lunes, 21 de junio de 2021

CAPELA DE SAN TROCADO - MONTE DE SAN TROCADO - SAN AMARO - PUNXÍN

 CAPELA DE SAN TROCADO

MONTE DE SAN TROCADO

SAN AMARO - PUNXÍN

Monte de San Trocado
     O monte do San Trocado "ás veces escrito Santrocado" ou de San Torcuato é unha montaña da provincia de Ourense situada entre as comarcas do Carballiño e O Ribeiro.

     Érguese na beira dereita do Miño ao seu paso pola parroquia de Laias, en Cenlle, e o cume acada 554 m no linde entre os concellos de Santo Amaro e Punxín.

     Desde el pódese enxergar toda a redonda, destacando as vistas da Serra da Martiñá (1.037 m; en Cea) cara ó norte, e do Coto de Novelle (715 m; entre Castrelo de Miño, A Arnoia e Cartelle) cara ó sur. 

     Na aba meridional abrollan mananciais de augas medicinais, explotados polo moderno balneario de Laias.

     O monte do San Trocado pertence ós concellos de Cenlle, Santo Amaro e Punxín, e teñen parte nel cinco parroquias: Santo Antonio da Barca de Barbantes, Santa Baia de Laias, Santa Ouxea de Eiras, San Cibrao de Las e San Xoán de Ourantes, co cume situado entre as dúas últimas.


Comarca do Ribeiro
     A comarca do Ribeiro é unha comarca galega situada na provincia de Ourense no curso medio do río Miño, que a percorre de nordeste a suroeste.

     A súa capital é Ribadavia, e a ela pertencen os concellos da Arnoia, Avión, Beade, Carballeda de Avia, Castrelo de Miño, Cenlle, Cortegada, Leiro, Melón e Ribadavia. Dálle nome ao viño do Ribeiro.

     Ocupa unha superficie de 406,92 km², nos que viven 15.571 habitantes (2020).

     Por ela transcorren tamén os ríos Arnoia e Avia.

     O Miño está represado nos encoros de Castrelo de Miño e da Frieira. 

     Existen varios balnearios que aproveitan as augas. 

      Desde a Serra do Suído e Faro de Avión, ao oeste, onde se chega ao 1.000 m de altitude, o relevo descende até só 97 m en Ribadavia e Arnoia. 


MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

PONTELLA DA BARCIA - RÍO VIÑAO - A BARCIA - READIGOS - O IRIXO

 PONTELLA DA BARCIA

RÍO VIÑAO

A BARCIA

READIGOS

Barcia
     Barcia é un lugar da parroquia de Reádigos no concello ourensán do Irixo na comarca do Carballiño.

      Tiña 2 habitantes no ano 2011 segundo datos do INE e do IGE, que eran mulleres. 

 Reádigos
     Santa Baia de Reádigos é unha parroquia do concello do Irixo na comarca do Carballiño, na provincia de Ourense.

      No ano 2007 tiña 31 habitantes, deles 12 eran homes e 19 eran mulleres, o que supón unha diminución de 1 habitante en relación ao ano anterior, 2006.

Lugares de Reádigos
     Barcia, O Casar, Castiñeira, Fontes, O Outeiro, Ribela, Santiso


O Irixo
     O Irixo é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Carballiño. Segundo o padrón municipal, en 2015 tiña 1.600 habitantes (2.092 en 2003).

Xeografía
     O concello, de 120 km² de superficie, abrangue 12 parroquias, e sitúase ao noroeste da provincia de Ourense. Limita ao norte cos municipios de Lalín e Dozón, ao sur cos de Boborás e O Carballiño, ao leste co de Piñor e ao oeste cos de Forcarei, Beariz e Boborás.

     Está situado ao pé da serra do Testeiro. Os solos son de granitos e xistos do precámbrico, nos que a forte erosión provocou morfoloxía aplanada. Destaca o monte do Paraño (800 m). Os bosques, matos e pastos ocupan máis do 80 % da superficie municipal. A presenza de carballos e castiñeiros nas valgadas minguou pola reforestación de piñeiros e eucaliptos, se ben os incendios forestais fixeron desaparecer moitas das plantacións, deixando en ocasións a rocha á vista. 

      Nas zonas húmidas e fluviais hai numerosos ameneiros, e nos lugares próximos ao tendido ferroviario hai acacias e mimosas, usadas para fixar os desmontes ocasionados pola construción das vías.

     Existen tamén numerosas praderías naturais de secaño, e zonas de matagueira nas que destacan o toxo, a uz e a xesta. Os solos son bastante pobres e ácidos, sendo necesarios os fertilizantes e correctores para a agricultura.


Comarca do Carballiño
     A comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense. Toma o nome da súa vila principal.

       Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA



FERVENZA DE SANTAIA PORTOCIÑOS - GORGULLOS - TORDOIA

FERVENZA DE SANTAIA PORTOCIÑOS

RÍO VILADABADE - LENGUELLE

GORGULLOS

TORDOIA

Cascada de Santaia Portociños
     Tamén coñecido como a cascada ou Cascada Santaia Portociños, atópase situada na Parroquia de Gorgullos, no río Viladabade-Lengüelle, que finalizan no Río Tambre.

     Unha cascada é unha pinga de auga na canle dun tramo dun río, por causa dun forte desnivel da canle, e a auga cae verticalmente. 

     Neste caso, a cascada salva un desnivel de 10 metros en tres saltos entre grandes penas de granito.

Gorgullos
     Santaia de Gorgullos é unha parroquia que se localiza no leste do concello de Tordoia. 

     Segundo o INE en 2018 tiña 439 habitantes (223 mulleres e 216 homes) distribuídos en 14 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 651 habitantes.

Lugares de Gorgullos
     Arcai de Abaixo, A Buba, Buño, Burgán, Castro, O Croto, A Cruxeira, Guillufe, Pazos, Pintán, As Pontes, Portociños, Raña, Reboredo, Santaia, A Torre, Vilarbó, Vilarterreo


Comarca de Ordes
     A comarca de Ordes é unha comarca galega situada na provincia da Coruña cuxa capital é Ordes.

     A esta comarca pertencen os concellos de Cerceda, Frades, Mesía, Ordes, Oroso, Tordoia e Trazo.

Xeografía
     A comarca limita ao leste coas comarcas de Betanzos (concellos de Curtis e Vilasantar) e Arzúa (concello de Boimorto), ao sur coa comarca de Arzúa (concello de Arzúa e de O Pino) e Santiago (concello de Santiago de Compostela), ao oeste coa comarca de Santiago (Val do Dubra), Xallas (concello de Santa Comba) e Bergantiños (concello de Coristanco), e ao norte con Bergantiños (concellos de Carballo e A Laracha), coa comarca de A Coruña (concellos de Culleredo, Carral e Abegondo) e coa de Betanzos (concello de Oza-Cesuras). A comarca ten unha superficie de 755,71 km2.

     Practicamente a totalidade da comarca pertence á conca do río Tambre, que conforma o límite meridional da comarca, sendo os ríos Lengüelle, Samo e Maruzo os principais afluentes do Tambre que percorren a comarca de Ordes de norte a sur. 

     Ademais, os territorios situados ao oeste da comarca (parroquias occidentais de Tordoia) pertencen ás concas do Xallas e Anllóns, mentres que o norte dos concellos de Cerceda, Ordes e Mesía verten as súas augas aos ríos Barcés e Mero, que forman a ría da Coruña. 

     As principais masas de auga da comarca son os encoros de Vilasenín e Vilagudín, que aportaban agua ao sistema de refrixeración da central térmica de Meirama, e o lago artificial de As Encrobas, que se formou ao encher con auga a antiga mina de lignito de Meirama.

     A máxima altura da comarca localízase no monte Cerdeira (595 m), en terras do concello de Cerceda.

VIDEO

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

 Fuente: Turismo de Tordoia

XOAN ARCO DA VELLA


 

domingo, 20 de junio de 2021

MÁMOA DA CHOUSA - CAMPOMARZO - ABADES - SILLEDA

MÁMOA DA CHOUSA

CAMPOMARZO

ABADES 

SILLEDA

 Mámoas
     Os primeiros rastros de poboamento atopámolos nos campos de mámoas datados na Idade do Bronce, ou incluso antes, abundantísimos no concello aínda que merece ser destacado por ser o primeiro recentemente descuberto e mostrado para o público (ano 2010), o situado na parroquia de Abades coñecido como a Mámoa da Chousa Nova I.


Situación: 

     Campomarzo - Abades
Cronoloxía: 

     4340-4260 a.C. Máis antiga das datadas en Galicia.
Coordenadas:

      X: 557.906 Y: 4.734.043  H: 29

     Para chegar hai que coller, na poboación de A Bandeira (N-525), a estrada autonómica PO-204 que vai cara ao Concello de Vila de Cruces e no lugar de Campomarzo coller á esquerda en dirección ao Santuario de Abades. 

     O túmulo atópase preto da estrada local xusto enriba do falso túnel construído sobre a liña férrea do AVE.

       Os traballos de excavación motivados polo paso da Liña de Alta Velocidade Ourense-Santiago, pola parroquia de Abades, descubriron unha cámara megalítica intacta e os restos dun complexo sistema construtivo.

     O monumento foi levantado segundo o estilo da época, é dicir, colocando pedras para formar unha especie de caixa e cubríndoas cunha gran lousa. A cámara quedaba sepultada baixo unha morea de terra, o túmulo, que lle confería un aspecto redondeado.

     As análises de Carbono14 realizadas sitúan este xacemento entre o ano 4340 e o 4260 a.C., converténdoa nunha das cámaras megalíticas máis antigas das datadas ata o momento en Galicia.

     Para comprender o valor para os seus construtores, hai que ter en conta que non se coñecía o metal e os centos de metros cúbicos que forman o túmulo tiveron que moverse con instrumentos de madeira, ósos, cestos feitos de vimbios e sacos de esparto. A pedra da cuberta pesa uns 2950 quilos.

     No interior da cámara, baixo anacos da lousa cuberta partida, conservábanse aínda as evidencias dun enterramento individual. 

     Aínda que a acidez dos solos galegos impide a conservación dos ósos tan antigos, un colar de doas de ámbar e variscita ocupaba o centro da cámara, disposto como se estivese depositado sobre un corpo humano. Unha pequena lámina de aixada, un cincel e una afiador completaban o enxoval.

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

 Fuente: Web Turismo de Silleda

XOAN ARCO DA VELLA