lunes, 16 de abril de 2018

PETO DE SABADELLE - PEREIRO DE AGUIAR - OURENSE

   PETO DE SABADELLE
SABADELLE
PEREIRO DE AGUIAR


     Los petos de ánimas, los cruceiros y los hórreos son los tres referentes de lo que podríamos llamar los monumentos de arte menor de la arquitectura rural de Galicia.


      Para el arte mayor dejamos las iglesias, molinos, pazos y otras construcciones de carácter civil o militar como torreones, murallas, etc.



     Por los montes y valles de del sur de Galicia y del norte de Portugal, nos topamos con frecuencia con estas encantadoras expresiones del arte rural.



     Hoy le dedicamos nuestra atención a los petos de ánimas y pequeños monumentos piadosos que a los largo de los siglos, sobre todo desde a partir del XVII han ido surgiendo en pueblos y aldeas.



     Los petos de ánimas son esas pequeñas capillitas que se encuentran por lo general en los caminos y encrucijadas para honrar a las ánimas que esperan su liberación en el purgatorio en cuya hucha o peto depositan los fieles sus limosnas para financiar las misas que ayuden a llevarlos al cielo donde, ya en la gloria, intercederán por sus benefactores.




     Estos sencillos monumentos obra de los canteiros locales, suelen estar decorados con una representación de las pobre ánimas sumergidas en lenguas de fuego y en actitud suplicante, hacia su intercesor que suele ser un santo, San Antonio, por ejemplo, un obispo o la Virgen del Carmen, entre otros.



     También se encuentran, sobre todo en Portugal, construcciones de este tipo, pero no dedicadas a las ánimas del purgatorio sino a una devoción en particular, siendo bastantes frecuentes las relacionadas con Cristo cruficado.



     En Fornelos, que significa hornacina en gallego, tienen una dedicada a San Lorenzo.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 15 de abril de 2018

IGLESIA DE O CARBALLO DE LOR - QUIROGA

 IGLESIA DO CARBALLO DE LOR
O CARBALLO DE LOR
QUINTÁ DE LOR
QUIROGA


Quintá de Lor
     Santa María de Quintá de Lor é unha parroquia do concello de Quiroga na comarca de Quiroga, na provincia de Lugo.



     No ano 2007 tiña 173 habitantes, deles 84 eran homes e 89 eran mulleres, o que supón unha diminución de 5 habitantes en relación ao ano anterior, 2006. 



Lugares de Quintá de Lor
      O Carballo de Lor, Castí, Conceado, O Freixeiro, Margaride, O Pacio, Paradela, Pozos, Riomaior, San Pedro, Santa Andrea, O Sobrado, A Trampilla, O Xanelo


Quiroga
     Quiroga é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Quiroga e á Ribeira Sacra. 



      Segundo o padrón municipal, en 2015 tiña 3.424 habitantes.


Xeografía
     Quiroga está situada ó sueste da provincia de Lugo nas beiras do río Sil.



     Limita co concello de Folgoso do Courel ao norte, coa provincia de Ourense ó sur, Ribas de Sil e A Pobra do Brollón ó oeste e Vilamartín de Valdeorras e provincia de León polo leste.




     Dista 84 km da capital provincial, Lugo e ten unha superficie de 319 km².



     Na igrexa de Santa María da Ermida, do século XII, atopouse un relevo paleocristián en mármore, do século V, coñecido como Crismón de Quiroga. En 1925 trasladouse ó Museo da Catedral de Lugo, onde se expón actualmente.



     Na parroquia de Sequelos consérvanse os restos do Castelo dos Novais e da Torre de Sequeiros. 


     Quiroga conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 141 Ruta do Ouro e do Camiño Real, unha ruta sendeirista circular de 16 km con principio e fin na aldea de Margaride.


Parroquias de Quiroga
    Santiago de Augasmestas
    Santa María de Bendilló
    Santa Baia de Bendollo
    Santa Bárbara de Bustelo de Fisteus
    Santa María de Cereixido
    Santa Sabela de Enciñeira
    San Mamede de Fisteus
    Santa María da Ermida
    San Salvador de Hospital
    San Miguel de Montefurado
    San Lourenzo de Nocedo
    Santa María de Outeiro
    San Salvador de Palacios de Sierra
    San Marcos de Paradaseca
    Santa María de Quintá de Lor
    San Martín de Quiroga
    Santa María Magdalena de Seara
    Santa Marina de Sequeiros
    San Antón de Vilanuide
    San José de Vilar de Lor
    San Lorenzo de Vilarmel
    Santa María de Vilaster
    San Cepriano De Parteme



Comarca de Quiroga
     A comarca de Quiroga é unha comarca galega situada no sueste da provincia de Lugo, na fronteira coa comunidade de Castela e León.



     A súa capital é Quiroga e pertencen a ela os concellos de Folgoso do Courel, Quiroga e Ribas de Sil.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PETO E CRUCEIRO DE SILVÁN - ARMENTEIRA

 PETO E CRUCEIRO DE SILVÁN
SILVÁN
ARMENTEIRA
MEIS


   Los petos de ánimas, los cruceiros y los hórreos son los tres referentes de lo que podríamos llamar los monumentos de arte menor de la arquitectura rural de Galicia.


      Para el arte mayor dejamos las iglesias, molinos, pazos y otras construcciones de carácter civil o militar como torreones, murallas, etc.



     Por los montes y valles de del sur de Galicia y del norte de Portugal, nos topamos con frecuencia con estas encantadoras expresiones del arte rural.


     Hoy le dedicamos nuestra atención a los petos de ánimas y pequeños monumentos piadosos que a los largo de los siglos, sobre todo desde a partir del XVII han ido surgiendo en pueblos y aldeas.


     Los petos de ánimas son esas pequeñas capillitas que se encuentran por lo general en los caminos y encrucijadas para honrar a las ánimas que esperan su liberación en el purgatorio en cuya hucha o peto depositan los fieles sus limosnas para financiar las misas que ayuden a llevarlos al cielo donde, ya en la gloria, intercederán por sus benefactores.



     Estos sencillos monumentos obra de los canteiros locales, suelen estar decorados con una representación de las pobre ánimas sumergidas en lenguas de fuego y en actitud suplicante, hacia su intercesor que suele ser un santo, San Antonio, por ejemplo, un obispo o la Virgen del Carmen, entre otros.



     También se encuentran, sobre todo en Portugal, construcciones de este tipo, pero no dedicadas a las ánimas del purgatorio sino a una devoción en particular, siendo bastantes frecuentes las relacionadas con Cristo cruficado.



     En Fornelos, que significa hornacina en gallego, tienen una dedicada a San Lorenzo.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 13 de abril de 2018

CENOBIO DE SEOANE VELLO - MONTEDERRAMO

 CENOBIO DE SEOANE VELLO
SEOANE VELLO
MONTEDERRAMO


Seoane Vello
     San Xoán de Seoane Vello é unha parroquia do concello ourensán de Montederramo na comarca da Terra de Caldelas. 



No ano 2007 tiña 65 habitantes (31 homes e 34 mulleres) distribuídos en 5 entidades de poboación, o que supón unha diminución de 20 habitantes en relación ao ano 2000.


Lugares de Seoane Vello
     A Caseta, A Castiñeira, A Graña de Seoane, Leboreiro, Praducelos



Montederramo
     Montederramo é un concello da provincia de Ourense, pertence á comarca da Terra de Caldelas e parte da Ribeira Sacra. 



     Segundo o Padrón municipal, en 2015 tiña 807 habitantes (1.188 en 2003), cunha poboación menor de 15 anos do 2,55%.



Patrimonio histórico e artístico
     Na parroquia de Santa María atópase o Mosteiro de Santa María de Montederramo Trátase dun mosteiro medieval posiblemente fundado no século X e que chegou a se converter nun dos mosteiros de maior poderío económico e social durante moitos anos en Galicia e na actualidade o seu templo é un dos mellores exemplos do estilo arquitectónico Herreriano.
Montederramo na cultura popular



     Conta a lenda que San Mamede era un ermitán que vivía no alto da serra que, co tempo, tomaría o seu nome. Alí levantou unha ermida. hoxe derruída, utilizando para traer a pedra un carro no que xunguía dous corzos que tiña amestrados. Pero o caso é que dunha volta veu un lobo e comeulle un dos corzos. Como castigo, San Mamede xunguíu o lobo co outro corzo e tivo que turrar do carro ata rematar a construción da capela.


Parroquias de Montederramo    
     Os Abeledos (San Vicente), As Chás (San Xoán), Covas (San Xoán), Gabín (San Pedro), Marrubio (Santo André), A Medorra (Santiago), Montederramo (Santa María), Nogueira (Santa María), Paredes (Santa María), San Cosme de Montederramo (San Cosme), Sas do Monte (San Pedro), Seoane Vello (San Xoán), Vilariño Frío (Santa María)



Comarca da Terra de Caldelas
     A comarca da Terra de Caldelas é unha comarca galega situada no suroeste da provincia de Ourense. Pertencen a ela os concellos de Castro Caldelas, Montederramo, Parada de Sil e A Teixeira.



Demografía
     A comarca de Terra de Caldelas contaba en 2015 cunha poboación de 3.141 habitantes. 



    No 2014 a poboación menor de 15 anos era o 4.36% do total, o que representa uns niveis moi baixos en relación á media do resto de Galicia, mentres que pola outra banda o 45.02% contaba con máis de 65 anos, o que deixa unha poboación en idade de traballar dun 50.62%.


     A idade media da poboación en 2015 era de 59.2 anos, que supera a media galega.

 MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 12 de abril de 2018

CAPELA DE SANTA EULALIA - LUÍNTRA - NOGUEIRA DE RAMUÍN

CAPELA DE SANTA EULALIA
LUÍNTRA
NOGUEIRA DE RAMUÍN 
OURENSE


Luíntra
    Luíntra é un lugar da parroquia de Nogueira de Ramuín no concello ourensán de Nogueira de Ramuín, na comarca de Ourense. Segundo o IGE, en 2011 tiña 421 habitantes (212 homes e 209 mulleres).



     É a capital municipal e está a 16 quilómetros da capital da provincia.



Lugares de Nogueira de Ramuín
     Baldomar, Fontefría, Fontes, Lama Forcada, Liñares, Luíntra, Nogueira, Pacios, A Seara de Arriba



Nogueira de Ramuín
     Nogueira de Ramuín é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca de Ourense e á Ribeira Sacra. Segundo o padrón municipal, en 2015 tiña 2.124 habitantes (2.565 en 2003).



Xeografía
     O concello, de 98,3 km², abrangue trece parroquias. Está situado ao norte da provincia de Ourense, e limita ao norte cos concellos de Carballedo, Pantón, Sober, ao sur con Esgos e Xunqueira de Espadanedo, ao leste con Parada de Sil e ao oeste con Coles, A Peroxa e Pereiro de Aguiar.


      Sitúase á beira da confluencia do río Miño co Sil, incluíndo tamén o val superior do río Loña. Cara ao sur está a depresión de Ourense, nas abas de Cabeza de Meda (1320 m).



     Está comunicada a través da estrada OU-546 (Ourense - Monforte de Lemos) e da OU-536 (Ourense - Ponferrada).



Historia
     Consérvanse restos do megalítico, as mámoas de Moura e de Lamagorzos. Do románico son o mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil e as igrexas de San Martiño de Nogueira e San Cristovo de Armariz.



Patrimonio
    Mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil.
     Existen petos de ánimas en San Miguel do Campo, Eiradela, Pacios e Liñares.



Parroquias de Nogueira de Ramuín  
     Armariz (San Cristovo), A Carballeira (San Xosé), Cerreda (Santiago), Faramontaos (Santa María), Loña do Monte (San Salvador), Moura (San Xoán), Nogueira de Ramuín (San Martiño), San Miguel do Campo (San Miguel), Santa Cruz de Rubiacós (Santa Cruz), Santo Estevo de Ribas de Sil (Santo Estevo), Vilar de Cerreda (Santa Baia), Viñoás (Santa María)



Comarca de Ourense
     A comarca de Ourense é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Ourense. Pertencen a esta comarca os concellos de Amoeiro, Barbadás, Coles, Esgos, Nogueira de Ramuín, Ourense, O Pereiro de Aguiar, A Peroxa, San Cibrao das Viñas, Taboadela, Toén e Vilamarín.



     Limita ao norte coa comarca de Chantada (Lugo), ao nordeste coa comarca da Terra de Lemos (Lugo) e comarca da Terra de Caldelas, ao leste e sueste coa de Allariz-Maceda, ao sur coa de Celanova e ao oeste coas do Ribeiro e Carballiño.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA