URUEÑA
VALLADOLID
Urueña, término procedente da lingua neo-ibérica falada polos vacceos, e que segundo moitos autores pode significar "auga que flúe".
A súa situación nun dos bordos noroccidentales dos Montes Torozos, convértenlle por dereito propio, nun mirador natural de excepcionais vistas, alcanzando en días claros, tanto a Cordillera Cantábrica como os Montes de León co Teleno como máximo exponente.
Urueña, foi e é hoxe aínda, un referente na historia tanto dos reinos de Castela como os de León, pertencendo a un e outro dependendo de quen gañase a batalla.
Mostra da súa importancia na Idade Media, está na creación de tres mosterios, cinco ermidas e tres parroquias, aínda que no século XIX comezou o seu declive, debido en gran parte a un incendio no ano 1876 que abordelou a maior parte do seu caserío, construíndose as novas casas en pedra procedente na súa maioría da muralla.
Ermida da Virxe da Anunciada e murallas
Unha muralla que coa súa forma ovoidea encerraba o primitivo núcleo urbano.
Foi mandada edificar por Doña Sancha, irmá do emperador Alfonso VII entre os séculos XII e XIII.
Consérvase hoxe en día as dúas portas de entrada que permiten o acceso ao casco urbano: a do Azogue e a da Vila. A primeira, que será a que en primeiro lugar atopémonos, atópase no nordeste da muralla. Posúe un arco apuntado e está flanqueada por dous cubos da propia muralla.
A segunda, no sur da vila, sitúase sobre a pendente do terreo que dá lugar á comarca natural de Terra de Campos e servía de porta principal para entrar á primitiva cidade, aínda que hoxe serve de mirador. Hoxe só é transitable unha parte do seu perímetro.
Tamén na muralla, e sobre a esquina sureste, atópase o que hoxe queda do castelo, o cal debeu levantarse no século XI por mandato de Fernando I.
É de planta rectangular con cubos cilíndricos nas súas esquinas a excepción do situado no sur que é de planta cadrada. O seu uso actual é o de cemiterio da localidade.
Isto é no que se refire ao perímetro exterior de Urueña, pero dentro das súas murallas, tamén esconde tesouros que deben ser atopados por todos aqueles que queiran achegarse.
Con este fin e dentro do concello que se atopa no centro do pobo, en liña recta desde a Porta do Azogue, a Oficina de Turismo (en época estival), organiza visitas guiadas por todo o que é hoxe en día de interese dentro do pobo.
Segundo entramos por esta Porta do Azogue, deixariamos á nosa dereita a única igrexa que hoxe se conserva, a de Santa María do Azogue. Comezada a construír no século XVI e finalizada no XVIII con estilos claramente góticos e renacentistas, toda ela en pedra.
Consta dunha soa nave cuberta de madeira e cun gran ábside poligonal, apoiada en contrafortes encostados que ao exterior cóbrese con canón con lunetos. O interior ofrece a posibilidade de descubrir tamén interesantes tallas como a do Cristo atado á columna, obra dun discípulo de Gregorio Fernández, Andrés Solanes.
O resto do pobo é un continuo caserío de enorme beleza, que nos transporta a épocas pretéritas e que incita ao paseo e ao descubrimento de cada un dos seus recunchos.
Recunchos nos que podemos atoparnos diversas casas señoriales, como a Casona do Mayorazgo, do século XVIII, hoxe sé da Fundación Centro Etnográfico Joaquín Díaz.
Muralla de Urueña - Vila do Libro
Entre o moito que ofrece a visita a esta Casona, destaca a soberbia colección de instrumentos musicais, con máis de trescentas pezas cedidas ou doadas por diferentes coleccionistas; a exquisita colección de pliegos de cordel cunhas duascentas coplas, romances e documentos na súa maioría dos séculos XIX e XX, e que foron seleccionados dos máis de tres mil que contén a biblioteca ou a elegante colección de gravados de traxes, onde se mostran uns cen traxes dos cincocentos que posúe a fundación, e que representan a homes e mulleres das nove provincias castelán-leonesas, vestindo traxes de traballo ou de festa.
Para rematar, destaca, separadamente da súa Sala de Exposicións, a súa Biblioteca, o seu Arquivo de Imaxes, así como a incrible colección de Campás "Quintana", cedidas por este fundidor de Saldaña e que reúne máis dunha veintena de pezas dos séculos XV ao XX de diversas formas e tamaños.
Fóra dos límites da muralla, a uns 2 quilómetros pola estrada que conduce a San Cebrián de Mazote, atópase o último dos edificios de gran importancia de Urueña, a Ermida da Anunciada. Foi construída entre os séculos XI e XII, en estilo románico-catalán, única que se atopou fóra dos límites propios de Cataluña.
Ten planta de cruz latina, con tres naves e crucero, máis tres ábsides semicirculares que culminan ditas naves. No crucero elévase un precioso cimborrio que acolle unha cúpula sobre trompas, mentres que as naves cóbrense con bóvedas de canón con fajones.
No interior, é merecedora de ser destacada, a talla románica da Virxe da Anunciada, a cal é coidada e vestida por unha cofradía, onde cada ano unha cofrada sácaa xunto á súa familia nas festas que en torno a ela organízanse.
FESTAS.
O 25 de marzo celebran as festas patronales da Virxe da Anunciada. Acoden á ermida que volverán visitar na romaría o 8 de setembro.
Durante ambas festas realízanse as populares romarías, as verbenas, e o baile de danzas rexionais.
A súa situación nun dos bordos noroccidentales dos Montes Torozos, convértenlle por dereito propio, nun mirador natural de excepcionais vistas, alcanzando en días claros, tanto a Cordillera Cantábrica como os Montes de León co Teleno como máximo exponente.
Mostra da súa importancia na Idade Media, está na creación de tres mosterios, cinco ermidas e tres parroquias, aínda que no século XIX comezou o seu declive, debido en gran parte a un incendio no ano 1876 que abordelou a maior parte do seu caserío, construíndose as novas casas en pedra procedente na súa maioría da muralla.
Unha muralla que coa súa forma ovoidea encerraba o primitivo núcleo urbano.
Foi mandada edificar por Doña Sancha, irmá do emperador Alfonso VII entre os séculos XII e XIII.
A segunda, no sur da vila, sitúase sobre a pendente do terreo que dá lugar á comarca natural de Terra de Campos e servía de porta principal para entrar á primitiva cidade, aínda que hoxe serve de mirador. Hoxe só é transitable unha parte do seu perímetro.
É de planta rectangular con cubos cilíndricos nas súas esquinas a excepción do situado no sur que é de planta cadrada. O seu uso actual é o de cemiterio da localidade.
Con este fin e dentro do concello que se atopa no centro do pobo, en liña recta desde a Porta do Azogue, a Oficina de Turismo (en época estival), organiza visitas guiadas por todo o que é hoxe en día de interese dentro do pobo.
Consta dunha soa nave cuberta de madeira e cun gran ábside poligonal, apoiada en contrafortes encostados que ao exterior cóbrese con canón con lunetos. O interior ofrece a posibilidade de descubrir tamén interesantes tallas como a do Cristo atado á columna, obra dun discípulo de Gregorio Fernández, Andrés Solanes.
Recunchos nos que podemos atoparnos diversas casas señoriales, como a Casona do Mayorazgo, do século XVIII, hoxe sé da Fundación Centro Etnográfico Joaquín Díaz.
Entre o moito que ofrece a visita a esta Casona, destaca a soberbia colección de instrumentos musicais, con máis de trescentas pezas cedidas ou doadas por diferentes coleccionistas; a exquisita colección de pliegos de cordel cunhas duascentas coplas, romances e documentos na súa maioría dos séculos XIX e XX, e que foron seleccionados dos máis de tres mil que contén a biblioteca ou a elegante colección de gravados de traxes, onde se mostran uns cen traxes dos cincocentos que posúe a fundación, e que representan a homes e mulleres das nove provincias castelán-leonesas, vestindo traxes de traballo ou de festa.
Ten planta de cruz latina, con tres naves e crucero, máis tres ábsides semicirculares que culminan ditas naves. No crucero elévase un precioso cimborrio que acolle unha cúpula sobre trompas, mentres que as naves cóbrense con bóvedas de canón con fajones.
FESTAS.
O 25 de marzo celebran as festas patronales da Virxe da Anunciada. Acoden á ermida que volverán visitar na romaría o 8 de setembro.
Durante ambas festas realízanse as populares romarías, as verbenas, e o baile de danzas rexionais.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: PROVINCIA DE VALLADOLID
XOAN ARCO DA VELLA
Precioso pueblo. Cuantas veces camine por sus callejuelas. Impresionante la muralla norte al borde del alto mesenterio. Has retratado al pueblo con excelencia, como siempre lo haces. Enhorabuena.
ResponderEliminar