miércoles, 10 de abril de 2019

PETO DE FATIMA - CARITEL - PONTECALDELAS

  PETO DE ANIMAS
CARITEL
PONTECALDELAS


Petos de Ánimas
     Los petos de ánimas son una de las manifestaciones materiales del culto a los muertos, de la devoción de las ánimas; no deja de hablarnos de las ideas muy profundas en la mentalidad gallega sobre la vida y la muerte.



     Afirman los historiadores y etnógrafos que el peto de ánimas surge después del siglo XVI, en la situación político-religiosa de la Contrarreforma, es entonces cuando aparece la idea del Purgatorio.



     Según Castelao: “A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno”.



     A mediados del siglo XVII, Galicia ya había dejado de pensar en el Infierno para que se entregue de lleno la idea del Purgatorio, del que sus muertos queridos podían salvarse a fuerza de oraciones y buenas obras.



     La finalidad de estos elementos populares es la de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patatas, maíz, pan, aceite ...), a las ánimas que no encuentran descanso en el Purgatorio, para que alcancen la felicidad en el Cielo; una vez liberadas intercederán por quien hizo la ofrenda, y daban dinero para que el cura lo administrara y dijera misas por los difuntos.



     Los retablos de las ánimas, los petos en que se pide la limosna durante la misa y las obras de cantería son manifestaciones de culto a las ánimas.



     El estilo artístico , de cantería se define como "popular"; los devotos conocían perfectamente las formas y colores que querían y no le pedían al cantero artesano otra cosa que hacer la obra encargada con su mejor habilidad.



Los petos unen arquitectura y escultura, y su estructura se divide en tres partes:

     - Infraestructura arquitectónica básica.
     - Una cavidad que similar a una capillita que ocupa el eje central y superior (buqueira).
     - Una cavidad casi siempre en la base de la capillita, tapada con una lámina de hierro y un agujero para meter las ofrendas (Alxibeira).


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 9 de abril de 2019

PETO DO CARMEN - ANTAS - A LAMA

 PETO DO CARMEN
ANTAS
A LAMA


     Se llama petos de ánimas a una de las manifestaciones materiales del culto a los muertos y son, generalmente, sencillos monumentos de piedad popular asociados a la idea del purgatorio.


     En Galicia es frecuente encontrarlos en caminos, encrucijadas, atrios de iglesias, etc.



     Los historiadores y etnógrafos sitúan su aparición a partir de la Contrarreforma, datándose los más antiguos en el siglo XVII, aunque no sería hasta el siglo XVIII cuando se construyan con más profusión.



     Su finalidad es la de ofrecer limosnas de todo tipo a las ánimas del Purgatorio, siendo su castigo temporal y pudiendo así alcanzar el Cielo.



     En compensación, una vez liberadas intercederán por quienes realizaron las ofrendas.



     Las limosnas no eran de carácter estrictamente monetario, también podía tratarse de productos agrícolas.



      Los petos de ánimas suelen estar construidos en piedra con una cruz en lo alto, por lo general con imágenes de las ánimas en el fuego del purgatorio y una figura que las vela (santo, rey u obispo).



     En la parte frontal aparece un peto o hucha para depositar la limosna y protegido con una reja o un cristal.



     Algunos llevan leyendas del tipo:

       Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 7 de abril de 2019

IGREXA DE SANTA MARÍA DE MIXÓS - ENTREVESIÑOS - MONTERREI

IGREXA DE SANTA MARÍA
MIXÓS
ENTREVESIÑOS
MONTERREI


Igrexa de Santa María de Mixós
      A igrexa de Santa María de Mixós é un templo relixioso prerrománico, situado no lugar de Mixós, na parroquia de Estevesiños (Monterrei).


     O 3 de xuño de 1931 foi declarada Monumento Histórico-Artístico e é Ben de Interese Cultural.



Historia
     A súa formación parece bastante temperá, pois todo indica que xurdiu á sombra dun primitivo cenobio fundado por San Martiño de Dumio no século VI.


     No templo actual, do século IX, empregáronse materiais anteriores.


     O convento de Mixós logo pasou a depender do mosteiro beneditino de Celanova.



     O lugar está atravesado polo camiño de Santiago, na rota da Vía da Prata que desde Verín toma por Laza.


     Este camiño está identificada coa vía romana que conectaba os itinerarios XVII e XVIII do itinerario de Antonino, no punto no que se cruza con outros que van cara a Vilela e Vilela de Abaixo.



Arquitectura
     O templo é de planta rectangular, coa porta, de arco oxival, no muro sur. na súa orixe era de planta basilical con tres ábsidas e tres naves separadas por arcos de ferradura, conservándose o inicio do primeiro arco do lado sur da nave central.



     Suponse que o templo orixinal non estaba abovedado ao non se atoparen restos de contrafortes. O tellado é a dúas augas.



     A cabeceira é de cantería, con tres ábsidas co exterior rectangular, sobresaíndo o central.


     Cada ábsida ten cadansúa ventá, estreita e alongada, acabadas en arco de ferradura.



     As ábsidas teñen planta en forma de semicírculo prolongado, cubertas por bóvedas de ladrillo. Os altares das ábsidas norte e central están soportados por aras romanas, cunha inscrición adicada a unha deusa precristiá na da ábsida central.



     A ábsida central ten unha imaxe de Xesús Cristo crucificado, con restos da policromía orixinal na bóveda.


Estevesiños
     San Mamede de Estevesiños é unha parroquia do concello ourensán de Monterrei na comarca de Verín. 




     No ano 2007 tiña 231 habitantes (108 homes e 123 mulleres) distribuídos en 2 entidades de poboación, o que supón unha diminución de 19 habitantes en relación ao ano 2000.


     Nesta parroquia, amais da igrexa parroquial de San Mamede, atópase a Igrexa de Santa María de Mixós.


Comarca de Verín
     A comarca de Verín é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Verín. A cal pertencen os concellos de Castrelo do Val, Cualedro, Laza, Monterrei, Oímbra, Riós, Verín e Vilardevós.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 6 de abril de 2019

CAPILLA DA VIRXEN DO CAMIÑO - O FREIXO - CRECENTE

CAPILLA DA VIRXEN DO CAMIÑO
O FREIXO
CRECENTE

    
Capilla da Virxen do Camiño
     Esta ermida atópase no medio dunha ladeira do val do Miño, en advocación á Virxe do Camiño. 




     Dise que por aí pasaba un antigo Camiño de Santiago, proveniente de Portugal. 



     Chegouse a falar dun pasado ata romano, con restos entre o mosterio de San Paio e a igrexa románica de San Xoán de Albeos. 



     Entre outros datos de interese, a subida ata a Virxe do Camiño pasa xunto a un par de asentamentos castrexos.



O Freixo
     San Roque do Freixo é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Crecente na comarca da Paradanta.



     Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 86 habitantes (40 homes e 46 mulleres), distribuídos en 6 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 120 habitantes.



Historia
     No lugar da Granxa, polo cal discorre o antigo camiño cara a Castela, librouse unha batalla durante a Guerra da Independencia española.



Patrimonio
     A igrexa parroquial, baixo a advocación de San Roque, foi orixinariamente a capela do pazo de Queimadelos. Foi construída no século XVIII con planta rectangular dunha soa nave (século XVII). 



     Ten ábsida destacada en altura e cuberta a catro augas e o resto da nave con cuberta a dúas augas. A portada presenta espadana dobre, pináculos nos extremos e porta alintelada.


     O pazo de Queimadelos, con planta en forma de L, está constituído por planta baixa e primeiro andar, baixo o cal hai tres arcos de pedra. No ángulo da planta hai unha escaleira e balaustrada de pedra. O portalón de entrada ten un arco adintelado sobre o que aparece un escudo e a cornixa moldurada con ameas. Ten un hórreo e un pombal.



     A ermida da Virxe do Camiño, construída no século XIV, é románica tardía en transición ao gótico. Ten unha nave sen presbiterio diferenciado e un pequeno soportal cadrado. Foi restaurada en 1619 (ten unha inscrición nunha pedra encaixada na ábside co texto "reedificada por Juan Pérez Baylón de Crecente no ano 1619") e 1763, e ampliada en 1916.



     Segundo a lenda, no século X o cabaleiro Mendoza camiñaba pola zona cando o alcanzou o demo, e exclamou "vállame Deus, San Xoán, as tres misas de Nadal e a Virxe do Camiño", e lanzou unha pedra ao aire que sinalou a localización da ermida. Está situada nunha antiga ruta do camiño de Santiago.



     A carón dela hai un cruceiro coas imaxes de Cristo crucificado e a Virxe coroada cun neno Xesús nos brazos.



     A ermida do Cruceiro Quebrado, adicada ao Cristo dos Aflixidos, foi construída en 1913 nun antigo cruzamento de rutas do Camiño Real. Ten portada con porta central de arco de medio punto e moldura plana e dúas ventás laterais tamén de arco de medio punto. A espadana ten un oco de medio punto e pináculos laterais con cuberta a dúas augas. A carón dela hai un cruceiro sinxelo.



Lugares do Freixo
     O Freixo, A Granxa, O Lombo, Mollapán, Nane, Soutomaior


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA