MUIÑO EN A BOUTUREIRA "UN" - RÍO BARBADÁS - O REGO - SOUTOPENEDO - SAN CIBRAO DAS VIÑAS

 MUIÑO EN A BOUTUREIRA "UN"

RÍO BARBADÁS

O REGO

SOUTOPENEDO

SAN CIBRAO DAS VIÑAS

Soutopenedo
     San Miguel de Soutopenedo é unha parroquia do concello ourensán de San Cibrao das Viñas na comarca de Ourense. 

     No ano 2007 tiña 662 habitantes (340 homes e 322 mulleres) distribuídos en 16 entidades de poboación, o que supón un aumento de 41 habitantes en relación ao ano 2000.

Lugares de Soutopenedo
     O Carballo, A Eirexa, Os Facheiros, A Laxe, Montelongo de Abaixo, Montelongo de Arriba, Outeiro Calvo, O Outeiro, Pazos, Penedo, O Prado, O Rego, A Serra, A Torre, A Venda, Vilanova

San Cibrao das Viñas
     San Cibrao das Viñas é un concello da provincia de Ourense, pertence á comarca de Ourense.

Segundo o IGE en 2015 tiña 5.036 habitantes (3.840 en 2003). O seu xentilicio é «cibrense».

Xeografía
      O concello, de 37,4 km², sitúase no noroeste da provincia de Ourense. Limita ao norte con Ourense e Pereiro de Aguiar, ao leste con Paderne de Allariz, ao oeste con Barbadás e ao sur coa Merca e Taboadela. 

     As principais vías de comunicación son a estrada N-525 (Benavente - Santiago de Compostela), a estrada N-540 (Ourense - Maceda), a estrada N-120 (Vigo - Logroño), e a autovía A-52.

 Parroquias de San Cibrao das Viñas    
     Gargantós (Santa Comba), Noalla (San Salvador), Pazos de San Clodio (San Clodio), Rante (Santo André), San Cibrao das Viñas (Santo Ildefonso), Santa Cruz da Rabeda (Santa Cruz), Soutopenedo (San Miguel)

Comarca de Ourense
     A comarca de Ourense é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Ourense. 

     Pertencen a esta comarca os concellos de Amoeiro, Barbadás, Coles, Esgos, Nogueira de Ramuín, Ourense, O Pereiro de Aguiar, A Peroxa, San Cibrao das Viñas, Taboadela, Toén e Vilamarín.

     Limita ao norte coa comarca de Chantada (Lugo), ao nordeste coa comarca da Terra de Lemos (Lugo) e comarca da Terra de Caldelas, ao leste e sueste coa de Allariz-Maceda, ao sur coa de Celanova e ao oeste coas do Ribeiro e Carballiño.  

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE FARBÁN - FARBÁN - SARRIA

 PETO DE FARBÁN

FARBÁN

SARRIA

  Petos de Ánimas
     Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidad galega sobre a vida e a morte.

    Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.

Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".

     A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.

     A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, maíz, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura administráseo e dixese misas polos defuntos.

     Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.

     O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesano outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.

     Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:

- Infraestructura arquitectónica básica.
- Unha cavidade que similar a unha capillita que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capillita, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Alxibeira).

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

TORRE DE DONCOS - DONCOS - AS NOGAIS

TORRE DE DONCOS

DONCOS

AS NOGAIS

Torre de Doncos
     A Torre de Doncos é o que chegou ata os nosos días dun castelo medieval, tamén coñecido como Fortaleza de Santo Agostiño ou como Fortaleza da Grupa. Foi declarado Ben de Interese Cultural coa categoría de monumento.

Situación
      Sitúase no concello lugués das Nogais. Está a 614 m de altitude, na beira do río Navia, nun outeiro no fondo do val, facendo do río un elemento defensivo propio e fundamental.

     Rodéase dunha densa vexetación composta por carballos, nogueiras, castiñeiros, cerdeiras, abeleiras, abruñeiros, maceiras, salgueiros, figueiras, nos que viven o esquío, o corzo, o xabarín o raposo e mailo lobo.

 Historia
     A torre foi construída na segunda metade do século XV e abandonada no ano 1603. Pertenceu á familia dos Valcarce. Doncos era propiedade do adiantado maior de Galicia, García Rodríguez de Valcarce; no XV pertenceu ao conde de Ayala e á condesa de Monterrei, pero en 1603, cando era propiedade de Fernando de Toledo, figura xa como torre abandonada.

Descrición
     A súa función era defensiva e o seu valor estratéxico fundamental ao estar situada na entrada a Galicia.

      O que queda da fortaleza é a torre da homenaxe que se estrutura en tres pisos ademais do soto escavado na rocha. De planta cadrada con oito metros de lado e 24 metros de altura, ten fortes muros de cachotaría de xisto, agás nos perpiaños dalgunhas das ventás. Os seus cimentos foron escavados na rocha nai.

     Do muro exterior defensivo non é máis que perceptible parte da antiga traza, con restos das cercas e torres cilíndricas que a defendían.

Lenda

     Tamén é coñecida como a "Fortaleza da Grupa", polos feitos recollidos polo historiador Amor Meilán situados nos tempos da Reconquista. Estando naqueles tempos as terras ocupadas por tropas sarracenas trece cabaleiros leoneses xuramentaron protexer aos peregrinos que viaxasen cara a Santiago de Compostela. Ocorreu que un xove matrimonio foi atacado polos mouros levando con eles, na grupa dun cabalo, á muller. Os trece cabaleiros perseguiron ao mouro, e este ao verse alcanzado degolou á moza co obxecto de non ser atrapado e evitar que ninguén posuíra a esa bela refén.

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

MOITAS GRAZAS - ASOCIACIÓN VECIÑAL "A FONTE" - ESTRIBELA / CANTODAREA

ASOCIACIÓN VECIÑAL "A FONTE"

MOITAS GRAZA

CANTODAREA - ESTRIBELA

      O meu agradecemento  a Asociación Veciñal "A Fonte" por convidarme participar da xornada e celebracion  do San Xoán.

     Foi un privilexio compartir faladoirodo con Teresa, Maria e as xentes dá Asociacion "A Fonte" Cantodarea - Estribela.

     So dicir que me sentin moi a gusto e felicitar as xentes que organizaron o acto, estivo increiblemente ben feito

      Poden contar connosco para o que podamos axudar, e xa con ganas de que se faga outra actividade para non esquencer o noso patrimonio "inmaterial".

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

O CAMIÑO EN MARCHA - ETAPA RUBIAES - VALENÇA DO MINHO - AMIGAS/OS DO CAMIÑO PORTUGÉS

 O CAMIÑO EN MARCHA

ETAPA RUBIAES - VALENÇA DO MINHO

AMIGAS/OS DO CAMIÑO PORTUGUÉS

     O pasado domingo día 23 de Maio, un grupo moi numeroso pertencentes á Asociación dás Amigas e Amigos do Camiño Portugués de Santiago volveron á ruta Xacobea para iniciar a súa tradicional peregrinación de todos os Anos Santos, dende Porto a Santiago de Compostela, con este, xa son cinco.

     O Domingo día 13 tocou a etapa Ponte de Lima a Rubiaes, da que ahora compartimos algunhas imexes de ese día, espero que disfrutedes con elas.

     Ao longo dos proximos dias iremos compartindo as diferentes etapas que este grupo da Asociación das Amigas e Amigos do Camiño Portugués de Santiago, esta realizando.

       Despois do paron provocado pola pandemia este ano pódese, e de feito xa son moitos os peregrinos que percorren os Camiños e no Portugues tiven a ocasion de ver moitos.

     Quero agradecer a Asociación das Amigas e Amigos do Camiño Portugués de Santiago a atencion que teñen sempre con nos,  en particular ao seu presidente Tino Lores e a Pilar Amaro que nos envia fotos de cada etapa e de diferentes momentos.

     Esta é unha iniciativa aberta, polo que poden participar todas as persoas que o desexen, podendo unirse á mesma en calquera momento, e podo asegurar que todos e todas seran ben recibidos

     Nesta ocasion non puden asistir personalmente pero en proximas ocasions si estarei, aínda que sexa de grafico, xa iremos contando.

     O calendario previsto dá peregrinación contempla que para o domingo 30 de maio terá lugar a segunda etapa entre Vilarinho-Barcelos, o domingo 6 de xuño será a terceira etapa entre Barcelos e Ponte de Lima; a cuarta etapa está prevista para o domingo 13 de xuño entre Ponte de Lima e a localidade de Rubiaes. O domingo 20 de xuño esperase poder completar a quinta etapa: Rubiaes-Valença do Minho.

     A partir de Valença do Minho farase un descanso retomándose en setembro os sábados de tarde.

Camiño Portugués
      Coñécese como Camiño Portugués, ou máis concretamente Camiño Portugués Central (para unha mellor distinción dos demais), o camiño xacobeo que une Lisboa con Santiago de Compostela.

     O seu percorrido debuxa unha liña de sur a norte, que dende a capital lusa pasaría por Santarém, Coimbra, Porto, Barcelos, Ponte de Lima, Valença do Minho, Tui, Pontevedra e Padrón.

     Utilizado xa dende a Idade Media, foi sempre un dous máis importantes camiños de Santiago e na actualidade é o segundo camiño en número de peregrinos, só superado polo Camiño Francés. Aínda que este é o máis coñecido e utilizado, hai moitos outros camiños de Santiago en Portugal.

     Dende fai anos estanse recuperando antigas rutas, aínda que a maioría serían afluentes ou variantes do Camiño Central: a máis frecuentada é Camiño Portugués dá Costa, que ten o seu punto de inicio en Porto e segue un itinerario próximo ao mar; dende a mesma cidade tamén pode tomarse unha alternativa "por agora minoritaria" como é a variante de Braga; outro ramal arrincaría  sur, dende Faro e a rexión do Algarve, aínda que presenta tramos aína sen sinalizar, e queagardamos  permita percorrer o país dun extremo a outro.

    A estas rutas xacobeas cabo engadir outras polo interior de Portugal, tales como o interesante Camiño Portugués Interior (que parte de Farminhãou-Viseu e segue por Lamego e Chaves cara a Verín, onde une á variante sanabresa dá Vía dá Prata), ou Camiño Zamorano-Portugués ou de Soutochao (que sae de Zamora e segue por Bragança cara a Chaves) ou Camiño Torres (desde Salamanca cara a Braga) 

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

Fotos: Pilar Amaro

Amigas/os de Camiño Portugues

XOAN ARCO DA VELLA