PETO DA MANTEIGADA - A MANTEIGADA - REBORDÁNS - TUI

 PETO DA MANTEIGADA

A MANTEIGADA

REBORDÁNS

TUI

  Peto de ánimas
   Chámanse petos de ánimas a unha das manifestacións materiais do culto aos mortos e son, xeneralmente, sinxelos monumentos de piedade popular asociados á idea do purgatorio.

    En Galicia é frecuente atopalos en camiños, encrucilladas, atrios de igrexas, etc.

     Os historiadores e etnógrafos sitúan a súa aparición a partir da Contrarreforma, datándose os máis antigos no século XVII, aínda que non sería ata o século XVIII cando se constrúan con máis profusión.

     A súa finalidade é a de ofrecer esmolas de todo tipo ás ánimas do Purgatorio, sendo o seu castigo temporal e podendo así alcanzar o Ceo.

    En compensación, unha vez liberadas intercederán por quenes realizaron as ofrendas.

     As esmolas non eran de carácter estrictamente monetarias, tamén podía tratarse de produtos agrícolas.

     Os petos de ánimas adoitan estar construídos en pedra cunha cruz no alto, polo xeral con imaxes das ánimas no lume do purgatorio e unha figura que as vela (santo, rei ou bispo).

     Na parte frontal aparece un peto para depositar a esmola e protexido cunha reixa ou un cristal.

Algúns levan lendas do tipo:
     Un alma tes e non máis, si a pérdes que farás... 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DO CARMEN - AS BURGAS - OURENSE

 PETO DO CARMEN

AS BURGAS

OURENSE

     O peto está gorecido no muro do colexio das Xosefinas, anteriormente fábrica de curtidos. 

    Trátase dunha fornela con arco de medio punto, con baseamento moldurado e decoración ao seu arredor, con sinxelas volutas.

     Todo elo apoiado sobre a repisa de cuarto bocel, moldurada e decorada. 

     Ten unha reixa de ferro que protexe a imaxe da Virxe que está no interior, cunha rañura para as esmolas. 

     Na parte superior, sobre moldura a modo de cornixa, ten unha pedra coa lenda: “N.S. DL CARMEN 1896”, tendo as letras en baixo relevo e repasadas con pintura negra.

      A imaxe que contén da Virxe, anteriormente pertenceu a unha antiga capela desaparecida no Xardín do Posío. 

NOTA:

      Moi agradecido a Marina Freire autora das fotos, gracias por cedermas .

MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego 

Fotos: Marina Freira

XOAN ARCO DA VELLA

CRUCEIRO DO ADRO - IGREXA DE MACEIRA - MACEIRA - COVELO

CRUCEIRO DO ADRO

IGREXA DE MACEIRA

MACEIRA

COVELO

 Maceira
         É unha das parroquias máis importantes do Concello. 

      Situada a cinco quilómetros de Covelo (casco) posúe un Centro de Saúde propio, farmacia e unha casa de cultura restaurada e funcional.

        É de grande atractivo a súa praza central, a súa igrexa e o cruceiro existente próximo á igrexa. 

       A 558 metros de altitude atópase un depósito castreño sen levantar e diversas manifestacións de arte rupestre en forma de petroglifos . 

        Nunha cota de 680 metros atopamos a capela da Virxe da Guía, situada no monte da Guía de Maceira e onde se pode apreciar unha panorámica fermosa do Val do Tea. 

        O 15 de agosto celébrase no mesmo lugar unha romaxe onde acoden xentes de todo o municipio.

        Débese destacar a Praia Fluvial de Maceira , de fermoso deseño é moi frecuentada durante todo o verán. Nun lugar próximo á praia constrúese un Cámping de Montaña de 1ª categoría para dar cabida a unha crecente demanda de campismo de montaña que se manifesta na zona. 

        A escasa distancia deste lugar de esparexemento, atopa a parroquia de Fofe onde vale a pena visitar a Rectoral de Fofe.

        Cabe destacar tamén o serradoiro hidráulico "dos Carranos ". Funcionando exclusivamente a través da forza da auga, é unha manifestación única do patrimonio etnográfico da zona. 

         Este serradoiro esta catalogado por Patrimonio como un Ben de Interese Cultural de Galicia e atopase completamente restaurado para que poida ser visitado.

        Os seus barrios e lugares son: Ás Barcielas , Carmoniño , Castro, Castrorregueiro, Chicoreiros, Costeiriña, Cotiños, O Couso, Eidos Vellos, Figueiroa, A Igrexa, A Maquián, A Mouta, Outedo, Pancillos, Pedredo, Portagudiño, Portoparada, Riocortiñas, San Breixo, Souto, Trasfontán, Vales, Vilanova e Vixiáns.

MAPA

 

 Fuente: Concello de Covelo

XOAN ARCO DA VELLA

CALVARIO DO ADRO DE COIRO - IGREXARIO - COIRO - CANGAS

 CALVARIO DO ADRO

IGREXARIO

COIRO

CANGAS

      O Calvario do Adro de Coiro está situado no muro que limita éste co vello camposanto. 

     Consta das tres cruces do Gólgota, pero tan só a central contén decoración figurada.

         A cruz central ten o varal de sección redonda, apoiado directamente no chán, sen plataforma nin pedestal. 

      O capitel ten un colarete moi pronunciado, e volutas xónicas no equino, mentres que no ábaco, no centro, aparecen cabezas de anxos aladas por tres caras, agás a frontal, coa caveira de Adán sobre tibias cruzadas. 

      A cruz é de sección cadrada, e sobre ela aparece un Cristo, de talla expresiva, amósase morto, cos ollos pechados e a cabeza abeirada á súa dereita, e suxéitase á cruz con catro cravos, cos pés en paralelo. Sobre a súa cabeza suxéitase a cartela do INRI. 

     No reverso da cruz, mirando cara a Igrexa, represéntase á Virxe, cuberta cun manto, de liñas sinuosas e esveltas, cos pés apoiados nunha cabeza de anxo alada, e as mans en actitude orante.

      As outras dúas cruces amosan características máis sinxelas. Carecen de plataforma e de peada, co varal de sección circular sobre o chan. 

       O capitel, con colarete marcado, ábaco troncopiramidal o da dereita, e redondo o da esquerda. As cruces, de sección cadrada, carecen de figuración nas dúas caras. 

MAPA

 

 Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA

EIRA DA CERA OU CURADOIRO DAS BRASILEIRAS

 EIRA DA CERA DAS BRASILEIRAS

A LAMOSA

COVELO

 Curadoiros ou Eira da cera
      Os curadoiros ou eiras da cera son espazos arquitectónicos ao aire libre, cubertos con lousas de pedra e que adoitan formas diversas, podendo estar a rentes do chan ou elevados.

      Normalmente están orientados cara ao sur, sen ningún obstáculo que produza sombra para favorecer o mellor aproveitamento da insolación.

       Son estruturas rectangulares, compostas por grandes lousas de granito, traballadas pola cara visíbel cunha leve inclinación.

       Conforman un empedrado perfecto e moi ben traballado que remata en todo o seu perímetro, nunha sorte de bordo feito en pedra elevado sobre a superficie da eira.

      Estes curadoiros poden chegar a ter unha superficie de 132 m2.

       Usábanse para branquear a cera ao sol (que era estendida sobre a súa superficie durante varios días).

      Con este proceso conseguíase que o efecto fotoquímico da radiación solar tornase a cera amarela en branca (chamada popularmente “cera esperma”).

VIDEO

MAPA

 

 Fuente: Web montesparanhos.com

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SAN MIGUEL DE ROSENDE - ROSENDE - SOBER

 IGREXA DE SAN MIGUEL DE ROSENDE

ROSENDE

SOBER

 Rosende
      San Miguel de Rosende é unha parroquia do concello de Sober, na comarca de Terra de Lemos, na provincia de Lugo. 

      Segundo o IGE, no ano 2007 tiña unha poboación de 105 habitantes.

       Atópase a 3 km ao oeste da vila de Sober, a uns 673 m de altura, na beira esquerda do río Cabe.

Xentilicio
       O seu xentilicio é rosendino.

Economía
        O sector primario, dedicado á gandaría bovina criada para consumo e a cría porcina, xunto coa agricultura orientada ao cultivo da vide, son as fontes de ocupación da poboación. En Rosende hai unha adega destinada a elaborar viños mencía e godello, incluídos no consello da denominación de Orixe Ribeira Sacra e clasificados na subzona regulada da ribeira do Miño.

         Outras actividades do sector dos servizos están asociadas á Escola de Hostelería da Fundación Belarmino Fernández, no pazo de Ribas, ou á Casa Grande de Rosende, establecemento de turismo rural integrado na rede Pazos de Galicia.

Patrimonio
       A igrexa parroquial foi reconstruída en diversas ocasións. O edificio orixinal pertencía ao mosteiro de San Miguel de Rosende, da orde de San Bieito e existente polo menos desde 1246, dependente como priorado do mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil. Do primitivo edificio consérvanse restos románicos decorativos na torre campanario, mentres que o anexo do antigo priorado presenta unha balconada de estilo señorial. No interior gárdase un interesante retablo maior de estilo rococó con dúas alturas.

      A casa grande de Rosende, tamén coñecida A Casa das Señoritas, é un pazo que data do ano 1511. 

     Foi rehabilitada a finais do século XX e na actualidade funciona como casa de turismo rural. De sobria fachada destaca a súa torre, a solaina que da cara a un patio traseiro e o seu coidado interior.

      As festas patronais celébranse o último sábado de setembro. Tamén son populares as festas da Virxe do Carme. 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA