domingo, 5 de septiembre de 2021

SUATORRE - AMBÍA - BAÑOS DE MOLGAS

SUATORRE

AMBÍA

BAÑOS DE MOLGAS

     O Outeiro da Torre (en Suatorre) era o lugar onde ser erguía o castelo dos “Señores de Ambía”, emparentados ca importante figura histórica de San Rosendo Méndez, bispo de Santiago de Compostela e fundador de numerosos mosteiros e cenobios.

      O que hoxe podemos ver, nesta pequena aldea, son as bases nas que se asentaban os muros do castelo e o camiño de acceso, que hoxe forman as rúas de Suatorre.

     Sábese que as pedras da fortaleza se utilizaron para a construción de vivendas na veciña Vilameá.

     Un monumento importante desa época medieval é “O Pilo”, un sartego funerario ao pé dun castiñeiro, que pudo pertencer a algún dos “Señores de Ambía” alí enterrados.

      Outro elemento de interese é a “Cruz da Inquisición”, a súa sede estaba nunha aldea veciña, mais rematou formando parte da decoración dunha vivenda particular en Suatorre.

     Un dos señores máis recoñecidos de Ambía foi Don Paio Arias de Ambía, que foi o primeiro señor de Soutomaior, ao servizo do Rei Alfonso VII e tamén un dos seus descendentes Paio Méndez de Soutomaior Pérez de Ambía, que por teren loitado nas Navas de Tolosa para o Rei Alfonso VIII, converteuse no “principal” e fundador da casa Sotomayor de Toledo.

Suatorre
     Suatorre é un lugar da parroquia de Ambía no concello ourensán de Baños de Molgas na comarca de Allariz - Maceda.

     Tiña 13 habitantes no ano 2011 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 7 eran homes e 6 mulleres. 

     Iso supón unha diminución da poboación respecto a 2010, cando tiña 14 habitantes (7 homes e 7 mulleres).

Ambía
     Santo Estevo de Ambía é unha parroquia do concello ourensán de Baños de Molgas na comarca de Allariz - Maceda. 

     No ano 2007 tiña 133 habitantes (64 homes e 69 mulleres) distribuídos en 10 entidades de poboación, o que supón unha diminución de 48 habitantes en relación ao ano 2000.

Lugares de Ambía
     A Acea, O Calvario, Fondodevila, Outeiro, Pazos, As Penas, Santa Eufemia, Suatorre, Vilameá, O Viñal


Comarca de Allariz - Maceda
     A comarca de Allariz - Maceda é unha comarca galega situada na provincia de Ourense linda ao leste coa comarca de Ourense, ao oeste coa comarca da Terra de Caldelas, ao sur coa comarca da Limia e ao sueste coa comarca da Terra de Celanova. A súa capital é Allariz.

     Pertencen á comarca de Allariz - Maceda os seguintes concellos: Allariz, Baños de Molgas, Maceda, Paderne de Allariz, Xunqueira de Ambía e Xunqueira de Espadanedo.

Parroquias de Baños de Molgas
     Almoite (Santa María), Ambía (Santo Estevo), Baños de Molgas (San Salvador), Betán (San Martiño), Cantoña (San Mamede), Coucieiro (San Vicente), Guamil (Santa María), Lama Má (San Cibrao), Poedo (Santa María), Ponte Ambía (Santa María), Presqueira (San Martiño), Ribeira (San Pedro), Vide (San Xoán) 

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

Fuente: Concello de Baños de Molgas

XOAN ARCO DA VELLA

RUINAS DA IGREXA DE SANTIAGO DE RIBAS DE MIÑO - O PÁRAMO

 RUINAS DA IGREXA DE SANTIAGO

RIBAS DE MIÑO

O PÁRAMO

 Ribas de Miño
     Santiago de Ribas de Miño é unha parroquia do concello do Páramo, na provincia de Lugo. 

     Segundo o IGE en 2011 tiña 85 habitantes, deles 42 eran homes e 43 eran mulleres, o que supón unha diminución respecto do ano 1999 cando tiña 92 habitantes.

Lugares de Ribas de Miño
     A Escrita, Outeiro, Pedrouzos, Ribas de Miño, Vilar

O Páramo
     O Páramo é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Sarria. Segundo o IGE en 2014 tiña 1484 habitantes.

Xeografía
     O concello do Páramo está situado ao sur da provincia de Lugo, e ten 74,8 km². A zona norte está situada na Chaira de Lugo, a unha baixa altitude e cun relevo chan. 

      A zona sur linda coa serra do Páramo, que se estende de suroeste a nordeste. Nela están as cumios máis altos do concello: o Monte do Páramo (876 m), o Monte Maior (792 m) e o Monte Novo (604 m).

Rede Fluvial
     O Páramo está situado na conca do río Miño, que serve de fronteira natural cos concellos de Portomarín e Guntín. O río Neira serve de fronteira polo norte. O río Sarria flúe polo leste do concello.

Historia
     Segundo Manuel Amor Meilán, a primeira referencia escrita sobre as terras do Páramo data do concilio de Lugo celebrado en 569, onde se estableceron os límites dos once condados pertencentes á diocese de Lugo.

     O Condado Paramiensis, limitado pola confluencia do Sarria e o Neira polo noroeste, seguindo a marxe do Neira polo norte, o Miño polo oeste, e o Sil polo sur. Ademais de Sáa de Páramo, abranguía as parroquias de Vilasante, Ribeira, Chanca, Paradela e O Incio.

     Na Idade Media existiu o convento de San Salvador do Páramo, xa existente no século X, segundo se le na carta de restauración da igrexa de San Xoán de Friolfe, datada en 910, asinada por catro abades, oito presbíteros, catro diáconos e sete testemuñas.

     No ano 1255 Afonso X confirmou un privilexio que expedira en 1246, sendo infante, a favor da Orde Hospitalaria de Sarria, polo cal facía doazón de Páramo en Gallicia que yaze en onor de Sarria como parte de Riva de Neira.

     En 1812, trala reordeación territorial, O Páramo intégrase na provincia única de Galicia. En 1822, coa división en catro provincias, e coa ordenación territorial de 1833, queda adscrito á nova provincia de Lugo.

Patrimonio
     Existen restos prehistóricos, coma os túmulos megalíticos achados na Parroquia de San André da Ribeira. Da cultura castrexa consérvanse os castros de Friolfe, Gondrame, Moscán, Torre, Vilarmosteiro e Piñeiro. Consérvanse as medorras da Gándara e A Torre.

     Do románico consérvanse as igrexas parroquiais de Grallás, Vilarmosteiro, Gondrame e Vileiriz. Esta última, do século XII, ten a ábsida rectangular. Outros templos menores son a capelas de Regueiroescuro ou a de Santa Engracia.

     O pazo de Vilafiz ten planta rectangular. Conta cun pombal de mampostaría e cadeirado de granito nas esquinas, portas e ventás. 

     A capela, situada a carón do pazo, ten un campanario barroco.

     Outras construcións civís de importancia son o pazo de Paredes, a Torre de Neira (construída en 1849), a casa medieval de Sarmiento, a casa da Barreira, casa da Mámoa, casa Teixeiro, torre da Barreira e torre do Mariscal.

     Na carballeira do Campo da Feira celébrase os días 10 e 25 a feira.

Parroquias do Páramo
     Adai (Santa Mariña), Friolfe (San Xoán), Gondrame (Santa María), Grallás (Santo Estevo), Moscán (Santa María Madanela), Neira (Santa María Madanela), Piñeiro (San Salvador), Reascos (Santa María), Ribas de Miño (Santiago), A Ribeira (San Mamede), Sa (Santiago), San Vicente de Gondrame (San Vicente), Santo André da Ribeira (San Pedro), A Torre (San Martiño), Vilafiz (Santa María), Vilarmosteiro (Santa Eufemia), Vilasante (Santa Cruz), Vileiriz (San Salvador)


Comarca de Sarria
     A comarca de Sarria é unha comarca galega situada na metade sur da provincia de Lugo. Limita polo noroeste coa comarca de Lugo, polo nordeste coa dos Ancares, polo sueste coa de Quiroga, polo oeste coa de Chantada e polo sur coa Terra de Lemos.

     A capital da comarca, así como o núcleo máis poboado, é Sarria. 

VIDEO

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

SAN SALVADOR - SAN SALVADOR DOS PENEDOS - SANTIADO DE ALLARIZ - ALLARIZ

SAN SALVADOR

SAN SALVADOR DOS PENEDOS

SANTIAGO DE ALLARIZ

ALLARIZ

  O San Salvador
      O San Salvador é un lugar da parroquia de Santiago de Allariz no concello ourensán da Allariz na comarca de Allariz - Maceda.

       Segundo o INE e o IGE en 2011 tiña catro habitantes (dous homes e dúas mulleres), dous máis ca en 2010, cando vivían alí dúas mulleres.

Allariz (Santiago)
       Santiago de Allariz é unha parroquia situada no centro do concello de Allariz.

       Segundo o IGE, en 2015 tiña 4.087 habitantes (2.019 homes e 2.068 mulleres), o que supón un aumento con respecto ao ano 2006, cando tiña 3.236.

      É a parroquia máis poboada do concello, ao estar nela a capital do municipio.

        Está rodeada polas parroquias de Folgoso, Meire, Allariz (Santo Estevo), Torneiros, Seoane, San Martiño de Pazó e Queiroás.

Lugares de Allariz (Santiago)
        Allariz A Frieira, O Mato, Orraca, Outeiro de Orraca, Paicordeiro, Roimelo, O San Salvador, Os Xugueiros

Comarca de Allariz - Maceda
         A comarca de Allariz - Maceda é unha comarca galega situada na provincia de Ourense linda ao leste coa comarca de Ourense, ao oeste coa comarca da Terra de Caldelas, ao sur coa comarca da Limia e ao sueste coa comarca da Terra de Celanova.

       A súa capital é Allariz.

      Pertencen á comarca de Allariz - Maceda os seguintes concellos: Allariz, Baños de Molgas, Maceda, Paderne de Allariz, Xunqueira de Ambía e Xunqueira de Espadanedo. 


MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 4 de septiembre de 2021

PENA DA MULLER - SERRA DO LAROUCO - CUALEDRO

 PENA DA MULLER

SERRA DO LAROUCO

CUALEDRO

 Pena Muller
     A Serra do Larouco (1.538 msnm) é, sen dúbida, o monumento natural máis senlleiro do concello de Cualedro.

     Divisoria natural entre as comarcas de Monterrei e A Limia, O Larouco é unha cordal montañosa común a Galicia e Portugal que atesoura excepcionais valores paisaxísticos, naturais e culturais.

     Se iniciamos o ascenso desde a aldea de Lucenza, un dos seus accesos naturais, atoparemos as cortiñas da Casa da Neve e, pouco despois, unha serie de monumentais afloramentos graníticos que foron modelados polo tempo. 

     Vento, sol, neve e chuvia conseguiron recortar no horizonte unha serie de batólitos naturais con formas caprichosas, algunhas delas con aspecto figurativo: un dromedario, un galo, un can e hai quen di incluso que un lobo.

     Pero entre todas elas destaca unha, a coñecida como Pena Muller, un penedo granítico natural e notable altura cuxo perfil recorda a silueta dunha dama un tanto abstracta en realidade que foi esculpida co cicel ventureiro do tempo.

     Na década de 1980 celebrouse aos pés da Pena Muller a Festa do Larouco, promocionada por un grupo de entusiastas de ambos lados da raia. 

     Iniciada sempre co alborear da gaita, os actos incluían unha ofrenda simbólica ao deus Larouco, en palabras de Rodríguez Colmenero, “destinatario preferente que foi da fe relixiosa e culto dos comarcanos en datas anteriores á chegada do cristianismo”.

 Serra do Larouco
     A serra do Larouco é unha das serras do sur de Galiza. Ten orientación NE-SO e fai de límite entre A Limia e Portugal.

     Prolóngase cara ao norte até tocar a serra de San Mamede, entre as depresións da Limia e Monterrei.

     É unha serra de cumios suaves que van gañando altura cara ao sur. Está formada principalmente por granito e por algunhas rochas metamórficas. 

     Boa parte está cuberta de mato e piñeiro de repoboación. Consérvanse zonas de bosque de cerquiño, e destaca o bosque da Rousía, en Baltar.

     O punto máximo de altitude é o Coto Farelo, con 1398 metros sobre o nivel do mar.

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

Fuente: Concello de Cualedro

XOAN ARCO DA VELLA