domingo, 3 de febrero de 2019

A VINCURADA - COVELO - A LAMA

A VINCURADA 
COVELO
A LAMA


Covelo
     San Sebastián de Covelo é unha parroquia que se localiza no concello pontevedrés da Lama na comarca de Pontevedra. 



     Segundo o IGE en 2011 tiña 271 habitantes (150 mulleres e 121 homes), distribuídos en 12 entidades de poboación, o que supón un descenso en relación ao ano 1999 cando tiña 282 habitantes.


Lugares de Covelo
     Barbeira, Covelo,  A Fírveda,  O Forno, A Gateira, Laxedo, O Outeiro, O Pelete, A Perdiz, O Toxal, O Valciño, Ventoselo, A Vincurada



A Lama
     A Lama é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Pontevedra. 



     Segundo o IGE en 2016 tiña 2587 habitantes. Padrón municipal de 2003: 2957 habitantes. O seu xentilicio  é lamense.


Xeografía
     O concello, de 117,76 km², está situado na serra do Suído, no leste da provincia de Pontevedra, a uns 25 km da capital provincial. Limita ao norte con Beariz (provincia de Ourense), Forcarei e Cerdedo-Cotobade, ao sur con Fornelos de Montes, ao leste con Avión e con Beariz (ambos os dous na provincia de Ourense) e ao oeste con Ponte Caldelas e con Cerdedo-Cotobade.



Comunicacións
     A principal vía de comunicación é a PO-255 (que comunica con Ponte Caldelas e que permite chegar a Pontevedra e a PO-235 que une o concello con Carballedo, capital do municipio de Cerdedo-Cotobade.



Demografía
     A pirámide poboacional é a dun concello rural galego. É dicir, a poboación é avellentada. Pero recentes campañas municipais para atraer residentes ao termo municipal, conseguiron manter o censo. 




     De todas as maneiras, segue sendo inferior ao censo de 1995 (cando vivían 3.517 veciños).


     A poboación do municipio está bastante diseminada nas 10 parroquias do concello. Mais a parroquia capital é con notoriedade, a máis poboada.



Historia
     Consérvanse restos arqueolóxicos das culturas megalíticas, como as mámoas de Portela da Cruz, O Seixo, O Suído, e Antas. Da idade de bronce atopouse na Lama unha espada de tipo argárico de hai 3500 anos, e en Verducido e no castro de Gaxate varias hachas de bronce. Desta idade son os gravados rupestres en Chan do Campo, Outeiro Seixiño, Val do Gato, e Laxa das Puzas (Verducido). Hai tres castros identificados: o monte do Castro en Gaxate, o monte do Castro na Lama, e o castro de Xende.



     Na época medieval a zona norte foi colonizada polos monxes do mosteiro da Armenteira a partir do século XV, e o resto pertencía aos señores de Soutomaior, que contaban cunha fortaleza en Fornelos.


     Nos séculos XVII e XVIII aumentou a poboación e a gandería pola introdución do millo, e a pataca procedentes de América. Coas mudanzas que implicaron na agricultura, comezou a desaparecer a emigración a Castela dos temporeiros para a sega do trigo en verán, e aumenta a construción de camiños, igrexas, pazos e pontes. Desta época son as pontes de Verducido sobre o río Parada, a do antigo camiño de Ribadavia a Pontevedra e o de Liñares.


     A emigración a América dos séculos XIX e XX fixo posible a compra das terras aos nobres e a construción de edificacións educativas e centros de beneficencia.


     En 1998 inaugurouse o centro penitenciario da Lama.
  

Turismo
     A Lama conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 135 "Roteiro da Escuadra".
     É unha ruta sendeirista lineal de 7 km, entre o Peso (A Escuadra) e a área recreativa de Santa Mariña, na Serra do Cando.
     Na Serra do Suído atópanse os singulares chozos.



 Parroquias da Lama    
      Antas (Santiago), A Barcia do Seixo (Santa Ana), Covelo (San Sebastián), Escuadra (San Lourenzo), Gaxate (San Pedro), A Lama (San Salvador), Seixido (San Bartolomeu), Verducido (San Martiño), Xende (San Paulo), Xesta (San Bartolomeu) 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 2 de febrero de 2019

PALLOZAS DAS CORTES DÁ CARBALLEIRA - QUEGUAS - VENCEÁNS - ENTRIMO

PALLOZAS DAS CORTES
CORTES DÁ CARBALLEIRA
VENCEÁNS - QUEGUAS
ENTRIMO


Pallozas das Cortes dá Carballeira
     Conxunto de antigos currais que daban acubillo ás cabanas ganaderas de vacuno. Algunhas destas pallozas seguen sendo usadas hoxe en día para a súa función tradicional mentres que outras pasaron a ser refuxios.



Queguas
     Queguas é un lugar da parroquia de Venceáns no concello ourensán de Entrimo na comarca da Baixa Limia. 

 

     Tiña 42 habitantes no ano 2011 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 22 eran homes e 20 mulleres.


Venceáns
     San Tomé de Venceáns é unha parroquia do concello de Entrimo, na comarca da Baixa Limia, provincia de Ourense. En 2007 tiña 134 habitantes (61 homes e 73 mulleres). 




Lugares de Venceáns
     Queguas, Venceáns, Vilar



Entrimo
     Entrimo é un concello da provincia de Ourense, pertence á comarca da Baixa Limia. 



     En 2014 tiña 1323 habitantes, segundo o padrón municipal (1386 en 2003). O seu xentilicio  é «entrimés».


Xeografía
     O concello, de 85,43 km², abrangue 5 parroquias e 18 lugares. Limita ao norte con Melgaço (Portugal), ao nordeste con Lobeira, ao sueste con de Lobios a través do río Limia (encoro de Lindoso no sur), e ao oeste con Arcos de Valdevez a través do río Barcia e con Castro Laboreiro (Melgaço).



     É un concello de orografía montañosa, cunha altitude media de 511,4 m sobre o nivel do mar. Ao oeste do concello están as serras do Quinxo, e ao leste a serra de Queguas (extremo Oriental).


Historia
     Na zona hai restos de asentamentos humanos desde a época do megalitismo, como as mámoas de San Fiz. Da época castrexa son os castros do Monte do Quinxo, a Pía da Moura e o Penedo das Serpes. Antes da romanización de Galicia, a zona estaba habitada polos quarquernos.



     A toponimia dos montes Lumiares e Penedo da Facha parece indicar lugares onde se facían fogueiras de sinais.


     O topónimo Entrimo aparece como Interimi nun documento de concordia do 6 de xaneiro de 1149, entre o bispo Martiño de Ourense e o abade Paio de Celanova. O mosteiro de Celanova exerceu dominio xurisdicional sobre varias aldeas durante bastante tempo. O abade era copartícipe do Rei, e nomeaba xuíces ordinarios e cobraba as rendas.


     O 15 de xaneiro de 1368 a zona a zona foi doada xunto coas de Lobeira, Araúxo e Abelenda por Henrique II a Xoán Rodríguez de Biedma, principal secuaz dos Trastámara. A doazón foi feita antes de que Henrique tivese a coroa nin dominio de Galicia. Posteriormente, a herdanza dos Biedma pasou a mans do Condado de Monterrei. Con todo os Trastámara cederon a xurisdición de Entrimo a Diego Pérez Sarmiento, conde de Santa Marta, pasando despois ao condado de Ribadavia.


     En marzo de 1608 o rei Filipe III eximiu a Entrimo de cargas militares polo estado constante de alarma debido á situación na fronteira con Portugal. A zona sufriu incursións, requisas de gando e colleitas e queima de arquivos. Esta exención foi confirmada o 30 de xullo de 1643 por Filipe IV.


     En 1909 apareceu en Entrimo o periódico Picaraño, subtitulado Periódico Republicano Radical Revolucionario. 


Parroquias de Entrimo
     Entrimo (Santa María a Real), Galez (San Fiz), A Illa (San Lourenzo), A Pereira (San Facundo), Venceáns (San Tomé)



Comarca da Baixa Limia
       A comarca da Baixa Limia é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Bande. 



     Pertencen a esta comarca os concellos de Bande, Entrimo, Lobeira, Lobios e Muíños.


     Limita ao oeste, ao sur e ao sueste con Portugal, ao norte coa comarca da Terra de Celanova e ao leste coa comarca da Limia.

VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 1 de febrero de 2019

FESTA DO TOXO - VILAMOR - O COUREL

FESTA DO TOXO
VILAMOR
O COUREL
SABADO, 2 DE FEBREIRO


     Despois de moitos anos vamos recuperar a Festa vella do San Vicente de Vilamor do Caurel conocida como a festa do toxo.



     Posto que sempre se celebrou no mes de xaneiro e o tempo era malo faciase dentro de patios ou cortes(sempre cuberto de toxo).


O día trascurrira da seguinte forma;
     Pola maña habera misa e sesion vermú despois de xentar estenderanse os toxos para dar comezo o baile.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fotos: Carmen Alvarez Blanco
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 29 de enero de 2019

CATEDRAL DE VIANA DO CASTELO - VIANA DO CASTELO

CATEDRAL DE VIANA DO CASTELO
VIANA DO CASTELO


Catedral de Viana do Castelo
     La iglesia matriz de Viana do Castelo (en portugués, Igreja Matriz de Viana do Castelo) es una iglesia fortaleza construida en el siglo XV si bien conserva un aspecto románico se encuentra la población de Viana do Castelo en Portugal.



     Su fachada está flanqueada por dos grandes torres coronadas por almenas y destaca su hermoso portal gótico con arquivoltas con escenas esculpidas de la Pasión de Cristo y esculturas de los Apóstoles.


     Es un templo románico con planta de cruz latina y en su interior es de tres naves separadas por arcos apoyados sobre pilares.


      Está clasificada como Imóvel de Interesse Público.



     En el interior, las capillas de S. Bernardo (de Fernão Brandão) y la capilla del Santísimo Sacramento,  se atribuyen al cantero portuense, João Lopes el viejo .


Viana do Castelo
     Viana do Castelo es una de las ciudades más bonitas del norte de Portugal. Su participación en los Descubrimientos portugueses y, más tarde, en la pesca del bacalao, manifiestan su tradicional unión con el mar.



     A Viana do Castelo se llega enseguida desde Oporto o desde Valença para quien viene de España. Desde el monte de Santa Luzia puede observarse la privilegiada situación geográfica de la ciudad, junto al mar y a la desembocadura del río Lima. 



     Esta vista deslumbrante y el Templo del Sagrado Corazón de Jesús, construcción historicista de Ventura Terra, de 1898, pueden servir de punto de partida para visitar la ciudad.


     Viana se enriqueció con palacios blasonados, iglesias y conventos, chafarices y fontanares que constituyen una herencia patrimonial digna de visita. En la Oficina de Turismo se puede pedir un folleto y realizar recorridos de inspiración manuelina, renacentista, barroca, modernista o que tengan como tema el azulejo. 



     Al recorrer algunas de las calles del centro histórico siempre se llega a la Praça da República, el corazón de la ciudad. Allí se encuentran el edificio de la Misericordia y el chafariz, ambos del siglo XVI, así como la antigua Casa consistorial. 


     No muy lejos se encuentra la Catedral o Iglesia principal, de estilo románico. 

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA