jueves, 15 de septiembre de 2016

CAPILLA DE LA AGONÍA - VIANA DO CASTELO

 CAPILLA DA VIRGEN DE LA AGONÍA
VIANA DO CASTELO


Capilla de la Virgen de la Agonía
     La Iglesia de Nuestra Señora de la Agonía se encuentra en el campo de la Agonía, en la parroquia de Monserrate en la ciudad y el condado de Viana do Castelo , en el distrito de la misma denominación en Portugal .



     Está vinculado a la tradición de la Romería de la Virgen de la Agonía, uno de los más tradicionales de la ciudad, vinculada a la devoción de los pescadores , que tiene lugar cada año en agosto, y el día de la Virgen de la Agonía de fiesta municipal.


Historia
     Es el más famoso de los cuatro capillas erigidas en vez conocido como "Morro da Forca", junto con la Capilla de Nuestra Señora de la Concepción (actualmente vacía, y cuya construcción se vuelva a montar el final del siglo XVI ), la capilla de San Roque, y capilla del Buen Jesús de la Cruz (más tarde conocida como capilla de Nuestra Señora de la Soledad).



     Constituye la capilla terminal de una antigua vía sacra , reconstruida entre 1751 y 1755 .


Características
     Estilo barroco destaca tarde en su fachada el portal de "ala de murciélago".



     Internamente presenta nave planta octogonal y el coro en su enhebrado. Los retablos de los altares y el púlpito fueron decorados con la llamada "talla grasa" Braga, destacando el cenotafio de la pasión de Cristo , escrito por André Soares .


     Originalmente capilla de peregrinación reproduce los siete alar las etapas de la cruz que llevó a la misma. Está coronado, sin embargo, la nave por una pintura de la resurrección, el sabor del siglo XIX , incluyendo una escultura de Cristo resucitado.


     La torre trasera, erigido en 1868 , seguían desplazados desde el edificio del cuerpo no para evitar que las vueltas de peregrinación.


Viana do Castelo
     Viana do Castelo es una de las ciudades más bonitas del norte de Portugal. Su participación en los Descubrimientos portugueses y, más tarde, en la pesca del bacalao, manifiestan su tradicional unión con el mar.



     A Viana do Castelo se llega enseguida desde Oporto o desde Valença para quien viene de España. Desde el monte de Santa Luzia puede observarse la privilegiada situación geográfica de la ciudad, junto al mar y a la desembocadura del río Lima. Esta vista deslumbrante y el Templo del Sagrado Corazón de Jesús, construcción historicista de Ventura Terra, de 1898, pueden servir de punto de partida para visitar la ciudad.


     Viana se enriqueció con palacios blasonados, iglesias y conventos, chafarices y fontanares que constituyen una herencia patrimonial digna de visita. En la Oficina de Turismo se puede pedir un folleto y realizar recorridos de inspiración manuelina, renacentista, barroca, modernista o que tengan como tema el azulejo. Al recorrer algunas de las calles del centro histórico siempre se llega a la Praça da República, el corazón de la ciudad. Allí se encuentran el edificio de la Misericordia y el chafariz, ambos del siglo XVI, así como la antigua Casa consistorial. No muy lejos se encuentra la Catedral o Iglesia principal, de estilo románico. 

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 14 de septiembre de 2016

TORRE DE XUNQUEIRAS - XOBRE - A POBRA

 TORRE DE XUNQUEIRAS
XOBRE
A POBRA DO CARAMIÑAL


Torre de Xunqueiras
Concello:     

A Pobra do Caramiñal
Provincia:     

A Coruña


Estilo arquitectónico
Estilo orixinario:    
(Torre medieval, século XIII)
Estilo actual:    
(Pazo rencentista, barroco, século XV, século XVIII)
Estado actual:     

en bo estado


     O Pazo Torre de Xunqueiras é unha casa señorial situada no lugar das Xunqueiras, na parroquia do Xobre, no concello coruñés da Pobra do Caramiñal. O edificio orixinal era unha fortaleza do antigo Reino de Galiza, do século XIII, que foi derrubada polos Irmandiños en 1467. No século XV converteuse en pazo. O edificio actual é practicamente do século XVIII, de estilo renacentista de inspiración italiana; da construción medieval consérvase a torre, mais moi modificada. No interior posúe un claustro pequeno e sinxelo.



     É de propiedade privada e, pola súa importancia artística e histórica, foi declarado Monumento Histórico-Artístico de Interese Nacional o 27 de marzo de 1981. As visitas non están permitidas, pero si se utiliza coma pazo de turismo rural e para celebracións de eventos e vodas.


Historia
     No século XIII, Fernán Martín de Xunqueiras, primeiro da liñaxe familiar que exercerá o control sobre un vasto territorio, ordenou a construción dunha fortaleza no lugar. Da primitiva planta, só chega ao século XXI a denominada torre da homenaxe. En parte, como consecuencia da destrución de moitos dos castelos do antigo Reino de Galiza polas Revoltas Irmandiñas de mediados do século XV, cando os campesiños, fartos dos abusos dos señores, deciden rebelarse contra destes.



     A reconstrución lévaa a cabo Estevo de Xunqueiras, ao que, pola súa participación na conquista de Granada foille concedido o señorío do Caramiñal polos Reis Católicos. Ao longo dos anos, os seus sucesores, Ares Pardo das Mariñas e Gomes Peres das Mariñas seguirían a realizar diversas remodelacións de acordo coas súas necesidades. Este último, no século XVI, nun momento de esplendor na zona, sería o responsábel da consecución do título de vila ao Caramiñal e promotor da construción da súa igrexa parroquial.


     A mediados do século XIX, mediante entroncamentos familiares, engádese á historia do pazo a casa de Medinacelli e, a finais de século, as dependencias son vendidas ao político Senador de España, Eduardo Gasset Chinchilla,fillo do político e xornalista pontevedrés Eduardo Gasset Artime e tío do filósofo José Ortega y Gasset, familia á que pertence na actualidade.


     O 27 de marzo de 1981 foi declarado Monumento Histórico-Artístico de Interese Nacional pola súa importancia na historia de Galicia e os seus valores artísticos.


     A torre de Xunqueiras foi un lugar vinculado a Ramón María del Valle-Inclán dadas as súas relaciones co daquela propietario do pazo, Eduardo Gasset Chinchilla, protector do dramaturgo.



     Algúns estudosos da obra de Valle-Inclán vén na Torre de Xunqueiras o escenario da súa célebre "Sonata de Otoño" e nun fillo de Eduardo Gasset, Xerardo Gasset, a figura do protagonista desta obra, o Marqués de Bradomín


     En decembro de 2010, o pazo foi escenario da gravación do documental Este que veis aquí, sobre a figura de Valle-Inclán, producido por Gona Film e dirixido polo castelán José Luis García Sánchez. O documental está protagonizado polo actor galego Xerardo Pardo de Vera que dá vida ao dramaturgo, así como por Juan Diego e José Luis Galiardo nos papeles de dous personaxes da obra de Valle-Inclán, o Marqués de Bradomín (protagonista das Sonatas) e de Juan Manuel de Montenegro (das súas Comedias bárbaras).


Estilo arquitectónico
     Do estilo arquitectónico primitivo, do século XIII, só se conserva a torre da homenaxe, alta e sobria, cun característico noiro defensivo na súa parte inferior, sen máis vans que unhas angostas seteiras e coroado por catro garitas de vixilancia en cada recanto.



     Ao longo dos séculos, á torre engádenselle novas dependencias en estilos que van dende o renacentista ao barroco, que transforman a antigua fortaleza militar nunha arquitectura palatina.


     Entre elas, cómpre salientas, trala fachada central da actual construción, o claustro renacentista, rematado a comezos do século XVII, de planta cadrada, con arcos de volta perfecta na súa parte inferior e columnas menores que aturan o teito na súa parte superior.


     A fachada lateral oposta á torre da homenaxe está dominada por unha portada clasicista na que destaca a pequena torre circular á que a balaustrada barroca engadida con posterioridade convirteu nunha terraza-miradoiro.


     O acceso ao conxunto a través dun peculiar camiño franqueado por plátanos remata nun pequeno xardín valado de tipo francés.


Uso actual
     No século XXI combínanse os seus usos para a restauración e celebración de eventos coa posibilidade de alugar de forma completa ou por cuartos unha vivenda independiente dentro do mesmo conxunto arquitectónico.



     En 2010, o PSdeG lanza unha proposta na que se insta á Xunta de Galicia a establecer un réxime de visitas á Torre de Xunqueiras por estar esta declarade Ben de Interese Cultural), algo ao que a dona accedería sempre que o fagan todos os edificios así declarados.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

CAPELA DE SAN ALBERTE - RIBEIRA

 CAPELA DE SAN ALBERTE
MONTE DE SAN ALBERTE
RIBEIRA


     Esta capilla está ubicada en la cima del monte del mismo nombre, a 207 m. de altitud, y desde la misma hay una hermosa panorámica sobre Ribeira, hacia un lado, y sobre el Parque Natural de Corrubedo, hacia el otro. 


     Esta construcción, de reducidas dimensiones, data del s. XI, aunque de época románica sólo conserva el presbiterio. 


     El resto de la nave y la sacristía datan del s. XVIII. De planta rectangular, la capilla mayor se diferencia de la nave por tener ésta última un ancho mayor y el suelo de cemento frente al enlosado en piedra de la capilla mayor.


      La cubierta es a dos aguas con teja curva del país y sus muros son de cantería irregular de granito. La sacristía está adosada al presbiterio en su lado norte y fue construida aprovechando los materiales de otra capilla. 


     En la capilla mayor se conservan dos semicolumnas adosadas al muro y, en el testero, una ventana románica con arco de medio punto con riberete exterior y apoyado en ménsulas y dos columnillas con basa y capitel. 


     La fachada es de gran sencillez y en ella sólo se abre el vano rectangular de la puerta. En ella tiene lugar la romería de San Alberto, conocida como la romería "de cambio de teja". 


     La celebración, en la que participaban las esposas de los marineros con la intención de acelerar la llegada de los maridos, consistía en ir moviendo una de las tejas de la cubierta de la capilla desde el sentido de un punto cardinal hacia el contrario para regular la dirección de los vientos en el sentido favorable.


Acceso
     En el núcleo de Ribeira, en el cruce situado ante el centro comercial Halley, tomaremos la carretera C-550 en dirección Porto do Son y Noia. 



     Ascendiendo por esta carretera, a 1,5 Km., se llega a la rotonda de Xarás, que tiene un pequeño barco pesquero, a modo de escultura, en su centro. 


     Tomaremos la segunda salida de la derecha, la del Polígono de Xarás, ya visible desde la rotonda. 


     Seguiremos hasta el final del polígono y donde se acaba el asfalto continuaremos por la pista de tierra que nos conducirá a lo alto del monte de Santo Alberte.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA


lunes, 12 de septiembre de 2016

FUERTE DE MONTEDOR - VIANA DO CASTELO

FUERTE DE MONTEDOR
 Carreço
VIANA DO CASTELO


Fuerte de Montedor
      Fuerte de Montedor, también conocida como Montedor fuerte y Paco Fort, situado en la playa Paçô , en la parroquia de Carreço , condado y Viana do Castelo distrito, en Portugal.


Historia
     Con el final de la Guerra de la Restauración (1640-1668), fue uno de los cuatro fuertes construidos en la costa entre Caminha y Viana do Castelo con el fin de reforzar la defensa de la costa atlántica del Alto Minho , vulnerables a un posible ataque de la Armada Española.



     Los otros eran la fortaleza del viñedo en Areosa y perro fuerte y Lagarteira en Vila Praia de Ancora. Estos añadido hasta el Forte da Insua , construida durante ese conflicto en defensa de la barra al sur del río Miño .


     En esta línea, en el momento, que fueron remodeladas fortificaciones existentes, Valencia Castillo , el Vila Nova de Cerveira Castillo y el Fuerte de Santiago da Barra . 


     Para complementar el borde izquierdo de la defensa (sur) del río Miño fue erigido el Fuerte de San Francisco Lovelhe (o Lobelhe) en Vila Nova de Cerveira .


     Varias de estas fortificaciones se destacó no sólo en la actualidad sino también en la primera mitad del siglo XIX, durante la Guerra de la Independencia y las guerras liberales .


      Se clasifica como un Interés Público por el Decreto Nº 47508, publicada el DG Nº 20, de 24 de Janeiro de 1967 .


     En 1983 la propiedad pasó a la jurisdicción de la Región de turismo de alta Minho, cuando se equiparó al uso turístico y cultural de su espacio. En 1995 diseñó un proyecto, cuyo autor es el arquitecto Luis Teles a una fuerte adaptación del restaurante , más tarde reemplazado por otro, el mismo arquitecto, para la instalación de un centro de interpretación y apoyar a través del medio ambiente.


     En 2004 la propiedad fue objeto de intervención de conservación y restauración.


Características

     Fortificación marítima bastión , pequeñas dimensiones y elevaciones simples, presenta planta de protagonista en el estilo manierista , y consta de cuatro bastiones desiguales. 


     El lado que da al mar es forma curvada, y el lado opuesto es cóncavo. Esto rasga la puerta brazos, en arco de medio punto . 


     En el interior son las dependencias de servicio, formando un pasillo en el centro de la plaza.


     Su tipología estructural tiene similitudes con los puntos fuertes de Areosa y perro, cuya lisura constituida en el momento, una mejora en el sistema de defensa y reloj. Se cree que este conjunto de fortalezas costeras puede haber sido diseñado por el mismo arquitecto.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA