MUIÑO DE RAMIRO DA BOCA - SOBER

 MUIÑO DE RAMIRO DA BOCA

RÍO XABREGA

SOBER

LUGO

      No regueiro do Xabrega atópase o máis importante conxunto de muíños do municipio de Sober.

     En pouco máis de tres quilómetros de lonxitude, as súas augas movían 28 muíños e dous batáns.

     Este excepcional conxunto etnográfico foi restaurado parcialmente polo taller municipal de emprego, no tramo comprendido entre a aldea da Boca e a desembocadura do regueiro no Sil, no lugar de Os Chancís.

     A ruta comeza no lugar de Pouso do Branco, a 500 metros da aldea de A Boca. O sendeiro baixa ao principio cara o regueiro do Xabrega.

     O primeiro muíño que se atopa é o de Roque do Arroxó, de rexos muros e en bo estado de conservación. Agora hai que camiñar polo muro do caneiro ou canle de condución da auga para visitar os dous muíños seguintes, chamados de Nemesio da Boca.

     En ambos os dous casos rehabilitáronse integramente os muros, o cubo e a cuberta. O de maiores dimensións tiña habilitada no seu interior unha estancia que era utilizada polo propietario para descansar.

     De volta ó sendeiro, hai que cruzar o regueiro por uns pasadoiros de pedra e volver camiñar polo caneiro, que agora dá acceso ao muíño do Ramiro da Boca, tamén restaurado integramente. Nesta zona pódese observar a altura á que se elevan os caneiros, que parecen verdadeiros acuedutos.

     A continuación hai outros dous muíños, chamados do Chucán do Couto. No primeiro consolidáronse os muros e sobre o segundo construíuse unha plataforma para poder observar o funcionamento do rodicio, ao que foi adaptado un xerador eléctrico.

     Este lugar era denominado A Calzada, xa que por aquí pasaba unha calzada romana, os restos da cal se poden apreciar neste tramo.

     O seguinte muíño é o dos Nabás, do que só quedan os muros. Neste lugar, coñecido como A Alvariza, o camiño bifúrcase. O ramal da esquerda bordea un saliente rochoso, discorre entre altos muros de pedra e únese novamente, douscentos metros máis adiante, ó camiño principal.

     Hai que seguir polo camiño da dereita, que cruza o regueiro por unha pequena ponte de pedra e conduce seguidamente ó muíño do Conde de Camilo. Esta construcción conserva en bo estado os seus altos muros e no seu interior gárdanse dúas pedras de muíño que funcionaban de forma simultánea.

     Unha delas fíxose con granito do país e a outra é do tipo denominado albar –de pedra máis fina-, coa que se moía o trigo. Este lugar chámase As Garduñeiras, nome relacionado co carácter abrupto e boscoso do terreo.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
XOAN ARCO DA VELLA  
O PARAISO EXISTE  
Twitter
XOAN ARCO DA VELLA
Pinterest
XOAN ARCO DA VELLA 
Google+
XOAN ARCO DA VELLA
Instagram
XOAN ARCO DA VELLA 
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

Fuente: Concello de Sober

XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO DE ROQUE DE ARROXÓ - SOBER

 MUIÑO DE ROQUE DE ARROXÓ

RÍO XABREGA

SOBER

LUGO

     No regueiro do Xabrega atópase o máis importante conxunto de muíños do municipio de Sober. 

     En pouco máis de tres quilómetros de lonxitude, as súas augas movían 28 muíños e dous batáns. 

     Este excepcional conxunto etnográfico foi restaurado parcialmente polo taller municipal de emprego, no tramo comprendido entre a aldea da Boca e a desembocadura do regueiro no Sil, no lugar de Os Chancís.

     A ruta comeza no lugar de Pouso do Branco, a 500 metros da aldea de A Boca. O sendeiro baixa ao principio cara o regueiro do Xabrega. 

     O primeiro muíño que se atopa é o de Roque do Arroxó, de rexos muros e en bo estado de conservación. Agora hai que camiñar polo muro do caneiro ou canle de condución da auga para visitar os dous muíños seguintes, chamados de Nemesio da Boca. 

     En ambos os dous casos rehabilitáronse integramente os muros, o cubo e a cuberta. O de maiores dimensións tiña habilitada no seu interior unha estancia que era utilizada polo propietario para descansar.

     De volta ó sendeiro, hai que cruzar o regueiro por uns pasadoiros de pedra e volver camiñar polo caneiro, que agora dá acceso ao muíño do Ramiro da Boca, tamén restaurado integramente. Nesta zona pódese observar a altura á que se elevan os caneiros, que parecen verdadeiros acuedutos.

     A continuación hai outros dous muíños, chamados do Chucán do Couto. No primeiro consolidáronse os muros e sobre o segundo construíuse unha plataforma para poder observar o funcionamento do rodicio, ao que foi adaptado un xerador eléctrico. 

     Este lugar era denominado A Calzada, xa que por aquí pasaba unha calzada romana, os restos da cal se poden apreciar neste tramo.

     O seguinte muíño é o dos Nabás, do que só quedan os muros. Neste lugar, coñecido como A Alvariza, o camiño bifúrcase. O ramal da esquerda bordea un saliente rochoso, discorre entre altos muros de pedra e únese novamente, douscentos metros máis adiante, ó camiño principal. 

     Hai que seguir polo camiño da dereita, que cruza o regueiro por unha pequena ponte de pedra e conduce seguidamente ó muíño do Conde de Camilo. Esta construcción conserva en bo estado os seus altos muros e no seu interior gárdanse dúas pedras de muíño que funcionaban de forma simultánea. 

     Unha delas fíxose con granito do país e a outra é do tipo denominado albar –de pedra máis fina-, coa que se moía o trigo. Este lugar chámase As Garduñeiras, nome relacionado co carácter abrupto e boscoso do terreo. 

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
XOAN ARCO DA VELLA  
O PARAISO EXISTE  
Twitter
XOAN ARCO DA VELLA
Pinterest
XOAN ARCO DA VELLA 
Google+
XOAN ARCO DA VELLA
Instagram
XOAN ARCO DA VELLA 
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

Fuente: Concello de Sober

XOAN ARCO DA VELLA

IGLESIA DE PROENDOS - SOBER - LUGO

 IGLESIA DE PROENDOS 

SOBER

LUGO

 Igrexa de Santa María de Proendos
     Igrexa de primitiva traza románica do século XII. O templo actual, levantado sobre o primitivo, é de planta rectangular con ábsida da mesma forma, aínda que algo máis estreito. 

     Das formas románicas só quedan restos na ábsida. No seu interior destacan os arcos que arrancan de columnas de fustes curtos, cilíndricos e monolíticos. É un caso peculiar en Galicia similar ao do templo de Santa María de Albán en Sarria. 

     Na capela maior consérvanse interesantes pinturas murais, datadas no século XVI, nas que se representa a Adoración dos Reis, a Adoración dos Pastores, a Fuxida de Exipto, San Blas e a Visitación, complementadas cunha serie de motivos xeométricos e florais.

Proendos
     Santa María de Proendos é unha parroquia do concello de Sober, na comarca da Terra de Lemos, na provincia de Lugo. Segundo o IGE, no ano 2007 tiña unha poboación de 216 habitantes, 98 eran homes e 118 eran mulleres.

 

Lugares de Proendos
     O Campo, A Carqueixa, Castaxúa, Corvelle, Francos de Proendos, Froxán, As Laxas, Mer, Outeiro, Os Pacios, A Pena de Proendos, Proendos, San Xillao, Sober o Vello, Vilastrille de Abaixo.

Sober
     Sober é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca da Terra de Lemos e parte da Ribeira Sacra. Segundo o Padrón municipal de habitantes a súa poboación en 2014 era de 2.453 persoas. O seu xentilicio é «soberino».

Xeografía
     Sober atópase na Terra de Lemos. Limita ao norte e leste con Monforte de Lemos, ao norte e oeste con Pantón e o río Cabe, e ao sur co canón do río Sil. Ten unha superficie de 134 km², e sitúase a 77 km da capital da provincia.

Economía
     O sector primario está centrado na gandería bovina criada para consumo, a cría porcina e en menor medida, ovina.

     A agricultura representa o 37% da superficie, orientada ao cultivo de cereais, patacas e primordialmente, a vide. O 58% da superficie é de masa forestal, piñeiros e carballos e mata.

     A industria ocupa ao 15% da poboación, concentrándose en entidades de pequeno tamaño ou familiar orientadas principalmente á elaboración de viño. Destaca a produción de material de construción en Canabal e a olería artesá de Gundivós. Outros centros están dedicados á manufactura téxtil (calcetíns) e á fabricación de ferramentas e equipos de labor (cerraxería e máquinas de sulfatado).

     O sector servizos aglutínase en torno aos servizos municipais e administrativos e aos establecementos comerciais. Cada quince días ten lugar a feira, coa mesma frecuencia ca o mercado de produtos.

Viño de Amandi
     Sober atópase na rexión vinícola da Denominación de Orixe Ribeira Sacra, albergando a produción da subzona de viños de Amandi e a da ribeira do río Cabe.

     Existen arredor de 300 produtores e 29 adegas inscritas no consello regulador. Un centro de embotellado industrial permite a comercialización da marca de viño de Rectoral Amandi.

     Cada domingo de Ramos, celébrase en Sober a Feira do viño de Amandi. 

Historia
     Consérvanse mámoas do megalítico en distintos lugares, así como restos da cultura castrexa.
     Durante o período do imperio romano a Vía Nova, que enlazaba Astorga con Braga, atravesaba a zona.

     Da constiución do reino dos suevos permanecen os topónimos de varias parroquias.
     No 785 o bispo Odoario de Lugo fundou a vila de Amandi. 

Patrimonio histórico e artístico
    A Casa grande de Rosende é un pazo datado en 1511, situado na parroquia de Rosende. Tamén era coñecido na comarca como A Casa das Señoritas. Foi rehabilitada a finais do século XX e na actualidade funciona como casa de turismo rural non sendo posible a súa visita. De sobria fachada destaca a súa torre, a solaina que da cara a un patio traseiro e o seu coidado interior.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
XOAN ARCO DA VELLA  
O PARAISO EXISTE  
Twitter
XOAN ARCO DA VELLA
Pinterest
XOAN ARCO DA VELLA 
Google+
XOAN ARCO DA VELLA
Instagram
XOAN ARCO DA VELLA 
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

SANTUARIO DE CADEIRAS - SOBER

 SANTUARIO DE CADEIRAS

PINOL

SOBER

LUGO

Devociones legendarias en Cadeiras
   Un conocido rincón de Sober es escenario de varias llamativas tradiciones populares

Un mirador sobre el Cañón del Sil, un santuario y un castro otorgan un peculiar carácter al lugar

     El mirador de Cadeiras (izquierda) domina un amplio panorama del Cañón del Sil. En sus cercanías hay un castro con unas curiosas insculturas rupestres.

     El lugar de Cadeiras, en la parroquia soberina de Pinol, es ampliamente conocido en la comarca de Lemos por la romería de Os Remedios que allí se celebra los días 7 y 8 de septiembre y que atrae a numerosos vecinos del sur de la provincia de Lugo y del norte de la de Ourense. 

     La estampa más característica de este paraje es la del santuario mariano que fue levantado allí en el siglo XVIII. 

     Es una construcción de influencia barroca y sobria decoración, hecha de sillería granítica bien labrada.

     El templo quedó inacabada, ya que sólo llegó a terminarse una de sus torres, quedando truncada la de la parte sur.

     Pero el santuario y la romería seguramente no son más que la continuación de una tradición sagrada muy antigua, ya que es probable que el lugar fuese un escenario de culto religioso antes incluso de la propagación del cristianismo en Galicia.

     A unos cien metros del templo hay una especie de oratorio, conocido como ermida pequena , habilitado en un gran peñasco y dedicado igualmente a la Virgen de Cadeiras, a la que la tradición atribuye numerosos milagros y la curación de toda clase de dolencias. 

     Se cuenta que la Virgen solía aparecerse en este preciso lugar, donde tenía un tocador formado por pequeñas piletas o coviñas, y que todas las mañanas iba a lavarse al río Sil. 

     Una historia que recuerda mucho las conocidas leyendas sobre mouras y que hace pensar en algún antiguo culto popular cristianizado.

     A unos doscientos metros de la iglesia está el mirador de Cadeiras, una atalaya que ofrece uno de los mejores panoramas del Cañón del Sil. 

     A mano derecha del mirador arranca un sendero de medio kilómetro que va hasta el lugar de As Medorras, donde se encuentran los restos de un asentamiento castreño. Allí aún pueden verse restos de muros y una gran cantidad de piedra diseminada por los alrededores.

     Una buena parte de estas piedras -con un respeto nulo por su valor arqueológico- fue utilizada como material de relleno para la carretera de Doade. La misma suerte corrió al parecer un conjunto de mámoas que existió en esta zona. En la croa o parte superior del castro se puede ver otro monumento prehistórico interesante conjunto de insculturas o grabados rupestres, formado por catorce piletas (coviñas o cazoletas), unos pequeños agujeros labrados en la piedra.

     Cerca de este castro se hallaba la llamada Fonte dos Mouros, a la que iban a beber los romeros de Cadeiras. Según la tradición oral, junto a este manantial se encontró una vez un cofre lleno de monedas.

     Pasando a un plano menos legendario y más práctico, hay que señalar que en el entorno del santuario se habilitó en tiempos recientes un área recreativa provista de mesas, bancos y barbacoas, haciendo de este paraje un un lugar muy apropiado para pasar un buen rato de ocio.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

Fuente: Voz de Galicia

XOAN ARCO DA VELLA