domingo, 20 de marzo de 2016

FERVENZA DO FOLÓN - MUIÑOS DO FOLÓN

 FERVENZA DO FOLÓN
RÍO FOLÓN
MUIÑOS DO FOLÓN
O ROSAL


     Os muíños do Folón e do Picón son un grupo de 60 muíños en fervenza, declarados Ben de Interese Cultural pola Xunta de Galicia ao constituír parte do rico patrimonio etnográfico da comarca do Baixo Miño, xa mencionados en documentos do século XVII.



Situación
     Atópanse situados dentro do concello do Rosal, entre os lugares de Martín e Fornelos, na ladeira do Monte Campo do Couto, desde o cal se pode contemplar todo o val do Rosal, a desembocadura do río Miño e o Monte onde se atopa o Castro de Santa Trega.
Descrición


Os 60 muíños atópanse divididos en dous tramos que reciben dous nomes diferenciados:
    Os muíños do Folón, 36 construcións na vertente do Folón, por onde discorre o regato tamén chamado Folón.
    Os muíños do Picón, 24 da vertente do río Picón.


     Dentro dos diferentes tipos de muíños existentes, pódense clasificar como muíños de rodicio ou de roda motriz horizontal, e dentro destes, nos muíños do Folón e do Picón podemos atopar tanto muíños de canle (normalmente cuberta no tramo máis inclinado), nos que a auga desemboca xustamente no inferno onde está situado o rodicio; e muíños de cubo ou de pozo, que se poden observar nos tramos con máis pendente da ruta, onde se almacenaba a auga nos cubos dos muíños superiores e de aí unha vez que o muíño xa a usara, pasaba ao seguinte e así sucesivamente.


     A maioría deles teñen unha estrutura de dúas plantas, na inferior chamada sarteio pódese ver aínda a maquinaria na que actúa a forza da auga; no termiñado ou planta superior é onde se poden atopar as moas de moer o gran comunmente feitas de pedra.


     Os primeiros muíños conservados datan dos séculos XVIII e XIX, como se pode comprobar, por exemplo, no muíño número 11 que recolle a datación máis antiga: Ano 1702, ou o muíño número 16 que recolle o ano 1715.


     Nos linteis, xambas, limiaress e paredes (tanto interiores como exteriores), pódense observar, numerosos signos de canteiro, posteriormente, os propietarios dos muíños tamén deixaron as súas propias marcas e sinais coma cruces, tendo neste caso unha posible función a un tempo protectora e ao mesmo tempo delimitadora da propiedade.


     Como exemplo está a inscrición dunha cruz coa lenda Ave María que se observa no muíño número 4 ou dunha cruz cun cáliz no muíño número 21.


     Son edificacións feitas de pedra construídas en pendente ao lado do río, para aproveitar toda a forza da auga co fin de moer o gran. Neles moíase tanto gran de millo, de centeo ou de trigo para facer fariña. No exterior algúns deles conservan pías usadas coma abrevadoiros e comedeiros dos animais, coma por exemplo, no muíño número 5 (que ten un alpendre para as cabalerías) ou o 23.


     Hoxe en día, existe unha ruta de sendeirismo sinalada coa posibilidade de facer visitas guiadas gratuítas co fin de ver e entender o funcionamento dos muíños.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

XANTAR 2016 - OURENSE

XANTAR -2016
EXPOURENSE
OURENSE


     A segunda motivación elixida polos turistas para visitar Galicia é a gastronomía. Isto supuxo a orixe de Xantar, Salón Internacional de Turismo Gastronómico, unha feira que acada a su decimosetima edición do 3 ó 7 de febreiro de 2016 e que congrega a milleiros de persoas, transformando o recinto de Expourense nun gran centro de restauración. 


     No 2014 logrou o recoñecemento de Internacional outorgado pola Secretaría de Estado de Comercio do Ministerio de Economía e Competitividade do Goberno de España.


     En 12.000 metros cadrados cubertos, recréanse unha vintena de restaurantes con todo luxo de detalles e servizos. 



     O obxectivo é dobre: exaltar as materias primas coas que elaboran os seus menús e fomentar a calidade e a prestación do servizo. 


     Cociñas e salas de comedor ofrecen unha espectacular imaxe grazas á coidada decoración e elaboración dos pratos.


     Ademais da promoción da gastronomía, Xantar é tamén o punto de encontro dos recursos turísticos das rexións participantes no salón. 



     Sen saír do recinto feiral, o visitante pode coñecer os atractivos naturais, arquitectónicos, históricos e, por suposto, enogastronómicos, dos distintos puntos xeográficos promovidos por organismos públicos (concellos, deputacións, padroados de turismo, etc.) que acoden a esta cita procedentes de toda España e Portugal.


     Tanto para profesionais como para público xeral organízanse actividades como conferencias, presentacións literarias, exposicións de arte, obradoiros didácticos, cursos de cata e degustacións, entre outras moitas.



     O atractivo que ten Xantar para o público en xeral queda fóra de toda dúbida á vista dos resultados das enquisas realizadas: os menús acadaron un índice de satisfacción superior ó 75% e máis do 85% dos visitantes ten intención de repetir. 



     Ademais é unha cita para o goce do propio sector, xa que das persoas que visitaron Xantar, o 35% foron profesionais.


     O principal obxectivo de Xantar é defender a cultura da calidade na gastronomía e posicionala como un dos reclamos turísticos máis importantes. 



     Por elo, tamén teñen o seu espazo neste salón outros destinos de España e Portugal que queiran promocionar a súa gastronomía como motivación decisiva á hora de atraer visitantes, co obxectivo de compartir experiencias.


     Por este motivo, Xantar conta cada ano coa presenza de diferentes territorios da Península baixo a fórmula de rexión convidada. 


     Entre as que participaron, atópanse Estremadura, Castela – León, Asturias, Cantabria e Andalucía, rexións turísticas de Portugal e agrupacións interterritorias como por exemplo a Macaronesia (Canarias, Azores e Madeira).


     Cada rexión conta cun restaurante co seu menú degustación e vén acompañada pola súa oferta turísticaa de productos autóctonos ou da súa cultura artenasall e tradicional para que os visitantes coñezan as súas particularidades e e diferenzas.


     O salón conta coa figura do país convidado, unha iniciativa que ten moi boa acollida por parte do público asistente ó salón e unha gran repercusión entre os medios de comunicación.



     Francia, México, Portugal, A Arxentina e Perú participaron ata o momento promocionando os seus recursos turísticos e gastronómicos a través de: restauración, stand, degustacións, catas, obradoiros ou folclore.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

Fuente: XANTAR
XOAN ARCO DA VELLA

POSTRES AGUARDIENTES Y LICORES

 POSTRES AGUARDIENTES Y LICORES
DEGUSTACIÓN Y MARIDAJE
LESTEDO
BOQUEIXÓN


     Postres y Aguardientes y Licores de Galicia centraron una exitosa jornada de degustación y maridaje en Boqueixón


    Se degustaron cuatro productos amparados con cinco dulces elaborados por los productores boqueixaneses 



    Dulces, productos de la tierra y los Aguardientes y Licores de Galicia centraron esta tarde una jornada de degustación y maridaje desarrollada en el restaurante Vía da Prata de Lestedo. 


     La iniciativa, organizada conjuntamente por el Consejo Regulador de las Indicaciones Geográficas (CRIIGG) Aguardientes y Licores Tradicionales de Galicia y por el Ayuntamiento de Boqueixón, congregó a más de veinte profesionales del sector hostelero y agroalimentario.


     La cita estuvo presidida por el presidente del Consejo Regulador, José Antonio Feijóo, y por el teniente alcalde boqueixanés, Jesús Sanjuás, que destacó la puesta en marcha de esta primera actividad conjunta, al tiempo que espera que se puedan desarrollar otras actividades conjuntas en el futuro.


    Por su parte, José Antonio Feijóo puso de relieve la importancia de consumir aguardientes y licores debidamente etiquetados y recordando que los únicos productos que realmente certifican el origen son los amparados por las Indicaciones Geográficas incluidas dentro del Consejo Regulador. “Los únicos Aguardientes y Licores de Galicia son los que tienen nuestra contraetiqueta”, sentenció.


Cinco postres, cuatro bebidas espirituosas
     La sesión fue conducida por la integrante del panel de cata del Consejo Regulador y destiladora Sonia Otero. 



     Con el fin de dar a conocer tanto el potencial de los productos amparados como de los deliciosos postres elaborados por los productores boqueixaneses, se presentaron un total de cuatro propuestas de maridaje. 


     Así, la famosa Tarta de Lestedo se pudo degustar junto con un Augardente de Orujo. La  especialidad de la Pastelería e Bombonería Elena (Lestedo), el bizcocho de toffee, se combinó con un Licor Café de Galicia; mientras que la empanada de manzana de la Panadería Fachal Pastelería (Sergude) se probó con un Licor de Herbas de Galicia. 


     Para el Augardente Envellecida de Galicia se reservó la bica, elaborada por la Panadería San Cidre (Camporrapado), cuyo pan dulce fue maridado por los presentes con aquella bebida que más les había gustado.


     Durante la jornada de degustación y maridaje, Sonia Otero aprovechó para explicar a los asistentes las características diferenciadoras de cada uno de los productos amparados. 


     Asimismo, se introdujo a los participantes en las distintas fases de la cata: visual, olfativa y gustativa. Como complemento, ofreció nociones sobre los postres elaborados por las cuatro empresas boqueixanesas, así como algunas pinceladas sobre su trayectoria.


     Finalmente, los más de 20 asistentes a esta cita tuvieron la oportunidad de conocer de primera mano las más de 40 marcas amparadas en el Túnel de los Aguardientes y Licores que se ofreció en el restaurante Vía da Prata de Lestedo. 


     Esta exposición se complementó con una amplia muestra de los principales productos agroalimentarios de Boqueixón. 

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

VAL DAS MOURAS - O COUREL

VAL DAS MOURAS
MERCURÍN
FERRERIA VELLA
O COUREL


Val das Mouras
     De los muchos soutos que se extienden por el Courel, uno de los más sorprendentes y desconocidos es lo de Mercurín, que llega desde este lugar al de Ferrería Vella. 


     Los castaños se asentaron en una zona en la que hay siglos hubo una gran caverna cuyos techos, con la erosión, cairon, mientras que algunas paredes permanecieron en pie. 


     Y esos árboles crecieron en diferentes alturas entre los restos de las rocas calizas de las cuevas. 
 

     Así, la veciñanza le dio por denominar al souto como el Valle de las Mouras, pues tenían la creencia de que estos seres lo habitaban.


Mercurín
     Aldea situada a 791 m. de altura, tiene una ermita dedicada a San Miguel, conserva una imagen del arcángel, y el retablo tiene una cruz de Santiago.



     El topónimo seguramente hace referencia al dios greco latino Hermes/Mercurio protector de los caminantes. En los llamados montes de Mercurio se amontonaban piedras para que los viajeros encontraran el camino. En la provincia de León, en Salas cerca de Foncebadón apareció un ara dedicada al dios Mercurio.


     El camino que sale de Mercurín por la izquierda en la parte alta lleva al Alto das Palas (1258 m.), entre Mercurín y A Escrita, fué hallada hace poco tiempo una mámoa. 


     Este camino también lleva a las cuevas de O Eixe  y As Choias, que están entre Saces, Valdafonte y O Rodelín. el eje que divide la cueva es una larga estalagmita. El que sale por la derecha va al Castro de Brío y al Castro de Mercurín.


     Antiguamente cuando aún se celebraban las fiestas de Mercurín era muy famoso el roscón hecho de huevos, harina, azúcar y una copita de anís.


Ferreria Vella
      Situada a 535 m. de altura a orillas del río Lor, en medio de un espectacular paisaje.
 

     Antiguamente hubo una herrería en este lugar pero ya no quedan restos. Por el souto de Ferrería Vella pasa el camino Vales, antiguo camino Real que llega a Ferreirós de Abaixo y Folgoso siguiendo el Lor curso abajo y hasta el lugar de Os Penoucos y la casa del holandés siguiendo río arriba.


O COUREL
     La sierra del Courel  es una cordillera montañosa situada en el SE de la provincia de Lugo, en la comunidad autónoma de Galicia que se extiende por los municipios de la Comarca del Caurel: Folgoso do Courel, en su mayor parte, Quiroga y Pedrafita do Cebreiro.



     Tiene una extensión de 21.020 hectáreas con fuertes variaciones de altitud que van desde los 400-500m del valle del río Lor a más de 1600 m en los puntos más altos como Montouto, Formigueiros (1643 m) o el pico de Pía Páxaro (1610 m.)


     El río Lor, y sus varios afluentes forman ricos valles con diversos ecosistemas que hacen que esta sierra sea la reserva botánica más importante de Galicia.



Naturaleza
     La sierra del Caurel alberga la mayor joya natural de Galicia, la Devesa da Rogueira, un bosque autóctono, donde convive la práctica totalidad de las especies vegetales naturales de Galicia que no tienen ámbito costero, destacan los castaños, acebos, hayas, tejos, robles y abedules y orquídeas salvajes, pero por la comarca es también posible encontrar especies como encinas, alcornoques, incluso algún olivo más vinculadas al clima mediterráneo, algunas de ellas también con presencia en la Devesa da Rogueira.



     A nivel de fauna, la zona se condiera un area secundaria de la fauna cantábrica, donde se manifiesta desaparición de las especies más significativas (lobo y oso) durante el siglo XX, si bien se encuentran ocasionalmente trazas de que esas especies visitan la comarca sin llegar a establecerse de manera habitual.



     Se hacen intentos de reintroducción de aves de tipo cantábrico de manera ocasional con distinto éxito. A nivel piscícola, la calidad de las aguas de la comarca permite la cría de trucha blanca.



Historia y geografía
     La geografía de la propia sierra va vinculada a su historia, así el pico de Pía Paxaro, debe su nombre a que fue encontrada en su cima un águila metálica de la época imperial romana, no obstante los trabajos arqueológicos realizados en la zona son de escasa importancia al tratarse de un enclave muy retirado de las grandes rutas comerciales romanas, existe a pocos minutos de la aldea de Romeor un primitivo acueducto de la época romana, también están bien documentadas algunas explotaciones auríferas de la misma epoca. 


     Las construciones etnologicamente importantes son las pallozas, si bien resultan a día de hoy escasas.



     Existen todavía algunos antiguos puentes de madera cruzando amplios rios que deberían ser restaurados para su conservación.


 MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA