viernes, 27 de septiembre de 2013

BELUSO - BUEU

BELUSO
PLAYA DE BELUSO
BUEU


Beluso
     Beluso es una parroquia del municipio español de Bueu, en la provincia de Pontevedra, Galicia, España.



     

     La parroquia está situada en la parte oeste del municipio. La componen aldeas como Bon, al sur, limitando con la parroquia de Aldán, del vecino municipio de Cangas de Morrazo.



Playa de Beluso
      Playa en forma de concha, de arena dorada y fina. Inmersa en un entorno urbano, con carácter marinero. Abrigada de los vientos, con aguas tranquilas. Portuaria, con zona de fondeo de embarcaciones.


      

     Son atractivas las panorámicas de las casas marineras de las inmediaciones. Constituyen también motivos de interés las pequeñas embarcaciones, tradicionalmente vinculadas al mundo nórdico, como "gamelas", "dornas" (diminutas barcas de pesca, con vela trincada y casco de tingladillo, es decir, montando las tablas unas sobre otras por el extremo). 

  
     De curiosa observación puede resultar desde Beluso la entrada a puerto de los botes "pulpeiros" que retornan cada día tras la pesca. 


Bueu
     Bueu es un municipio costero de 13.003 habitantes, con una extensión de 31 kilómetros cuadrados, de los que diez aproximadamente son insulares.


     
     Limita al norte con la ría de Pontevedra, al sur con el ayuntamiento de Cangas, al este con los municipios de Marín y Moaña y al oeste con la ría de Aldán.


     

     Como villa integrante en la península de O Morrazo, su natural comunicación se establece por la carretera C-550, que la une con la capital de la provincia, Pontevedra, de la que dista 19 kilómetros.



Puerto de Beluso
     El puerto deportivo de Beluso Bueu estaba en la entrada (al norte de la península de Morrazo) entre la punta y el puerto de Bueu Trimiño. Es de fácil acceso para que pueda disfrutar de la navegación durante todo el año, la única dificultad las balsas presentan en frente de la entrada.


     

     Las instalaciones deportivas ubicadas en la entrada sur de la Ría de Pontevedra, junto a la hermosa playa de Beluso (perteneciente a la parroquia de Santa María de Beluso, en el municipio de Bueu). Monumentos en esta área son: la iglesia de Santa María de Beluso (s. XVI), la Capilla de San Amedio (siglo XII), el palacio de Ouril, el palacio de Santa Cruz y la Capilla de Santa Ifixenia, petroglifos y Bon Castro y Castro Udra.


     

     Si se quiere acceder desde Vigo, se puede hacer a través de la N-550, o bien por la autopista A-9 cruzando el puente de Rande sobre la ría de Vigo.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 26 de septiembre de 2013

MUIÑOS DO PORTO - TOMIÑO

MUIÑOS DO PORTO
VILAMEÁN
TOMIÑO


     As augas do regato do Picoto, na parroquia de Vilameán (Tomiño), movían os rodicios de varios muíños que hoxe en día atópanse restaurados pola iniciativa da Asociación de Veciños. 


     No comezo do percorrido hai un cartel no que lemos: "O conxunto dos muíños hidráulicos do Porto constitúe un dos principais elementos do patrimonio cultural, etnográfico e natural da parroquia de Vilameán, no concello de Tomiño. 


     Orixinariamente, os muíños do Porto foron oito; deles, foron restaurados cinco, o muíño Pequeno, o muíño de Abaixo, o muíño do Medio, o muíño da Viña (ou de Arriba) e o muíño do Amadeo. 


     Ademais, coñéncese restos doutros dous, mentres que do muíño do Conde xa non se conserva apenas nada. 
 

     Os principais muíños do conxunto, o de Abaixo, o do Medio e o da Viña, foron construídos a mediados de século XIX. 


     En xeral, o sistema de moenda era o de "herdeiros" e estableciase en quendas e por familias, xa que cada unha delas tiña asignadas un número de horas para a súa utilización. Todos os muíños tiñan cadanseu encargado. 


     Estes enxeños hidráulicos localízanse na aba do monte Picoto, e por ela baixa o regueiro do Picoto, que servía para movelos e moer así o gran. 


     No verán, por mor da escaseza de auga na canle do Picoto, refórzase coa auga da antiga levada da Miudiña, que chega a Porto dende o río Cereixo, en Tebra. 


     A carón do muíño Pequeno consérvase unha fermosa fonte de pedra, orixinaria do século XVIII.



Vilameán
     San Bieito de Vilameán é unha parroquia do concello de Tomiño na provincia de Pontevedra. No ano 2005 contaba con 428 habitantes ( 215 homes e 213 mulleres) segundo o padrón municipal.




Tomiño
     Ten unha superficie de 106,6 km², e sitúase no antigo territorio de Turonio. A súa densidade de poboación é de 124,91 hab/km².



     O municipio, limitado por montañas, forma parte do val do Miño e fai fronteira con Portugal. 



     Tomiño de forma natural, encóntrase enmarcado pola serra do Argallo ó oeste, que o separa do municipio do Rosal e de Oia; ó norte, a prolongación dos montes de A Groba e do Galiñeiro, limítao dos municipios de Baiona e Gondomar; ó leste continúan as estribacións desta serra, que vai perdendo altitude a medida que se vai acercando as terrazas fluviais do Miño, relevo que o separa do municipio de Tui; e ó sur, separado tamén polo río Miño, limita con Portugal.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE TEIS - TEIS - VIGO

PETO DE TEIS
TEIS
VIGO


     Peto formado por tres partes diferenciadas: pedestal con peto, corpo central enmarcado por unha cornixa curvilínea, de traza barroca, coa figuración das almas no Purgatorio, e na parte superior a Crucifixión. 
 

     Estas almas no Purgatorio son sete figuras, seis de elas son homes e mulleres entre as lumaradas do Purgatorio e na parte superior podemos ver a imaxe de San Francisco suxeitando da man a dúas de elas, unha a cada lado, correspondendo unha á representación dun home e a outra a unha muller. 


     Enriba deste conxunto temos unha Virxe orando enmarcada dentro dunha forma circular.


      O conxunto está coroado por Cristo crucificado con tres cravos e os brazos oblicuos apoiado sobre unha bola.



      A parte baixa posúe un amplo pedestal e un peto. Debaixo podemos ler: “ECH EL AÑO”. Seguidamente un recadro que posúe una inscrición case ilexible: “A DEVOCION DE D FRAN R D SUY Y SU T…..”



      O peto non ten fornelo e está completamente ao descuberto todo el. Foi restaurado e mostra unha fermosa policromía.



Os Petos de ánimas.
    A devoción ás ánimas segue viva entre as xentes, que adoitan levarlles como ofrenda patacas e millo con formas raras. 



     O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.




     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. 





     A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.



     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.




     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar.



     Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".




     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos".




     E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos"


MAPA



SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE PETELOS - MOS

PETO DE PETELOS
SAN MAMEDE DE PETELOS
MOS


Petelos - Mos
     San Mamede de Petelos é unha parroquia do concello de Mos na comarca de Vigo. Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 1.387 habitantes (734 mulleres e 653 homes), 23 menos ca en 1999. Están distribuídos en 8 entidades de poboación.


     Desde 1935 alberga a casa consistorial de Mos, situada a carón da igrexa parroquia, en ese sitio atopase este Peto de Ánimas



Os Petos de ánimas.
    A devoción ás ánimas segue viva entre as xentes, que adoitan levarlles como ofrenda patacas e millo con formas raras. 




     O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.




     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. 



     A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.



     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.



     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar.




     Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".




     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos".




     E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos"


MAPA



SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA