m. de altitude.

      Percorre 94 km ata desembocar no Océano Atlántico, o sur de Vila do Conde.

     A sua cuenca hidrográfica ten unha área aproximada de 1390 km², comprendendo 15 municipios. O río baña sucesivamente os municipios de Vieira do Minho, Póvoa de Lanhoso, Guimarãé, Vila Nova de Famalicãou, Santo Tirso, Trofa e Vila do Conde.

     Os seus afluentes máis importantes son o río Este (marxe dereita) e o río Vizela (marxe esquerda).

     Atópase bastante contaminado, debido aos vertidos industriais e domésticos que desde fai décadas    contribúen a que, na práctica, converteuse nun río prácticamente morto, malia que aínda alberga vida mariña.

     A descontaminación prometida non está sendo do todo satisfactoria.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

 

MONASTERIO DE SAN SALVADOR DE VAIRAO - VAIRAO - VILA DO CONDE

 MONASTERIO DE SAN SALVADOR

VAIRAO

VILA DO CONDE

      O Monasterio de an Salvador de Vairão data do primeiro milenio d.C.

       O documento máis antigo que fai referencia a el, e unha escritura do ano 974 , que xa nesta época o patrón do Monasterio era San Salvador, ademais de Santa María  e San Miguel Arcanel. San Salvador segue sendo o patrón da parroquia, a o igrexa parroquial esta adicada a de San Benito.

       O contrario do que ocorría nos monasterios e conventos que coñecemos na Idade Contemporánea, era común a existencia destas comunidades relixiosas mixtas, con membros de ambos sexos, particularidade que desapareceu co avance da Idade Media. en Vairão , a separación produciuse a mediados do século XII, sendo a partir de entón unha comunidade monástica exclusivamente feminina.

      As datas de fundación do Monasterio como institución e da construción do seu primitivo edificio son incertas, pero obviamente sempre anteriores ao ano 974.

      O 24 de novembro de 1021, o Monasterio xa era coñecido co nome de vila onde se fundou, Vairão.

     En 1141 D. Afonso Henriques concedeu ao Monasterio a carta de couto, obtendo poderes xuridicionais case ilimitados dentro dos seus límites.

     No extenso rexistro do Monasterio de Vairãou, conservado na sua maior parte no Arquivo Nacional de Torre do Tombo, atopouse un documento que pode considerarse o rexistro máis antigo escrito en portugués, máis precisamente en galego-portugués.

     Logo da extinción da comunidade relixiosa, os terreos do monasterio utilizáronse como colexio e escola ata 1986.

    Actualmente, o espazo serve como aloxamento utilizado como Albergue de Peregrinos de Vairãou e Centro de Vacacións da Asociación para a Promoción Cultural dos Nenos .

MAPA

 

Fuente: Web Vila do Conde

XOAN ARCO DA VELLA

O TANGARAÑO - SAN LOURENZO DE PIÑOR - BARBADÁS

 O TANGARAÑO

SAN LOURENZO DE PIÑOR

BARBADÁS

 O Tangaraño
     No Monte de san Bieito de Cova do Lobo, en San Lourenzo de Piñor, hai unha roca que serve como excepcional miradoiro sobre a cidade de Ourense e é moi visitado durante a romaría de San Bieito de Cova do Lobo.

     O Tangaraño é un xigantesco penedo, un típico bolo granítico de moitos metros de diámetro asentado encima doutros penedos, de maneira que se pode pasar por baixo del agachado.

     Dentro, nun recuncho, hai unha pequena cavidade na roca que sempre ten auga.

     Adxudícanselle propiedades curativas, sobre todo para enfermidades da pel:

      As verrugas, tumores, bocio, feridas e raquitismo dos nenos (enfermidade coñecida como tangaraño).

Lenda
     Aos nenos entangarañados teñen que pasalos tres mulleres polo buraco da Pedra do Tangaraño.

     Quítanlle a roupa vella ao neno e pásano de fóra a dentro do penedo por encima do charco de auga.

     Logo visten ao neno con roupa nova, abandonando alí as que levaba postas, facendo tiras coa roupa vella e deixándoa atada nas ramas de camiño ao templo.

     O nome de San Bieito de Cova do Lobo vén da crenza de que o mesmo San Bieito andaba fuxindo por aqueles montes e escondeuse nunha cova do lobo.

VIDEO

MAPA 

 

Fuente: Concello de Barbadás

XOAN ARCO DA VELLA

SARTEGO DO OUTEIRO DAS ESPULLA - SANTO ESTEVO DE NÓVOA - CARBALLEDA DE AVIA

SARTEGO DO OUTEIRO DAS ESPULLAS

SANTO ESTEVO DE NÓVOA 

CARBALLEDA DE AVIA

 Santo Estevo de Nóvoa
      Santo Estevo de Nóvoa é unha parroquia do concello de Carballeda de Avia, na provincia de Ourense. 

     No ano 2007 tiña 92 habitantes, deles 38 eran homes e 54 eran mulleres.

Lugares de Santo Estevo de Nóvoa
     Santo Estevo

Carballeda de Avia
     Carballeda de Avia é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Ribeiro. Segundo o padrón municipal, en 2014 tiña 1390 habitantes.O seu xentilicio é carballedés ou aviao .

Xeografía
      O concello ten 46 km² e abrangue oito parroquias. Está situado entre as serras do Faro e do Suído.

Historia
     Consérvanse restos da cultura castrexa no poboado de Coto da Moura. Durante a idade media e o antigo réxime a zona pertenceu aos condes de Ribadavia, Lemos e Monterrei., así como ós mosteiros de Celanova, Melón e Oseira.

Patrimonio
      A igrexa de Abelenda das Penas é de orixe románica, e estivo relacionada coa Orde do Temple. Preto dela hai un cruceiro do século XVII e restos romanos. No adro da igrexa de San Pedro de Beiro hai un cruceiro con pousadoiro. En Beiro destaca tamén a casa do Priorato.

     A igrexa de Muimenta é románica, e nesta parroquia hai unha eira con numerosos canastros.

     A ermida da Nosa Señora do Lodairo é de estilo románico de transición a gótico, cun peto de ánimas próximo. A igrexa de San Miguel en Carballeda de Avia é barroca.

Patrimonio natural
      Salienta Pena Corneira, un espazo declarado monumento natural, onde atopamos formacións rochosas senlleiras e un importante patimonio natural.

Parroquias de Carballeda de Avia     
     Abelenda das Penas (Santo André), Balde (San Martiño), Beiro (San Pedro), Carballeda (San Miguel), Faramontaos (San Cosmede), Muimenta (San Xiao), Santo Estevo de Nóvoa (Santo Estevo), Vilar de Condes (Santa María)

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

COTO DAS ESPULLAS - REBORDECHÁN - CRECENTE

 COTO DAS ESPULLAS

REBORDECHÁN

CRECENTE

 Rebordechán
      Santa María de Rebordechán é unha parroquia que se localiza no norte do concello de Crecente na comarca da Paradanta.

     Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 111 habitantes (53 home e 58 mulleres), distribuídos en 9 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 142 habitantes.

      No seu patrimonio destaca o castro de Cotofurado, que se atopa no outeiro situado detrás da capela de San Sebastián, do século XVIII, ao igual que a igrexa de Santa María, templo barroco cunha imaxe na fachada moi curiosa da Virxe cunha candea; a 300 metros arriba atópase un pequeno calvario de cruceiros modernos.

Lugares de Rebordechán
     Aldea de Acá, Aldea de Alá, A Chabola, Cima da Aldea, O Cotado, O Miaxal, Parada, O Pazo, A Pousa, O Reguengo, A Souteleira, O Surreiro, O Tarendo, Tixosa, Veiga de Vila

Comarca da Paradanta
     A comarca da Paradanta é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra.

 A ela pertencen os concellos de Arbo, A Cañiza (a súa capital), Covelo e Crecente.

     Limita ao norte coas comarcas de Vigo e do Ribeiro, ao leste con esta última e coa de Terra de Celanova, ao sur con Portugal e ao oeste coa do Condado.

     Ocupa unha extensión de 339,85 quilómetros cadrados e contaba cunha poboación de 12.060 habitantes no ano 2020.

Parroquias de Crecente
      Albeos (San Xoán), A Ameixeira (San Bernabeu), Angudes (San Xoán), Crecente (San Pedro), Filgueira (San Pedro), O Freixo (San Roque), Quintela (San Caetano), Rebordechán (Santa María), Ribeira (Santa Mariña), Sendelle (Santa Cruz), Vilar (San Xorxe) 

 VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA