MUIÑO EN PUBUXEIRAS - MEIS

MUIÑO EN PUBUXEIRAS 
PUBUXEIRAS 
MEIS
PONTEVEDRA

     Meis é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca do Salnés. Segundo o IGE, no ano 2009 tiña 5.002 habitantes. O seu xentilicio (véxase no Galizionario) é «meisiños - meisense».

     O monumento máis destacado é o mosteiro da Armenteira, formado pola igrexa do século XII e o mosteiro propiamente dito, reconstruído entre os séculos XVI e XVIII. Recentemente foi acordada unha nova e cobizada rehabilitación que o dotará, entre outras instalacións, dunha hospedaxe.

     O visitante pode achegarse á capela de Santa María de Nogueira, resto dun antigo mosteiro que lle dá nome á capital, Mosteiro, lugar no que se localiza; á igrexa de San Martiño de Meis e á de San Salvador, ambas do século XII; á igrexa de Paradela, coa ábsida románica, e á de Santo Tomé, con interesantes pinturas do século XVI. Son tamén interesantes a igrexa de San Lourenzo e a de San Vicente, esta con magníficos retablos de pedra.

     Tamén existen testemuños arqueolóxicos, sobre todo, da cultura castrexa no monte Castrove, no que se observan os petroglifos de "Outeiro de Cribo". En arquitectura civil sobresaen o pazo de Señoráns, o pazo de Pompeán e o de Quintáns, todos situados na parroquia de Paradela; e os antigos muíños fluviais repartidos por todas as parroquias, sendo de destacar os de Arcos (Santo Tomé) que forman unha cadea de pequenas edificacións sucesivas. 

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

LA LEYENDA DE PONTES DE GATIN

LA LEYENDA DE PONTES DE GATIN

El origen de un nombre

OS ANCARES

     El río Navia divide el pueblo de Pontes de Gatín en dos orillas. Cuenta la leyenda que cuando aún no existía ningún puente para cruzar, un joven de la orilla derecha del río se enamoró de una joven de la otra orilla. El joven, como no podía entablar relación con la muchacha, decidió desesperado hacer un pacto con el diablo; este construiría un puente por la noche y a cambio se llevaría el primer ser vivo que naciera en casa del joven después de la boda.

     La pareja contrajo matrimonio y la mujer pronto se quedó embarazada. Por influencia del diablo, en la casa no nacía ningún animal en espera de que el niño fuera el primer ser vivo de la familia.

     Una noche de tormenta, nació en el pajar una camada de gatos. El esposo llevó el primer gatito -gatín en la terminología de la zona- a la mitad del puente para entregárselo al diablo, evitando así el fatal destino que el diablo tenía previsto para el niño.

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

PETROGLIFOS DE OS BALLOTES

 PETROGLIFOS DE OS BALLOTES

BAMIO

VILAGARCÍA DE AROUSA

     O conxunto de petróglifos Os Ballotes-Meadelo é un dos máis coñecidos e estudados de Galicia desde comezos do século XX. Ademais, dado o seu pronto descubrimento e o seu interese, é unha das estacións de arte rupestre máis citadas pola bibliografía. Foi repetidamente citado nas sínteses de numerosos autores, e visitado a principios e mediados de século por numerosos investigadores ilustres.

     A pesar de tan importante difusión, sempre foi un xacemento arqueolóxico un pouco abandonado, cuberto de herbas e rodeado dunha verxa metálica que se foi oxidando co tempo. No ano 2009, o Concello de Vilagarcía contratou a realización de traballos de arqueoloxía nos petróglifos, co fin de documentar a totalidade dos xacementos, e proceder á súa lectura, interpretación e rexistro, así coma unha diagnose e proposta de tratamento de conservación e restauración. Mais o xacemento continúa baixo un descoñecemento por parte da sociedade do seu valor en favor da debida comprensión do mundo dos petróglifos galegos. 

     O conxunto de petróglifos Os Ballotes-Meadelo está situado na franxa litoral do interior da Ría de Arousa, nunha zona cunha forte inclinación cara ao oeste, cun bo dominio visual da Ría e a banda litoral. Nesta zona atópanse numerosos petróglifos cunha gran variedade de gravados xeométricos e con figuras de animais realizados sobre un conxunto de 15 rochas de granito, que foron organizadas ou catalogadas, en sete xacementos a partir dos traballos arqueolóxicos de 2009. 

     Un xacemento pode ser unha soa rocha con gravados; varias rochas con gravados, que non disten a máis de 5 m entre si; ou rochas que estean vinculadas a un mesmo elemento xeográfico, que non disten mais de 10 m entre si.

     Entre os gravados figurativos presentes nestes petróglifos, pódense admirar unha gran cantidade e variedade de animais (chamadas figuras zoomorfas), entre os que destacan os cérvidos. Tamén hai escenas de animais en actitude de berregar, e composicións nas que os cuadrúpedes ordénanse de forma lineal; outras de cervos arrastrando posibles discos solares, e tamén, existe unha na que podería representarse unha escena de equitación.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

FERVENZA DO RIO SAN MIÑOUVA

FERVENZA DO RIO SAN MIÑOUVA

COVA DA MOURA
DOMAIO - MOAÑA
PONTEVEDRA 

     En el interior de la Ría de Vigo y conectada a este por el Puente de Rande, se encuentra el municipio de Moaña. En el mar, las inconfundibles bateas se mezclan con las típicas embarcaciones pesqueras en una típica estampa que podemos ver desde la cima del Monte Domaio. 

     En la parroquia de San Martiño han aparecido restos de hachas pertenecientes aproximadamente al 100.000 a.c.. Del Neolítico tambien han aparecido restos de utiles que ya indica que las gentes eran agricultoras (, puntas de flechas, hachas de silex, cerámica,...). (cacharros de cocina, adornos..).

     De esa época es el dólmen de Chan de Arquiña, el monumento más importante de todos y el mejor conservado, y el Castro de Montealegre en Domaio. Posteriormente, durante la estancia en el municipio, los romanos y los suevos dejaron muestras de su cultura. En la Edad Media se construyen la Torre de Meira y el Pazo de O Rosal, en la parroquia de Moaña.

      Despues de los ataques piratas de siglos anteriores, en 1617 la flota turca arrasa la parroquia de Domaio. Pero sin duda el acontecimiento histórico que más marcó la vida de esta comarca del Morrazo fue el combate naval de Rande en 1702, donde la escuadra española fue derrotada por la inglesa, que saqueó con gran dureza las parroquias de Domaio, Meira y Tirán. Cien años después, de nuevo los franceses intentan controlar estas tierras, siendo repelidos los ataques por los vecinos. 

      A principios del siglo XIX, Moaña adquiere su actual configuración administrativa, pasando en 1874 la capital del municipio de Meira a la parroquia de San Martiño de Moaña En años posteriores, la economía de sus habitantes se basaba en la pesca y las industrias de salazón que se instalaron en la ría. Debido a la guerra, esta floreciente actividad fue frenada bruscamente y muchos de sus habitantes buscaron trabajo en Vigo además de emigrar a varios países de Sudamérica. En la actualidad, la pesca y el marisqueo continúa siendo la principal actividad económica de sus habitantes que han encontrado en el turismo una fuente de ingresos complementaria.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

SAN ROQUE DE LEBOSENDE - LEIRO

CAPILLA DE SAN ROQUE
LEBOSENDE
LEIRO
OURENSE

     Leiro es un municipio de la provincia de Orense (Galicia, España), a orillas del Avia. Pertenece a la Comarca del Ribeiro.

     La Comarca del Ribeiro se encuentra entre las sierras de Faro y Suido, donde confluyen los valles del Miño, Avia, Arnoia y Barbantiño. Se define entre una serie de valles y superficies que contrastan con las altas tierras circundantes de alrededor de 312 km2, de los cuales dedica 3000 hectáreas al viñedo.

     Rodeado de relieves montañosos y resguardado de la influencia oceánica, el cultivo de la vid es la característica dominante del paisaje, ocupando casi la totalidad de las laderas y hondanadas en los terrenos de Ribadavia, Castrelo de Miño, Cenlle, Beade, Leiro y Carballeda, así como las pendientes mejor orientadas y soleadas de los municipios limítrofes.

     Tierra regada por una densa red fluvial, con un microclima seco y cálido, pero con una humedad durante el período invernal.

Fiestas
     Leiro: fiestas de San Pedro y de la Vendima. Berán: fiestas de Santa Margarida (19, 20, 21 de julio), Fiesta del licor café (septiembre) y de San Roque (agosto). San Clodio: fiesta de la Santa Cruz. Gomariz: fiesta de Santa Mariña (18, 19 de julio). Fiesta de Santa Rita (22 de mayo) Vieite: fiesta de Santa Helena.
 

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

IGLESIA DE SAN ANDRES DE VALONGO

IGLESIA DE SAN ANDRES 
VALONGO
COTOBADE 
PONTEVEDRA

     O poboamento das terras de Cotobade empezou en época bastante antiga, como testemuñan a abundancia de restos arqueolóxicos (petroglifos, mámoas, castros) repartidos por toda a súa xeografía.

     Os restos máis abundantes son os petroglifos, dos que se coñecen numerosos exemplos (máis de 150), moitos deles atribuídos á Idade do Ferro ou  á do Bronce.

 

     Os petroglifos máis interesantes son: a Pedra do Lombo da Costa, a Laxe do Cuco, a Pedra das Ferraduras, a Laxe dos Cebros,… na parroquia de San Xurxo de Sacos e os petroglifos de  Portela da Laxe e Laxe das Coutadas, en Viascón.

      Asímesmo, quedan restos da época romana na calzada de O pé da Múa. Entre os antigos monumentos históricos, atópase no monte Castelo, que se extende polos límites de Borela, Carballedo, Tenorio e Viascón- a torre que noutro tempo se chamaba “Couto do Abade”, da que apenas quedan vestixios; e os restos do castelo de Tenorio, que a finais do século XV pertencía ó señor de Soutomaior e conde de Camiña, Pedro Madruga, e que foi derrubado polos Irmandiños.

      O concello tivo a súa propia xurisdicción, na que o duque de Soutomaior nomea xuíz ordinario, e que comprendía as actuais parroquias, agás a de Caroi.

 

 

      No século X fundouse o convento de benedictinos de Tenorio. A boa posición estratéxica deste, provocou que caese en mans do Conde de Camiña, quen destituiu ó seu Abad, Pedro de Tenorio, sustituíndoo por un monxe de Lérez.  

     Este nomeamento, ó non ser acatado pola comunidade, trouxo como consecuencia o abandono do convento polos guerrilleiros durante a guerra da independencia, e acabou destruído ó incendialo os franceses.

 

     Na loita contra os franceses pode decirse que Cotobade abriu a guerra, ó atacar os seus habitantes ás guarnicións gabachas de Borela, San Xurxo de Sacos e Tenorio, o 19 de febreiro de 1809, obrigando a estas a renderse. Así mesmo, o día 20, fan baterse en retirada as tropas francesas de Pontevedra, que acudían a se desquitaren da acción do día anterior. Posteriormente, o 28 do mesmo mes e ano, atacan a guarnición francesa de Pontevedra e o 7 de xuño toman parte na acción de Pontesampaio, contribuíndo a derrota das forzas do xeneral Ney.

 

     Nestes feitos destaca a utilización polos veciños de Cotobade do “Canón de Pau”, que consistía nun tronco furado e suxeito con argolas de ferro, e que resistía ata doce canonazos. Destes feitos, que fan que se coñeza a Cotobade coma terra do “canón de pau”.

     Segundo a tradición, Cotobade é berce de afamados canteiros. Traballaban por toda España, e coñecíanse coa denominación popular de “barrocos”; semella que esta denominación ten relación co estilo arquitectónico deste nome. 

     Entre estes, cabe destacar o mestre Cerviño, natural de Aguasantas e autor dos cruceiros de Hío, Covelo, Ponteareas e outros. 

     Do maestro Cerviño, o afamado escritor Castelao di “foi xenial, revolucionario, capaz de transforma-los pequenos cruceiros en grandes calvarios ó estilo dos que se levantan na Bretaña”

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA