sábado, 23 de septiembre de 2017

PETO DE ÁNIMAS DE SAN SALVADOR DE TEIS

 PETO DE SAN SALVADOR
TEIS
VIGO


Petos de Ánimas
     Los petos de ánimas son una de las manifestaciones materiales del culto a los muertos, de la devoción de las ánimas; no deja de hablarnos de las ideas muy profundas en la mentalidad gallega sobre la vida y la muerte.


     Afirman los historiadores y etnógrafos que el peto de ánimas surge después del siglo XVI, en la situación político-religiosa de la Contrarreforma, es entonces cuando aparece la idea del Purgatorio.



     Según Castelao: “A nova suprímeo a idea de castigo eterno”.


     A mediados del siglo XVII, Galicia ya había dejado de pensar en el Infierno para que se entregue de lleno la idea del Purgatorio, del que sus muertos queridos podían salvarse a fuerza de oraciones y buenas obras.


     La finalidad de estos elementos populares es la de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patatas, maíz, pan, aceite ...), a las ánimas que no encuentran descanso en el Purgatorio, para que alcancen la felicidad en el Cielo; una vez liberadas intercederán por quien hizo la ofrenda, y daban dinero para que el cura lo administrara y dijera misas por los difuntos.


     Los retablos de las ánimas, los petos en que se pide la limosna durante la misa y las obras de cantería son manifestaciones de culto a las ánimas.


     El estilo artístico , de cantería se define como "popular"; los devotos conocían perfectamente las formas y colores que querían y no le pedían al cantero artesano otra cosa que hacer la obra encargada con su mejor habilidad.


Los petos unen arquitectura y escultura, y su estructura se divide en tres partes:
     - Infraestructura arquitectónica básica.
     - Una cavidad que similar a una capillita que ocupa el eje central y superior (buqueira).
     - Una cavidad casi siempre en la base de la capillita, tapada con una lámina de hierro y un agujero para meter las ofrendas (Alxibeira).

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 22 de septiembre de 2017

PORTO DE SANTA MARIÑA - XAVIÑA - CAMARIÑAS

 PORTO SANTA MARIÑA
XAVIÑA
CAMARIÑAS


Santa Mariña
     Santa Mariña é un lugar da parroquia de Xaviña no concello coruñés de Camariñas na comarca da Terra de Soneira). 



     Tiña 140 habitantes no ano 2009 segundo datos do Instituto Nacional de Estatística dos cales eran 70 homes e 70 mulleres.


Xaviña
     Santa María de Xaviña é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Camariñas. 



     Segundo o IGE en 2010 tiña 881 habitantes (447 mulleres e 434 homes), distribuídos en 10 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 1.039 habitantes.


Patrimonio
    Casa Forte de Dor ou Pazo de Dor. Situado no lugar da Paxariña, foi fundado en 1582 por Gonzalo dos Barreiros.



Lugares da parroquia de Xaviña
     Agramar, A Agrela, Boedo, Os Borreiros, Brañas Verdes, Brea, A Cancela, Chandeira, A Costa, Covadiña, O Cruceiro, A Gándara, Lamastredo, A Paxariña, Pedrouso, Penas do Raposo, Pescaduira, Os Pións, A Piosa, Prado, Santa Mariña, O Sisto, Tasaraño, Telleiro, Trasteiro, Xaviña



Camariñas
     Camariñas é un concello da provincia da Coruña, encravado na Costa da Morte e pertencente á comarca da Terra de Soneira. 



     Segundo o IGE en 2014 tiña 5774 habitantes (6226 no 2010, 6323 no 2006, 6467 no 2005, 6502 no 2004, 6597 no 2003). O seu xentilicio é camariñán ou camariñés.


     Camariñas é un fitónimo procedente da camariña, arbusto que medraba no areal de Camariñas,e que antano tiña difusión por toda a franxa atlántica de Iberia. Tamén deu o seu nome á vila da Pobra do Caramiñal. 



     Agora esta planta medra unicamente en escasos lugares, coma nos Azores, Punta Umbría en Andalucía, e abundantemente no areal de Trece, en Camariñas, que é o corazón da Costa da Morte.


Produtos típicos
     Son célebres os encaixes de Camariñas.



Parroquias de Camariñas    
     Camariñas (San Xurxo), Camelle (O Espírito Santo), A Ponte do Porto (San Pedro), Xaviña (Santa María)


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PRAIA DE LOBEIRAS - AROU - CAMARIÑAS

 PRAIA DE LOBEIRAS
AROU
CAMARIÑAS


     La Praia de Lobeiras está situada en un entorno salvaje tanto por tierra como por mar. 


     Una pequeña playa, varias lanchas y unas casetas que  sirven de abrigo a los sufridos pescadores. 


     A la derecha, vemos a Insua y enfrente, mar adentro, A Negra. Rocas y entrantes que han sido testigo mudo de muchos naufragios en estas costas de Arou.


     Como cuando una mañana de noviembre de 1870 los vecinos de Arou se levantaron sobresaltados: había un barco destrozado en la Praia de Lobeiras. Al llegar allí, lo que vieron era terrible: los cadáveres yacían en la arena y no había signos de vida por ningún lado. 28 tripulantes fallecidos en el Wolfstrong y muy poca información de este naufragio que no hizo otra cosa que acrecentar el misterio de esta Costa da Morte.



     Años más tarde, en 1897, naufragaba muy cerca de Lobeiras el City of Agra, que había partido el 29 de enero de Liverpool con destino a Calcuta. Era un barco moderno, capitaneado por William Frame, con 71 tripulantes abordo (ingleses e indios) y dos pasajeros, uno de ellos Mr. Albert Jamrach, importante contratista de fieras que iba a la India en busca de algunos ejemplares que llevarse a Londres. 



     A 35 millas de A Coruña perdieron el rumbo y, en medio del temporal, a medianoche del 3 de Febrero de 1897, fueron a caer en los Baixos Canesudos cerca de Lobeiras.


     El choque fue terrible y el barco se partió en dos. El pánico se apoderó de la tripulación, dificultando el salvamento. Algunos se asieron a uno de los palos que se desplomó sobre el resto. 



     En uno de los botes embarcaron los dos pasajeros, una camarera y varios oficiales pero era imposible, grandes olas destrozaron la embarcación y cada uno tuvo que apañárselas como pudo.


     Con la ayuda de las gentes de Camelle y Arou, que no dudaron en jugarse la vida, pudieron salvarse 32 personas, que fueron colmados de atenciones y, posteriormente, conducidos para Coruña.  Pero la tragedia ya se había consumado: 29 vidas que habían encontrado su final en esta costa que no perdona errores. 


     En agradecimiento por el arrojo mostrado, la Corona Inglesa otorgó diversas condecoraciones y medallas ‘for gallantry and humanity’ a los que participaron en el salvamento. La campana del barco fue regalada a la iglesia del Espíritu Santo de Camelle.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Web O CAMIÑO DOS FAROS

DOLMEN CASOTA DE FREÁNS - VIMIANZO

 DOLMEN CASOTA DE FREÁNS
BERDOIAS
VIMIANZO


Descrición:
     A Casota de Freáns é un dolmen particular dentro do Megalitismo galego. 


     Estímase que foi construído entre o 2500 e o 2000 a.C. Presenta unha planta rectangular formada por tres chantas verticais e unha tampa monolítica. 


Dimensións: 
     1,60 m de ancho na cabeceira, 1,48 m na entrada, cunha lonxitude de 2,70 m, cuberta de 2,40 x 3,50 m.


     Dentro, nas súas laxes verticais conserva varias inscricións: coviñas e cruces. 


     Estas últimas seguramente se fixeran para cristianizar un lugar pagán.


     Posto que non ten a estrutura típica (con corredor e estrutura tumularia), encaixa dentro das construcións tardías do megalitismo galego, predecesoras das cistas da Idade do Bronce.


     A lenda conta que estas pedras foron levadas por unha muller (ou a Virxe) na cabeza encanto fiaba nunha roca.


     Durante anos, esta casota serviu de refuxio para os pastores de Berdoias.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: web Patrimoniogalego
XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 18 de septiembre de 2017

MUIÑO DE VENTO DE REGO DE FONTES

MOLINO DE VIENTO 
DE
REGO DE FONTES
AREOSA
VIANA DO CASTELO

Areosa
     Areosa es una freguesia portuguesa del concelho de Viana do Castelo, con 11,22 km² de superficie y 4.485 habitantes (2001). Su densidad de población es de 399,7 hab/km².


Viana do Castelo
     Viana do Castelo es una ciudad portuguesa situada en la margen derecha del estuario del río Limia; es la capital del municipio y del distrito de Viana do Castelo, en la comunidad intermunicipal del Alto Minho (NUTS III), perteneciente a la Región estadística del Norte (NUTS II).



     El clima es lluvioso y suave, en una transición entre el mediterráneo y el oceánico.



Demografía
     Ha tenido un pequeño descenso de la población urbana en relación a 1960, año en que tenía 8.779 habitantes, al contrario que el municipio, cuya población aumentó un 10%. 



      Es una población envejecida, con un 23,1% de jóvenes, un 50,4% de adultos y un 26,5% de ancianos, en la que se ha producido una gran disminución de jóvenes, acompañado por un mayor aumento de ancianos.


     En 1991 tenía 15.562 residentes, distribuidos entre dos parroquias (freguesias): Santa María Maior (9.145 habitantes) y Monserrate (6.417 habitantes).



     El la actualidad, cuenta con 46.800 habitantes, distribuidos por cinco parroquias (freguesias): Santa Maria Maior, Monserrate, Areosa, Meadela y Darque.


Geografía
    Altitud: 2 metros.
    Latitud: 41º 42' 00" N
    Longitud: 8º 49" 59" O



Freguesias
Las freguesias de Viana do Castelo son las siguientes:
    Afife
    Alvarães
    Amonde
    Vila Nova de Anha
    Areosa (Viana do Castelo)
    Barroselas
    Cardielos
    Carreço
    Carvoeiro
    Castelo do Neiva
    Chafé
    Darque (Viana do Castelo)
    Deão
    Deocriste
    Freixieiro de Soutelo
    Lanheses
    Mazarefes
    Meadela (Viana do Castelo)
    Meixedo
    Monserrate (Viana do Castelo)
    Montaria
    Moreira de Geraz do Lima
    Mujães
    Neiva
    Nogueira
    Outeiro
    Perre
    Portela Susã
    Santa Marta de Portuzelo, anteriormente Portuzelo
    Santa Leocádia de Geraz do Lima
    Santa Maria de Geraz do Lima
    Santa Maria Maior (Viana do Castelo)
    Serreleis
    Subportela
    Torre
    Vila de Punhe
    Vila Franca
    Vila Fria
    Vila Mou
    Vilar de Murteda



Lugares de interés
    Catedral de Santa María de la Concepción
    Iglesia matriz de Viana do Castelo
    Castillo del Miño
    Castillo de Santiago de la Barra
    Desembocadura del río Limia
    Templo de Santa Luzia
    Catedral de Viana do Castelo
    Basílica de Santa Luzia
    Museo de Orfebrería Tradicional
    Buque Gil Eanes
    Citania de Santa Luzia



Historia
     No se sabe con exactitud, pero se dice que fue construida como residencia Real, hasta que los portugueses la conquistaron, y la tomaron como ciudad. Viana es uno de los más importantes puertos portugueses de la pesca del bacalao en el siglo XX


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA