martes, 8 de septiembre de 2015

IGLESIA DE FROUFE - O IRIXO

 IGLESIA DE FROUFE
FROUFE
O IRIXO
OURENSE


Froufe
     San Xoán de Froufe é unha parroquia do concello do Irixo na comarca do Carballiño, na provincia de Ourense. 


     No ano 2007 contaba con 88 habitantes, deles 39 eran homes e 49 eran mulleres, o que supón unha diminución de 5 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.


 

Igrexa de Froufe
     A igrexa parroquial é de comezos do século XVII, con modificacións posteriores. 


     Nesa época modificouse o templo primitivo medieval, construíndose unha porta lateral. De 1634 é o retablo maior. 


     A igrexa foi ampliada na segunda metade do século XVIII, restaurándose a porta lateral en 1763, construíndose a tribuna en 1765, a cuberta en 1778 e a espadana en 1779. En 1786 construíuse un púlpito, que xa non se conserva. En 1802 reedificouse a sancristía, e en 1811 construíuse o arco que dá acceso á capela maior desde a nave. 


     Xa en 1900 repintouse o retablo maior e colocouse un machón de granito para sostelo. A fachada é lisa con porta de arco de medio punto e espadana rematada en frontón con dous ocos para as campás, construída en 1779.



     O retablo maior é de orixe manierista, sendo modificado posteriormente. Ten banco con pinturas manieristas sobre táboa representando temas en relación coa Paixón do Señor, dous corpos e ático. Leva unha talla dun Santo Antón, dunha Inmaculada pisando o dragón infernal e de San Roque. No ático hai unha imaxe de San Xosé e alusión popular ós Evanxelistas Marcos e Lucas nas representacións escultóricas dos extremos. 


     Consérvase o sagrario-expositor primitivo do retablo. O retablo esquerdo é neoclásico, de 1834, coa imaxe da Virxe do Carme. O retablo dereito é barroco, da segunda metade do século XVII.



     O 6 de novembro de 1678 foi ratificada de forma solemne a Confradía de San Xoán de Froufe. Na entrada do templo hai un cruceiro con pousa de comezos do século XIX. E Subirol hai un peto de ánimas de 1992, cunha pequena imaxe de María Auxilladora.



O Irixo
     O Irixo é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Carballiño. Segundo o padrón municipal, en 2014 tiña 1.637 habitantes (2.092 en 2003).



Xeografía
     O concello, de 120 km² de superficie, abrangue 12 parroquias, e sitúase ao noroeste da provincia de Ourense. Limita ao norte cos municipios de Lalín e Dozón, ao sur cos de Boborás e O Carballiño, ao leste co de Piñor e ao oeste cos de Forcarei, Beariz e Bohorás.



     Está situado ao pé da serra do Testeiro. Os solos son de granitos e xistos do precámbrico, nos que a forte erosión provocou morfoloxía aplanada. Destaca o monte do Paraño (800 m). Os bosques, matos e pastos ocupan máis do 80 % da superficie municipal. 



     A presenza de carballos e castiñeiros nas valgadas minguou pola reforestación de piñeiros e eucaliptos, se ben os incendios forestais fixeron desaparecer moitas das plantacións, deixando en ocasións a rocha á vista. 


     Nas zonas húmidas e fluviais hai numerosos ameneiros, e nos lugares próximos ao tendido ferroviario hai acacias e mimosas, usadas para fixar os desmontes ocasionados pola construción das vías.


     Existen tamén numerosas praderías naturais de secaño, e zonas de matagueira nas que destacan o toxo, a uz e a xesta. Os solos son bastante pobres e ácidos, sendo necesarios os fertilizantes e correctores para a agricultura.


Comarca do Carballiño
     A Comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é O Carballiño. Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 7 de septiembre de 2015

IGLESIA DE A GRAÑA - COVELO

 IGLESIA DE A GRAÑA
A GRAÑA
COVELO


 A Graña
     Es la más alejada del municipio a unos 20 km de la capital municipal, se ha convertido en una zona residencial donde construyen su vivienda los nativos que han hecho su fortuna en Venezuela como emigrantes.




     La extensa y bella sierra de la que forma parte (a Serra do Suido), es uno de los reductos de ejemplares de lobo ibérico en libertad.



     Como dato de interés destacan que en la misma existen varias agrupaciones de túmulos megalíticos, incluida la "Mámoa de Salcedo", formada por losas de pizarra asomándose restos de la Cámara megalítica.



Sus barrios y lugares son:
     A Carreira, O Eido Fernández, O Eido Gonzalo, O Monxidoiro, Os Muiños, A Porteliña do Campo, Rebordechán, Salcedo, Seiscedóns, Vista Alegre.



Covelo
     Covelo cuenta con un patrimonio histórico que abarca desde petroglifos prerromanos hasta el cruceiro del Cristo de los Afligidos, de finales del siglo XIX, sin olvidar, por supuesto, a los artesanos y artistas contemporáneos que viven y trabajan en el municipio en la actualidad.



     El Patrimonio histórico-artístico de Covelo es muy rico y variado. Disperso por todo el municipio se encuentran numerosos e interesantes monumentos, construcciones civiles y religiosas, restos arqueológicos.... que atestiguan de manera espléndida la memoria histórica y la tradición.




     A  continuación se enumera el patrimonio histórico-artístico más importante del Ayuntamiento de Covelo:
     Cruceiro, dedicado ó Santísimo Cristo dos Afligidos situado en la plaza principal delante del ayuntamiento  desde 1.899, se levanta altiva una de las obras más destacadas del maestro cantero José Cerviño, escultor de famosos cruceiros en toda Galicia.



     En la arquitectura religiosa, merece especial atención el conjunto Abacial de San Martín de Barciademera. El conjunto arquitectónico incluye la  casa reitoral que posee una fachada barroca con fantásticas gárgolas y reminiscencias de arte precolombino, la iglesia barroca de San Martín, y la Capilla de San Juan Mosteiro construida por la Santa Inquisición, lugar donde en la antigüedad se situó un monasterio benedictino.



     El municipio posee depósitos arqueológicos de importancia, varios puentes medievales de gran interés, iglesias de varios estilos, restos de dos monasterios, edificaciones típicas, (Os Chozos) cruceiros, petos de ánimas...




Río Tea
     El río Tea nace en la sierra de O Suído, en el ayuntamiento de Covelo, y e desemboca en el Baixo Miño, en el ayuntamiento de Salvaterra de Miño. 



     En su camiño, pasa por los ayuntamientos de Mondariz, Mondariz-Balneario y Ponteareas. sin embargo, este trabajo se refienre solamente a la parte del espacio protegido que cae en el ayuntamiento de Covelo: el tramo medio-alto del Tea, los ríos Alén y Fofe, y el arroyo de O Castro. 




     Es especial porque se trata de uno de los ríos mejor conservados del sur de Galicia en cuanto a sus aguas, sus riberas y su continuidad.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

IGLESIA DE TEMES - CARBALLEDO - LUGO

IGLESIA DE SANTA MARÍA
TEMES
CARBALLEDO
LUGO

     No lugar existío un eremitorio. O edificio actual foi restaurado a finais do século XVIII, con reformas a principios do XX. 


     Planta rectangular con ábsida e muros de perpiaños e cascote de granito, con dúas portas alinteladas. Cuberta a dúas augas. Arco de acceso de medio punto de aresta dobrada. 


     Ao eliminar o cal da paredes apareceu no muro a tapa dun sarcófago paleocristiano, capiteis e epígrafes. 


     Os retablos son do XVIII os dous de laterais, e o da capela maior do XVII. 


     No lugar onde se atopa a igrexa dise que houbo unha fortaleza, asentada sobre as ruinas dun castro. Está aberta en horas de culto. 


Carballedo
     Carballedo e un municipio de la provincia de Lugo. Pertenece a comarca de Chantada. A capital e A Barrela.



     Población en 2008: 2.799 personas según o padrón municipal de habitantes.




Parroquias
    Aguada (Santa Baia)
    Buciños (San Miguel)
    Carballedo (Santa María)
    Cartelos (Santo Estevo)
    Castro (San Cristovo)
    A Cova (San Xoán)
    Erbedeiro (San Pedro)
    Furco (San Gregorio)
    Lobelle (San Cristovo)
    Lousada (Santiago)
    Marzás (Santa María)
    Milleirós (San Xoán)
    Oleiros (San Miguel)
    Pradeda (Santiago)
    San Mamede de Lousada (San Mamede)
    San Romao de Campos (San Romao)
    San Salvador de Búbal (San Salvador)
    Santa Baia de Búbal (Santa Baia)
    Santa Cristina de Asma (Santa Cristina)
    Santa Mariña do Castro (Santa Mariña)
    Temes (Santa María)
    Veascós (Santa Mariña)
    Vilaquinte (Santa María)



Situación Xeográfica
     Entre a serra do Faro e o encoro dos Peares, no suroeste da provincia de Lugo, xa no límite da de Ourense, está situado o Concello de Carballedo. 

 

     O seu territorio predominantemente montañoso, ten 139,6 km2; bañados por dous ríos principais: o Bubal e o Miño, que marcan a liña divisoria co Concello de Pantón.



     Limita ó Norte co Concello de Chantada, ó Este co de Pantón, ó Sur cos municipios de Villamarín e a Peroxa e ó oeste cos de San Cristóbal de Cea e Rodeiro.



     O principal eixo viario é a N-540, de Lugo a Ourense, que atravesa o termo de Norte a Sur (pasando pola súa capitalidade, La Barrela).



     Aínda que está moi preto de Ourense, polas súas características físicas e polos influxos socioeconómicos e administrativos, forma parte da Comarca de Chantada.



 Comarca de Chantada

     A Comarca de Chantada é unha comarca galega situada na provincia de Lugo e a súa capital é Chantada. Pertencen a ela os concellos de Carballedo, Chantada e Taboada.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

IGLESIA DE ALPERIZ - LALÍN

IGLESIA DE ALPERIZ
ALPERIZ
PARADA
LALÍN


 Iglesia de  Alperiz
     Alperiz conserva a capela-igrexa edificada no século XIII, da que se mantén a portada, varios canzorros e algúns elementos no interior.



 
Alperiz
     Alperiz é un lugar da parroquia de Parada, no concello pontevedrés de Lalín, na comarca do Deza.


     Segundo o INE, no 2008 contaba con 50 habitantes (23 homes e 27 mulleres) o que supón unha diminución de 7 habitantes con respecto ao ano 2000.


     Na parroquia atópanse numerosos restos arqueolóxicos, entre os que destaca o Altar do Sol, unha das mámoas que se poden visitar así como algúns petroglifos. 



     A antiga fonte de riqueza que supoñía o gando cabalar deixou paso nos últimos anos a unha economía baseada no vacuno e derivados lácteos.


Historia
     Alperiz foi parroquia ata o plan de arranxo da diocese lucense de 1890, cando foi suprimida e integrada na de Santa María de Parada.



 

Patrimonio
O Altar do Sol é unha mámoa que se pode visitar. A capela-igrexa, edificada no século XIII, conserva a portada, varios canzorros e algúns elementos no interior.


Santa María de Parada
     Santa María de Parada é unha parroquia que se localiza no concello de Lalín. Segundo o IGE en 2013 tiña 76 habitantes (38 mulleres e 38 homes), distribuídos en 3 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 105 habitantes.



Patrimonio
     Consérvase o recinto do castro, acollido á defensa natural do río Arnego. O chamado “regueiro do ferro” segue o curso dun río que levaba a antigas explotacións mineiras. A Ponte dos Cabalos sobre o río Arnego é unha ponte romana.



     A antiga igrexa da parroquia (xa desaparecida), mencionada como Parada de Felis, foi unha doazón feita a Carboeiro no ano 928 e estaba construída na cima do castro. No 1750 foi construída a actual igrexa.



 Lalín
     A vila de Lalín, capital do municipio e cabeceira da Comarca de Deza, constitúe un punto de referencia dentro do mapa de comunicacións de Galicia. Precisamente, esta situación privilexiada no centro da comunidade autónoma contribuíu nos últimos anos ó seu despegue como centro comercial e de servizos dunha ampla zona gandeira. 


     Así, a pesares de que en 1960 a vila non era máis que un pequeno núcleo de poboación, formado por varias reas de edificacións ó longo das estradas Ourense-Santiago e Lugo-Pontevedra, na actualidade xa acolle a 8.338 veciños. Unhas das sinais de identidade da vila de Lalín é a igrexa parroquial, que comezou a ser construída no ano 1888 sendo alcalde Benito Calviño e que quedou rematada en 1915. 


     Nas súas inmediacións atópase o monumento erixido polo pobo lalinense ó célebre astrónomo e matemático Ramón María Aller. A obra, do escultor Asorey, loce na súa base a lenda "ciencia, humildad y virtud", que resume a vida deste fillo ilustre de Lalín. 


     Tamén de Asorey é o monumento ó aviador Joaquín Loriga, situado no Parque de Loriga, que foi inaugurado no ano 1933 e que representa un avión chantado na terra a modo de cruz latina, xunto coa figura do aviador e dúas mans estreitadas, simbolizando a unión entre os pobos de España e Filipinas -perpetuando así a xesta do ilustre lalinense-. 


     Por outra banda, a vila de Lalín ofrécelle ós seus veciños na actualidade tódolos servizos que se poden atopar nunha grande cidade, tanto no eido sanitario, como no educativo, deportivo, lúdico ou cultural. 


     Esta ampla oferta amosa que a pequena vila de Lalín está inmersa nunha profunda metamorfose que está a convertela xa na gran capitalidade do interior de Galicia.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Concello de Lalín
XOAN ARCO DA VELLA