lunes, 12 de julio de 2021

IGREXA DE SAN XIÁN DE CAMPO - ABELAIRAS - CERDEDA - TABOADA

 IGREXA DE SAN XIÁN DE CAMPO

ABELAIRAS

CERDEDA

TABOADA


Igrexa de San Xián de Campo
      Edificio realizado no século XII, que sufriu importantes reformas posteriores.

     As capelas laterais son posteriores á fábrica románica. Os muros que a conforman son de perpiaño e tellado de tella a dúas augas.

     A porta principal é de arco de medio punto con dúas arquivoltas de baquetón. Ten ademais decoración de bólas e axadrezado, con columnas con capiteis decorados. O frontis culmínao unha sinxela espadana de dous vans.

     Ademais da igrexa no mesmo lugar atopamos a Casa do Camiñas, cuns interesantísimos esgrafiados recuperados, un cruceiro, un hórreo de pedra e madeira con curiosas esculturas e relevos, e máis un par de pombais; convertendo este lugar nun interesante conxunto etnográfico.

Abelairas
      Abelairas é un lugar da parroquia de Cerdeda no concello lugués de Taboada na comarca de Chantada. Tiña 41 habitantes no ano 2010 segundo datos do Instituto Nacional de Estadística, dos cales 15 eran homes e 26 eran mulleres.

Lugares de Cerdeda
     Abelairas, Airexe, Barreiro, Cal de Mourelle, Carboeiro, A Gaiola, Maxal, As Penas, O Penso, As Tabernas

Taboada
     Taboada é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Chantada e á Ribeira Sacra. No 2020 contaba con 2.716 habitantes.

     É unha porta natural á Ribeira Sacra: atópase no norte da comarca de Chantada, ao pé da serra do Faro e na beira occidental do encoro de Belesar sobre o río Miño. O seu xentilicio é «taboadés».

Xeografía

      O concello de Taboada atópase no norte da comarca de Chantada, no suroeste da provincia de Lugo. Cunha extensión de 146,7 km², conta con máis de 200 núcleos de poboación repartidos entre 27 parroquias.

      Limita ao norte con Portomarín, ao noroeste con Monterroso e Antas de Ulla, ao oeste con Rodeiro, ao sur con Chantada, e ao leste co Saviñao e Paradela. A vila de Taboada, capital municipal, atópase nunha planicie no centro xeográfico do concello, repartida entre as parroquias de San Tomé do Carballo e Bembibre.

       O  termo municipal esténdese dende a serra do Faro ata as beiras do río Miño. O punto máis alto é a cima do San Cristovo (818 m), preto de Monterroso, aínda que as parroquias máis occidentais, próximas á serra, acadan alturas de máis de 700 metros.

          O río Toldao (que toma distintos nomes ao longo do seu percorrido) atravesa o concello de oeste a leste e o río Enviande marca o límite co concello de Chantada polo sur.

     Predominan os bosques autóctonos de carballos e castiñeiros, así como zonas de labradío e de cultivo da vide nas ribeiras. Hai algunhas zonas onde medran piñeiros e, en menor medida, tamén se cultiva o eucalipto.

      O concello pode adscribirse paisaxisticamente á da planicie luguesa, agás as zonas da ribeira miñota.

    O concello de Taboada rexistra episodios sísmicos de forma relativamente frecuente, tendo como epicentro a parroquia de Mourulle, onde probabelmente existe unha falla.

Parroquias de Taboada     
     Ansar (Santo Estevo), Arxiz (San Paio), Bembibre (San Pedro), Bouzoa (San Xoán), Campo (San Xián), Carballo (San Tomé), Castelo (Santa María), Cerdeda (Santa Mariña), Cicillón (Santiago), Couto (San Martiño), Esperante (Santiago), Fradé (Santiago), Gondulfe (San Lourenzo), Insua (San Salvador), Mato (San Martiño), Meixonfrío (Santa Mariña), Moreda (Santa María), Mourulle (San Vicente), Piñeira (Santa María), San Xián de Insua (San Xián), Sobrecedo (Santiago), Taboada dos Freires (Santa María), A Torre (San Mamede), Vilameñe (Santa Mariña), Vilar de Cabalos (Santa Eulalia), Vilela (San Miguel), Xián (Santa María)

Comarca de Chantada
        A comarca de Chantada, coñecida historicamente como Terra de Asma, é unha comarca galega situada na provincia de Lugo cuxa capital é Chantada. 

       Pertencen a ela os concellos de Carballedo, Chantada e Taboada. 

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA


IGREXA DE SAN VITOIRO - RIBAS DE MIÑO - O SAVIÑAO

IGREXA DE SAN VITOIRO

RIBAS DE MIÑO

O SAVIÑAO

San Vitoiro de Ribas de Miño
     San Vitoiro de Ribas de Miño é unha parroquia do concello do Saviñao na comarca da Terra de Lemos, na provincia de Lugo. 

     No ano 2007 tiña 163 habitantes (81 homes e 82 mulleres), un máis ca no ano anterior.

Historia
     Os límites da parroquia determináronse en comparecencia veciñal o 13 de marzo de 1753 ante o xuíz Rafael de Queiruga.

     No correspondente documento aparecen determinados os límites. Unha terceira parte da parroquia, como a entidade de Porto, quedou anegada polo río Miño coa construción do encoro de Belesar.

Socioeconomía
     Xunto á gandería vacúa e de subsistencia e a agricultura, a produción de viño é unha das principais actividades en San Vitoiro, ó estar localizada na zona amparada para a produción de viño con Denominación de Orixe Ribeira Sacra, concretamente na subzona Ribeiras do Miño.

Patrimonio
     Nesta parroquia, como noutras da Ribeira Sacra, hai expoñentes da románica galega.

     A igrexa parroquial de San Vitoiro é de estilo románico do último cuarto do século XII, semellante ó de Santo Estevo de Ribas de Miño, que consta de nave e ábsida rectangulares, con arco triunfal de medio punto e columnas salomónicas, á que se engadiu a sancristía. Destaca principalmente pola súa fachada principal con tres arquivoltas que descansan sobre columnas de fustes lisos.

     O santuario de Guadalupe, situado no monte da Capela, data do século XVIII.

     A casa grande de Pacios é unha construción civil do século XVII. A casa de Abadía é unha construción civil dos séculos XV e XVI.

     A capela de Porto, de posible orixe románica, sitúase en Porto, na actualidade anegada polo encoro de Belesar. Consérvanse na igrexa parroquial algunhas das súas tallas, esculpidas entre os séculos XVI e XVII.

Festas
     A primeira fin de semana de setembro celébrase no campo da festa da Abadía a romaría da Virxe de Guadalupe.


Lugares de San Vitoiro de Ribas de Miño
     A Abadía, Os Amieiros, A Cerca, Os Corgos, A Corredoira, Filgueiro, As Fontelas, Gudiós, A Lama, Liñares, Montegrande, Pacios, A Pereira, A Reboira, O Regato, Susavila, Taíz, O Troncedo, O Val

O Saviñao
     O Saviñao é un concello da Provincia de Lugo, pertence á comarca da Terra de Lemos e á Ribeira Sacra.

     Segundo o Padrón municipal, no ano 2017 tiña unha poboación de 3.832 persoas. O seu xentilicio é saviñao .

Xeografía
     O concello do Saviñao está enclavado na Ribeira Sacra, dentro da Comarca de Terra de Lemos, situado ó sur da provincia de Lugo. Limita ó norte cos concellos de Paradela e Taboada, ó sur con Pantón, ó leste con Pantón, Monforte de Lemos e Bóveda e ó oeste con Taboada e Chantada. 

     A altitude media é de 600 metros sobre o nivel do mar. Está atravesado polos ríos Miño, Sardiñeira, Saviñao, Pez, Barrantes e Porriño.

     Ten 29 parroquias. A capital do concello, Escairón, ten aproximadamente uns 1000 habitantes. O segundo núcleo de poboación é Currelos, a cabeceira da zona norte do concello.

     A súa economía é fundamentalmente agrícola, contando tamén con industrias lácteas, vinícolas e da construción. A potenciación do turismo rural e cultural desta zona supón un pulo para a mesma.

     No aspecto comercial destacan as feiras que se celebran mensualmente, en Escairón os días 8 e 19, e en Currelos o día 26.

Parroquias do Saviñao
     Abuíme (San Xoán), A Broza (San Tomé), Chave (San Sadurniño), A Cova (San Martiño), Diomondi (San Paio), Eirexafeita (San Vicente) | Fión (San Lourenzo) | Freán (Santa Cecilia), A Laxe (San Fiz), Licín (Santalla), Louredo (Santiago), Marrube (Santa María), Mourelos (San Xulián), Ousende (Santa María), Piñeiró (San Sadurniño), Rebordaos (Santalla) | Reiriz (Santa María) | Rosende (Santa Mariña), San Vitoiro de Ribas de Miño (San Vitoiro), Santo Estevo de Ribas de Miño (Santo Estevo), Segán (Santa María), Seteventos (Santa María), Sobreda (San Xoán), Vilacaíz (San Xulián), Vilaesteva (San Salvador), Vilasante (San Salvador), Vilatán (San Xoán), Vilelos (San Martiño), Xuvencos (Santiago)

Concellos da Ribeira Sacra
    Baños de Molgas Carballedo Castro Caldelas Chandrexa de Queixa Chantada Esgos Monforte de Lemos Montederramo Nogueira de Ramuín Pantón Parada de Sil Paradela A Peroxa A Pobra do Brollón Portomarín Quiroga Ribas de Sil San Xoán de Río O Saviñao Sober Taboada A Teixeira Xunqueira de Espadanedo

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA


 

domingo, 11 de julio de 2021

IGREXA DE SAN PEDRO - GARABÁS - MASIDE

 IGREXA DE SAN PEDRO DE GARABÁS

GARABÁS

MASIDE

 Garabás
     San Pedro de Garabás é unha parroquia do concello de Maside na comarca do Carballiño, na provincia de Ourense. 


     No ano 2014 tiña 426 habitantes, deles 204 eran homes e 222 mulleres.

Lugares de Garabás
     O Bolo, Bouzas, Canedo, A Carreira, Costanza, A Eirexa, Faquín, Garabás, A Lamasaída, Mundín, A Pena de Abaixo, A Pena de Arriba, Requeixo, Sueirexa

Maside
     Maside é un concello da provincia de Ourense, pertence á comarca do Carballiño. 

      Segundo o IGE en 2014 tiña 2.906 habitantes (3.157 en 2003).


Situación
     O concello de Maside é bastante chao. Atópase entre a Serra do Faro e os Montes do Testeiro no oeste e a bacía do río Miño no suroeste, con alturas entre os 200 m e os 500 m coas alturas do Alto do Bolo (544 m), o Pico Piñeiro (443 m) e Amarante (430 m). 

     É de notar a presenza de mananciais de augas termais do parque da Rañoa. O territorio está cuberto por unha superficie forestal moi ampla e a superficie agrícola é moi fértil.

Historia
     Hai restos castrexos en Piñeiro, Maside e Listanco. Os romanos explotaron a arsenopirita no Puzo do Lago e talvez o ouro (de onde se pensa que se orixinou a lagoa actual).

     Na Idade Media Maside pertenceu ao Conde de Ribadavia e a parroquia de Garabás ostentou o título de "vila".

Patrimonio
     Pódense ver boas mostras do románico rural de carácter austero (século XIII) nas igrexas de Garabás, Santa Comba de Trevoedo, Santa María de Louredo e, especialmente na de San Tomé de Maside Vello, de fins do século XII. 

     Da mesma época é a ponte de San Fiz sobre o río Barbantiño, construído probabelmente sobre un romano anterior.

     Entre as construcións civís destaca o hórreo de Listanco, o pazo de As condomas, do século XIII, e o pazo de Armeses, en Listanco, do século XIX. O reloxo do concello procede do mosteiro de Oseira.

Parroquias de Maside    
     Amarante (Santa María), Armeses (San Miguel), Garabás (San Pedro), O Lago (San Martiño), Louredo (Santa María), Maside (San Tomé), Piñeiro (San Xoán), Rañestres (San Mamede), Santa Comba do Trevoedo (Santa Comba)

Comarca do Carballiño
     A comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense. Toma o nome da súa vila principal. 

     Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.  

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA