jueves, 21 de febrero de 2019

CAPELA DA ANUNCIACIÓN - PARADELA - XENDE - A LAMA

 CAPELA DA ANUNCIACIÓN
PARADELA
XENDE
A LAMA



Xende
     San Paulo de Xende é unha parroquia do concello pontevedrés da Lama, no arciprestado de Oitavén e diocese de Tui-Vigo. 

 

     Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 95 habitantes (55 mulleres e 40 homes), distribuídos en 7 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 2004 cando tiña 118 habitantes.


Xeografía
     Dista 3,5 km da capital municipal, coa que se comunica por unha estrada comarcal. Xende limita ó norte coa parroquia de Antas, ó sur con Gaxate e Verducido, ó leste con Xesta e ó oeste coa Lama e Gaxate. 



     Os seus principais accidentes xeográficos son o río Xesta, o regato das Fontiñas e os montes Alto das Fontiñas (672 m), Couto do Carro (649 m) e Casavella (725 m).


Lugares de Xende
     A Aldea, A Baralla, O Catadoiro, O Eido de Caneiras, A Igrexa, A Paradela, A Veiga do Muíño 

 

A Lama
     A Lama é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Pontevedra. 



     Segundo o IGE en 2016 tiña 2587 habitantes. Padrón municipal de 2003: 2957 habitantes. O seu xentilicio  é lamense.



Xeografía
     O concello, de 117,76 km², está situado na serra do Suído, no leste da provincia de Pontevedra, a uns 25 km da capital provincial. Limita ao norte con Beariz (provincia de Ourense), Forcarei e Cerdedo-Cotobade, ao sur con Fornelos de Montes, ao leste con Avión e con Beariz (ambos os dous na provincia de Ourense) e ao oeste con Ponte Caldelas e con Cerdedo-Cotobade.



Historia
     Consérvanse restos arqueolóxicos das culturas megalíticas, como as mámoas de Portela da Cruz, O Seixo, O Suído, e Antas. Da idade de bronce atopouse na Lama unha espada de tipo argárico de hai 3500 anos, e en Verducido e no castro de Gaxate varias hachas de bronce. Desta idade son os gravados rupestres en Chan do Campo, Outeiro Seixiño, Val do Gato, e Laxa das Puzas (Verducido). Hai tres castros identificados: o monte do Castro en Gaxate, o monte do Castro na Lama, e o castro de Xende.



     Na época medieval a zona norte foi colonizada polos monxes do mosteiro da Armenteira a partir do século XV, e o resto pertencía aos señores de Soutomaior, que contaban cunha fortaleza en Fornelos.


     Nos séculos XVII e XVIII aumentou a poboación e a gandería pola introdución do millo, e a pataca procedentes de América. Coas mudanzas que implicaron na agricultura, comezou a desaparecer a emigración a Castela dos temporeiros para a sega do trigo en verán, e aumenta a construción de camiños, igrexas, pazos e pontes. Desta época son as pontes de Verducido sobre o río Parada, a do antigo camiño de Ribadavia a Pontevedra e o de Liñares.


     A emigración a América dos séculos XIX e XX fixo posible a compra das terras aos nobres e a construción de edificacións educativas e centros de beneficencia.


Turismo
     A Lama conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 135 "Roteiro da Escuadra".
     É unha ruta sendeirista lineal de 7 km, entre o Peso (A Escuadra) e a área recreativa de Santa Mariña, na Serra do Cando.
     Na Serra do Suído atópanse os singulares chozos.

 

Parroquias da Lama    
     Antas (Santiago), A Barcia do Seixo (Santa Ana), Covelo (San Sebastián), Escuadra (San Lourenzo), Gaxate (San Pedro), A Lama (San Salvador), Seixido (San Bartolomeu), Verducido (San Martiño), Xende (San Paulo), Xesta (San Bartolomeu) 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO EN LOMBO DO MUIÑO - REGUEIRO DE VEIGA GRANDE - SAN XURXO DE SACOS

 MUIÑO EN LOMBO DO MUIÑO
REGUEIRO DE VEIGA GRANDE
SAN XURXO DE SACOS
CERDEDO COTOBADE



Lombo do Muíño
     Lombo do Muíño é un lugar da parroquia de San Xurxo de Sacos, no concello pontevedrés de Cerdedo-Cotobade. 



     Segundo o IGE, en 2015 tiña 14 habitantes (7 homes e 7 mulleres), os mesmos que no ano 2006.



San Xurxo de Sacos
     San Xurxo de Sacos é unha parroquia que se localiza no norte do concello de Cerdedo-Cotobade. 



     Segundo o IGE, en 2015 tiña 519 habitantes (262 homes e 257 mulleres), distribuídos en 10 entidades de poboación, o que supón un descenso en relación co ano 2006, cando tiña 610 habitantes.


Patrimonio
     Nesta parroquia, no lugar de Fentáns, atópase a coñecida como Pedra das Ferraduras, unha gran rocha de granito que presenta unha combinación de círculos concéntricos e no seu anel exterior pegadas de cérvidos e bóvidos; un bo exemplo dos petróglifos do val do río Lérez. Tamén a Laxe do Cuco, da idade de bronce, con figuras de cérvidos e combinacións circulares e a Pedra do Lombo da Costa, con máis de 30 metros cadrados e máis de 20 rochas gravadas. 



     Tamén se atopa nesta parroquia a Eira dos Mouros, outro petróglifo que xa foi documentado por Murguía na súa obra Historia de Galicia.


     Cruzando o río Lérez, está a ponte de San Xurxo, ponte de cantería do século XVIII con arco de medio punto. 


     Tamén existe unha antiga reitoral dos séculos XVII-XVIII, convertida nunha casa rural.


     A súa igrexa parroquial está no lugar de Fontán. Hai tamén tres pequenas capelas en Cuspedriños, Fentáns e na Carballeira do San Xusto.



Lugares de interese
    Carballeira de San Xusto.
    Balneario de San Xusto, un balneario de augas sulfuro-fluoradas que nacen entre unhas rocas na marxe do río Lerez. Estas augas foron, e son, recomendadas polos médicos para diferentes doenzas, especialmente as cutáneas. Hai tempo facíase un xabrón de sales moi coñecido.



Festas
    Romaría dos Santos Xusto e Pastor: celebrada na capela da carballeira de San Xusto, o primeiro venres e sábado de agosto.
    San Xurxo, festa patronal, 23 de abril.
    Virxe do Carme, en Cuspedriños, 16 de xullo.
    Inmaculada Concepción, en Cutián, 8 de decembro.
    A Candelaria, en Fentáns, 2 de febreiro.
    As Neves, en Fentáns, 5 de agosto.
    Os Remedios, en Fentáns, 8 de setembro
    Santa Bárbara, en Cuspedriños, 4 de decembro.



Lugares de San Xurxo de Sacos
     Barbeitos, Calva da Viña, Cuspedriños, Cutián, Fentáns, Fontán, Lombo do Muíño, A Longa, Mirón, O Outeiro, San Xurxo 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 19 de febrero de 2019

VOTA POR ZULEMA - CERTAMEN MISS EUROPA - 2019

CERTAMEN MISS EUROPA 
 2019
    
     Una nueva edición del Certamen MISS EUROPA esta en marcha y en esta ocasión participa la gallega Zulema Vazquez Rey, ademas de seguidora y amiga nuestra desde  hace años.

     Te pedimos e invitamos a que votes por ella y si puedes invites a tus amigos y amigas que nos ayuden, podemos lograrlo.

      Invita a tus amigos, conocidos y familiares a votar por nuestra amiga, podemos ganar.

     Si deseas comparte esta información en tus sitios en la redes.

GRACIAS
VOTA AQUI
PICA AQUI PARA VOTAR POR ZULEMA


XOAN ARCO DA VELLA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

lunes, 18 de febrero de 2019

TORRE DE FAFIÁN - OUTEIRO - RODEIRO

 TORRE DE FAFIÁN
OUTEIRO
RODEIRO


Torre de Fafián
Descrición:
     As primeiras referencias que se coñecen son do século XVI. A fortificación constituiu unha avanzadilla do condado de Lemos, aliado do arcebispado de Santiago como contrapoder na comarca do Deza fronte á poderosa casa de Camba. 



     No século XVIII foi convertida en tulla, utilizada para almacenar o gran proveniente da recadación de trabucos. 
 

      Consérvanse, en mal estado, as estruturas graníticas da torre e dos almacéns.
 

Fafián
     Santiago de Fafián é unha parroquia que se localiza no concello de Rodeiro. Segundo o IGE en 2013 tiña 77 habitantes (39 homes e 38 mulleres), distribuídos en 6 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 132 habitantes.


Patrimonio
     Entre os monumentos da parroquia salienta o Pazo de Trasulfe, edificado no século XVII polo conde de Montaos. A igrexa parroquial coñécese como Igrexa de Santiago e é de orixe románica pero no século XIX derrubouse a cabeceira para construír a casa reitoral, e tan só conserva uns poucos elementos románicos.


      O sitio arqueolóxico coñecido como Porta de Arcos, que foi escavado en 1972 polo Museo de Pontevedra, descubrindo restos dunha vila romana.


Lugares de Fafián
Aciveiro, Covelos, Fafián, Outeiro, Trasulfe, Vilachá 


Rodeiro
      Rodeiro é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca do Deza. Segundo o IGE en 2015 tiña 2.700 habitantes.


Xeografía
     Está situado no centro de Galicia, ao nordeste da provincia de Pontevedra, nas terras altas da dorsal galega. Ten 154,2 km², e conta con 146 entidades de poboación repartidas entre 20 parroquias.


     Cara ao leste o concello está orientado á serra do Faro, con cumios de máis de 1.000 m de altitude. Cara ao oeste, está o curso alto do río Arnego e o val de Camba, cunha altitude media entre os 600 e os 700 metros.


Historia
     No ano 832 Afonso II cedeu a Salvador de Oviedo o goberno de varias igrexas da zona, aínda que baixo a autoridade do bispo de Lugo, para pagar o censo eclesiástico. Nesa época xa se coñece a zona como Terra de Camba.


     A vila de Rodeiro naceu ao amparo dunha antiga fortaleza medieval, da que apenas quedan restos. 


     A Casa - Fortaleza de Camba aparece mencionada no século XIV no testamento de Andrés Sánchez de Gres, a quen lla legara seu tío Afonso Sánchez a condición de formar vínculo con ela.


     En 1345 a fortaleza foi vendida por Alonso Suárez de Deza, "Churruchao", xunto con outras propiedades que a súa esposa, Maior Vázquez de Rodeiro, recibira do seu pai, Vasco de Rodeiro, e que foran concedidas polos reis Sancho IV de Castela e Fernando III. Logo de ser confiscada aos Churruchaos, pasou a ser o baluarte máis importante da mitra compostelá na bisbarra.


Parroquias de Rodeiro    
     Álceme (Santa María), Arnego (Santiago), Camba (San Xoán), Carboentes (Santo Estevo), Fafián (Santiago), Guillar (Santa María), Negrelos (San Cibrao), Pedroso (San Xiao), A Portela (San Cristovo), Río (Santa María), Riobó (San Miguel), Rodeiro (San Vicente), O Salto (Santo Estevo), San Cristovo do Az (San Cristovo), San Martiño de Asperelo (San Martiño), San Paio de Senra (San Paio), San Salvador de Camba (San Salvador), Santa Baia de Camba (Santa Baia), Santa Mariña de Pescoso (Santa Mariña), Vilela (Santa María) 

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Web patrimoniogalego
XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE PARADELA - XENDE - A LAMA


PETO DE PARADELA
PARADELA
XENDE
A LAMA



  Petos de Ánimas
     Los petos de ánimas son una de las manifestaciones materiales del culto a los muertos, de la devoción de las ánimas; no deja de hablarnos de las ideas muy profundas en la mentalidad gallega sobre la vida y la muerte.



     Afirman los historiadores y etnógrafos que el peto de ánimas surge después del siglo XVI, en la situación político-religiosa de la Contrarreforma, es entonces cuando aparece la idea del Purgatorio.



     Según Castelao: “A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno”.



     A mediados del siglo XVII, Galicia ya había dejado de pensar en el Infierno para que se entregue de lleno la idea del Purgatorio, del que sus muertos queridos podían salvarse a fuerza de oraciones y buenas obras.



     La finalidad de estos elementos populares es la de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patatas, maíz, pan, aceite ...), a las ánimas que no encuentran descanso en el Purgatorio, para que alcancen la felicidad en el Cielo; una vez liberadas intercederán por quien hizo la ofrenda, y daban dinero para que el cura lo administrara y dijera misas por los difuntos.



     Los retablos de las ánimas, los petos en que se pide la limosna durante la misa y las obras de cantería son manifestaciones de culto a las ánimas.



     El estilo artístico , de cantería se define como "popular"; los devotos conocían perfectamente las formas y colores que querían y no le pedían al cantero artesano otra cosa que hacer la obra encargada con su mejor habilidad.



Los petos unen arquitectura y escultura, y su estructura se divide en tres partes:
     - Infraestructura arquitectónica básica.
     - Una cavidad que similar a una capillita que ocupa el eje central y superior (buqueira).
     - Una cavidad casi siempre en la base de la capillita, tapada con una lámina de hierro y un agujero para meter las ofrendas (Alxibeira).


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA