miércoles, 3 de abril de 2019

CAPILLA DE SAN MIGUEL - A FIRVEDA . O PELETE - A LAMA

CAPILLA DE SAN MIGUEL
A FIRVEDA
O PELETE
A LAMA


     El principal atractivo turístico que ofrece A Lama, son los espacios naturales con los que cuentan cada una de las diez parroquias que componen el municipio como las orillas de los ríos Verdugo, Xesta y Xeixo con playas fluviales en las que la afluencia de visitantes es todavía muy llevadera.

     En el Verdugo hay también cotos de caza y pesca. 



     No lejos de allí se encuentra el área recreativa de As Ermidas, en la que se puede disfrutar de un bello paisaje.


     En el aspecto monumental llaman la atención los vestigios que dejaron los primeros pobladores del municipio en los montes de O Seixo, O Suído y Portela da Cruz en forma de túmulos y mámoas, en Chan do Campo grabados rupestres y castros en A Lama, Gaxate y Xende.



     Las iglesias parroquiales de Seixido y Xende con un altar gótico, son la arquitectura religiosa más representativa, además de la iglesia barroca de As Ermidas, del año 1.624 con fachada churrigueresca.



     En cuanto a la arquitectura civil, destac el puente de Berducido formado por cinco arcos, bajo los que discurren las aguas del río Oitavén. De enorme belleza, fue reconstruido en el siglo XVII y aún se puede contemplar parte de la primitiva calzada romana.



     Destacan también algunos pazos y casas solariegas como a Casa do Pazo en Gaxate.



     El municipio de A Lama sufrió la emigración masiva a Méjico, Brasil y Alemania, fundamentalmente.


     Hoy en día contribuyen en gran medida a mantener y mejorar la economía del ayuntamiento, con la creación de nuevas edificaciones de calidad, que por otra parte, embellecen las poblaciones del municipio.



     En A Lama se encuentran las montañas más altas de la provincia de Pontevedra, como O Suído (donde aun habita el lobo), desde alguna de ellas (Santa Marina) se ven incluso las Rías Bajas.



     Este ayuntamiento posee además hermosas aldeas que conservan la arquitectura tradicional gallega (algunas de ellas deshabitadas), bosques autóctonos (donde ver manadas de caballos salvajes), ríos, fervenzas, rumbos de senderismo como El Foxo del Lobo o la Fervenza de la Freixa y  Firveda y romerías y fiestas gastronómicas de interés.


VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 2 de abril de 2019

PONTE MOURENTÁN - RÍO DEVA - ARBO

PONTE MOURENTÁN
RÍO DEVA
ARBO


Ponte de Mourentán
     A ponte de Mourentán é unha construción de cachotaría do século XVIII con arco apuntado e rasante alombado. Está situada na parroquia de San Cristovo de Mourentán, no concello de Arbo. 



     A ponte salva o río Deva e atópase no antigo camiño real que ía de Ribadavia a Salvaterra e Tui. Consta dun só van e a súa luz ten unha lonxitude de 12,40 metros. O seu estado de conservación é bastante bo.


Mourentán
     San Cristovo de Mourentán é unha parroquia que se localiza no norte do concello de Arbo. Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 571 habitantes (282 homes e 289 mulleres) distribuídos en 63 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 2004 cando tiña 738 habitantes.



Lugares de Mourentán
     A Abelenda do Cuarto, Agroi, O Canaval, O Carballal, A Carballeira, A Casanova do Cuarto, A Cavada, As Cavadas, A Choia, A Corredoira, As Corvaceiras, O Coto de Barcia, O Coto de Covas, O Coto de Sande, Covas de Abaixo, Covas de Arriba, O Covelo, A Cruz, A Cuqueira, O Currillo, Os Doños, A Eira, O Eirado, A Ermida, Esmoriz, A Fenteira, Fontán | A Fraguiña, A Igrexa, A Ladeira, A Lomba, Louredo, O Mato, O Meixoeiro, As Negráns, A Nogueira, Novás, O Outeiro de Abelenda, Paravedra, O Pazo de Sande, A Pereira, O Pibidal, Pimende, O Pombeiro, A Portela, O Pozo, Rande, O Reguengo, Riás, A Rocha, A Rotea, San Roque, As Searas, O Souto, O Toural, Trabazos, Valiño, A Valouta, A Ventana, O Vieiro, Vilariño, Xixáns, O Xumezo




Río Deva
     O río Deva é un curso fluvial da provincia de Pontevedra, afluente do Miño pola súa marxe dereita.



Percorrido
     O Deva nace a 800 m de altitude no sitio denominado Teso de Deva, marcando unha dirección de curso N-S. Percorre un total de 21 km, antes verter as súas augas no Miño. A súa conca ten uns 92,3 km². O caudal medio é de 3,70 m³/s. 



Comarca da Paradanta
     A comarca da Paradanta é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra. 



     A ela pertencen os concellos de Arbo, A Cañiza (a súa capital), Covelo e Crecente. 


     Limita ao norte coas comarcas de Vigo e do Ribeiro, ao leste con esta última e coa de Terra de Celanova, ao sur con Portugal e ao oeste coa do Condado. 


     Ocupa unha extensión de 333,3 quilómetros cadrados e contaba cunha poboación de 13.226 habitantes no ano 2014. 

 VIDEO
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 1 de abril de 2019

PETO DE O TOMBO - O TOMBO - BORA - PONTEVEDRA

PETO DE O TOMBO
O TOMBO
BORA

  
Petos de Ánimas
     Los petos de ánimas son una de las manifestaciones materiales del culto a los muertos, de la devoción de las ánimas; no deja de hablarnos de las ideas muy profundas en la mentalidad gallega sobre la vida y la muerte.



     Afirman los historiadores y etnógrafos que el peto de ánimas surge después del siglo XVI, en la situación político-religiosa de la Contrarreforma, es entonces cuando aparece la idea del Purgatorio.



     Según Castelao: “A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno”.



     A mediados del siglo XVII, Galicia ya había dejado de pensar en el Infierno para que se entregue de lleno la idea del Purgatorio, del que sus muertos queridos podían salvarse a fuerza de oraciones y buenas obras.



     La finalidad de estos elementos populares es la de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patatas, maíz, pan, aceite ...), a las ánimas que no encuentran descanso en el Purgatorio, para que alcancen la felicidad en el Cielo; una vez liberadas intercederán por quien hizo la ofrenda, y daban dinero para que el cura lo administrara y dijera misas por los difuntos.



     Los retablos de las ánimas, los petos en que se pide la limosna durante la misa y las obras de cantería son manifestaciones de culto a las ánimas.



     El estilo artístico , de cantería se define como "popular"; los devotos conocían perfectamente las formas y colores que querían y no le pedían al cantero artesano otra cosa que hacer la obra encargada con su mejor habilidad.



Los petos unen arquitectura y escultura, y su estructura se divide en tres partes:
     - Infraestructura arquitectónica básica.
     - Una cavidad que similar a una capillita que ocupa el eje central y superior (buqueira).
     - Una cavidad casi siempre en la base de la capillita, tapada con una lámina de hierro y un agujero para meter las ofrendas (Alxibeira).


MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 31 de marzo de 2019

PAREDES - OROSO - A CAÑIZA

PAREDES
OROSO
A CAÑIZA


Oroso
     Santa María de Oroso é unha parroquia que se localiza no leste do concello da Cañiza. 



     Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 379 habitantes (191 mulleres e 188 homes) distribuídos en 21 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 451 habitantes.


Lugares de Oroso
     Aráns, As Bouzas de Abaixo, As Bouzas de Arriba, O Burgo, O Carballal, As Carballeiras, As Cavadas, A Costa, Os Gómez, Guntín, A Igrexa, O Mesón, Paredes, Paredes de Abaixo, O Piñeiro, Os Piornos, Porto Augavella, A Presa, A Quiringosta, Ribadil de Abaixo, Ribadil de Arriba, A Uceira, A Veiga da Alén, Os Xis


A Cañiza
     A Cañiza é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca da Paradanta. 



     Segundo o IGE no 2014 tiña 5342 habitantes (6719 en 2003), incluídas 126 persoas de orixe estranxeira.


Xeografía
     Limita ao norte cos concellos de Covelo e Melón (este da provincia de Ourense), ao sur con Crecente, Arbo e As Neves, e ao oeste con Salvaterra de Miño, Mondariz e Covelo.



     O seu relevo é accidentado, pois está situado entre unha zona de monte baixo da serra do Faro de Avión (situada ao nordeste) e o val do río Deva (ao sur). A maior altitude acádase no Alto da Cruz (1095 m).


     A súa rede hidrográfica está formada polos ríos Uma (afluente do Tea), Ribadil e Deva (afluentes do Miño).


     Climatoloxicamente está situada en transición entre o clima oceánico e o mediterráneo, segundo a zona.


Historia
     Na zona habitou a tribo dos oestrimnios, que foron expulsados polos celtas. Da cultura megalítica quedan diversos restos, como os complexos rupestres de Laxiña das Cruces, Coto da Regueira do Valiño e Casiñas dos Mouros, os complexos megalíticos con gravados de Tomada de Estremadoiro e Coto da Vella, e os complexos megalíticos de Guntín, Aráns, Casiñas dos Mouros e A Cañiza.



     Durante a Idade de Ferro o lugar estivo posiblemente habitado polos grovios. Daquela época quedan o castro de Grades, o castro de Monte Coto do Castro, o castro de Coto das Cavadas e o castro de Barreiros.


     Logo da romanización as terras do concello foron enmarcadas no conventus Bracarensis. Na Idade Antiga, tralo I Concilio de Braga, as terras quedaron adscritas á diocese de Tui. O mosteiro da Franqueira posiblemente teña a súa orixe nunha ermida do século VI, da época de Martiño de Dumio.


     No século IX, durante o reinado de Afonso II de Asturias, as terras do castelo de Sobroso, ao que pertencía o val de Achas, foron incluídas no reino de Galicia.


     En 1056 Fernando I dá un privilexio do mosteiro da Franqueira, as súas terras e moradores ao abade Alvito e os monxes beneditinos. En 1147 Afonso VII outorga ao abade Odoario e aos monxes o dereito de coto. En 1293 a orde do Císter constrúe a igrexa de Santa María. Paio de Soutomaior, señor de Salvaterra, doou as terras dos cotos da Franqueira, O Cebreiro, Uma, Sendín e Pintelos, doazón que confirmaron Xoán I e Henrique III. O mosteiro desapareceu como tal en 1835, trala desamortización de Mendizábal.


     A vila da Cañiza aparece documentada por primeira vez en 1583. As primeiras edificacións foron canastros (que nesta zona reciben o nome de canizos) feitas polos veciños de Valeixe para atender os cultivos da zona. Logo de construírse a capela do Doce Nome de Xesús, en 1790 o bispo de Tui, Domingo Fernández Angulo, erixiu A Cañiza como parroquia adxunta á de Valeixe, separándose definitivamente en 1815.


     Na Cañiza editáronse os periódicos Nueva Cañiza (1927-1933) e La Cañiza (1932-1934).


 Parroquias da Cañiza    
     As Achas (San Sebastián), A Cañiza (Santa Teresa), O Couto (San Bartolomeu), A Franqueira (Santa María), Luneda (Santa María), Oroso (Santa María), Parada das Achas (Santiago), Petán (San Xián), Valeixe (Santa Cristina) 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 30 de marzo de 2019

MUIÑO DA PONTE - PERALBA - REGO DA REIGOSA -MARCÓN

 MUIÑO DA PONTE
PERALBA
REGO DA REIGOSA
MARCÓN


Marcón
     Marcón es una parroquia rural del municipio de Pontevedra, en la provincia del mismo nombre. 


Población
     Según los datos de la INE en el 2000 había 2169 habitantes en esta parroquia de los cuales 1050 eran varones y 1119 eran mujeres.



     En el 2008 esa población se incrementó un 1,98%, ya que había una población total de 2212 habitantes, de los cuales 1055 eran varones y 1157 mujeres.



Lugares de interés
     Al pie del monte de la Fracha (545m), famosas por las fuentes de aguas medicinales (fuente de los bañitos). Se sitúa la parroquia de Marcón, que en su época perteneció al entonces ayuntamiento de Mourente.


     Limita con Canicouva, Tomeza, Bora, y Mourente. La iglesia parroquial de Marcón, la casa rectoral y la puente del Couto son muestras más destacadas de su patrimonio monumental. 



     En esta parroquia está situado el polígono industrial del Campillo, lindando con el vecino ayuntamiento de Ponte Caldelas.


Lugares
     Albeiro, A Barcia, A Cardosa, A Ermida, Marcón, Pazos, Peralba, Pintos, Ría de Abaixo, Ría de Arriba, Carracedo, Valadares, Vilafranca



Fiestas
     Cada primer fin de semana de septiembre se celebran las fiestas en honor a la Virgen del Rosario y de los Dolores.



     La parroquia también celebra las fiestas en honor a su patrón San Miguel los días 29, 30 de septiembre y 1 de octubre.


     Hay una fiesta gastronómica que goza cada vez de más fama, es la Festa da Fabada que se celebra todos los años en el mes de abril y es organizada por el equipo de fútbol del Marcón Atl. 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA