XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 23 de noviembre de 2020

MUIÑO DA EIRA - CONDESA - MOURENTE

MUIÑO DA EIRA

CONDESA

MOURENTE

Mourente
Santa María de Mourente é unha parroquia que se localiza no concello de Pontevedra.

Segundo o INE no 2018 tiña 2016 habitantes (1066 mulleres e 950 homes), 89 menos ca en 2008. Ten 27 entidades de poboación.

Historia
Mourente constituíu concello de seu entre 1841 e 1867, abranguendo as freguesías de Bora, Marcón e Tomeza. O núcleo urbano de Monte Porreiro viviu un espectacular crecemento demográfico desde mediados do século XX.

Na segunda netade do século XX Mourente tornouse unha parroquia periurbana. Ao estremar polo oeste coa cidade de Pontevedra, a parroquia viuse profundamente afectada polo desenvolvemento urbano desta última.

É a parroquia do concello de Pontevedra que máis poboación perdeu polo éxodo urbano, cunha diminución de máis dun 30% entre 1981 e 2012.

Así e todo, a viciñanza con Pontevedra tamén implicou a creación en Mourente de infraestruturas clave. De feito, na parroquia encóntrase un centro adscrito á Universidade Nacional de Educación a Distancia, así como a Cidade Infantil Príncipe Felipe, dependente da Deputación de Pontevedra e o hospital de Montecelo, que forma parte do Complexo Hospitalario de Pontevedra.

Patrimonio
A igrexa parroquial está dedicada a Santa María, padroeira da parroquia na súa advocación da asunción. O remate da construción do templo e do seu adro data de 1769. Ten unha planta de cruz latina dunha soa nave e é de estilo barroco con influencia do neoclásico, sobre todo na súa fachada. Para a súa construción empregáronse materiais da antiga igrexa medieval.

No interior da igrexa encóntrase o famoso Mouro de Mourente, un atalante de gran tamaño esculpido en granito e que sostén o púlpito. O Mouro de Mourente é obxecto dunha lenda difundida por Antonio Blanco Freijeiro no álbum Pontevedra, boa vila (1947) do debuxante Agustín Portela Paz.

Ademais da igrexa parroquial hai tres capelas na parroquia:
A capela de san Mamede (de estilo románico, dos séculos X e XI) situada en Moldes, foi trasladada no século XX para o interior do cemiterio municipal de San Amaro tras ser adquirida polo concello. É de estilo románico, con planta dunha soa nave e ábsida rectangular dividida en dous corpos, reforzados por contrafortes e bóveda de canón apuntada.

A capela de Santa Margarida, de estilo románico, acolle no seu adro un carballo centenario de sona que está incluído no Catálogo de Árbores Senlleiras da Xunta de Galicia.

A capela de San Amaro está a carón do camposanto municipal do mesmo nome.

Festas
O 15 de agosto celébrase a festa patronal. Tamén se conmemora o día da Virxe do Carme (domingo anterior ao 16 de xullo) e santa Margarida (primeiro domingo de agosto).
En marzo celébrase a festa gastronómica do caldo galego.

Lugares de Mourente
Areás, A Bouza, Os Campos, Carabelos, Casas Novas, Condesa, Cons, Eirós, Freixeiro, A Laxe, Moldes, Monte Porreiro, O Monte, Mourente, O Outeiro, O Pazo, A Raxeira, San Amaro, Santa Margarida, Vilaverde

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA

O PARAISO EXISTE

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 22 de noviembre de 2020

PONTILLON DO MUIÑO DAS VEIGAS - A BOUZA DO HOME - RÍO ALMOFREI - CAROI - CERDEDO COTOBADE

PONTILLON DO MUIÑO DAS VEIGAS

A BOUZA DO HOME

RÍO ALMOFREI

CAROI

CERDEDO COTOBADE

A Bouza do Home
A Bouza do Home é un lugar da parroquia de Caroi, no concello pontevedrés de Cerdedo-Cotobade.

Segundo o IGE no ano 2007 tiña 8 habitantes (4 homes e 4 mulleres), un menos que no 2006.

O topónimo posiblemente refírese a que o lugar era unha bouza (terreo a monte) propiedade de alguén.

Río Almofrei
O río Almofrei é un pequeno río galego que flúe na provincia de Pontevedra.

É afluente, pola beira esquerda, do río Lérez e a súa lonxitude é de aproximadamente 26 km, o que o converten no máis longo dos seus tributarios.

Étimo
A denominación do río está vinculada ao lugar e parroquia de Almofrei (Cerdedo-Cotobade), que bañan as súas augas, de xeito que ben expresado o seu nome sería "río de Almofrei", o que é bastante característico na denominación de numerosos ríos menores.

Á súa vez o nome da parroquia é de orixe xermánica dun posesor, seguramente altomedieval, con nome gótico latinizado, Ermaufredus, que polo xenitivo, Ermaufredi, pasou por evolución ao galego Almofrei.

Outros autores falan dunha orixe árabe da palabra, que conservaría en galego o significado de funda na que se leva a cama de viaxe.

Descrición
O Almofrei nace preto do lugar de Fraguas, na freguesía de Santiago de Caroi, dentro do concello de Cerdedo-Cotobade, por debaixo do monte Seixo, que está xa no municipio da Lama, a uns 671 msnm.

Percorrido
Logo do seu nacemento e ao longo do seu curso atravesa outras das freguesías de Cerdedo-Cotobade: Corredoira, Loureiro, Carballedo, Rebordelo, Borela e Almofrei, que é a que lle empresta o seu nome ao río.

Pouco despois de pasar por esta, entra na parroquia de Bora, xa do concello de Pontevedra, para moi logo desaugar no río Lérez á altura do lugar de Ponte Bora. O sentido xeral do percurso do río é de NO a SE.

Afluentes
Os afluentes do Almofrei son pequenos regatos de escaso desenvolvemento lonxitudinal. Pola dereita salientan o rego da Pereira, o rego de Chan das Latas e o rego do Pego. Pola esquerda, o rego de Borela, no curso medio xa, é o máis importante.

Réxime hídrico
O Almofrei é un típico río de réxime hídrico pluvial de tipo oceánico, coas características da súa conca, que segundo a altura recolle anualmente entre 1.500 mm e máis de 2.000 mm. A súa bacía esténdese sobre 77,5 km² e o seu caudal medio é de 3,58 m³/s.

Intervención humana
Ó longo do seu percorrido hai un bo numero de muíños, un batán, e praias e piscinas fluviais.

Nota:
Agredecer a Jose Eliseo Fortes de Caroi, por a axuda que me presta sempre... GRAZAS

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA

O PARAISO EXISTE

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO DA PONTE DOS CARROS - REGO DE CERNEIRA - A CHAN - LOUREIRO - CERDEDO COTOBADE

MUIÑO DA PONTE DOS CARROS

A CHAN

LOUREIRO

REGO DE CERNEIRA

CERDEDO COTOBADE

A Chan
A Chan é un lugar da parroquia de Loureiro, no concello pontevedrés de Cerdedo-Cotobade.

Segundo o IGE, en 2015 tiña 19 habitantes (9 homes e 10 mulleres), o que supón a redución da poboación en tres habitantes con respecto a 2005 cando tiña 22 habitantes.

Loureiro
Santiago de Loureiro é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Cerdedo-Cotobade.

Segundo o IGE, en 2015 tiña 151 habitantes (65 homes e 86 mulleres), 30 menos ca en 2004. Ten dez entidades de poboación.

Lugares de Loureiro
Arufe, As Barreiras, O Batán, O Beseiro, O Brixel, As Cabaleiras, A Cancheta, O Cano, Casalmeán, A Chan, A Chandoído, A Costa, Fontevaliño, O Frade, O Igrexario, Insuela, Os Meáns, O Pereiral, O Piornal, A Portela, A Porteliña, Ribalta, A Toxeira, A Vilalén

Cerdedo-Cotobade
Cerdedo-Cotobade é un concello da provincia de Pontevedra creado o 22 de setembro de 2016 a partir da fusión dos concellos de Cerdedo e Cotobade.

Ten 5.815 habitantes (suma de datos do IGE 2018) e unha superficie de 214,5 km².

Limita cos concellos de Pontevedra, Campo Lameiro, A Estrada, Forcarei, A Lama e Ponte Caldelas.

Patrimonio arqueolóxico
Calzada do monte Pé da Múa.
Petróglifos de Pedra das Ferraduras, na parroquia de San Xurxo de Sacos e de Portela da Laxe, na parroquia de Viascón.

Patrimonio arquitectónico
    Igrexa de San Martiño de Rebordelo.
    Igrexa de San Xurxo de Sacos.
    Igrexa de Santa María de Sacos.
    Mosteiro de San Pedro de Tenorio.
    Ponte sobre o río Lérez.
    Capela de Santo Antón en San Xoán de Cerdedo.
    Capela de San Bartolomeu en Chamadoira.

Festas e celebracións
    A festa da vincha, celebrada durante o entroido en Cerdedo;
    A festa do xabarín, celebrada en abril en Cerdedo;
    A rapa das bestas, celebrada no mes de agosto en Cuspedriños;
    A festa do requeixo, celebrada en xuño en Corredoira;
    A festa da filloa, celebrada en setembro en Valongo.

Parroquias de Cerdedo-Cotobade
Aguasantas (Santa María), Almofrei (San Lourenzo), Borela (San Martiño), Carballedo (San Miguel), Caroi (Santiago), Castro (Santa Baia), Cerdedo (San Xoán), Corredoira (San Gregorio), Figueiroa (San Martiño), Folgoso (Santa María), Loureiro (Santiago), Parada (San Pedro), Pedre (Santo Estevo), Quireza (San Tomé), Rebordelo (San Martiño), Sacos (Santa María), San Xurxo de Sacos (San Xurxo), Tenorio (San Pedro), Tomonde (Santa María) Valongo (Santo André), Viascón (Santiago)

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA

O PARAISO EXISTE

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO DOS CAMPOS - TABOADELO - RÍO VERDUGO - PONTE CALDELAS

MUIÑO DOS CAMPOS

TABOADELO

PONTE CALDELAS

RÍO VERDUGO

Taboadelo
Santiago de Taboadelo é unha parroquia que se localiza no concello pontevedrés de Ponte Caldelas.

Segundo o IGE no 2017 tiña 204 habitantes (110 homes e 94 mulleres), distribuídos en 2 entidades de poboación, o que supón unha diminución respecto ós padróns anteriores.

Historia
No libro Manuel Murguía, de Vicente Risco, menciona que en Taboadelo aínda se celebraba "A xunta dos homes".

Trátase dunha asemblea rural con cargos vitalicios (repúblicos, todos os homes casados da parroquia) e electos cada ano (mordomo, elixido cada 1 de xaneiro).

Festas
Desde o ano 2004 celébrase na parroquia a Festa do Muíño, á beira do río Verdugo. Desde a restauración do muíño de Abaixo, por parte da Asociación de Veciños O Carballo, a penúltima fin de semana de xuño prográmanse degustacións gastronómicas e actos lúdicos e musicais, con zona de acampada.

Lugares de Taboadelo
Taboadelo, Verdugo

Río Verdugo
O Verdugo é un río galego da provincia de Pontevedra, cuia desembocadura sitúase no fondo da ría de Vigo.

Percorrido
O Verdugo nace a 760 m de altura no monte do Outeiro Grande, na aldea de Cernadelos (Santa Mariña de Presqueiras, Forcarei).

No seu primeiro tramo baixa encaixado atravesando os concellos de Beariz, A Lama e Ponte Caldelas, facendo un val máis amplo na súa entrada en Soutomaior.

No seu último tramo serve de fronteira entre Soutomaior e Pontevedra, desembocando entre Arcade e Ponte Sampaio.

No concello de Ponte Caldelas atravesa os pasos da Fraga, onde se conservan varios muíños e un peto de ánimas. Despois de formar a praia fluvial da Calzada, na vila de Ponte Caldelas hai un paseo fluvial, a carón do antigo balneario, onde hai un monumento ao pescador.

Características
O seu afluente principal é o río Oitavén, que se lle une pola esquerda, en Ponte da Barca, e que desenvolve un percurso de lonxitude similar á do Verdugo, desde o seu nacemento até a confluencia (32 km).

De modo que ás veces se fala do sistema Verdugo - Oitavén (o curso común é de 7 km), e máis se ten en conta que o caudal do Oitavén é superior.

Outros dos seus afluentes son o Calvelle e o Barbeira.

O tamaño total da conca é de 357 km² (177,7 km² corresponden á bacía do Oitavén). O caudal absoluto do Verdugo na desembocadura é de 17 m³/s (o do Oitavén, antes da confluencia, atinxe os 10,5 m³/s).

O Verdugo e os seus afluentes son ríos de réxime pluvial. As precipitacións medias na súa conca atinxen os 1884 mm anuais.

Aproveitamento
No Verdugo sitúanse tres encoros: os de Feixa I e Encoro de Feixa II, localizados no concello de Ponte Caldelas e máis o encoro da Ponte do Demo, no de Soutomaior. Son de potencia inferior a 10 Mw.