TORRE DE CALDALOBA - A RABADÁ - PINO - COSPEITO

 TORRE DE CALDALOBA

A RABADÁ

PINO

COSPEITO

Torre de Caldaloba
     Na parroquia de Pino atópase o Castelo de Caldaloba que consta dunha torre de 25 metros de altura, emprazada no antigo couto do Mato aproveitando o emprazamento defensivo dun antigo castro, con 4 fosos.

     Só se conserva a torre da homenaxe do antigo castelo, de catro plantas, de anchos muros de cachotería de xisto e de granito, planta cadrada, remate superior abovedado e varios estreitos ventanais.

     Foi propiedade do Mariscal Pardo de Cela, e lugar onde a súa filla Constanza de Castro se rebelou en 1483 contra os enviados dos Reis Católicos, como vinganza á decapitación do seu pai en Mondoñedo. 

     As revoltas Irmandiñas e o paso do tempo ocasionaron o seu actual estado ruinoso, pois queda abandonada desde o s. XV, aínda que actualmente as súas ruínas están consolidadas. 

      Cóntase a existencia dun túnel que parte do castelo ata o pazo de Caldaloba, que se atopa preto da fortaleza.

Pino
      San Martiño de Pino é unha parroquia do concello de Cospeito na comarca da Terra Chá, pertence ao arciprestado de Trobo, delimitada polas parroquias de Oleiros e Seixas polo norte; Xoibán e Támoga polo sur; Vilapene e Cospeito polo leste, e Nete polo oeste.

     Pino tiña unha poboación 441 veciños no ano 2016 nunha extensión de 15,6 km².

A poboación encóntrase agrupada en 19 lugares: 
     Bouza, Broz, Carracido, A Casiña, O Castro, A Costa, Desecabo, Fontesalgueira, A Fraga, Gaioso, Guldeiros, Infesta, O Mato, A Millarada, O Monte, Porto, A Quenlla, A Rabadá e O Sumeiro.

Cospeito
     Cospeito é un concello da provincia de Lugo, pertence á Terra Chá. 

Xeografía
     Está situado na comarca da Terra Chá. Destaca a lagoa de Cospeito, con presenza de patos, garzas e outras especies, de interese para os afeccionados á ornitoloxía e amantes da natureza.

Patrimonio
     Existen no concello un gran número de sitios arqueolóxicos. Podemos destacar o da Medorra da Millara (tamén chamada Medorra do Marco) situado na Penalba, lugar da parroquia de San Martiño de Pino.

     Tamén na parroquia de Pino atópase a torre de Caldaloba (fortificación medieval) e o pazo de Caldaloba (pazo do século XVII).

     As Torres de Arneiro foron tres antenas de radionavegación de 112 metros de altura na actualidade derrubadas, que foron instaladas no concello polo exército alemán durante a Segunda Guerra Mundial co fin de facilitar o posicionamento e seguimento dos submarinos (U-Boots) e dos avións no Golfo de Biscaia.

Turismo
     Na parroquia de Muimenta celébrase o 1 de maio a festa da filloa de Muimenta, declarada de interese turístico pola Xunta de Galicia.

Parroquias de Cospeito    
     Arcillá (San Paio), Bestar (Santa María), Bexán (San Paio), Cospeito (Santa María), Goá (San Xurxo), Lamas (San Martiño), Momán (San Pedro), Muimenta (Santa Mariña), Pino (San Martiño), Rioaveso (Santalla), Roás (San Miguel), Santa Cristina (San Xiao), Seixas (San Pedro), Sisoi (Santalla), Sistallo (San Xoán), Támoga (San Xiao), Vilapene (Santa María), Vilar (Santa María), Xermar (Santa María), Xustás (Santiago)

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

FARMACIA COUCEIRO - BETANZOS

 FARMACIA COUCEIRO

BETANZOS

Tres séculos á fronte da botica

A farmacia Couceiro de Betanzos é o establecemento máis antigo de Galicia que, tras pasar de pais a fillos por nove xeracións, continúa ofrecendo tratamentos artesanais 

     É o establecemento comercial máis antigo de Galicia. O primeiro escrito que fai referencia á farmacia Couceiro de Betanzos data de 1719. 

    Trátase dun preito entre dous farmacéuticos da época, enfrontados por un préstamo nunca devolto. «Nese preito consta que a farmacia estaba aberta en 1719, pero hai un dato que nos leva a pensar que xa podía estar aberta a finais do 1600 porque en 1719 o farmacéutico que exercía tiña 43 anos, unha idade moi avanzada para iniciar unha profesión, e máis nesa época. 

     Por lóxica, todo indica que a finais de 1600 esta farmacia xa estaba aberta», explica María Sánchez, a actual titular da añeja farmacia.

     O negocio sempre estivo situado no mesmo lugar, no número 8 da rúa Prateiros, pertencendo á mesma familia. 

     Polos seus mostradores desfilaron nove xeracións. «Foise transmitindo de pais a fillos, ata houbo veces que tiveron que estudar farmacia como segunda carreira para poder continuar coa tradición», continúa María.

     O seu tatarabuelo, Fermín Couceiro Edreira, pertenceu á primeira promoción da Facultade de Farmacia de Santiago, en 1865. 

     Ela herdou a botica cando se retiraron as irmás da súa nai, en 2010, aínda que exerce como cotitular desde 1997.

Unha vocación imposta
     "De pequena, a miña tía a anterior titular, María Luisa Couceiro" sempre me dicía "ti serás a próxima farmacéutica", ata tal punto que acabei convencida de iso», relata María, á vez que confesa que, por rebeldía, quixo estudar unha carreira «de letras» pero o día anterior ao comezo de curso modificou a matrícula «para estudar ciencias e continuar coa tradición familiar».

 «Pensei na continuidade da farmacia, é como un pequeno museo.  As miñas tías non tiñan fillos, e eu, que son a maior dos meus irmáns, tomeimo como unha obrigación», recoñece.

     Con todo, o que comezou como unha vocación imposta converteuse co paso dos anos nunha auténtica paixón. «Agora si que gozo. Realmente descubrín a miña vocación estudando».

     Na farmacia Couceiro non hai nin expositores, nin escaparates que favorezan a «venda por impulso». 

     O establecemento mantén a decoración tradicional de finais de 1800. María apostou por manter a estética de séculos anteriores, coma se dun pequeno ultramarinos tratáese no que se dispensa ao cliente, únicamente, o que precisa, «Apostei por esta estética someténdome a un gran sacrificio económico. 

    En realidade, perdemos toda a venda de parafarmacia», explica a dona. Pero niso, precisamente, radica o encanto da centenaria farmacia. Na sua estética pero tamén nos seus produtos. 

      Na Couceiro elaboran artesanalmente desde tratamentos relacionados coa dermatoloxía, para tratar a psoriasis ou a dermatitis, ata xarabes para bebés.

    María herdou unha farmacia e un laboratorio. Ademais dun negocio, herdou as receitas artesanais. O irmán da súa avóa, Jesús Couceiro Núñez, rexistrou unha marca e desenvolveu unha pequena industria en 1924 elaborando tratamentos a gran escala.

Continuidade asegurada
      María Sánchez ten tres fillos, e a maior, de 11 anos, xa ten claro que será farmacéutica. «Sería unha pena que non se conservara esta farmacia. Non quero nin pechala, nin vendela», confesa a titular. Pero todo apunta a que o futuro da antiga farmacia continúa asegurado. 

     A Couceiro é unha farmacia tradicional que continúa sendo unha botica 300 anos despois. Reclamo para turístas que visitan a provincia, recoñecida como o establecemento comercial máis antigo de Galicia.

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

Fuente: Lidia Rey 

ABC Galicia

XOAN ARCO DA VELLA

CRUCEIRO PETO EN CASTRO - O CASTRO - SEIXO - MARÍN

 CRUCEIRO PETO EN CASTRO

O CASTRO

SEIXO

MARÍN

     Os petos de ánimas, os cruceiros e os hórreos son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.

     Para a arte maior deixamos as igrexas, muiños, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.

     Polos montes e vales do sur de Galicia e do norte de Portugal, topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.

     Hoxe dedicámoslle a nosa atención aos petos de ánimas e pequenos monumentos piadosos que aos longo dos séculos, sobre todo a partir do XVII han ir xurdindo en pobos e aldeas.

     Os petos de ánimas son esas pequenas capillitas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.

     Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobres ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara o se intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.

     Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non dedicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.

     En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

CRUZ DE CARMEN COTA TABOAS - PONTE DE PORTO SALGUEIRO - REGO DE SILVAS - LAXEDO - A LAMA

 CRUZ DE CARMEN COTA TABOAS

PONTE DE PORTO SALGUEIRO

CAMIÑO LAXEDO - GATEIRA

LAXEDO

COVELO

A LAMA

     Xa  falamos  outras veces das cruces, que son miles as que hai por todo Galicia, e que recordan tráxicos sucesos.

      A de hoxe que recorda a morte de Carmen Cota Taboas, está situada cerquiña da aldea de Laxedo no lugar da Ponte Porto Salgueiro a beira do camiño entre os  lugares de Gateira e Laxedo na parroquia de San Sebastian de Covelo, camiño moi transitado no tempo do suceso, ano 1900.

   É coñecido o lugar como lavadeiro do Rego das Silvas e xusto ao pé da cruz estaba este lavadeiro hoxe cuberto por a maleza e os arrastres do río.

     Aquí apareceu morta Carmen Cota, así o recorda a placa que hai colocada baixo a cruz.

     Camen Cota morreu afogada no lavadeiro, parece ser por causa de enfermidade que padecia.

     Foron varios os veciños de Laxedo que me contaron que carmen foi a avoa de Don German, que foi cura de Antas e de Seixido tamen no concello de A Lama

    O meu agradecmento a María Rosa Gonzalez por o tempo que nos adicou para poder contar esta historia.

     Esta cruz está moi ben conservada e de marmol blanco eincrustada no muro, desde fai mais 100 anos.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

 Fuente: María Rosa Gonzalez

XOAN ARCO DA VELLA