viernes, 4 de diciembre de 2015

MIRADOR DO CASTELO - DOADE - SOBER

MIRADOR PENA DO CASTELO
CAÑÓNS DO SIL
DOADE
SOBER
LUGO


Sober
MEDIO NATURAL
     O espazo natural máis importante fórmao a garganta fluvial do Sil. 

 

     As paredes graníticas enmarcan o curso do río en profundidades de ata 500 m respecto ás plenichairas circundantes formando o que se coñece como Canóns do Sil. O sector central destes canóns aparece incluído no Inventario de Espazos Naturais elaborado pola Xunta de Galicia. 


     Actualmente existe un fácil acceso a este lugar debido á gran cantidade de pistas e camiños que se fixeron no seu medio, aínda que para salvagarda-la conservación deste singular espazo sería desexable que se puxese un especial coidado nesta práctica a partir de agora.


Fauna de Sober
     Polo que se refire á fauna cabe destacar que existen ricas comunidades herpetólogas, como por exemplo a cobra viperina, a cobra rateira, a cobra de escaleira, a cobra lisa europea, a cobra de auga, eslizón, lagarta e lagarto verdinegro. 



     Encontrámo-lo lobo ibérico e é abundante o porco bravo; son frecuentes a londra, o porco teixo, a xineta, o esquío, o corzo, o raposo, a garduña, a donicela, o ourizo cacho, a toupa, a musaraña, o gato montés e outros pequenos mamíferos. Algúns mamíferos como o lobo –que antano criaba prolificamente no monte de Bolmente- apenas aparecen esporadicamente empurrados pola falta de alimentos e pola presión do home. Outros, como o gato montés, son moi fuxidíos e adoitan vivir en zonas de difícil acceso.


     As aves rapaces volven poboar como azor, o falcón, o gabián, o rateiro común, o miñato, o lagarteiro, o aguiacho cincento e pálido, e con aves nocturnas como o bufo real, o bufo chico, o moucho das orellas, o moucho común, autillo e a curuxa común e campestre. 


     No inverno aparecen concentracións de aves acuáticas tales como patos mergulladores, a garza real e o corvo mariño. Podemos contemplar outras moitas aves como a cegoña branca, o alcaudón real, o corvo, choia, a gravilla, a pega, o cuco, a bubela, o ouriolo, a rula, a pomba torcaz, o paspallás, a perdiz, o merlo, o peto, o reiseñor, o xílgaro, e un longo etc. de paxaros.


Ríos de Sober
     Estas terras enmárcanse na conca do Sil, que xunto co Cabe actúan de límites municipais polo sur e polo oeste. 



     Moitos outros arroios recorren estas terras entre os que destacan o Camilo, o Acea, o San Mateo, o Lampaza, o Sante, o Fervedón, o Regato das Lamas, o Pousavedra e o regato de Portizó que conta cunha caída de máis de 250 m.


Ruta dos Miradoiros
     Partindo de Sober dirección Doade, sempre á dereita, fixámonos nuns indicadores azuis que son os que levan aos miradoiros sobre o Canón do Sil.



     A 4 km. aproximadamente, no pobo de Santa Marta, está o primeiro indicador Bolmente-Cotarro I e II. Percorremos un par de quilómetros e ao chegar a un cruzamento desviámonos ou ben á dereita para o Cotarro I ou á esquerda para o Cotarro II; dende alí, seguindo todo recto, a 2,5 km. chegamos a un dos máis belos miradoiros, cun desnivel de case 500m, dende onde se divisa o Mosteiro de Santa Cristina de Ribas de Sil na marxe de enfronte, xa na provincia de Ourense.


     Regresamos á estrada principal e a 2,7 km. de Santa Marta teremos que xirar á dereita para ver o miradoiro de Santiorxo que está a 1,3 km. de distancia deste punto da estrada Sober-Doade. Este miradoiro ofrécenos vistas sobre o municipio orensano de Castro Caldelas, e tamén se aprecian algunhas viñas.


     Retornamos á estrada principal e a 1,5 km. chegamos ao pobo de Pinol dende onde desviarémonos de novo á dereita para chegar ata o monte de Cadeiras, onde se atópa o miradoiro e o Santuario de Cadeiras, cun área recreativa con merendeiros e grellas, ademais dunha fonte de auga potábel, e enorme capacidade onde celébrase a Romaría de Cadeiras o 7, 8 e 9 de setembro en honor á Virxe dos Remedios.


     Para continuar o noso percorrido por este camiño dos miradoiros volvemos ata Pinol, e unha vez máis seguir a estrada en dirección a Doade.
Seguindo a estrada chegaremos ao pobo de Lobios, a menos de 2 km, despois de Lobios vemos un indicador que nos leva a Amandi, e a 1,8 km. está o miradoiro de Os Chelos; un miradoiro dende o que apreciamos unha paisaxe diferente aos anteriores con espazos máis abertos dedicados a viñedos.



     Para continuar o noso camiño regresamos á estrada principal e habemos de percorrer uns 6 Km, pasando polos pobos de Vilachá e Doade e incorporándonos finalmente á estrada LU-601, que une Monforte de Lemos con Castro Caldelas, onde imos atopar os dous últimos miradoiros da zona: o miradoiro A Pena do Castelo, que ofrece ao visitante unhas vistas espectaculares. 
 

     Para acceder a el, realizaremos un percorrido a pé por un camiño sen asfaltar e, tras subir unhas escaleiras de pedra, atoparemonos nun dos miradoiros máis impresionantes.


     Continuamos na estrada dirección Castro Caldelas e nun souto de castiñeiros, rodeado de viñas, onde se cultívan os afamados viños de Amandi, atópase o último miradoiro, o miradoiro de Doade, coñecido como SoutoChao.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

FERVENZA DE BOUZAFRIA - RIO EIFONSO

 FERVENZA DE BOUZAFRIA
RIO EIFONSO
BEMBRIVE
VIGO


 Bembrive
     Parroquia singular al conservar un rango administrativo propio cuando se produce su anexión a Vigo. La Entidad Local Menor de Bembrive se constituyó en 1945, categoría tan solo compartida con otras ocho parroquias galegas. 



     La Entidad está regida por un alcalde pedáneo y cuatro vocales. La elección de alcalde se celebra al mismo tiempo que las elecciones municipales pero de forma diferenciada: la elección de vocales es resultado de los votos obtenidos por los partidos políticos en el ámbito parroquial.


     Las vocalías están dedicadas a temas sobre los que la Entidad tiene cierta competencia: monte, relaciones ciudadanas, urbanismo, obras y servicios. 


     Basicamente, sus funciones son la gestión del monte, 355 hectáreas, y estructurar una red de infrestructuras y servicios más acorde con las necesidades de la población. Así, buena parte de su financiación proviene de los beneficios forestales.


     Por lo tanto, los vecinos al completo están representados en la Entidad Local Menor. Esta institución cuenta con un edificio a modo de "casa consistorial" en el centro del barrio de Mosteiro.


     Los vecinos utilizan la Entidad como vehículo para expresar sus reivindicaciones ante otras instituciones, como el Ayuntamiento; para resolver problemáticas internas, como en materia de infraestructuras; e incluso con carácter jurisdiccional para que los representantes medien en los conflictos entre vecinos.


     La demanda por parte de la población de cultura y ocio, es cubierta en exclusiva por los Centros Socioculturales Helios y Xestas.


     La Asociación Cultural Helios está muy arraigada en la parroquia. Data de comienzos del siglo XX, por la actividad de la Irmandade de Labradores e Gandeiros que formó el grupo coral Helios.


     Las primeras menciones a la parroquia de Bembrive se remontan al año 915 cuando OrdoñoII le otora al obispo de Lugo, Recaredo, el poblado de tierras de Benevivere, en el coto de Turonio.


     Respecto a su patrimonio artístico, son resaltables la iglesia parroquial de Santiago de Bembrive, construída en el siglo XII, y el crucero de O Cacheno, realizado en el XVIII y motivo de leyenda en la zona. Por otro lado, de los 137 hórreos presentes en la parroquia, el 85% cuenta más de cien años.


     El topónimo procede del latín medieval "bene vivere" que denominaba tierras rústicas de recreo propiedad de un señor.


Ruta del Río Eifonso
     La ruta del río Eifonso PR-G5 es un paseo natural de corto recorrido por bosques autóctonos, molinos y ermitas. Está al lado de la ciudad y es perfecta para caminar y relajarse junto al río. Se trata de una ruta con algo de pendiente que nos permitirá adentrarnos por lugares llenos de naturaleza, donde todavía se conservan múltiples elementos etnográficos.



     Este sendero por Vigo de corto recorrido es fácilmente accesible desde el centro de la ciudad tanto en transporte público como en vehículo particular. Saliendo de la ciudad por la avenida de Madrid en dirección a O Porriño nos apartaremos en Bembrive y tomaremos la carretera a Beade. A unos 50 m del puente que cruza el río Eifonso, está señalizado el inicio del sendero, que ya nos permite ver sus molinos y pequeños saltos de agua.


     Tras superar, caminando siempre de frente, un cruce de caminos, la senda asciende progresivamente hasta la ermita de San Cibrán, con un agradable entorno para descansar antes de continuar por una pronunciada subida y empezar a girar ligeramente hacia la izquierda mientras se atraviesa un tupido bosque y se cruza la autopista al Val Miñor. 


     Es esta una zona con numerosos caminos de carros enlosados y restos de antiguos poblados.


     La ruta termina en el parque forestal de Beade, con impresionantes vistas sobre el valle con la ciudad al fondo. 


     Pero también es posible enlazar desde allí con los senderos de largo recorrido GR-53 y GR-58 que cruzan todos los montes vigueses.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

POZA DE PEDRAFIGUEIRA - CARNOTA

 POZA DE PEDRAFIGUEIRA
REGO DE PEDRAFIGUEIRA
CARNOTA


Carnota
     Carnota es un municipio costero situado en la zona suroeste de A Coruña, perteneciente a la comarca de Muros. Su nombre podría proceder de la voz precéltica 'Carn' (piedra).



Límites
     El municipio de Carnota linda al norte con el municipio de Dumbría, al noroeste con Mazaricos, al oeste con el océano Atlántico, y al sur con Muros.



Historia
     Existen túmulos y castros que indican que la zona fue poblada desde la antigüedad. En la Edad Media perteneció a los condes de Trastámara y de Lemos y formó parte del antiguo condado de Cornatum. 



     Con la Gran Guerra Irmandiña de 1467 desaparecieron las fortalezas. El lugar de la capital, Carnota, nació en el siglo XVII. En el siglo XIX fue saqueada por los franceses en la Guerra de la Independencia Española.


Clima
      El municipio de Carnota está bajo la influencia del clima atlántico europeo caracterizado por la presencia de abundantes lluvias casi todo el año, poca oscilación térmica y abundantes temporales en invierno. La precipitación media es de 1650 mm y la temperatura media es de 16,2 °C.



Economía
     Su economía está caracterizada por un bajo desarrollo global con un claro predominio de la actividad pesquera, un alto grado de emigración en el pasado e incluso en el presente y la debilidad en los sectores industrial y turístico. Los nuevos desarrollos en pesca no extractiva, el creciente aprovechamiento de la energía eólica y el todavía incipiente turismo rural podrían cambiar esta situación en el futuro.



Monumentos
    En Carnota se encuentra uno de los mayores hórreos de España, con casi 35 m de longitud, y por lo tanto del mundo, ya que estas construcciones son originarias y únicas del noroeste de la península ibérica. El más grande lo podremos encontrar en Líra, aunque sólo lo supera por unos centímetros y está en peor estado de conservación.



Son de elevado interés sus espacios naturales:
     Monte Pindo, desembocadura del Río Xallas, playa y marismas de Carnota, islas Lobeiras. La playa de Carnota tiene más de 7 km de longitud de arena y 5 km de playa rocosa, una duna de arena que forma al interior una pequeña marisma, pero que entre otoño e invierno acoge a colonias de distintas aves acuáticas.



Playas
      San Pedro (del pindo), Quilmas, Pedrullo, Corna Becerra, Area Blanca, Porto Negro, Caldebarcos, Boca do Río, Carnota, Mar de Lira, Cons, Xaxebe, Porto Cubelo, Tras Punta, Portoancho, Gavota, Porto da Barca, Simprón, Ardeleiro, Susiños, Suresco, Porto dos Botes, Lariño y la Punta de Caldebarcos, Punta dos Remedios, y Punta Insua (con su faro) se adentran el el bravo mar.



     Además de las anteriores, en Carnota también se encuentra la playa da Insuela, correspondiente a la aldea de Panchés, situada antes que la playa de Caldebarcos, además de innumerables calas de menor tamaño, como Rego da Braña, Gramelo y Sarradela.



Parroquias
    Lariño (San Martiño)
    Lira (Santa María)
    O Pindo (San Clemente)
    San Mamede de Carnota (San Mamede)
    Santa Comba de Carnota (Santa Comba o Columba)



Río Pedrafigueira
     Entre las múltiples cascadas que encontramos en A Costa da Morte, cuatro en el ayuntamiento de Mazaricos, la cascada de O Ézaro en Dumbría… encontramos en Carnota las  cascadas del Río Pedrafigueira, situado en un paraje excepcional.



     El Río Pedrafigueira se encuentra en la parroquia de Santa Comba de Carnota en el encontraemos varios saltos de agua. El salro mas grande y es el de Pedrafigueira, aguas abajo de esta Cascada encontraremos varias mas pequeñas.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

FERVENZA DE SAN MIGUEL - PRESQUEIRAS

 FERVENZA DE SAN MIGUEL
PRESQUEIRAS
SERRA DO CANDO
FORCAREI


 San Miguel de Presqueiras
     San Miguel de Presqueiras é unha parroquia que se localiza no concello de Forcarei, na comarca de Tabeirós - Terra de Montes.



     Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 280 habitantes (153 mulleres e 127 homes), distribuídos en 5 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 283 habitantes. Segundo o IGE, no 2014 a súa poboación descendera ata os 210 habitantes, sendo 95 homes e 115 mulleres.



Historia
     Nesta parroquia estaba a sede dos Xuíces-Meiriños nomeados polos arcebispos de Compostela para gobernar a Terra de Montes. O Arcebispo Xelmírez mandara construír unha fortaleza e unha torre, das que hoxe só quedan ruínas, nunha pequena península que forma o río Castro, afluente do río Lérez, e que foi derrubada polos Irmandiños en 1476.



Lugares de San Miguel de Presqueiras
     Barro, Guisande, Morgade, O Outeiro, San Miguel



Comarca de Terra de Montes
     Esta comarca de 528,98 km² sitúase entre as Terras do Deza e as da costa e nela distínguense dúas unidades xeográficas distintas: a Terra de Tabeirós ao norte, que forma parte do val do Ulla, e a zona montañosa da Terra de Montes ao sur.



     En 2014 a poboación era de 26.753 habitantes, dos cales 21.197 vivían no concello da Estrada, o que é indicativo do carácter de núcleo reitor comarcal desta vila. As cidades máis importantes preto da comarca son Compostela e Pontevedra.



     A Terra de Montes conformouse desde a división parroquial que realizaran os reis suevos Teodomiro e Miro na segunda metade do século VI. A comarca consolidouse coa súa incorporación á sede arcebispal de Iria Flavia. En 1115 o arcebispo Xelmírez, por doazón de Dona Urraca, construíu a torre-fortaleza do Castro de Montes, desde a que os xuíces-meiriños gobernaban a comarca. En 1135 construíuse o mosteiro de Aciveiro, arredor do cal se creou unha importante actividade comercial e artesanal a partir do século XII.



Demografía
     A comarca de Tabeirós - Terra de Montes está a ser unha zona onde a sangría demográfica é constante: entre 2000 e 2009 a comarca perdeu de 1.383 habitantes (un 4,64% da poboación).



Serra do Cando
     A serra do Cando é unha serra galega pertencente á Cordilleira dorsal galega que ten montes a unha altura media de entre 600 e 1.000 metros sobre o nivel do mar.



     Esténdese polos concellos de Cerdedo, Cotobade, Forcarei, A Lama e Beariz. Está unida á serra de Candán polos montes de Costoia.



     A vexetación da serra son as xestas, o mato de toxos, breixos e carqueixas. Hai importante plantacións de piñeiro e eucalipto. Existe un ecosistema de gran valor nos altos da serra, así como nas carballeiras do río Verdugo e os seus afluentes.



     Recibiu a distinción de Zona de Especial Protección dos Valores Naturais.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA