viernes, 17 de mayo de 2019

CASTILLO DE O BOLO - O BOLO - OURENSE

CASTILLO DE O BOLO
O BOLO
OURENSE


Castillo de O Bolo
Situación
     La llamada torre del homenaje se encuentra en el municipio de O Bolo, en el oriente de la provincia de Ourense, a 116 kilómetros de su capital.





Historia
     La Vila de O Bolo, llamada en la antigüedad Volobriga, pertenció en el siglo XV al condado de Lemos.


     Hasta el siglo XVIII conservó una fortaleza construida a finales del siglo XV, probablemente sobre otra anterior destruida durante la revuelta de lss Irmandiños.



     Contaba de una ancha muralla circular jalonada de torreones, y la torre de Homenaje, así como algunas dependencias más.



Descripción
     Del castillo sólo queda en pie la torre de Homenaje, de planta cuadrada y 18 metros de altura, así como algunos restos de cubos y murallas.



Estado de conservación
     Ha sido recientemente restaurada.



Protección
     Bajo la protección de la Declaración genérica del Decreto de 22 de abril de 1949, y la Ley 16/1985 sobre el Patrimonio Histórico Español.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: www.castillosnet.org
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 15 de mayo de 2019

A CÁNTARA DA MOURA - RÍO CORZOS - A VEIGA

A CÁNTARA DE MOURA
RÍO CORZOS
A VEIGA
OURENSE



CÁNTARA DA MOURA.
     En el río Corzos, cerca de la población del mismo nombre, hay una zona natural con varias cuevas de piedra, una gran vegetación y cascadas de agua en todo el entorno.


     En la Cántara da Moura, una de esas oquedades, el río ha formado una piscina natural, y el agua sale de nuevo al exterior, a través de una puerta en forma de cascada.


     El nombre de esta cueva hace referencia a una leyenda que cuenta la historia de una hermosa "moura" (un hada) que, al parecer, residía en ella.


     Un día, salió al exterior para sentarse en la margen del río, donde peinaba sus largos cabellos dorados con un peine de oro, mientras esperaba la llegada de las jóvenes de Corzos que cuidaban del ganado. Cuando las mujeres pasan a su lado, deja caer su peine.


     Dice la leyenda que, si la joven se para a recoger el peine, será recompensada con unas monedas de oro.



     Si no se detiene será castigada por la "moura", que la convertirá en una piedra como las muchas que hay en la zona.


     Se trata de un lugar con encanto y que desprende magia.


A Veiga​
      A Veiga​ es un municipio situado en la comarca de Valdeorras, al sureste de la provincia de Ourense (Galicia), de la que es uno de los ayuntamientos de mayor extensión.


     El municipio se encuentra en una zona de alta montaña y cuenta con la cumbre más alta de Galicia, Peña Trevinca (2.124 metros), así como con el embalse de Prada (encoro de Prada), que aprovecha el curso del río Jares, un afluente del río Bibei, y cuya presa, construida en el año 1958, sumergió el pueblo de A Alberguería el 9 de mayo de 1959.


Localidades
    A Veiga (Santa María)
    Baños (San Félix)
    Candeda (San Miguel)
    Carracedo (San Miguel)
    Casdenodres (San Salvador)
    Castromao (Santa María)
    Castromarigo (San Miguel)
    Corexido (San Esteban)
    Corzos (Santiago)
    Curra (San Miguel)
    Edreira (San Antonio)
    Espiño (San Vicente)
    Lamalonga (Santa María)
    Meda (La Vega)|Meda (Santa María)
    Meixide (Santa María)
    Ponte (Santa María Magdalena)
    Prada (San Andrés)
    Prado (San Esteban)
    Pradolongo (San Pedro)
    Requeixo (San Andrés)
    Riomao (Santo Tomás)
    San Fiz (Santa Catalina)
    San Lorenzo (San Lorenzo)
    Santa Cristina (San Tirso)
    Seoane (San Juan)
    Valdín (Santa María)
    Vilaboa (Santa Lucía)
    Vilanova (San Pedro)
    Xares (Santa María)


Había dos parroquias más, hoy desaparecidas:
     Oleiros y Alberguería

VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 13 de mayo de 2019

MUIÑO DA CARREIRA DARRIBA- BARBEIRA DE ARRIBA - A LAMA

MUIÑO DA CARREIRA DARRIBA
BARBEIRA
ESCUADRA
A LAMA


Escuadra
     San Lourenzo de Escuadra é unha parroquia que se localiza no concello da Lama. Segundo o IGE en 2009 tiña 178 habitantes (100 mulleres e 78 homes), un menos ca en 1999. Ten once entidades de poboación.



Lugares de Escuadra
     Albáns, Barbeira, Os Cabanelas, Carrizáns, As Chozas, O Peso, Portela das Eiras, Rozadas, San Lourenzo, Sualomba, O Verdugo



A Lama
     A Lama é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Pontevedra.



     Segundo o IGE en 2016 tiña 2587 habitantes. Padrón municipal de 2003: 2957 habitantes. O seu xentilicio  é lamense.



Xeografía
     O concello, de 117,76 km², está situado na serra do Suído, no leste da provincia de Pontevedra, a uns 25 km da capital provincial. Limita ao norte con Beariz (provincia de Ourense), Forcarei e Cerdedo-Cotobade, ao sur con Fornelos de Montes, ao leste con Avión e con Beariz (ambos os dous na provincia de Ourense) e ao oeste con Ponte Caldelas e con Cerdedo-Cotobade.



Comunicacións
     A principal vía de comunicación é a PO-255 (que comunica con Ponte Caldelas e que permite chegar a Pontevedra e a PO-235 que une o concello con Carballedo, capital do municipio de Cerdedo-Cotobade.



Demografía
     A pirámide poboacional é a dun concello rural galego. É dicir, a poboación é avellentada. Pero recentes campañas municipais para atraer residentes ao termo municipal, conseguiron manter o censo.



     De todas as maneiras, segue sendo inferior ao censo de 1995 (cando vivían 3.517 veciños).



     A poboación do municipio está bastante diseminada nas 10 parroquias do concello. Mais a parroquia capital é con notoriedade, a máis poboada.



Historia
     Consérvanse restos arqueolóxicos das culturas megalíticas, como as mámoas de Portela da Cruz, O Seixo, O Suído, e Antas. Da idade de bronce atopouse na Lama unha espada de tipo argárico de hai 3500 anos, e en Verducido e no castro de Gaxate varias hachas de bronce.



     Desta idade son os gravados rupestres en Chan do Campo, Outeiro Seixiño, Val do Gato, e Laxa das Puzas (Verducido). Hai tres castros identificados: o monte do Castro en Gaxate, o monte do Castro na Lama, e o castro de Xende.



     Na época medieval a zona norte foi colonizada polos monxes do mosteiro da Armenteira a partir do século XV, e o resto pertencía aos señores de Soutomaior, que contaban cunha fortaleza en Fornelos.



     Nos séculos XVII e XVIII aumentou a poboación e a gandería pola introdución do millo, e a pataca procedentes de América. Coas mudanzas que implicaron na agricultura, comezou a desaparecer a emigración a Castela dos temporeiros para a sega do trigo en verán, e aumenta a construción de camiños, igrexas, pazos e pontes. Desta época son as pontes de Verducido sobre o río Parada, a do antigo camiño de Ribadavia a Pontevedra e o de Liñares.



     A emigración a América dos séculos XIX e XX fixo posible a compra das terras aos nobres e a construción de edificacións educativas e centros de beneficencia.



     En 1998 inaugurouse o centro penitenciario da Lama.



Turismo
     A Lama conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 135 "Roteiro da Escuadra".
     É unha ruta sendeirista lineal de 7 km, entre o Peso (A Escuadra) e a área recreativa de Santa Mariña, na Serra do Cando.
     Na Serra do Suído atópanse os singulares chozos.



 Parroquias da Lama
      Antas (Santiago), A Barcia do Seixo (Santa Ana), Covelo (San Sebastián), Escuadra (San Lourenzo), Gaxate (San Pedro), A Lama (San Salvador), Seixido (San Bartolomeu), Verducido (San Martiño), Xende (San Paulo), Xesta (San Bartolomeu)


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE SAN LOURENZO - BARBEIRA - ESCUADRA - A LAMA

PETO DE SAN LOURENZO
SAN LOURENZO
ESCUADRA
A LAMA


     Los petos de ánimas, los cruceiros y los hórreos son los tres referentes de lo que podríamos llamar los monumentos de arte menor de la arquitectura rural de Galicia.


     Para el arte mayor dejamos las iglesias, molinos, pazos y otras construcciones de carácter civil o militar como torreones, murallas, etc.


  
    Por los montes y valles de del sur de Galicia y del norte de Portugal, nos topamos con frecuencia con estas encantadoras expresiones del arte rural.



     Hoy le dedicamos nuestra atención a los petos de ánimas y pequeños monumentos piadosos que a los largo de los siglos, sobre todo desde a partir del XVII han ido surgiendo en pueblos y aldeas.



     Los petos de ánimas son esas pequeñas capillitas que se encuentran por lo general en los caminos y encrucijadas para honrar a las ánimas que esperan su liberación en el purgatorio en cuya hucha o peto depositan los fieles sus limosnas para financiar las misas que ayuden a llevarlos al cielo donde, ya en la gloria, intercederán por sus benefactores.



     Estos sencillos monumentos obra de los canteiros locales, suelen estar decorados con una representación de las pobre ánimas sumergidas en lenguas de fuego y en actitud suplicante, hacia su intercesor que suele ser un santo, San Antonio, por ejemplo, un obispo o la Virgen del Carmen, entre otros.



     Los petos de ánimas son esas pequeñas capillitas que se encuentran por lo general en los caminos y encrucijadas para honrar a las ánimas que esperan su liberación en el purgatorio en cuya hucha o peto depositan los fieles sus limosnas para financiar las misas que ayuden a llevarlos al cielo donde, ya en la gloria, intercederán por sus benefactores.



     Estos sencillos monumentos obra de los canteiros locales, suelen estar decorados con una representación de las pobre ánimas sumergidas en lenguas de fuego y en actitud suplicante, hacia su intercesor que suele ser un santo, San Antonio, por ejemplo, un obispo o la Virgen del Carmen, entre otros.



     También se encuentran, sobre todo en Portugal, construcciones de este tipo, pero no dedicadas a las ánimas del purgatorio sino a una devoción en particular, siendo bastantes frecuentes las relacionadas con Cristo cruficado.



     En Fornelos, que significa hornacina en gallego, tienen una dedicada a San Lorenzo.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA