domingo, 16 de agosto de 2020

RUINAS DA CAPELA DE SAN CLEMENTE - A IGREXA - BRIÓN

 RUINAS DA CAPELA DE SAN CLEMENTE
A IGREXA
BRIÓN


     
     A capela atópase á beira dun antigo camiño empedrado que ía desde a aldea de Quintáns a Igrexa de San Fins. 


     É de planta rectangular e ten unha gran arcada no lugar onde se supón que estaría a porta. 


     Ten ao seu carón unha fonte cunha pequena imaxe do santo, moi deteriorado e da que só queda da orixinal a parte de abaixo, e o resto está rematado en cemento. 
 

     Está protexido por unha reixa de ferro.


     A capela está en ruína total e enriba dos muros que quedan en pé nacen eucaliptos e carballos que están rebentando as pedras e esborrallándo os seus lenzos. Ten ao seu redor unha gran selva de fentos e de bosque moi mesto e o lugar é moi abondoso en auga.



LENDA DA CAPELA DE SAN CLEMENTE
     No monte do Rubial nun lugar alto e bonito o pé dun regueiro existía unha capela onde había un santo, San Clemente. Moi próximo, a un lado, está o Coto dos Mozos ea outro o Coto Luceso.



     Conta a lenda que cando chegaban os meses de seca e as xentes do campo cando necesitaban auga ían a capela e xiraban ao santo cara ao sur de forma que empezara a chover, cando ía moi mal tempo a xente xiraba ao santo cara ao norte para que o tempo cambiase para mellor.


     Co paso do tempo a capela desapareceu, arruinouse, pero o santo aguantou uns anos máis ata que o roubaron, a lenda di que foron os do Museo do Pobo Galego. 

VIDEO
MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuentes: Patrimonio Galego
IES de Brión
XOAN ARCO DA VELLA

LENDA DA CAPELA DE SAN CLEMENTE - A IGREXA - BRIÓN

 LENDA DA CAPELA DE SAN CLEMENTE
A IGREXA
BRIÓN

     No monte do Rubial nun lugar alto e bonito o pé dun regueiro existía unha capela onde había un santo, San Clemente. Moi próximo, a un lado, está o Coto dos Mozos ea outro o Coto Luceso.
     Conta a lenda que cando chegaban os meses de seca e as xentes do campo cando necesitaban auga ían a capela e xiraban ao santo cara ao sur de forma que empezara a chover, cando ía moi mal tempo a xente xiraba ao santo cara ao norte para que o tempo cambiase para mellor.



     Co paso do tempo a capela desapareceu, arruinouse, pero o santo aguantou uns anos máis ata que o roubaron, a lenda di que foron os do Museo do Pobo Galego. 

VIDEO
MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: IES de Brión
XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑOS DE FOJO - O FORNO - LARA - MONÇAO

 MUIÑOS DO FOJO
O FORNO
LARA
MONÇAO


Lara
     Lara e unha feligresia portuguesa del concello de Monção, con 5,33 km² de superficie e 355 habitantes (2001).



     A densidade de población e de 66,6 hab/km².



Monção
     Monção é unha vila raiana portuguesa no Distrito de Viana do Castelo, rexión Norte e subrexión do Minho-Lima, con cerca de 2 600 habitantes.



Xeografía
     Monção é a sede dun municipio que ten unha superficie de 211,51 km², e unha poboación, no ano 2001, de 19 957 habitantes.



     Limita ao norte con Galiza (Salvaterra de Miño), ao leste co municipio de Melgaço, ao sur con Arcos de Valdevez, ao suroeste con Paredes de Coura e ao oeste con Valença.





O concello está subdividido en 33 freguesías:

    Abedim
    Anhões
    Badim
    Barbeita
    Barroças e Taias
    Bela
    Cambeses
    Ceivães
    Cortes
    Lapela
    Lara
    Longos Vales
    Lordelo
    Luzio
    Mazedo
    Merufe
    Messegães
    Monção
    Moreira
    Parada
    Pias
    Pinheiros
    Podame
    Portela
    Riba de Mouro
    Sá
    Sago
    Segude
    Tangil
    Troporiz
    Troviscoso
    Trute
    Valadares


 
     O punto máis alto é o Alto de Santo António, a 1 114 metros sobre o nivel do mar, na freguesía de Riba de Mouro.



Historia
     Monção recibiu un foro do rei Afonso III o 12 de marzo de 1261.



     A vila fíxose célebre no curso das guerras fernandinas debido á enérxica acción de Deu-la-Deu Martins, esposa do alcalde local, que atacou ás tropas castelás que asediaban a vila bombardeándoas cos seus últimos víveres que lles quedaban.



      Iso é o motivo polo cal, aínda hoxe, aparece no escudo de armas desta vila unha muller sobre unha torre sostendo un pan en cada man.



     Ao seu arredor obsérvanse, nunha bordadura, a divisa da vila, facendo referencia ao nome daquela heroína: Deus o deu. Deus o há dado. 

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

CRUCEIRO DO SANTO CRISTO - BARBEITA - MONÇAO

CRUCEIRO DO SANTO CRISTO
BARBEITA
 MONÇAO 


Barbeita  
     Barbeita é unha  freguesia portuguesa do  concelho de  Monção, no distrito de Viana  do Castelo, con 7,53 km² de superficie e 1016 habitantes (2011).


     A súa densidade de poboación é de 134,9  hab/km².



     Situada no extremo norte do  concelho de  Monção e limítrofe con España, da que a separa o río Miño,  Barbeita aparece documentada desde o século X, cando pertencía ao termo da desaparecida vila de  Penha dá  Rainha.



     No patrimonio histórico-artístico desta  freguesia destaca a igrexa parroquial, construída en estilo barroco a finais do século  XVII, con retablos de granito no seu interior.



     Así mesmo, son de mencionar as capelas de Santiago, con elegante pórtico do século  XVI, e de  N.ª Sra. da Asunción, do último cuarto do s.  XVI.2​



     Barbeita conéctase coa  freguesia lindeira de  Ceivães polo medieval Ponche  do Mouro (ou de  Barbeita), que salva o río Mouro, no que en 1386 o rei D. João I reuniuse co seu futuro sogro, o Duque de  Lancaster.​



Monção
     Monção é unha vila raiana portuguesa no Distrito de Viana do Castelo, rexión Norte e subrexión do Minho-Lima, con cerca de 2 600 habitantes.


Xeografía
     Monção é a sede dun municipio que ten unha superficie de 211,51 km², e unha poboación, no ano 2001, de 19 957 habitantes.



     

     Limita ao norte con Galiza (Salvaterra de Miño), ao leste co municipio de Melgaço, ao sur con Arcos de Valdevez, ao suroeste con Paredes de Coura e ao oeste con Valença.


O concello está subdividido en 33 freguesías:
    Abedim
    Anhões
    Badim
    Barbeita
    Barroças e Taias
    Bela
    Cambeses
    Ceivães
    Cortes
    Lapela
    Lara
    Longos Vales
    Lordelo
    Luzio
    Mazedo
    Merufe
    Messegães
    Monção
    Moreira
    Parada
    Pias
    Pinheiros
    Podame
    Portela
    Riba de Mouro
    Sá
    Sago
    Segude
    Tangil
    Troporiz
    Troviscoso
    Trute
    Valadares



     O punto máis alto é o Alto de Santo António, a 1.114 metros sobre o nivel do mar, na freguesía de Riba de Mouro.



Historia
     Monção recibiu un foro do rei Afonso III o 12 de marzo de 1261.




     A vila fíxose célebre no curso das guerras fernandinas debido á enérxica acción de Deu-la-Deu Martins, esposa do alcalde local, que atacou ás tropas castelás que asediaban a vila bombardeándoas cos seus últimos víveres que lles quedaban.



      Iso é o motivo polo cal, aínda hoxe, aparece no escudo de armas desta vila unha muller sobre unha torre sostendo un pan en cada man.



     Ao seu arredor obsérvanse, nunha bordadura, a divisa da vila, facendo referencia ao nome daquela heroína: Deus o deu. Deus o há dado. 


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 14 de agosto de 2020

MUIÑOS EN BARBEITA - RÍO MOURO - MONÇAO

 MUIÑOS EN BARBEITA
RÍO MOURO
MONÇAO


Barbeita   
     Barbeita é unha  freguesia portuguesa do  concelho de  Monção, no distrito de Viana  do Castelo, con 7,53 km² de superficie e 1016 habitantes (2011).



     A súa densidade de poboación é de 134,9  hab/km².


     Situada no extremo norte do  concelho de  Monção e limítrofe con España, da que a separa o río Miño,  Barbeita aparece documentada desde o século X, cando pertencía ao termo da desaparecida vila de  Penha dá  Rainha.



     No patrimonio histórico-artístico desta  freguesia destaca a igrexa parroquial, construída en estilo barroco a finais do século  XVII, con retablos de granito no seu interior. 



     Así mesmo, son de mencionar as capelas de Santiago, con elegante pórtico do século  XVI, e de  N.ª Sra. da Asunción, do último cuarto do s.  XVI.2​


     Barbeita conéctase coa  freguesia lindeira de  Ceivães polo medieval Ponche  do Mouro (ou de  Barbeita), que salva o río Mouro, no que en 1386 o rei D. João I reuniuse co seu futuro sogro, o Duque de  Lancaster.​


Monção
     Monção é unha vila raiana portuguesa no Distrito de Viana do Castelo, rexión Norte e subrexión do Minho-Lima, con cerca de 2 600 habitantes.



Xeografía
     Monção é a sede dun municipio que ten unha superficie de 211,51 km², e unha poboación, no ano 2001, de 19 957 habitantes.



     Limita ao norte con Galiza (Salvaterra de Miño), ao leste co municipio de Melgaço, ao sur con Arcos de Valdevez, ao suroeste con Paredes de Coura e ao oeste con Valença.



O concello está subdividido en 33 freguesías:
    Abedim
    Anhões
    Badim
    Barbeita
    Barroças e Taias
    Bela
    Cambeses
    Ceivães
    Cortes
    Lapela
    Lara
    Longos Vales
    Lordelo
    Luzio
    Mazedo
    Merufe
    Messegães
    Monção
    Moreira
    Parada
    Pias
    Pinheiros
    Podame
    Portela
    Riba de Mouro
    Sá
    Sago
    Segude
    Tangil
    Troporiz
    Troviscoso
    Trute
    Valadares



     O punto máis alto é o Alto de Santo António, a 1 114 metros sobre o nivel do mar, na freguesía de Riba de Mouro.


Historia
     Monção recibiu un foro do rei Afonso III o 12 de marzo de 1261.



     A vila fíxose célebre no curso das guerras fernandinas debido á enérxica acción de Deu-la-Deu Martins, esposa do alcalde local, que atacou ás tropas castelás que asediaban a vila bombardeándoas cos seus últimos víveres que lles quedaban.


      Iso é o motivo polo cal, aínda hoxe, aparece no escudo de armas desta vila unha muller sobre unha torre sostendo un pan en cada man.



     Ao seu arredor obsérvanse, nunha bordadura, a divisa da vila, facendo referencia ao nome daquela heroína: Deus o deu. Deus o há dado. 

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA