PONTILLON DE A POEIRA - RÍO TEA - RIOFRIO - MONDARIZ

 PONTILLON DE A POEIRA

RÍO TEA

RIOFRIO

MONDARIZ

Río Tea
     O río Tea é un afluente do río Miño, duns 50 quilómetros de longo, que atravesa a bisbarra do Condado, no sur da provincia de Pontevedra.

Etimolxía
     Segundo Edelmiro Bascuas o hidrotopónimo "Tea" parte da raíz hidronímica indoeuropea galaica *tekw‑, co significado de ‘fluír’.

Características
      Nace da confluencia de dous brazos, dos cales un nace na parte sur da Serra do Suído, a uns 900 msnm, e outro a 940 msnm no Faro de Avión, no límite entre as provincias de Ourense e Pontevedra.

     Baña os concellos de Covelo, Mondariz, Mondariz-Balneario, Ponteareas e Salvaterra de Miño, onde desemboca no Miño. A súa conca cobre unha área de 411 km².

      O Tea é un río de característico réxime pluvial. O seu caudal medio é de 17,5 m³/s. O seu percurso inicial é encaixado, abríndose xa no val de Mondariz, atravesando logo pola vila de Ponteareas, antes de ir ao Miño. 

     Entre os seus afluentes destaca o Alén, pola dereita, que recibe aínda na montaña. Xa no curso baixo úneselle o Uma pola esquerda.

     Está declarado como zona especial de conservación (ZEC).

      En agosto de 2014 o río sufriu unha vertedura de sosa procedente da planta embotelladora de Augas de Mondariz.

Flora
     A vexetación é moi rica, tipo bosque de galería dos ríos do sur de Galiza, a formación típica é o ameal ou formación de amieiros. A vexetación é completada con freixos, salgueiros, pradairos, sabugueiros, bidueiros, cerdeiras bravas e algún carballo. 

 

     Seguindo o bosque de galería atopamos unha segunda formación na que aparece a carballeira ou fraga mixta dominada por carballos (Quercus robur L.), e completada con loureiros, pereiras bravas, acivros (aceviños), cerquiños, e ás veces freixos, pradairos e castiñeiros. Nos outeiros fórmanse piñeirais de piñeiro bravo (Pinus pinaster var. maritima), froito das reforestación dos séculos XIX e XX, mesturadas hoxe en día con carballos, eucaliptos etc. 

     Complétase todo cunha rica formación arbustiva e herbácea: cáncaros, campaíñas, amorodeiras bravas (morotes), hedras (areiras ou hadreiras), silveiras, roseiras bravas, estripeiros, chuchameles (Lonicera spp.), fentos variados, brións etc. Así coma toxos, uces etc. nas zonas altas.

Fauna
Aves
    Gabián (Accipiter nisus)
    Garza branca (Egretta alba)
    Andoriña brava (Riparia riparia)
    Alavanco real (Anas platyrhynchos)
    Merlo rieiro (Cinclus cinclus)
    Ouriolo (Oriolus oriolus)
    Paporrubio (Erithacus rubecula)
    Picapeixe (Alcedo atthis)
    Azor (Accipiter gentilis)
    Lavandeira branca (Motacilla alba)

Mamíferos
    Rato de almiscre (Galemys pyrenaicus)
    Lontra (Lutra lutra)

Peixes
    Lamprea (Petromyzon marinus)
    Salmón (Salmo salar)
    Anguía (Anguilla anguilla)
    Reo (Salmo trutta)

Outros
    Xoaniña (Coccinella septempunctata)
    Salamántiga (Chioglossa lusitanica)
    Libélulas (Gomphus graslinii e Macromia splendens)

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑOS EN AS TARAS - AS TARAS - RÍO LEREZ - POSMARCOS - A POBRA DO CARAMIÑAL

 MUIÑOS EN AS TARAS

RÍO LEREZ

AS TARAS

POSMARCOS

A POBRA DO CARAMIÑAL

As Taras
     As Taras é un lugar da parroquia de Posmarcos no concello coruñés da Pobra do Caramiñal, na comarca da Barbanza.

     Segundo o padrón municipal (INE 2012) ten 3 habitantes (2 homes e 1 muller).

 Posmarcos
     Santo Isidro de Posmarcos é unha parroquia que se localiza no norte do concello da Pobra do Caramiñal.

     Segundo o padrón municipal de 2012 tiña 2.040 habitantes (1.051 mulleres e 989 homes) distribuídos en 36 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 2.343 habitantes.

Lugares de Posmarcos
     A Angustia, Armental, A Barreira, O Batán, Cadreche, O Campo, Campomuíños, A Canliña, Os Casás, O Conchido, A Conga, A Crocha de Levante, A Crocha de Poñente, O Cruceiro Novo, Entrerríos, O Foxo, O Freixo, O Hórreo, O Inferniño, A Lomba, A Mercé, Ouxo, O Pinal do Rei, A Ponte Barbanza, As Pontes, Portocarro, Portofreixo, O Pumadiño, A Recosta, Rego de Horta, A Ribeiriña, O Río Lérez, Saborido, San Paio, O Sanguilexo, Santo Isidro, As Taras, Vilariño, Vilas

Comarca de Barbanza
     A comarca de Barbanza, ou comarca da Barbanza (ou máis simplemente A Barbanza, O Barbanza ou Barbanza), é unha das comarcas oficiais de Galicia.

     Localízase no suroeste da provincia da Coruña. Pertencen a ela os concellos de Boiro, A Pobra do Caramiñal, Rianxo e Ribeira.

     Ten unha superficie de 244,2 km² e no ano 2014 tiña 67.776 habitantes.

Parroquias da Pobra do Caramiñal
     O Caramiñal (Santa María a Antiga), Lesón (Santa Cruz), Posmarcos (Santo Isidro), O Santiago do Deán ou Castelo (Santiago), O Xobre ou O Maño (Santa María)

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

CRUZ DE CACHEIRO - A CANICOUVA

CRUZ DE CACHEIRO

CACHEIRO

CANICOUVA

     Os que coñecedes Galicia teredes visto miles de cruceiros, petos de ánimas, ou as veces simplemente cruces situadas á beira dos camiños.

      Unhas veces a súa misión era de protección, outras para salvar a alma e moitas recordan tráxicos sucesos ocurridos nese lugar.

     A que hoxe publicamos esta a beira do Camiño Portugués a Santiago no lugar de Cacheiro da parroquia da Canicouva.

     Esta cruz sirve de "marco" que divide as parroquias de A Canicouva do Concello de Pontevedra coa parroquia de San André de Figueirido do Concello de Vilaboa.

     A Cruz estibo desaparecida uns anos porque foi roubada e despois dun tempo  foi localizada e devolta o seu lugar.

Cacheiro
     Cacheiro é un lugar da parroquia da Canicouva, no concello de Pontevedra. Segundo o IGE no 2013 tiña 78 habitantes (33 homes e 45 mulleres), 7 menos ca no ano 2010 e 33 menos ca no 2004.

     Está situado ao suroeste da parroquia, xa lindando co lugar de Paredes (concello de Vilaboa). 

     En Cacheiro está a ermida de San Amaro. Por este lugar discorre o camiño portugués. 

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

MANANTIAL BALNEARIO DE CABREIROÁ - VERÍN - OURENSE

MANANTIAL BALNEARIO DE CABREIROÁ

VERÍN

OURENSE

Aguas de Cabreiroá
     Aguas de Cabreiroá é unha empresa galega de bebidas con sede en Cabreiroá (Verín). 

     Foi fundada por José García Barbón en 1906. A empresa é propiedade de Hijos de Rivera.

Historia
Balneario
      A finais do século XIX as xentes do lugar ían a un manancial para curar as doenzas do aparato dixestivo, e o párroco acondicionou a zona, e promoveu a construción dunha fonte. 

      O empresario Xosé García Barbón encargou estudos químicos sobre as augas, e adquiriu a fonte e os terreos dos arredores, levantando unha construción de estilo modernista para acomodar ás xentes que visitaban a zona. 

 

     En 1906 creouse a empresa Aguas de Cabreiroá, cunha planta de embotellamento. En 1907, encargouse unha nova análise ao doutor Santiago Ramón y Cajal, que certificou as súas propiedades mineiro-medicinais. Nese mesmo ano iniciáronse as obras do hotel-balneario. 

     As instalacións incluían un parque de 5 hectáreas con 2000 árbores de 72 especies distintas.

Manancial
     Á morte de García-Barbón, o balneario pasou a mans do seu neto, Benigno Salgueiro García-Barbón, que á súa vez morreu en 1931, pasando entón á súa viúva, Cecilia de Espínola. 

     Entre novembro de 1936 e marzo de 1937, logo do inicio da guerra civil española, o hotel-balneario pasou a ser hospital de campaña, acollendo militares do bando nacional que combatían na fronte de Asturias. 

 

     O hospital contaba con material incautado ao médico Carlos Reino Caamaño, que fora elixido alcalde de Verín en xullo de 1936 por Izquierda Republicana.

     A actividade de envasado de auga proseguiu no tempo. Na década de 1990, entrou no accionariado Hijos de Rivera, que en 2006 tomou o control de toda a empresa.

     En 2008, déronse varios casos de intoxicación por auga adulterada en Ourense. A empresa considerou o acontecido como unha sabotaxe a súa marca. O sector respondeu trocando o peche das botellas, deixando os tapóns de presión con precinto de plástico por tapóns de rosca.

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA