MONASTERIO DE LOBÁS - CARBALLIÑO

 MONASTERIO DE LOBÁS

COSTOIA

SANTA OUXEA DE LOBÁS

CARBALLIÑO

OURENSE

 Santa Ouxea de Lobás
     Santa Ouxea de Lobás é unha parroquia do concello de O Carballiño na comarca do Carballiño, na provincia de Ourense. No ano 2007 contaba con 256 habitantes, deles 124 eran homes e 132 eran mulleres, o que supón unha diminución de 3 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.

Patrimonio
     Na parroquia está situado o mosteiro de San Pedro de Lobás e o Castro do Coto de Mosteiro.

O Carballiño
     O Carballiño é un concello da provincia de Ourense, capital da comarca do Carballiño, á que dá nome. Segundo o INE en 2011 tiña 14.145 habitantes. O seu xentilicio é carballiñés ou carballinense.

Xeografía
     Está rodeado pola serra do Faro e o val do río Avia. Pola vila pasa o principal río da comarca, o Arenteiro, do que son afluentes o Pedríña, Oseira e Marañao. Outros curso fluviais do concello son o Viñao, o Barbantiño e o Cardelle.

Historia
     A poboación do Carballiño naceu a mediados do século XVIII. Daquela o lugar pertencía á parroquia de Partovia, dependente da xurisdición do mesmo nome, e á súa vez dependente do mosteiro de Oseira. Comezou a celebrarse no lugar unha feira para acadar beneficios económicos, en contraposición a outras feiras celebradas nas xurisdicións da contorna, pertencentes ao Conde de Ribadavia e a outros mosteiros.

     Aos poucos os feirantes fóronse asentando no lugar. A comezos do século XIX comezou a existir unha burguesía local. A botica dos Fernández deu aos seus propietarios cartos que foron investidos en diferentes eidos. A familia emparentouse con estirpes nobiliarias vidas a menos, e introduciuse na vida política liberal da comarca.

Comarca do Carballiño
     A Comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é O Carballiño. Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.

Poboación
     No ano 2012 tiña 28.891 habitantes, deles 13.779 eran homes e 15.112 mulleres, no 2008 tiña 29.794 habitantes, 14.214 homes e 15.580 mulleres.

Ruinas do Mosteiro de Lobás    
     As ruínas do monasterio sitúanse no centro do pobo Mosteiro. 

     Foi de monxas benedictinas dunha reducida congregación que dependeu do Monasterio de Rocas en Oseira e finalmente de San Paio de antealtares en Santiago. 

     É un bellísimo exemplar de románico popular galego e sábese que estivo en pleno funcionamento entre os séculos XII-XV.

Igrexa Monacal de Lobás
      Consta dunha soa nave, en xeral caracterízase pola sinxeleza das súas liñas. Non obstante destaca a fachada: Presenta unha espadaña de dous corpos e unha pequena urna coa estatua de Santa Bárbara sobre a ventá. O retablo maior é do século XVIII. Cabe destacar a prataría da Igrexa, principalmente un cáliz proveniente de San Paio de Antealtares. 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

FONTE DE CALDAS - BRUÉS

FONTE DE CALDAS DE BRUÉS

BOBORÁS

OURENSE

Fonte de Caldas de Brués
     Trátase dun manancial de augas termais cunha temperatura de preto de 27 graos bicarbonatadas sódicas. Posúe propiedades terapéuticas relacionadas co aparato dixestivo. Na actualidade hai unha pía feita con rocha granítica aproveitando o desnivel.

  Boborás
     O Concello de Boborás ten moito que ofrecer ao visitante. Dende unha aldea Conxunto Histórico- Artístico declarada no ano 1975, Pazos de Arenteiro, a unha multitude de lugares con encanto tanto natural e paisaxístico, como patrimonial.

     O turista que chega a Boborás pode rapidamente darse conta do poder que no seu día tuvo o seu territorio.

     Máis dunha ducía de pazos repártense polas súas parroquias. Igrexas románicas en Pazos de Arenteiro, Cameixa, Moldes, Astureses e Xuvencos.

     As pontes medievais tamén teñen unha importancia no municipio, como unión de camiños e cruce sobre os ríos máis importantes da comarca e que por o noso concello pasan, o Arenteiro, o Avia e o Viñao.

 

     As rutas de sendeirismo, trazan camiños por algúns dos puntos máis interesantes do concello, ofrecéndolle o visitante tanto un contacto coa natureza como coa arte e o patrimonio.

     As augas termais de Brués, non explotadas comercialmente, seguen mantendo as súas propiedades para o tratamento de enfermidades da pel.

 

     Por todo isto e moito máis, invitámolosa que se acheguen ao noso concello e así poderán coñecer os encantos que Boborás e as súas parroquias  aínda esconden. é de estilo neoclásico.

 

Brués
     San Fiz de Brués é unha parroquia do concello de Boborás na comarca do Carballiño, na provincia de Ourense. No ano 2007 contaba con 250 habitantes, deles 107 eran homes e 143 eran mulleres, o que supón un incremento de 7 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.

 

     No lugar de Conchouso, o edificio dunha antiga escola emprégase actualmente coma local social.

Lugares de Brués
     Barro, A Batoca, Brués, Conchouso, A Fontela, O Igrexario, A Ponte, Riande, Santa Isabel, O Souto, A Teixeira, O Torrón.

 

A Comarca do Carballiño
     A Comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é O Carballiño.

      Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.

MAPA

XOAN ARCO DA VELLA

POLVORIN - ISLA DE TAMBO

BUNKER - POLVORIN DE TAMBO

ISLA DE TAMBO

RÍA DE PONTEVEDRA

Isla de Tambo
     La Isla de Tambo está situada en la parte interna de la ría de Pontevedra, en el ombligo de la ría, entre las poblaciones de Combarro y Marín, dejando al Este la desembocadura del Río Lérez junto a los impresionantes bancos marisqueros de Placeres.

     Tiene una superficie de 28 hectáreas y una altitud máxima de 80 metros en el monte San Fagundo.

     El origen del nombre de la isla no está muy claro. Según Sarmiento viene de Thalavo (así aparece reflejado en un documento de donación de 1105 de la Isla del Conde Don Ramón).

     En otra donación de 1116, esta vez a cargo de la mismísima Doña Urraca, aparece como Tanavo.

     Hay quien opina que viene de Talamón, en honor al padre de Teucro, Telamón. Teucro era un héroe troyano, de la mitología griega, que según cuentan algunas leyendas fue el fundador de la ciudad de Pontevedra (en la fachada del ayuntamiento de Pontevedra hay una inscripción que dice “te fundó el valiente Teucro…..”).

     Otras opiniones relacionan el nombre de Tambo con tumba o túmulo, por su forma de piramidal, que recuerda a una edificación funeraria.

     Tambo tiene un pasado muy rico en historias: fue habitada por ermitaños y monjes benedictinos, atacada por piratas, usada como cárcel, propiedad del político Montero Ríos, lugar de aislamiento para enfermos en cuarentena, y propiedad del ejército.

     En la actualidad pertenece al Concello de Poio, aunque su acceso está administrado por la Escuela Naval Militar de Marín, consecuencia de su antiguo origen militar.

     Esta isla, como se puede todavía ver por algunos carteles que siguen en pie, tuvo un pasado militar reciente. 

     Fue cedida a la escuela naval de Marín para uso militar en 1943. 

     En el año 2002 fue desmilitarizada y devuelta al Concello de Poio, aunque todavía el ejército está al cargo de su administración. 

     En la época militar se construyeron unos barracones, donde había siempre un retén de unos 8 militares, encargados de la vigilancia de la isla, sobre todo de la protección del polvorín, que actualmente se encuentra abandonado.

MAPA

Fuente: Pescadoartesanal

XOAN ARCO DA VELLA

CUARTEL ABANDONADO DE TAMBO

 CUARTEL ABANDONADO

ISLA DE TAMBO

RÍA DE PONTEVEDRA

 Isla de Tambo
     La Isla de Tambo está situada en la parte interna de la ría de Pontevedra, en el ombligo de la ría, entre las poblaciones de Combarro y Marín, dejando al Este la desembocadura del Río Lérez junto a los impresionantes bancos marisqueros de Placeres.

     Tiene una superficie de 28 hectáreas y una altitud máxima de 80 metros en el monte San Fagundo.
Isla de Tambo (Ría de Pontevedra)

     El origen del nombre de la isla no está muy claro. Según Sarmiento viene de Thalavo (así aparece reflejado en un documento de donación de 1105 de la Isla del Conde Don Ramón).

     En otra donación de 1116, esta vez a cargo de la mismísima Doña Urraca, aparece como Tanavo.

     Hay quien opina que viene de Talamón, en honor al padre de Teucro, Telamón. Teucro era un héroe troyano, de la mitología griega, que según cuentan algunas leyendas fue el fundador de la ciudad de Pontevedra (en la fachada del ayuntamiento de Pontevedra hay una inscripción que dice “te fundó el valiente Teucro…..”).

     Otras opiniones relacionan el nombre de Tambo con tumba o túmulo, por su forma de piramidal, que recuerda a una edificación funeraria.

     Tambo tiene un pasado muy rico en historias: fue habitada por ermitaños y monjes benedictinos, atacada por piratas, usada como cárcel, propiedad del político Montero Ríos, lugar de aislamiento para enfermos en cuarentena, y propiedad del ejército.

     En la actualidad pertenece al Concello de Poio, aunque su acceso está administrado por la Escuela Naval Militar de Marín, consecuencia de su antiguo origen militar.

     Esta isla, como se puede todavía ver por algunos carteles que siguen en pie, tuvo un pasado militar reciente.

     Fue cedida a la escuela naval de Marín para uso militar en 1943. En el año 2002 fue desmilitarizada y devuelta al Concello de Poio, aunque todavía el ejército está al cargo de su administración.

     En la época militar se construyeron unos barracones, donde había siempre un retén de unos 8 militares, encargados de la vigilancia de la isla, sobre todo de la protección del polvorín, que actualmente se encuentra abandonado.

MAPA

Fuente: Pescadoartesanal

XOAN ARCO DA VELLA