martes, 20 de mayo de 2014

IGLESIA DE SAN PEDRO - ESPERANTE

 IGLESIA DE SAN PEDRO
ESPERANTE
FOLGOSO DO COUREL
LUGO


     Parroquia situada entre Seoane y Visuña próxima al castillo de Carbedo, su iglesia del siglo XVII, posee una imagen barroca de San Pedro, otra de la Virgen del siglo XVIII y en el retablo mayor hay una Cruz de Santiago  y ha sido restaurada recientemente. 


     Su Casa Rectoral tiene un impresionante palomar y una interesante "cabana" aunque ésta se halla cubierta de maleza. 


     Existe un puente del siglo XVII, escondido bajo el puente nuevo sobre el río Lor, al pasar éste a la mano izquierda, esta el llamado "Castro da Devesa do Rei", compuesto de viviendas circulares, restos de cerámica y un molino de mano incompleto.


ESPERANTE
     Hubo siete molinos en la parroquia de Esperante, y una acequia. Existen varias cuevas en los alrededores, Cova do Eirexe, Cova do Oso, etc. donde se puede practicar espeleología.  


     Tiene Esperante una fuente con buenas aguas, para refrescar al caminante, en la misma se encontraron sepulturas de "laxas". 


     En medio de las casas está la Capilla de San Roque con imágenes de San Roque y Santa Bárbara, que dicen que calma el trueno. 


     La imagen de Santiago que, junto con la de San Pedro, se cree fue una de las donaciónes de los Caballeros de la Orden de Santiago del monasterio de Vilar de Donas, fue mandada enterrar en la iglesia de Esperante, por no estar presentable. 


     Actualmente existe un Camping, con bungalwos bastante concurridos los fines de semana invernales  y  en época estival siempre ocupados. 


     En la finca del Lago en la que está asentado el camping, según cuenta el historiador Gil Mato, hubo una explotación aurífera romana el el meandro del Lor que hoy se usa como zona de baño en verano. 


     También en este lugar hay una reunión anual de un interesante Filandón, evento musical en el que se escuchan antiguos cantares y músicas de O Courel, como los "birindos" cantos de desafío entre las familias de los novios el día de la boda, que podían durar todo el día y toda la noche de bodas.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE SAN AMARO - BARRO

PETO DE SAN AMARO
SAN AMARO
BARRO


      Se llama petos de ánimas a una de las manifestaciones materiales del culto a los muertos y son, generalmente, sencillos monumentos de piedad popular asociados a la idea del purgatorio.


  
   En Galicia es frecuente encontrarlos en caminos, encrucijadas, atrios de iglesias, etc.



     Los historiadores y etnógrafos sitúan su aparición a partir de la Contrarreforma, datándose los más antiguos en el siglo XVII, aunque no sería hasta el siglo XVIII cuando se construyan con más profusión.



     Su finalidad es la de ofrecer limosnas de todo tipo a las ánimas del Purgatorio, siendo su castigo temporal y pudiendo así alcanzar el Cielo.



     En compensación, una vez liberadas intercederán por quienes realizaron las ofrendas.



     Las limosnas no eran de carácter estrictamente monetario, también podía tratarse de productos agrícolas.



     Los petos de ánimas suelen estar construidos en piedra con una cruz en lo alto, por lo general con imágenes de las ánimas en el fuego del purgatorio y una figura que las vela (santo, rey u obispo).


   
     En la parte frontal aparece un peto o hucha para depositar la limosna y protegido con una reja o un cristal.



Algunos llevan leyendas del tipo:
    Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 14 de mayo de 2014

XANZÁ - GENTIANA LUTEA

XANZÁ
GENTIANA LUTEA


     A xanzá (Gentiana lutea) é unha especie do xénero Gentiana nativa das montañas do centro e sur de Europa, o xénero atópase dentro da familia Gentianaceae. Gentiana lutea é unha das moitas especies da familia. Na Península Ibérica é a especie do xénero máis abundante e sen dúbida a máis aproveitada, sendo relativamente abundante na Cordilleira Cantábrica. En Galicia abunda nas serras do Courel e dos Ancares.


     Úsase como planta medicinal e como aromatizante de bebidas.



Variedades galegas
     En Galicia existe unha variedade desta especie (Gentiana lutea var. aurantiaca) cunha coloración diferente (flores arroibadas e alaranxadas no canto das amarelas) e outras singularidades como o tamaño dos pétalos e das flores (máis grandes) respecto das que medran no resto da Península e do continente, segundo unha investigación que leva a cabo un equipo científico da Universidade de Santiago. Parece que as diferentes variedades responden a diferentes relación cos insectos polinizadores.


Etimoloxía
     Tamén é coñecida en galego co nome de ou xenciana e xanzá amarela. Tamén existe a variedade dialectal xenzá.
     Segundo Plinio o Vello e Dioscórides, o seu nome deriva do de Xentio (Genthius), rei de Iliria no século II a. C., a quen se atribuía o descubrimento do valor curativo da planta. O Banco de Albania recolleu esta tradición: a Gentiana lutea está representada no reverso do billete de 2000 lekë albaneses, emitido en 2008, en cuxo anverso figura o rei Xentio.
     Era usada na Idade Media coma un antídoto contra certos velenos.


Descrición e hábitat
      É unha planta perenne herbácea, que acada de 1-2 m de altura, con follas lanceoladas anchas a elípticas de 10-30 cm de lonxitude e 4-12 cm de largura. As flores son amarelas (o arroibadas avermellades nas variedades galegas), coa corola separada achegada á base en 5-7 pétalos estreitos. Desenvólvese nos prados e pasteiros alpinos e sub-alpinos coma unha herba máis, normalmente en solos calcarios.
Propiedades e usos

     Cómpre salientar as súas propiedades intensamente amargas, residen especialmente na súa raíz e, en menor medida, no resto da planta, converténdoa nun apreciado tónico dixestivo e aperitivo. A raíz é o principal remedio tónico amargo usado coma menciña popular. A xanzá úasase acotío coma compoñente de bebidas tónicas amargas (bitter, vermú, amargo de angostura).


     A raíz é antihelmíntica, antiinflamatoria, antiséptico, tónico amargo, colagogo, emenagogo, febrífugo, refrixerante e estomáquico.

     A parte máis efectiva é a raíz enxugada. Tómase oralmente nos tratamentos de doenzas de fígado, indixestión, infeccións gástricas e anorexia. Non debe de ser prescrito en pacientes con úlceras duodenal ou gástrica. A raíz pivotante pode ser tan grosa coma o brazo dunha persoa, da que saen varias ramificacións ben desenvolvidas. A raíz tírase a finais do verán ou polo outono, e se seca para un uso posterior.

Manuela falandome da Xanzá
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 10 de mayo de 2014

EIDO DAS MOREIRAS - A LAMA

 ALDEA ABANDONADA
EIDO DAS MOREIRAS
CARREIRO
A LAMA


      El principal atractivo turístico que ofrece A Lama, son los espacios naturales con los que cuentan cada una de las diez parroquias que componen el municipio como las orillas de los ríos Verdugo, Xesta y Xeixo con playas fluviales en las que la afluencia de visitantes es todavía muy llevadera.



     En el Verdugo hay también cotos de caza y pesca. No lejos de allí se encuentra el área recreativa de As Ermidas, en la que se puede disfrutar de un bello paisaje.



     En el aspecto monumental llaman la atención los vestigios que dejaron los primeros pobladores del municipio en los montes de O Seixo, O Suído y Portela da Cruz en forma de túmulos y mámoas, en Chan do Campo grabados rupestres y castros en A Lama, Gaxate y Xende.



     Las iglesias parroquiales de Seixido y Xende con un altar gótico, son la arquitectura religiosa más representativa, además de la iglesia barroca de As Ermidas, del año 1.624 con fachada churrigueresca.



     En cuanto a la arquitectura civil, destac el puente de Berducido formado por cinco arcos, bajo los que discurren las aguas del río Oitavén.



     De enorme belleza, fue reconstruido en el siglo XVII y aún se puede contemplar parte de la primitiva calzada romana.



     Destacan también algunos pazos y casas solariegas como a Casa do Pazo en Gaxate. 


     El municipio de A Lama sufrió la emigración masiva a Méjico, Brasil y Alemania, fundamentalmente.



     Hoy en día contribuyen en gran medida a mantener y mejorar la economía del ayuntamiento, con la creación de nuevas edificaciones de calidad, que por otra parte, embellecen las poblaciones del municipio.



     En A Lama se encuentran las montañas más altas de la provincia de Pontevedra, como El Suído (donde aun habita el lobo), desde alguna de ellas (Santa Marina) se ven incluso las Rías Bajas.



     Este ayuntamiento posee además hermosas aldeas que conservan la arquitectura tradicional gallega (algunas de ellas deshabitadas), bosques autóctonos (donde ver manadas de caballos salvajes), ríos, fervenzas, rumbos de senderismo como El Foxo del Lobo o la Fervenza de la Freixa y  Firveda y romerías y fiestas gastronómicas de interés.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 7 de mayo de 2014

CONCURSO FOTOGRAFICO " O CAMIÑO"

BASES DEL I CONCURSO
 “NO CAMIÑO PORTUGUÉS A BARRO”


TEMA
     Exclusivamente relacionado con la ruta del Camino de Portugués (Camiño de Santiago) en el tramo de Pontevedra a Barro(España). 



     Las fotografías deben ser fácilmente reconocibles como pertenecientes a este tramo por la presencia de edificaciones y lugares emblemáticos del Camino o símbolos xacobeos: mojones xacobeos, flechas amarillas o conchas , etc.



MODALIDAD
     En blanco y negro o color.

PARTICIPANTES:
     Abierto a todo el mundo. Divido en dos categorías:
     De 0 a 18 años y mayores de 18 años.

TAMAÑO, FORMATO Y NÚMERO.
     El tamaño mínimo de la fotografía será de 1024 de resolución (680x1024).

     Cada concursante podrá presentar hasta un máximo de 2 fotografías en total.


FORMULARIO:


FORMULARIO AQUI

CONCURSO:
     Las fotografías se remitirán exclusivamente a través del formulario habilitado para tal fin FORMULARIO y serán publicadas en Facebook y Twitter para su difusión y concurso en las redes sociales de la AC Fervenza, donde se hará referencia al título de la fotografía y nombre y apellidos del autor. 



     El autor tiene que ser amig@ y/o seguidor de la AC Fervenza da Barosa en Facebook y/o Twitter para poder etiquetarle en su publicación/fotografía.

     Las 10 fotografías que en cada categoría alcancen el mayor número de “likes/me gusta” en Facebook y/o RT (retweet) en Twitter (ambos sumados) serán las preseleccionadas para poder optar a los premios que otorgará el jurado.




JURADO
El Jurado estará formado por:

· Xoan Arco da Vella, fotógrafo y blogger

· Celestino Lores, Presidente de la Fundación Amigos do Camiño Portugués.

· Directiv@ da AC Fervenza da Barosa.

PREMIOS:
De 0 a 18 años:
     Primer premio: Trofeo de ganador
     1er Finalista: Trofeo I finalista
     2º Finalista: Trofeo II finalista
     3º Finalista: Diploma III finalista

Mayores de 18 años:
Primer premio: Lote de vino albariño de Adega Moraima y Trofeo de ganador.


1er Finalista: Lote de cerveza artesanal Saramagal y Trofeo I finalista


2º Finalista: Trofeo II finalista


3º Finalista: Diploma III finalista





EXPOSICIÓN:
     Las 10 fotografías preseleccionadas de cada categoría formarán parte de una exposición que podrá verse el 17 de mayo de 2014 desde las 10:00 hasta las 14:00 horas en el Albergue Peregrinos da Portela - Barro Tf. 655952805 Jorge López (Barro) y desde las 17:00 hasta las 21:00 en el Muiñada de Barosa Gastro.(Barro)

     La participación en el Concurso implica la total aceptación de estas bases por parte de los concursantes. 

     El Jurado queda facultado para adoptar las soluciones que considere más justas y adecuadas.

NOTA IMPORTANTE:
     Las fotografías premiadas y no premiadas quedarán en propiedad de la Asociación para su fondo documental. 


     En caso de ser publicadas se hará constar al autor. 

XOAN ARCO DA VELLA
A.C. Fervenza da Barosa