PETO DO MILIARIO - SOBRADO - A POBRA DE TRIVES

 PETO DO MILIARIO

SOBRADO

A POBRA DE TRIVES

   Petos de Ánimas
     Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidade galega sobre a vida e a morte.

     Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.

Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".

      A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.

     A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, maíz, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura o administre e dixese misas polos defuntos.

     Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.

     O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesan outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.

   Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:
- Estructura arquitectónica básica.
- Unha cavidade similar a unha capeliña que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capeliña, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Alxibeira).  

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DA NOSA SEÑORA DAS VEGAS - REQUIJADA - SANTIUSTE DE PEDRAZA - SEGOVIA

 IGREXA DA NOSA SEÑORA DAS VEGAS

SANTIUSTE DE PEDRAZA

REQUIJADA

SEGOVIA

Igrexa da nosa Señora de las Vegas
     A igrexa da nosa Señora das Vegas é un templo católico situado no municipio español de Santiuste de Pedraza, na provincia de Segovia.

Descrición
      O edificio atópase xunto á estrada SG-P-2322, próximo á localidade de Requijada, dentro do termo municipal segoviano de Santiuste de Pedraza, en Castela e León.

     Presenta na súa construción tres épocas ou fases, das cales a máis antiga, dos albores do século XI, constitúena o pórtico e a nave da epístola coa súa ábsida.

     A nave maior e a do evanxeo así como a portada principal ao mediodía están en clara relación co románico sepulvedano das postrimerías do século XI, en tanto que a parte inferior da torre pertence a un románico tardío característico das terras de Segovia entre os séculos XIII e XIV.

      Conta con tres naves separadas por arcos dobrados que se apoian en piares de planta rectangular con medias columnas encostadas, capiteis de estilización pseudocorintia de tipo sepulvedano, impostas moi sinxelas e teitume de madeira a dúas augas, con carreiras policromadas e pares de tirantes que se apoian en cans esculpidos.

      O interior do templo foi decorado con pinturas murais de diversas épocas, especialmente a mediados do século XVI, nas que destacan composicións en vermello, branco e negro que representan trofeos, grutescos, bustos de guerreiro, grilandas e outros temas similares.

     Foi declarada monumento histórico-artístico o 17 de xullo de 1969, mediante un decreto publicado o 19 de agosto de 1969 no Boletín Oficial do Estado, coa rúbrica do ditador Francisco Franco e do entón ministro de Educación e Ciencia José Luis Villar Palasi.

     Na actualidade conta co estatus de Ben de Interese Cultural.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

MINA ROMANA DAS BORREAS - CALDESIÑOS - VIANA DO BOLO

 MINAS ROMANAS DAS BORREAS

CALDESIÑOS

VIANA DO BOLO

 As minas romanas das Borreas
      Un percorrido de apenas 3 km, en parte asfaltado, que nos levará a coñecer unha das minas que existiron no territorio da antiga Gallaecia explotadas de forma moi intensiva polos romanos a partir da súa conquista no século II a.C. 

      Acedemos dende a estrada da Gudiña a Viana do Bolo, collendo o desvío para Caldesiños.

     No arranque desta pista podemos deixar o noso vehículo onde o cartel turístico indicando as minas.

     Aquí podemos optar por ascender 1 km. pola estrada, con pouco tráfico ou subir ata o miradoiro norte atravesando o bosque entre árbores autóctonas como castiñeiros ou carballos, para continuar ata a estrada e descender ata o aparcadoiro, cunha pequena desviación ao miradoiro sur.

     En ambos puntos panorámicos dispoñemos de paneis explicativos que nos facilitan a interpretación da paisaxe inmediata, resultado da acción do home.

     Os romanos conseguiron extraer toneladas de ouro utilizando o sistema denominado “ruina montium”, unha técnica que combina a construción de pozos e galerías subterráneas co uso de auga para derrubar grandes masas de terreo aurífero.

       Dende eles albiscaremos tamén as montañas da contorna, como a serra Seca coa Cabeza Grande a máis de 1.200 m de altitude, ou a cola do encoro do Vao, no val do río Camba antes de xuntarse co Bibei en Viana do Bolo.

MAPA

 

Fuente: Turismo Gal.

XOAN ARCO DA VELLA

CASTIÑEIRO DE PUMBARIÑOS - SOUTO DE ROZAVALES - MANZANEDA

 CASTIÑEIRO DE PUMBARIÑOS

SOUTO DE ROZAVALES

MANZANEDA

 Castiñeiro de Pumbariños.
     O castiñeiro de Pumbariños é un castiñeiro senlleiro da especie Castanea sativa Mill. 

     Forma parte do Souto de Rozavales.. No ano 2000 foi incluído no catálogo de árbores senlleiras.

     Está dentro da ruta turística ruta Ourense Oriental da Xunta de Galicia.

Características
     Está situado no lugar do Souto de Rozavales, na parroquia de San Martiño de Manzaneda, en Manzaneda.

     Ten un perímetro medio de 12,15 m (entre 13 e 15 en función da altura do toro) e podería ter arredor de 500 anos, polo que sería a árbore galega coñecida máis vella.

     É un exemplar enxertado, como a maioría no Souto de Rozavales, polo que durante séculos foi aproveitado para a recollida das súas castañas. 

VIDEO

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA

ESTACIÓN DE SALVATERRA - SALVATERRA DE MIÑO

ESTACIÓN DE SALVATERRA

SALVATERRA DE MIÑO

Estación de Salvaterra
     Salvaterra é unha estación de tren de Adif situada na vila do Castelo, no concello de Salvaterra de Miño, provincia de Pontevedra.

     Ten servizos de media distancia operados por Renfe.

Situación ferroviaria
     A estación atópase no punto quilométrico 127,3 da liña férrea de ancho ibérico que une Monforte de Lemos con Redondela a 29 metros de altitude, entre as estacións das Neves e Caldelas de Tui.

     O tramo é de vía única e está electrificado.

Historia
      A estación foi inaugurada o 10 de novembro de 1878 coa aperta do tramo Salvaterra de Miño-Caldelas de Tui da liña que pretendía unir Vigo con Monforte de Lemos.

     A súa explotación inicial quedou a cargo da Compañía do Ferrocarril de Medina a Zamora e de Ourense a Vigo.

     Dita xestión mantívose ata 1928 cando foi absorbida pola Compañía Nacional dos Ferrocarrís do Oeste de España, compañía pública creada para xestionar varios trazados, en xeral deficitarios, do oeste do país.

     En 1941, Oeste foi unha das empresas que se integrou na recentemente creada Renfe.

     Desde o 31 de decembro de 2004 Renfe Operadora explota a liña mentres que Adif é a titular das instalacións ferroviarias.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

ESTACIÓN DE TUI - TUI

 ESTACIÓN DE TUI

TUI

 Estación de Tui
     A estación de Tui é unha estación de ferrocarril fronteiriza con Portugal situada no municipio español de Tui na provincia de Pontevedra, comunidade autónoma de Galicia.

     Na actualidade carece de servizo de viaxeiros.

Situación ferroviaria
     Atópase no punto quilométrico 2,8 da liña férrea de ancho ibérico que une Guillarei coa cidade portuguesa de Valença do Minho a 26 metros de altitude.​

Historia
     A estación foi inaugurada o 1 de xaneiro de 1884 coa apertura da liña Guillarei-fronteira portuguesa.

     MZOV foi a encargada de construír este curto ramal que tiña con función principal unir as redes españolas e portuguesas grazas a unha ponte internacional sobre o río Miño que se concluiría en 1886.

    En 1928, os graves problemas económicos que sufrían as empresas que xestionaban as liñas férreas do oeste español levaron ao estado á nacionalización das mesmas e á súa agrupación na Compañía Nacional dos Ferrocarrís do Oeste.

​     En 1941, Oeste integraríase como o resto de compañías ferroviarias españolas en RENFE.

     Dende o 31 de decembro de 2004 Renfe Operadora explota a liña mentres que Adif é a titular das instalacións ferroviarias.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA